sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 آذر، ۱۳۹۲ [TABLE=width: 95%] [TR] [TD=class: HTitle, width: 100%, colspan: 2]نگاهي تازه به زبان شعر باباطاهر همداني[/TD] [/TR] [TR] [TD=colspan: 2]نويسنده:سيد آرمان حسيني آبباريكي ادبيات ،شماره پياپي 194، ،سال هفدهم،، شماره در سال 2، آذر، 1392، صفحه 24-33 [/TD] [/TR] [TR] [TD=colspan: 2, align: right]باباطاهر همداني از حكما و عرفاي قرن پنجم هجري بوده است. با توجّه به زبان ساده و دلنشين باباطاهر، سرود ههاي وي - كه بازماندۀ فهلويات است - در ميان عام و خاص جايگاهي ويژه پيدا كرده است. از ديرباز پژوهشگران و صاح بنظران سعي كرد هاند تا دريابند زبان باباطاهر چه بوده است، امَا با عنايت به اين مسئله كه سرود ههاي بابا به همان شكل اصلي خود نمانده و تغييراتي كرده است، نم يتوان ب هطور حتم، گويش سرود ههاي وي را مشخص كرد. در باور عامّۀ مردم و اهل تحقيق، اشعار باباطاهر به گويش لُري سروده شده و در نتيجه بابا لُر بوده است؛ امّا نگارنده در اين مقاله م يكوشد تا با توجّه به سير تحول فهلويات، بررسي سرود هه اي بابا و همچنين پيشينۀ گويش ادبي معيار غرب كشور - مناطق كُردنشين - گويش اصلي سرود ههاي او را دريابد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام [/TD] [/TR] [/TABLE] لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده