رفتن به مطلب

ارسال های توصیه شده

چکیده:

 

همواره با گذشت زمان،فرسایش پوسته ی خارجی ابنیه امری کاملا طبیعی و قابل رویت به نظر می آید.در حالی که با کمی توجه در خواهیم یافت که توامان با این پوسته خارجی،عملکردها و نوع استفاده از فضاها نیز از این فرسایش در امان نیستند.تغییر الگوهای رفتاری با گذشت زمان و عدم توجه به این تغییر پذیری باعث ناکارآمدی و حذف برخی از این فضاها در بنا می شود.اهمیت انعطاف پذیری و پاسخ گویی زمانی مشخص می شود که شاهد تحولات و نوسانات شدید ساختار جمعیتی هستیم.در پی این تحولات میزان تقاضا و تنوع کاربری ها نیز متغیر هستند.پیشرفت سریع جوامع و تغییرات نحوه ی زیستن در دوره ی زمانی کوتاه نیز شدت این تغییرات در نحوه استفاده را افزایش می دهد.ناسازگاری بنا با عملکردهای جدید علاوه بر ناپایداری باعث هدر دادن هزینه و انرژی گزاف ملی در حوزه ساختمان می شود که سهم عمده ای در زیرساخت های اقتصاد کشور دارد.توجه به این مساله که آیا می توان با اعمال فضاهای منعطف در بنا به راه کار مناسبی در طراحی با توجه به تنوع نیاز و تعییرات در طی زمان دست پیدا کرد امری مهم است.شناخت راهبرد انعطاف پذیری و بررسی امکان استفاده ی آن ها در طراحی در جهت توسعه پایدار از اهداف این مقاله است.این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی مفهوم انعطاف پذیری و چگونگی استفاده از این اکان در راستای تغییرات جمعیتی پرداخته است.در نهایت پذیرش این امکان منجر به ایجاد فضایی بالفعل و بالقوه برای نیازهای متنوع به وسیله انعطاف پذیری راه حلی مناسب باشد.

 

 

مشخصات مقاله:مقاله در 10 صفحه به قلم رضا افهمی(استادیار دانشکده هنر و معماری،دانشگاه تربیت مدرس)،مصطفی علیزاده(دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم) منبع مجله کتاب ماه هنر شماره 177 خرداد ماه 1392

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

  • Like 1
لینک به دیدگاه
  • 1 ماه بعد...
×
×
  • اضافه کردن...