masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 23 مهر، ۱۳۹۲ حنــا برگهای خشک شدۀ گیاه Lawsonia inermis L. از خانوادۀ حنا (Lythraceae) است (1)، که حداقل واجد 3/0 درصد لاوسون (Lawsone) میباشد. لاوسون دارای فرمول C10H6O3با وزن مولکولی 15/174 میباشد. نامهای گیاه (2): لاتین: Lawsonia inermis L. Syn: Lawsonia spinosa L, Lawsonia alba lam. فارسی: حنا عربی: الحنا، القطب، ارقان انگلیسی: Egyption privet, Cumphier, Hanna آلمانی: Aegyptisches Faerberkraut, Henna strauch فرانسه: Hinne, Henne ریخت شناسی: گیاهی به صورت درختچه یا درختی با برگهای سبز متمایل به خاکستری، بیضوی و گلهائی به صورت خوشه گرزن بزرگ، به رنگ سفید یا زرد بسیار خوشبو، با میوههای خشک و شکوفا که حاوی دانههائی خیلی کوچک است (3و5). اندام داروئی: برگهای گیاه، بخش داروئی آن را تشکیل میدهد (3و5). زمان جمعآوری: برداشت برگ حنا از سال دوم و سوم و کشت آن سالی دو بار صورت میگیرد. در اوایل تیرماه به نام حنای گرما و در اواخر آبانماه به نام حنای قوس معروف است (4و2). محل رویش: در مناطق جنوبی ایران، استانهای کرمان، هرمزگان و بلوچستان کاشته میشود (6). انتشار عمومی این گیاه در مناطق حاره آفریقا و آسیاست. در شمال آفریقا از جمله مصر و همچنین در هندوستان و سیلان کشت میشود (1). مواد متشکله: برگهای حنا حاوی مادهای رنگی به نام لاوسون یا 1 ـ هیدروکسی نفتوکینون (4) (3/1 ـ 22/0 درصد)، گلیکوزیدهای فنلی متعدد کومارین (Coumarin)، گزانتون (Xanthone)، کینوئید (Quinoids)، گلیکوزید بتاسیتوسترول و فلاونوئیدهائی نظیر لوتئولین (Luteolin) و مشتق 7 ـ 5 ـ گلوکوزیدی آن، چربی، رزین و تانن میباشد (1). سایر مواد حاصل از برگها عبارتند از اسید گالیک، 1و4 ـ نفتوکینون، لاکسانتون 1و2، آکاستین گلیکوزیدی و مقدار کمی آلکالوئید (7). حنا علاوه بر موارد مذکور دارای مانیتول و موسیلاژ است. وجود موسیلاژ باعث میگردد که برگ حنا به سهولت با آب به صورت خمیر درآید (2). حنا دارای 2/1% اسانس میباشد. موارد استعمال: حنا به صورت موضعی در درمان بیماریهای قارچی پوستی بویژه در قارچهای عامل کچلی و تخفیف دردهای روماتیسمی بکار میرود. همچنین بعنوان رنگ کننده بویژه رنگ کردن پوست و مو کاربرد دارد (8و9). حنا از رنگهای طبیعی بیزیان است. قابض است و جوشاندۀ برگ آن برای درمان بیماریهای پوستی، گاهی اوقات تسکین سردرد و دهانشویه به کار میرود. عصارۀ برگهای گیاه بعنوان ضد گرفتگی عضلانی دستگاه گوارشی به کار میرود (5و7). در بعضی نواحی، گرد برگ حنا، برگ هلو و برگ تانندار گیاهان مختلف را مخلوط کرده و برای رفع اگزما و جلوگیری از تعریق دست و پا بدان میمالند. عوارض جانبی: پودر حنا میتواند موجب تحریک پوست و درماتیت تماسی شود. برگهای حنا در موش مادۀ ناباروری ایجاد نموده است. بعنوان رنگکنندۀ ابروها و مژهها دقت شود، زیرا خطر آسیب رساندن به چشم وجود دارد (7). برگها دارای خاصیت مخدر است و مقادیر بالای آن باعث سردرد و مسمومیت میشود (10). موارد استعمال در پزشکی گذشته: در طب گذشته حنا به صورت موضعی در درمان دردهای مفاصل، جوش و زخم بکار میرفته است و بعنوان عامل رنگکنندۀ پوست و مو مصرف شده است (2). آثار فارماکولوژیکی: به علت وجود تانن، اثرات قابض نشان میدهد (1). به طور کلی عمدۀ آثار رنگکنندگی و درمانی حنا را ناشی از وجود مادۀ لاوسون میدانند (1و7)، اما این ماده به تنهائی عمل نمیکند و به خصوص خاصیت رنگکنندگی آن به سایر مواد نیز بستگی دارد (2). لاوسون سمیت بسیار کمی دارد و موجب کند شدن زودگذر ضربان قلب با افزایش دامنۀ انقباض آن میگردد. اثر ضد اسهالی آن را به علت کاهش تونوس و حرکات دودی شکل روده میدانند. اثرات ضد التهاب، ضد درد و ضد تب با مصرف 500 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن لاوسون (مادۀ مؤثر حنا) گزارش شده است (10). اثر ضد باکتری و ضد قارچی حنا را نیز به لاوسون نسبت میدهند (2). حنا دارای اثر ضد باکتری خصوصاً در باکتریهای گرم مثبت میباشد؛ همچنین دارای اثر ضد قارچی در قارچهای مولد کچلی تریکوفایتون، اسپوروتریکوم و کریپتوکو****************** است. لاوسون با غلظت 2 تا 50 میکروگرم در میلیلیتر بر روی گونههای بروسلا و نایسریا کاتارهالیس مؤثر بوده، همچنین دارای اثر ضد توموری بر روی سارکوما ـ 180 در موش میباشد (12). مهار فعالیت مایکوباکتریوم توبرکولوز بوسیلۀ 006/0 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن گزارش شده است (11). عصارۀ گیاه به صورت برونتنی و درونتنی در موشها اثر ضد درد نشان داده است. LD50عصارۀ الکلی حنا در موش mg/kg 665 گزارش شده است (13). مــراجع: 1. Trease GE, Evans WC.Pharmacognosy,14 th ed. London:saunders company Ltd, 1996:248-98. 2. زرگری ع. گیاهان داروئی. تهران: انتشارات دانشگاه، 1375 (ج 2): 353. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده