sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مهر، ۱۳۹۲ مفتون امینی میگوید، شاعری قبل از شهریار شعر «علی ای همای رحمت» را در مضمون دیگری سروده؛ اما این به این معنا نیست که شهریار سرقت ادبی کرده است. جواد محقق هم میگوید، با توجه به تقاضای استادان تبریزی فعلا درباره این ماجرا حرف نمیزند، اما هیاهوها که بخوابد، توضیح میدهد. مفتون امینی - شاعر و از دوستان محمدحسین شهریار - در گفتوگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره صحبت جواد محقق که در مراسم بزرگداشت شهریار گفته بود، شعر مطرح «علی ای همای رحمت» پیشتر در دیوان شاعر دیگری آمده است، عنوان کرد: من خودم این شعر را دیدهام که فکر میکنم در دیوان ذاکر تبریزی یا جویای تبریزی آمده است و حالا درست یادم نیست. من این دیوان را در کتابخانه شفق تبریز دیدم، اما بعد هرچه دنبالش گشتم، نبود. او افزود: شعر ذاکر تبریزی یا جویای تبریزی هم دقیقا بر همین وزن است و همین مضمون را دارد، اما شعر شهریار بهتر است. مفتون امینی که به دو زبان فارسی و ترکی شعر میگوید، در ادامه تأکید کرد: این سرقت ادبی نیست، اتفاق عجیبی هم نیست و شاعران دیگر هم این تجربه را دارند. اما این موضوع به این معنی است که شعر «علی ای همای رحمت» کاملا از شهریار نیست. یعنی اگر شعر شاعر قبلی نبود، امروز شعر «علی ای همای رحمت» شهریار هم نبود و از این نظر، شاعر پیش از او نسبت به شهریار فضل تقدم دارد. اما من معتقدم شهریار بسیار بهتر به این موضوع پرداخته و شعر او شعر بهتری است. جواد محقق - شاعر - هم در گفتوگو با خبرنگار ایسنا در توضیح آنچه درباره شعر «علی ای همای رحمت» شهریار گفته است، عنوان کرد: ماجرا مفصل است. اما چون دوستان و استادان تبریز از من خواستهاند، فعلا حرفی نمیزنم تا آنها خودشان تحقیق کنند و هیاهوها و گردوخاکها بخوابد؛ اگرچه خودشان با این طرف و آن طرف حرف زدهاند و حرف من را تکذیب کردهاند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
sam arch 55879 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مهر، ۱۳۹۲ استاد محمدجواد محبت میگوید: شعر «علی ای همای رحمت» شعری امروزی است و ساختار شعریاش هم معاصر است. این شعر بعید است که از زبان شاعری در سالهای دور در این وزن و شکل شعری سراییده شده باشد. استاد محمدجواد محبت، شاعر آئینی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به سوء تفاهم پیش آمده در مورد شعر «علی ای همای رحمت» مرحوم شهریار گفت: در ارتباط با این شعر مرحوم شهریار، صحبت از خوابی است که مرحوم آیتالله مرعشی نجفی در مورد این شعر دیده است و در آن اشاره شده که ایشان در عالم خواب شهریار را در مجلس شعری دیده که حضرت علی (ع) در آن حضور داشتهاند و ماجراهایی که همه میدانند. با توجه این مسئله به نظرم تشکیک در این شعر دادن نسبت ناروایی به شهریار است و صحیح نیست. جدای از این، حرف و حرمت آقای مرعشی زیر سئوال میرود؛ به ویژه اینکه ایشان از ارادتمندان حضت علی (ع) هستند. وی ادامه داد: بعد از سرایش این شعر از سوی شهریار، افراد زیادی به استقبال از این شعر رفته و آن را تضمین کردهاند. البته هیچکدام از آنها به زیبایی او نتوانستند اثری خلق کنند؛ به ویژه چند شاعر اهل تصوف که هرگز شعرشان به خوبی شعر شهریار نشد و البته افراد دیگری هم بودند که سعی کردند این شعر را تضمین کنند. محبت تاکید کرد: مسئله تضمین البته کار هر شاعری نیست. شاعری مثل ملکالشعرای بهار که از شعرای درجه یک است، برخی از اشعار سعدی را هم تضمین کرده است. این شاعر همچنین گفت: شعر «علی ای همای رحمت» شعری امروزی است و ساختار شعریاش هم معاصر است. این شعر بعید است که از زبان شاعری در سالهای دور در این وزن و شکل شعری سراییده شده باشد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
sam arch 55879 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 مهر، ۱۳۹۲ شعری که گفته میشود، منشأ شعر «علی ای همای رحمت» شهریار است، پیدا شد. یک پژوهشگر ادبی در دانشگاه تبریز با بیان اینکه شهریار در این غزل به استقبال شعری از «مفتون همدانی» رفته، آن را «اقتباس ادبی» خواند و گفت: مقایسه این دو سروده نشان میدهد که شعر مفتون همدانی «طفلی نارس» بود که قریحه کمنظیر شهریار و قدرت ادبی بینظیر او، آن را به «جوانی برومند و بارور» تبدیل کرده است. محمد طاهری خسروشاهی عنوان کرد: شعر مورد ادعای جواد محقق (که گفته بود شعر مطرح «علی ای همای رحمت» پیش از شهریار در دیوان شاعر دیگری آمده است)، سروده مفتون همدانی، از شاعران سده چهاردهم هجری و معاصر استاد شهریار، است. او با ارائه رونوشت صفحههایی از دیوان اشعار مفتون همدانی گفت: برخلاف آنچه آقای جواد محقق ادعا کرده است، میان این شعر و سروده مرحوم استاد شهریار، تفاوتهای بنیادینی وجود دارد و هرگونه شائبه سرقت و انتحال از ساحت شهریار شعر ایران مبراست. او با بیان اینکه مباحث علمی جای مناقشات رسانهیی نیست، خاطرنشان کرد: اگرچه بر اساس قرائن شعری، مرحوم استاد شهریار به استقبال این شعر رفته است، ولی این «اقتباس ادبی» در برابر استقبال بینظیر دلهای شیعیان و ایرانیان از سروده شهریار، ارزشی برای مطرح شدن ندارد. طاهری خسروشاهی گفت: برخی ابیات موجود در غزل مفتون همدانی نشان میدهد که مرحوم استاد شهریار این شعر را دیده است. البته هرکس اندک آشنایی با عالم شعر داشته باشد، در همان نگاه اول، متوجه لطافتهای موجود در شعر شهریار و تفاوتهای بنیادین این دو شعر از حیث سبکشناسی و ذوق هنری میشود. این محقق دانشگاه تبریز افزود: تکرار چند عبارت و اشتراک وزن و قافیه در این دو شعر، به هیچ وجه نشانهای از «سرقت» و «انتحال» نیست. جایگاه بینظیر ادبی استاد شهریار از این قبیل اتهامها دور است و باید گفت شعر «همای رحمت» به درستی در تاریخ ادبیات ایران به نام مرحوم استاد شهریار ثبت شده است. او در اثبات ادعای خود مبنی بر وجود برخی اشتراکهای لفظی در هر دو شعر و استقبال مرحوم شهریار از سروده مفتون همدانی، به نقل شواهد ادبی این دو غزل پرداخت و گفت: برخی اصطلاحات و عبارات موجود در سروده مفتون همدانی از باب استقبال ادبی، در شعر مرحوم استاد شهریار تکرار شده است: مفتون: علی ای همای وحدت تو چه مظهری خدا را / که خدا نمود زینت به تو تخت انّما را شهریار: علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را / که به ماسوا فکندی همه سایه هما را مفتون: علی ای که داد احمد به کفت لوای حمدش / که علم کند یدالله به دو عالم آن لوا را شهریار: به جز از علی که آرد پسری ابوالعجایب / که علم کند به عالم شهدای کربلا را مفتون: چه سکندری سکندر ز تو خورد ریخت آبش / چو به خضر واسپردی، سرِ چشمه بقا را شهریار: به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند / چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را مفتون: تو اگر ز کعبه بتها به زمین نمیفکندی / به خدا کسی به عالم نشناختی خدا را شهریار: دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / به علی شناختم من به خدا قسم خدا را طاهری افزود: مقایسه این دو سروده نشان میدهد که شعر مفتون همدانی «طفلی نارس» بود که قریحه کمنظیر شهریار و قدرت ادبی بینظیر او، آن را به «جوانی برومند و بارور» تبدیل کرده است. این پژوهشگر با اشاره به شرح حال مفتون گفت: مورخان، مفتون همدانی را انسانی آزاده، عرفان مشرب و پاکدل معرفی کردهاند. عشق به ساحت امام علی (ع) از اشعار او متجلی است؛ ولی مطالعه آثارش نشان میدهد که سرودههای او دارای ضعف تألیف بسیار است؛ چنانچه مرحوم ابراهیم صفایی، از مورخان ادبی و نزدیکان مفتون، سرودههای او را «دارای اصطلاحات بسیار نامأنوس» معرفی کرده است؛ بنابراین مقایسه شعر او با اشعار شهریار به عنوان یکی از سرآمدان غزل فارسی، امری نادرست و اشتباه است. او با اشاره به مصاحبه جمشید علیزاده، یکی از شهریارشناسان ایران، آن را روشنگرانه خواند و گفت گفت: به راستی که غزل «همای رحمت» آیینهدار تاریخ تشیّع در ایران است و نباید با طرح مجادلات غیرضروری، آن هم در روز بزرگداشت شهریار، دامن سلطان غزل ایران را به این قبیل مناقشات ناخوش آلوده کرد. مردم مسلمان و شیعه ایران، شهریار را به درستی با «همای رحمت» میشناسند و ایجاد تردید در اصالت این انتساب، گناهی نابخشودنی به این اعتقاد دینی است. این محقق ادبی ادامه داد: از پژوهشگر باسابقهای چون آقای جواد محقق بعید است که تفاوت دو اصطلاح ادبی «استقبال» و «انتحال» را نداند. من چون در سخنرانی وی نبودهام، نمیتوانم قضات درستی درباره ادعای او داشته باشم؛ اما اگر آنچه در خبرگزاریها به نقل از او آمده، درست باشد، سخنرانی او مصداق بارز «اتهامافکنی» و «تشویش اذهان عمومی» است. طاهری با استقبال از پیشنهاد جمشید علیزاده، به ضرورت تشکیل «بنیاد حفظ آثار استاد شهریار» اشاره کرد و گفت: شهریار در زمان حیات خود از سوی شاعران چپگرا و کمونیست مورد هجوم بود. آنها شهریار را تهدید میکردند که نباید به عرصه شعرهای دینی و انقلابی وارد شود. اندکی بعد در اواخر حیات شهریار، جریان دیگری نیز به سرودههای ترکی آذری او دستدرازی کرد و با تغییر لهجه شعرها از «ترکی تبریزی» به «ترکی باکویی» یک دیوان جعلی به نام «اشعار ترکی استاد شهریار» منتشر کرد. حالا هم این دست از آستین دیگری بیرون آمده و کار را به جایی رسانیده که در اصالت انتساب معروفترین سروده مذهبی شاعر، تشکیک کرده است. او افزود: حالا که از دودکش دستگاههای متولی این کار، بویژه بنیاد موسوم به شهریار که ظاهراً زیر نظر فرهنگستان زبان فارسی اداره میشود، دودی بلند نمیشود، تشکیل بنیاد حفظ آثار شهریار و اداره آن توسط نهادهای مردمی و غیردولتی، امری ضروری است. به گزارش ایسنا، در پی صحبتهای جواد محقق که در مراسم بزرگداشت شهریار گفته بود، شعر مطرح «علی ای همای رحمت» پیش از شهریار در دیوان شاعر دیگری آمده است، مفتون امینی - شاعر و از دوستان محمدحسین شهریار - این موضوع را تأیید کرد و گفت، شعری را در این وزن و مضمون در دیوان شاعر دیگری دیده که احتمالا ذاکر تبریزی یا جویای تبریزی بوده است. او با بیان اینکه این سرقت ادبی نیست، گفت: این موضوع به این معنی است که شعر «علی ای همای رحمت» کاملا از شهریار نیست. یعنی اگر شعر شاعر قبلی نبود، امروز شعر «علی ای همای رحمت» شهریار هم نبود و از این نظر، شاعر پیش از او نسبت به شهریار فضل تقدم دارد. در این بین که جواد محقق گفت، به درخواست پژوهشگران تبریزی قول داده تا فعلا در اینباره صحبت نکند، علی داننده، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی، گفت: شبههافکنی در تعلق شعر ولایی «علی ای همای رحمت» به استاد ملک سخن، شهریار، عملی ناجوانمردانه است. محمدعلی مجاهدی هم با اشاره به موضوع «توارد» در ادبیات گفت: نمیتوانیم بگوییم شهریار و دیگر شاعرانی که احیانا چند بیت از شعرشان شبیه شعر دیگر شاعران است، سارق ادبیاند. اما هادی بهجت تبریزی، فرزند مرحوم محمدحسین تبریزی (شهریار)، با اشاره به استقبال شهریار از یک غزل حافظ در شعر «علی ای همای رحمت»، در عین حال میگوید، شعر شهریار گویا شباهتهایی با شعر یک شاعر همدانی دارد و پدرش در زمان حیات از این شباهت مطلع بوده است. از زمان طرح این موضوع در رسانهها از شاعرانی همچون صهبا و ژولیده نیشابوری نیز به عنوان شاعرانی یاد شد که شعرشان منشأ شعر «علی ای همای رحمت» شهریار بوده است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
sam arch 55879 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 مهر، ۱۳۹۲ محمدعلی سپانلو درباره بحثهای مطرحشده درباره شعر «علی ای همای رحمت» شهریار اظهارنظر کرد. این شاعر در واکنش به اظهارنظر جواد محقق درباره وجود شعر «علی ای همای رحمت» در دیوان شاعر دیگری قبل از شهریار، به خبرنگارایسنا، گفت: ما شعر درباره حضرت علی (ع) کم نداریم، اما این شعر نمک خاصی دارد. این افراد گول اسمشان را خوردهاند و فکر کردهاند واقعا «محقق» هستند. او درباره شعری که گفته میشود مفتون همدانی پیش از شهریار درباره حضرت علی (ع) با مطلع «علی ای همای وحدت تو چه مظهری خدا را» سروده، عنوان کرد: آدم باید خیلی نادان باشد که به جای «همای رحمت»، بنویسد، «همای وحدت»؛ چون «همای رحمت» روی سر آدم مینشیند، نه «همای وحدت». به گزارش ایسنا، چندی پیش جواد محقق در مراسم بزرگداشت شهریار گفته بود، شعر مطرح «علی ای همای رحمت» پیش از شهریار در دیوان شاعر دیگری آمده است. این ادعا واکنشهای متعددی را در پی داشت؛ ازجمله اینکه مفتون امینی - شاعر و از دوستان محمدحسین شهریار - این موضوع را تأیید کرد و گفت، شعری را در این وزن و مضمون در دیوان شاعر دیگری دیده که احتمالا ذاکر تبریزی یا جویای تبریزی بوده است. او با بیان اینکه این سرقت ادبی نیست، گفت: این موضوع به این معنی است که شعر «علی ای همای رحمت» کاملا از شهریار نیست. یعنی اگر شعر شاعر قبلی نبود، امروز شعر «علی ای همای رحمت» شهریار هم نبود و از این نظر، شاعر پیش از او نسبت به شهریار فضل تقدم دارد. در این بین که جواد محقق گفت، به درخواست پژوهشگران تبریزی قول داده تا فعلا در اینباره صحبت نکند، علی داننده، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی، گفت: شبههافکنی در تعلق شعر ولایی «علی ای همای رحمت» به استاد ملک سخن، شهریار، عملی ناجوانمردانه است. محمدعلی مجاهدی هم با اشاره به موضوع «توارد» در ادبیات گفت: نمیتوانیم بگوییم شهریار و دیگر شاعرانی که احیانا چند بیت از شعرشان شبیه شعر دیگر شاعران است، سارق ادبیاند. از زمان طرح این موضوع در رسانهها از شاعرانی همچون صهبا و ژولیده نیشابوری نیز به عنوان شاعرانی یاد شده که شعرشان منشأ شعر «علی ای همای رحمت» شهریار بوده است. محمد طاهری خسروشاهی، پژوهشگر ادبی در دانشگاه تبریز، هم با بیان اینکه شهریار در این غزل به استقبال شعری از «مفتون همدانی» رفته، آن را «اقتباس ادبی» خواند و گفت: مقایسه این دو سروده نشان میدهد که شعر مفتون همدانی «طفلی نارس» بود که قریحه کمنظیر شهریار و قدرت ادبی بینظیر او، آن را به «جوانی برومند و بارور» تبدیل کرده است. او همچنین عنوان کرد: شعر مورد ادعای جواد محقق (که گفته بود شعر مطرح «علی ای همای رحمت» پیش از شهریار در دیوان شاعر دیگری آمده است)، سروده مفتون همدانی، از شاعران سده چهاردهم هجری و معاصر استاد شهریار، است. طاهری خسروشاهی با ارائه رونوشت صفحههایی از دیوان اشعار مفتون همدانی، در اثبات ادعای خود مبنی بر وجود برخی اشتراکهای لفظی در هر دو شعر و استقبال مرحوم شهریار از سروده مفتون همدانی، به نقل شواهد ادبی این دو غزل پرداخت و گفت: برخی اصطلاحات و عبارات موجود در سروده مفتون همدانی از باب استقبال ادبی، در شعر مرحوم استاد شهریار تکرار شده است: مفتون: علی ای همای وحدت تو چه مظهری خدا را / که خدا نمود زینت به تو تخت انّما را شهریار: علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را / که به ماسوا فکندی همه سایه هما را مفتون: علی ای که داد احمد به کفت لوای حمدش / که علم کند یدالله به دو عالم آن لوا را شهریار: به جز از علی که آرد پسری ابوالعجایب / که علم کند به عالم شهدای کربلا را مفتون: چه سکندری سکندر ز تو خورد ریخت آبش / چو به خضر واسپردی، سرِ چشمه بقا را شهریار: به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند / چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را مفتون: تو اگر ز کعبه بتها به زمین نمیفکندی / به خدا کسی به عالم نشناختی خدا را شهریار: دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / به علی شناختم من به خدا قسم خدا را البته در پی این اظهارنظرها در رابطه با پیدا شدن منشأ شعر «علی ای همای رحمت» شهریار، جواد محقق گفت: منظور من نه شعر مفتون همدانی بوده است و نه صهبا؛ بلکه شاعر دیگری منظورم است. البته شاعران دیگری هم هستند که شعرهای اینگونه دارند. او دربارهی اینکه شاعر مورد نظرش کیست، گفت: من حالا چیزی نمیگویم. شما هم بگذارید آقایان حرفهایشان را بزنند و بعد من هم حرفهایم را میزنم. محقق همچنین با اشاره به مفتون همدانی گفت: این شاعر همشهری من است؛ اما منظور من این شاعر نیست. غزل تاجبخش نیز با اشاره به اینکه چنین ادعاهایی بارها درباره شاعران مختلف مطرح شده، میگوید: این مباحث نه به شهریار و نه به ادبیات فارسی خدشهای وارد نمیکند. مگر شعرهای حافظ کم از شاعران دیگر گرفته شده است؟ اندیشه مرز سیمانی و آجری ندارد. این امر تواردِ اندیشه است. او در ادامه تأکید میکند: اندیشه تنها روندهای است که نمیتوان برای آن مرز سیمانی و آجری ساخت. همین که حافظ میگوید، «در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد»، نشانه خاصیت ذهن انسان است که خداوند آن را سیال خلق کرده؛ به همین دلیل نباید چندان سخت گرفت. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده