z.b 6335 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۲ از این پس، هر کسی که 38,400 پوند پول اضافه داشته باشد، می‌تواند یک کپی کامل از خودش را منجمد کند تا برای استفاده احتمالی در دهه‌های آینده، بتوان از آن استفاده کرد!! خودروهای اسپرت، قایق‌ها و هواپیماهای خصوصی را فراموش کنید. از این پس، مدیران اقتصادی، ستاره‌های ورزشی، افراد مشهور و خلاصه هر کس که 38,400 پوند (معادل 195 میلیون تومان) پول اضافه داشته باشد، می‌تواند یک کپی کامل از خودش را منجمد کند تا برای استفاده احتمالی در چند دهه آینده، بتوان از آن استفاده کرد. این سرویس که ادعا می‌شود برای اولین بار در جهان ارائه می‌شود، توسط شرکتی به نام سکیل ارائه می‌شود که خود بخشی از یک شرکت فرانسوی فن آوری ژنوم در بازار سهام یورونکس به نام سلکتیس است. این روش از دو ماه پیش در سوئیس، دبی، سنگاپور و ایالات متحده راه اندازی شده و شامل مراحل زیر است: گرفتن سلولها از یک نمونه کوچک پوست که داروی بی حسی موضعی بر روی آن اعمال شده است انتقال نمونه‌ها به آزمایشگاه‌های سکیل راه‌اندازی مجدد نمونه‌ها در سلولهای بنیادی چندکاره یا IPS، که ما آنها را به نام سلولهای بنیادی می‌شناسیم. این سلولها در دمای منفی 180 درجه سانتی‌گراد منجمد و انبار می‌شوند تا برای بازسازی اندام‌های آسیب دیده بدن و ساختن دوباره بافتها و درمان بیماری‌های احتمالی در آینده از آنها استفاده کرد. این روش مبتنی بر تحقیق پزشکی یک محقق ژاپنی به نام شینیا یاماناکا، برنده جایزه نوبل پزشکی 2012/1391 است. به گفته آندره کولیکا، سرپرست کلکتیس: «شینیا یاماناکا غلط بودن یکی از پیش‌فرض‌های علم را ثابت کرد. او کشف کرد که می‌توان هر سلولی را از بدن گرفت و هر چیزی را در داخل آن اضافه کرد، سپس سلول وضعیت خود را فراموش کرده و دوباره به اولین مرحله حیات باز می‌گردد یعنی به 9 ماه قبل از تولد. این سلولها توانایی تبدیل به هر نوع بافتی از اندام‌های بدن را دارند. زمانی که این سلولها منجمد می شوند، زمان متوقف می‌شود و این سلولها بعد از آن دیگر رشد نکرده و تغییر نمی‌کنند». این کار سکیل با بانک خون بند ناف (که در آن خون بند ناف ذخیره می‌شود تا در آینده برای ساخت مجدد خون از آن استفاده شود) متفاوت است. کولیکا می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم که این روش بسیار محبوب خواهد، بود بخصوص برای افراد طبقه‌ای که همه چیز دارند، اما نمی‌توانند به مقابله با پیری بروند. این روش بسیار گران است ، بنابراین تنها برای قشر خاصی از افراد که می‌توانند آن را تهیه کنند، قابل دستیابی است. البته 20 سال پیش تنها افراد ثروتمند تلفن همراه داشتند ولی حالا همه آن را دارند!». تخصص سلکتیس مهندسی ژنتیک و درمان با سلولهای بنیادی است. به گفته دکتر کولیکا این شرکت از زمان تاسیس در 1999/1378، خانواده‌های جدیدی از محصولاتش را در زمینه‌های زیست دارویی، زیست فناوری کشاورزی، سلولهای بنیادی و سوخت‌های جایگزین، عرضه کرده است. دکتر کولیکا می‌گوید: «سکیل به انسان‌ها محتمل‌ترین شانس را در آینده پیشنهاد می‌دهد. انسان‌ها باید بتوانند فارغ از این که چند سال عمر دارند، "جوان زندگی کنند". به محض اینکه درمان‌های دارویی احیاء کننده در دسترس قرار بگیرند، ما این توانایی را به افراد ارائه می‌دهیم تا از سلولهای خود برای مراقبت از خود استفاده کنند». به گفته سکیل، سلولهای IPS می‌توانند از سلولهای افراد بالغ در هر زمانی از حیات آنها گرفته شوند. هرچند با توجه به تحلیل دی‌ان‌ای سلولهای انسان‌ها با گذشت زمان، سکیل پیشنهاد می‌کند که افراد علاقه‌مند نمونه‌های پوستی خود را هر چه زودتر ارایه کنند. منبع: خبرآنلاین 10 لینک به دیدگاه
z.b 6335 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۲ برندگان نوبل پزشکی/فیزیولوژی 2012 چگونه سلولهای بالغ را به سلولهای بنیادی تبدیل کردند؟ جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی سال 2012 به جان گوردون و شینیا یاماناکا اهدا شده است. این دو محقق راه‌های متفاتی را برای تبدیل سلولهای بالغ به سلولهای بنیادی پرتوان کشف کرده و نشان داده‌اند مسیر رشد و بلوغ سلولها یک‌طرفه نیست. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی سال 2012 برای این کشف شگفت‌انگیز که سلولهای بالغ و تخصصی‌شده می‌توانند با بازبرنامه‌ریزی به سلولهای بنیادی پرتوانی تبدیل شوند که قادر به تبدیل به انواع سلولهای گوناگون هستند به جان گوردون، استاد انستیتو گوردون در کمبریج انگلیس و شینیا یاماناکا، استاد دانشگاه کیوتو در ژاپن اهدا شد. کشف باارزش این دو محقق باعث تغییری انقلابی در شناخت انسان از چگونگی رشد و تکامل سلولها و اندام‌ها شده است. جان گوردون در سال 1962/1341 کشف کرد تخصصی‌شدن سلولها برگشت‌پذیر است. او آزمونی ترتیب داد و در آن هسته سلول نابالغ موجود در یک تخم قورباغه را با هسته یک سلول بالغ روده‌ای از همین حیوان جانشین کرد. این سلول اصلاح‌شده در نهایت به یک بچه‌قورباغه طبیعی مانند هر بچه‌قورباغه دیگری تبدیل شد. نتیجه این آزمون نشان می‌داد دی.ان.ای این سلول بالغ هنوز هم تمامی اطلاعات مورد نیاز برای تبدیل تمامی سلولها به یک قورباغه جدید را حفظ کرده است. 40 سال پس از کشف جالب گوردون، شینیا یاماناکا در سال 2006/1385 موفق به کشف شیوه‌ای برای تبدیل سلولهای بالغ دست‌نخورده در موش‌ها به سلولهای بنیادی نابالغ شد. او به سادگی با بازبرنامه‌ریزی این سلولها توسط چندین ژن توانست سلولهای بالغ را به سلولهای بنیادی پرتوانی که قابلیت تبدیل به تمامی شکل‌ها سلولی را دارند تبدیل کند. این دو کشف دور از انتظار باعث شدند نگاه ما برای همیشه به سلولهای بالغ و تخصصی‌شدن تغییر کند. به لطف تلاشهای این دو محقق و گروه‌های دیگر امروزه می‌دانیم سلولهای بالغ هم توانایی بازگشت و تبدیل به سلولهای بنیادی پرتوان را دارند و این چرخه برگشت‌پذیر است. زندگی، سفری رو به تخصصی‌شدن بیشتر بدن تمامی ما از سلول تخم بارورشده ایجاد شده است. این سلول در اولین روزهای پس از لقاح از سلولهای نابالغی تشکیل شده که همگی می‌توانند به تمامی انواع بافت‌های انسانی تبدیل شوند. این سلولها را با نام سلولهای بنیادی پرتوان می‌شناسیم که با بزرگ‌تر شدن جنین به انواع سلولهای تخصصی مانند سلولهای عصبی، ماهیچه‌ای، بافت کبد و بافت‌های دیگری تبدیل می‌شوند که هر یک وظیفه‌ای اختصاصی را در بدن ما به عهده خواهند گرفت. پیش از این تصور می‌شد این سفر از سلول بنیادی نابالغ به سلول بالغ تخصصی‌شده غیرقابل‌بازگشت است؛ اما امروزه می‌دانیم که یک مرحله برای به عقب برگشتن وجود دارد، جایی که سلولهای بنیادی پرتوان قرار گرفته‌اند. وقتی قورباغه‌ها در مسیر رشد به عقب می‌جهند گوردون اولین کسی بود که مبارزه با ایده سرنوشت تغییرناپذیر سلولهای بالغ را آغاز کرد. او با این فرض که ماده ژنتیکی سلولهای بالغ می‌تواند داده‌های مورد نیاز برای تبدیل سلول به تمامی انواع سلولهای دیگر را حفظ کرده باشد، آزمون‌های خود را آغاز کرد. او در سال 1962/1341 برای اثبات این فرضیه هسته یک سلول بالغ تخصصی‌شده متعلق به روده یک بچه قورباغه را جایگزین هسته سلول تخم قورباغه کرد و در ادامه شاهد به وجود آمدن بچه قورباغه‌ای (کله‌آویزی) بود که در مراحل بعد به قورباغه بالغ تبدیل شد. در حقیقت سلول بالغ اولیه توانایی ژنتیکی خود برای تبدیل به بافت‌های تازه را از دست نداده بود. کشف جالب گوردون در ابتدا با ناباوری و عدم‌پذیرش از سوی دیگر محققان روبرو شد؛ اما با اعلام نتایجی مشابه توسط محققان دیگر در نهایت پذیرفته شده و به آغاز همانندسازی پستانداران انجامید. کشف گوردون به ما نشان داد سلولهای بالغ تخصصی‌شده می‌توانند به سلولهای پرتوان تبدیل شوند؛ اما شیوه او مستلزم خروج هسته از سلول و القای آن به سلولی دیگر بود، آیا این امکان دارد که بدون ایجاد تغییر در سلولها هم شاهد بازگشت آنها به این مرحله باشیم؟ زمان بازگشت فرامی‌رسد شینیا یاماناکا به این پرسش پاسخ داد. تحقیقات او چهل سال پس از گوردون سلولهای پرتوانی را که از موش‌ها جدا شده و در محیط آزمایشگاه نگهداری می‌شدند، هدف گرفتند. او تلاش کرد در این سلولها که توسط مارتین ایوانز برنده جایزه نوبل پزشکی سال 2007/1386 از موش‌ها جدا شده بودند، به دنبال ژن‌هایی بگردد که آنها را نابالغ نگه داشته‌اند. یاماناکا پس از کشف چندین عدد از این ژنها آزمون‌هایی را ترتیب داد تا ببیند امکان بازگشت سلولهای بالغ با بازبرنامه‌ریزی آنها توسط این ژنها وجود دارد یا نه! او و همکارانش ترکیبی از ژنهای گوناگون را به سلولهای بافت پیوندی و فیبروبلاست‌ها (فراوان‌ترین سلول بافت همبند یا پیوندی) القا کردند و در نهایت موفق شدند نسخه نهایی را کشف کنند. بررسی سلولها زیر میکروسکوپ نشان می‌داد ترکیبی از 4 ژن توانسته سلولهای بالغ را بازبرنامه‌ریزی کرده و به سلولهای پرتوان تبدیل کند. نتیجه این تحقیق ظهور سلولهای پرتوان القایی بود که می‌توانستند به انواع سلولهای دیگر از جمله فیبروبلاست‌ها، سلولهای عصبی و بافت گوارشی تبدیل شوند. اعلام شیوه‌ای برای تبدیل سلولهای بالغ دست‌نخورده به سلولهای پرتوان یکی از بزرگ‌ترین موفقیت های علمی جهان را در سال 2006/1385 رقم زد. از کشفی باورنکردنی تا ایجاد راهکارهای پزشکی تازه تحقیقات انجام شده طی سال‌های اخیر نشان می‌دهد سلولهای پرتوان القایی قابلیت تبدیل به انواع گوناگونی از سلولهای بدن را دارند. این سلولها که حتی می‌توانند از سلولهای بدن انسان تهیه شوند، ابزاری تازه را در اختیار پزشکان در سراسر جهان قرار داده‌اند.به عنوان مثال سلولهای بافت پوست در بیماران گوناگون می‌توانند از بدن آنها نمونه‌برداری شده و در آزمایشگاه بررسی یا بازبرنامه‌ریزی شوند. درک تفاوت ژنتیکی میان آنها و سلولهای سالم می‌تواند به برداشتن قدم‌های بزرگتری در درمان بیماران منجر شود. معرفی مختصر برندگان سر جان بی.گوردون که متولد سال 1933/1312 در انگلستان است، در سال 1960/1339 دکترای خود را از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد و پس از آن به مؤسسه فناوری کالیفرنیا رفت. او از سال 1972/1351 به عنوان استاد زیست‌شناسی سلولی دانشگاه کمبریج کار کرده و در حال حاضر در مؤسسه گوردون در کمبریج به تحقیق ادامه می‌دهد. شینیا یاماناکا در سال 1962/1341 در اوزاکا، ژاپن متولد و در رشته پزشکی فارغ‌التحصیل شده است. او پس از آن دکترای خود را از دانشگاه اوزاکا دریافت کرده و در حال حاضر استاد دانشگاه کیوتو و همکار با مؤسسه گلدستون در سن‌فرانسیسکو است. منبع: خبرآنلاین 10 لینک به دیدگاه
hasti1988 22046 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 شهریور، ۱۳۹۲ چند سال پیش خیلی فیلم در این زمینه ها ساخته شد،ترسناک بود.... اینکه اون کپی خودش رو به جای اصل جا بزنه...چیزی بیشتر از جنایت نبود.... چرا بعضی ها نمیذارن آدم راحت زندگیشو بکنه؟ قطعا ماجری اختراع دینامیت رو همه میدونن.... 8 لینک به دیدگاه
مجید بهره مند 43111 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 مهر، ۱۳۹۲ این پول دارها همیشه فکر میکنند که با پول همه کاری کرد حتی زندگی ابدی ولی این نکته را فراموش کردن که اگه خدا نخواد نمیشه 1 لینک به دیدگاه
z.b 6335 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 21 مهر، ۱۳۹۲ کشف ساعت داخلی سلولهای بنیادین پوست؛ نزدیک شدن به حل معمای جوانی نتایج یک تحقیق جدید نشان می دهد که سلولهای بنیادین انسانی دارای یک ساعت درونی است که به آنها کمک می کند ژنهای فعال در محافظت در مقابل اشعه ماوراء بنفش را فعال کنند. نتایج تحقیقات انجام شده توسط محققان اسپانیایی می تواند راه را برای استراتژیهای جدیدی که از پیری دائم و سرطان در انسان جلوگیری می کند باز کند!! سالوادور ازنار بنیتا از موسسه تحقیقات و مطالعات پیشرفته در اسپانیا گفت: تحقیقات ما نشان می دهد که سلولهای بنیادین پوست انسان دارای ساعت درونی است که به آنها این امکان را می دهد که به طور دقیق بدانند چه زمانی از روز است، این اطلاعات به آنها کمک می کند تا بدانند برای اصلاح عملکرد بهتر است به چه روشی عمل کند.بنیتا اظهار داشت: اطلاع از ساعت درونی سلولهای بنیادین پوست از اهمیت برخوردار است چرا که به نظر می رسد این بافتها برای سالم ماندن نیاز به یک ساعت درونی دقیق دارد. سلولهای متنوعی در پوست بدن ما دارای ساعت درونی است که این امر به آنها کمک می کند برخی علمکردهای خاص را بسته به زمان روز انجام دهند. سلولهای پوست و تعدادی از سلولهای بنیادین دارای رفتارهای شبانه روزی هستند. بنیتا و همکارانش پیش از این به این نتیجه رسیده بودند که حیوانات فاقد ریتمهای شبانه روزی در سلولهای بنیادین پوست خود هستند. اما تا امروز مشخص نبود که چگونه این ریتمهای شبانه روزی بر عملکرد سلولهای بنیادین پوست انسان تأثیر می گذارد. این محقق برای پاسخ به این پرسش با همکاران خود لوئیس سرانو و بن لهنر از مرکز تنظیمات ژنومیک تحقیقاتی را آغاز کردند که در نهایت منجر به کشف مجموعه مشخصی از ژنها در سلولهای بنیادین پوست شد که فعالیتهایی را در اوقات مختلف روز دارند. ژنهای فعال در بخش محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش در طی روز برای حفظ سلولها در فعال ترین حالت خود هستند و در عین حال تکثیر می شوند. این محققان یادآور شدند که تلاشهای کنونی ما در راستای شناسایی علت مختل شدن ساعت داخلی سلولهای بنیادین پوست است و امیدواریم که بتوانیم آن را به تعویق بیاندازیم. نتایج این تحقیق در مجله سلول بنیادین منتشر شده است. منبع: خبرگزاری مهر پ.ن: و این داستان ادامه دارد...! لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده