مرکز فرهنگی‌ شهر تایچونگ

[R.Irankhah 25490]

به همراه هنر و فرهنگِ هستة هویت شهری تایچونگ و نگرش هدایتگر به نوآوری و تکنولوژی، این طرحِ پیشنهادی توسط RMJM جمع‌آوری این کیفیت‌های مهم در ساختمانی به عنوان سمبل دستاوردها و نگرش تایچونگ را جستجو می‌‌کند. این پروژه‌ واقع شده در گوشة پارک ورودی شهر تایچونگ به یک آبادی در میا‌ن کویر و ارتباطی‌ حیاتی‌ میا‌ن اجتماعات موجود و توسعه شهری آینده تبدیل شده که تمرکزی فرهنگی‌ و اجتماعی و یک دروازۀ ورودی برای پارک فراهم می‌‌آورد.

 

ما در یک عصر تاریخی بایگانی شده زندگی‌ می‌‌کنیم که توسط انگیزشی ناگهانی برای جمع‌آوری توصیف شده است. جائی‌ که همۀ تجربیات ما بر پایه تقویت تکنولوژیکی و اطلاعات دیجیتالی می‌‌باشد. یک مرکز فرهنگی‌ مکانی برای یادگیری و مخزنی بزرگ برای اطلاعات می‌‌باشد. این انباشتگی اطلاعات می‌‌تواند به عنوان ابر دیجیتالی (آرشیوی نامعلوم) درک شود.

 

 

 

 

در ارتباط با این چارچوب تکنولوژیکی، این طراحی به عنوان ابر فرهنگی‌ که به طور همزمان چیزی را که هم در عصر ما و هم در گذشته و آینده، روحانی و عرفانی می‌‌باشد را نمایش می‌‌دهد. ابر فرهنگی‌ یک لندمارک سمبلیک برای تایچونگ خواهد بود و پیشکشی برای نقل و انتقالات تایوان از سرزمینی زراعتی به یکی‌ از پیشگامان‌ های تک در محدودة آسیا به همراه تایچونگ بعنوان دروازۀ ورودی خواهد بود.

 

این ساختمان و لنداسکیپ کارشدۀ آن دارای هارمونی می‌‌باشد تا بسیاری از کاربردهای دارای برنامه را تحقق‌ بخشد و ارتباط با پارک را تقویت کند. سطح همکف به لنداسکیپی چرخشی و در دسترس از تمام جهات تبدیل شده است؛ به همراه سازه‌ای که از زمین بالا می رود در حالی‌ که یک پلازای فرهنگی‌ و تفریحی را خلق می‌‌کند.

 

یک تودۀ ساختمانی شناور شامل احجام متغیر که در زیر حجاب لفافه‌ای خلل و فرج دار قرار گرفته، می‌‌شود؛ در حالی‌ که ابری هندسی و همیشگی‌ که در بالای زمین سایت و در آسمان بی‌ کران در جای خود در حال پَر زدن می‌‌باشد را خلق می‌‌کند. یک ساختار نیمه شفاف و ظریف این ابر هندسی را شکل می‌‌دهد و به ترکیب پانل‌های شفاف و فتوولتاییک در سطح خود کمک می‌‌کند. سطح این ابر نور خورشید را تحت کنترل در آورده و برای باغ‌های شناور، سطوح نظر و تراس‌های روی بام که فضای میا‌ن ابر و تودۀ ساختمان را زندگی‌ می‌‌بخشد، سایه فراهم می‌‌کند در حالی‌ که تجربه‌ای منحصر به فرد را برای کاربران و مهمانان پیشکش می‌‌کند.

 

 

در حالی‌ که برنامه برای کتابخانه و موزه به یک توده‌‌ مفصل بندی شدۀ واحد تبدیل شده، ساختمان به گونه‌ای سازمان دهی‌ شده تا اجازۀ عملکردهای مستقل به همراه فضاهای عمومی قرار گرفته در پلازای آفتاب گیر را بدهد.

 

به همراه پایداری به عنوان ایده اصلی‌، استراتژی طراحی هر یک از عناصر، تلاشی بلند پروازانه در جهت دست یابی‌ به معماری پایدار هم در سازمان دهی‌ ساختمان و هم در کاربرد خلاقانه از مصالح مؤثر و راه حل‌های ساخت را منعکس می‌‌کند. این طراحی استراتژی های دستیابی مستقیم به انرژی خورشیدی غیر فعال و تهویۀ طبیعی را به همراه استراتژی‌های مکانیکی پایدار به سوی یک استراتژی کلی‌ برای کاهش 2Co ترکیب می‌‌کند.

 

برنامه‌های این ساختمان برای بکارگیری نور روز و دیدهای مناسب قرار گرفته اند. این بنای بلندمرتبه توسط احجام شطرنجی‌ شکل که نفوذپذیری سایت را افزایش می‌‌دهد، به صورت توده‌ در آمده است؛ در حالی‌ که برای آسایش گرماییِ هوای آزادش، مسیرهای عابر پیادۀ دارای جریان هوا و سایه خلق می‌‌کند. لفافۀ ابری طراحی شده است تا به عنوان نمای دوم نقش بازی‌ کند در حالی‌ که پانل‌های PV یکپارچه، سیرکولاسیون هوا و تهویۀ طبیعی را فراهم می‌‌آورد.