خارج از ایرانی و می‌خواهی کودکی فرزندت باشد

[S a d e n a 11333]

آیا یک فرد ایرانی ساکن خارج از ایران می‌‌‌تواند تقاضای سرپرستی یک کودک را بکند؟ پاسخ هم آری است و هم نه. قانون مصوب سال ۱۳۵۳ که هنوز به قوت خود باقی است، به صراحت می‌گوید که متقاضیان سرپرستی یک کودک باید ساکن ایران باشند. اما این قانون در حال تغییر است. لایحه حمایت از کودکان بی‌سرپرست که در سال ۱۳۸۷ در مجلس طرح و تصویب شده بود، پس از چند سال عدم وصول شورای نگهبان، در میانه‌ی سال ۱۳۹۱ دوباره در صحن مجلس آمد. این بار هم رفت‌وبرگشت‌های بسیار میان مجلس و شورای نگهبان رخ داد و اکنون در یک قدمی ابلاغ است. (مجلس چند روز پیش ۵ ایراد اخیر شورای نگهبان را با تغییراتی رفع کرد و اکنون منتظر رای شورای نگهبان است). با قانون جدید مصوب ۱۳۹۲، علاوه بر زن و شوهرهای ایرانی ساکن ایران که پنج سال از ازدواج‌شان می‌گذرد و فرزندی ندارند، افراد دیگری هم می‌توانند تقاضای سرپرستی یک کودک را بنمایند. به این ترتیب،

 

• نیازی نیست که زن و مرد ساکن ایران باشند.
  
• افرادی که یک فرزند دارند نیز، می‌توانند کودک دیگری را به سرپرستی بگیرند.
  
• زنان مجرد نیز با رعایت شرط سنی می‌توانند سرپرستی کودکی را بر عهده بگیرند.
  

اما این قانون تغییری عملی ایجاد نمی‌کند. برای درخواست زن و مرد ایرانی ساکن خارج از ایران چندین مانع وجود دارد که مهم‌ترین آنها در زیر فهرست شده است.

 

• رسیدگی به صلاحیت قانونی فرزندپذیری. مرجع رسیدگی به صلاحیت فرزندپذیر بر عهده دادگاه‌های عمومی ایران گذاشته شده است. شاید بتوان این مشکل را با گرفتن وکیل حل کرد و رسیدگی را به صورت غیابی دنبال کرد. اما بعید است که قاضی بدون دیدن فرد متقاضی فرزندپذیری، رای صلاحیت اخلاقی وی را صادر کند. بررسی در دادگاه طی سه مرحله انجام می‌گیرد. تشکیل پرونده، صدور حکم سرپرستی آزمایشی و صدور حکم سرپرستی دایم.
  
• بررسی مددکاری و صلاحیت عملی. بررسی صلاحیت‌های اولیه طبق روال فعلی از طریق مصاحبه و بازدید از محل زندگی فرد صور می‌گیرد. هیچ نوع روال جایگزینی تعریف نشده است و در عمل بررسی صلاحیت افراد غیرساکن ایران رویه‌ای ندارد.
  
• ضرورت دسترسی فوری به فرزندپذیر. گرفتن فرزند زمان‌بر است و ممکن است دوره‌ی انتظار چند سال باشد، روال کنونی دیدن فرزند و پذیرفتن آن توسط فرزندپذیر است. بنابراین در دسترس بودن وی برای گرفتن فرزند در هر زمانی که با وی تماس گرفته می‌شود، ضروری است.
  
• دوره‌ی سرپرستی آزمایشی. بازدیدهای دوره‌ای کارشناس‌های بهزیستی در طول سرپرستی آزمایشی نیز در عمل زندگی خارج از ایران را ناممکن می‌کند.
  
• گرفتن ویزای اقامت کودک. بعد از این همه وقت باید منتظر صدور ویزای اقامت کودک‌تان بمانید. ممکن است که کودک شما شرایط لازم را برای گرفتن ویزای اقامت نداشته باشد، و اگر هم شرایطش را داشته باشد، ۱ تا ۲ سال زمان می‌برد.
  

منبع:http://iranadoption.com/?p=294

[S a d e n a 11333]

قوانين فعلي فرزند خواندگي به قدري سخت است که برخي مجبور مي‌شوند از راه‌هاي ديگر اين مشکلشان را حل کنند. اما قانون فرزند خواندگي که در سال 88 تصويب شد ويژگي‌هاي خوبي داشت.چرا شوراي نگهبان با آن مخالفت کرد؟

طبق گزارش شوراي نگهبان امر سرپرستي کودکان بي‌سرپرست و يا بد سرپرست شرعا به عهده ولي امر است و همچنين براي سرپرست آنان از نظر شرعي خصوصياتي در نظر گرفته شده که در بسياري از موارد در اين لايحه رعايت نشده است، به علاوه اينکه در اين لايحه مشخص نشده است که تعيين نهاد سرپرستي با اذن رهبر بوده است يا نه؟براي همين اين مصوبه به مجلس برگشت داده شد و قرار شد در صورت اذن رهبر اين موضوع در صحن علني مجلس قرائت شود که دو ماه پيش چنين اتفاقي افتاد.

بعد از آن کميته اي با همکاري کميسيون اجتماعي مجلس تشکيل شد تا 37 ماده آن بررسي شود و تا کنون 10 ماده مجدد بررسي شده است. بنابراين لايحه حمايت از کودکان پس از کارهاي کارشناسي و استفاده از نظرات اساتيد و همکاري قوه قضاييه تهيه و بزودي در صحن علني مجلس مطرح مي‌شود.

يکي از مشکلاتي که در قانون فعلي وجود دارد اين است که ايراني‌هايي که در خارج از ايران زندگي مي‌کنند امکان گرفتن فرزند ندارند.در قانون فعلي راه حلي براي اين مشکل داريد؟

فعلا به استناد ماده يک قانون قبلي پدر و مادر بايد مقيم ايران باشند. اما در قانون جديد گفته شده که اگر تبعه ايران باشند اما در کشور ديگري اقامت داشته باشند هم مي‌توانند فرزند خوانده داشته باشند.

مشکل ديگر ثبت يک سوم اموال به نام فرزند خوانده است و بسياري از خانواده‌ها براي همين نمي‌توانند براي گرفتن فرزند خوانده از راه قانوني اقدام کنند.در قانون جديد براي اين موضوع راه حلي داريد؟

طبق قانون اسلام فرزند خوانده ارث نمي‌برد.ما نمونه‌هايي داشتيم که در حادثه اي پدرو مادر فوت کردند و فرزند خوانده بدون داشتن سرپناه و پولي بلاتکليف رها شده است.براي همين تمليک بخشي از اموال به شرط رضايت طرفين يا هر نوع اقدام آتيه‌سازي که منجر به تامين مثبت آتيه کودک شود الزامي‌است.

خانواده‌ها نسبت به طولاني بودن زمان واگذاري کودک هم اعتراض دارند.الان اين زمان چقدر است و در قانون جديد چقدر خواهد بود؟

فرايند واگذاري حداکثر 2 تا 6 ماه است.بخشي از فرايند در دستگاه قضايي طول مي‌کشد،اما فعاليت مددکاري بهزيستي 3 ماه طول مي‌کشد تا صلاحيت خانواده را تاييد کند.اين زمان تغييري نخواهد کرد.

اما تعداد کودکاني که هر سال واگذار مي‌شوند کم هستند و براي همين بسياري از خانواده‌ها سالهاست که در ليست انتظار هستند؟

نه.ما سالانه 1800 تا 2 هزار نفر پذيرش داريم که نزديک به 13 درصد اين کودکان که شرايط واگذاري را دارند و از همين درصد حدود 60 درصدشان به خانواده‌ها داده مي‌شود و همانطور که گفتم اگر خانواده اي شرايطش را داشته باشد کمتز از يک سال صاحب فرزند خوانده مي‌شود.

منبع: خبر آنلاين