فریب نام و نشان تجاری را نخورید

[S a d e n a 11333]

امروزه با توسعه اقتصاد و تجارت در جهان، شرکت‌های تجاری بخش بزرگی از معاملات بازرگانی را به خود اختصاص داده‌اند. شاید یکی از دلایل اصلی افزایش این شرکت‌ها، سهولت تشکیل آنهاست و دلیل دیگر هم می تواند جمع‌آوری سرمایه‌های مختلف برای انجام معاملات کلان باشد. به هر حال اگر می‌خواهید با این شرکت‌ها معامله کنید، باید نکاتی را مورد توجه قرار دهید تا پشیمان نشوید.

 

---

اگر تصمیم دارید با شرکتی ورد معامله شوید خواندن این بسته را که در گفت‌وگو با دکتر محمد دمرچیلی، وکیل دادگستری تنظیم شده است را از دست ندهید.

[h=2]تنوع در شرکت‌ها[/h] در قوانین ما دو نوع شرکت وجود دارد: شرکت مدنی و شرکت تجاری. شرکت مدنی براساس قانون مدنی یعنی عده ای سرمایه های خود را با یکدیگر جمع کرده و اقدام به فعالیت تجاری کنند. فرق این نوع شرکت با شرکت تجاری در این است که در شرکت مدنی شخصیت شرکت از شخصیت تشکیل دهندگان آن جدا نیست. اما در شرکت های تجاری شخصیت شرکت از شخصیت تشکیل دهنده های آن مجزاست.

 

یعنی در شرکت های مدنی اگر کسی از شرکت طلبکار شود، شریک باید به میزان سرمایه ای که سهیم است، بدهی را پرداخت کند اما در شرکت های تجاری اصولا اگر کسی از شرکت طلبکار شود نمی تواند از دارایی های شخصی سهامداران و یا شرکای آن طلب خود را مطالبه کند و تنها می تواند از دارایی‌های شرکت اقدام به وصول مطالبات خود کند.

 

[h=2]همه شرکت‌های تجاری[/h] حقوقدانان ما شرکت‌های تجاری را به دسته‌های مختلفی تقسیم بندی کرده‌اند. در یکی از معروف‌ترین این تقسیم بندی‌ها، شرکت‌های تجاری به دو دسته شرکت های شخص و شرکت های سرمایه تقسیم می شود. در شرکت‌های شخص، اصولا اگر میزان سرمایه شرکت برای تادیه دیون طلبکاران کافی نباشد با طی تشریفاتی می توان به شرکا نیز مراجعه کرد. اما در شرکت های سرمایه برای طلبی که از شرکت وجود دارد به هیچ یک از سهامداران نمی توان مراجعه کرد. برای طلب از سهامداران شرکت های سرمایه و شرکای شرکت های شخص نمی توان به شرکت مراجعه کرد زیرا شخصیت سهامداران و شرکا مستقل از شخصیت شرکت های تجاری آنهاست. همچنین شرکت های سهامی عام و خاص، شرکت با مسئولیت محدود و شرکت مختلط سهامی، شرکت سرمایه محسوب می شوند و شرکت های تضامنی نسبی مختلط غیرسهامی و شرکت تعاونی شرکت های شخص هستند.

 

[h=2]معایب و مزایای شرکت های تجاری[/h] اینکه هر کدام از شرکت هایی که به آن اشاره کردیم چه مزایا و معایبی دارند بستگی به این دارد که این منافع و مزایا را از دید صاحبان شرکت در نظر بگیریم یا از دید کسانی که می خواهند با این شرکت ها وارد معامله شوند.

اگر خود را در جای مدیران و صاحبان این شرکت ها بگذاریم، بهترین نوع شرکت، شرکت های های سرمایه است. زیرا این دسته شرکت ها با سرمایه بسیار اندکی به ثبت می رسند و طلبکاران شرکت تنها می توانند به اندازه این سرمایه اندک ثبت شده که ممکن است صدهزار تومان نیز باشد،‌ رجوع کرده و بدهی خود را مطالبه کنند.

اما برای کسانی که می‌خواهند با این شرکت‌ها معامله کنند، بهتر است با شرکت‌های شخص، وارد معامله شوند که در صورت کافی نبودن سرمایه شرکت بتوانند به شرکا مراجعه کنند. در شرکت های تضامنی می توان پس از طی تشریفات انحلال شرکت، برای همه طلب به هر یک از شرکای شرکت مراجعه کرد.

نکته حایز اهمیت برای کسانی که می خواند با این شرکت ها وارد معامله شوند، این است که ثبت شرکت در اداره ثبت شرکت ها و حتی انتشار مقدار سرمایه شرکت در روزنامه رسمی دلیل بر معتبر بودن آن شرکت نیست. زیرا شرکت را با مبلغ بسیار اندکی می‌توان ثبت کرد و برای معتبر بودن یا نبودن شرکت هم تحقیقی به عمل نمی آید

 

[h=2]ثبت شرکت دلیل اعتبار آن نیست[/h] نکته حایز اهمیت برای کسانی که می خواند با این شرکت ها وارد معامله شوند، این است که ثبت شرکت در اداره ثبت شرکت ها و حتی انتشار مقدار سرمایه شرکت در روزنامه رسمی دلیل بر معتبر بودن آن شرکت نیست. زیرا شرکت را با مبلغ بسیار اندکی می‌توان ثبت کرد و برای معتبر بودن یا نبودن شرکت هم تحقیقی به عمل نمی آید. شرکت هایی که قصد کلاهبرداری دارند معمولا مبالغ زیادی را به حساب شرکت واریز می کنند و میزان دارایی شرکت را آگهی می کنند اما بلافاصله سرمایه را از حساب شرکت خارج می‌کنند.

شاید این سوال ایجاد شود که چرا قانونی وضع نمی‌شود که به استناد آن بتوان مانع خروج سرمایه از حساب شرکت شد؟ در پاسخ باید گفت که یکی از ویژگی‌های تجارت این است که سرمایه شرکت باید در گردش باشد و نمی‌توان شرکت‌ها را ملزم کرد که حسابشان را خالی نکنند زیرا اساسا سرمایه شرکت برای این است که با آن کار کنند و نه اینکه در حساب بماند.

[h=2]در مورد شرکت تحقیق کنید[/h] برای معامله با شرکت‌های تجاری نیز به مانند اشخاص حقیقی باید تحقیق و بررسی کرد و وضعیت مالی شرکت را سنجید. گاهی دفاتر برخی شرکت‌ها بسیار ظاهر فریب دهنده‌ای دارد و این تصور را در شخص مراجعه کننده ایجاد می‌کند که همه این دارایی‌ها متعلق به شرکت است. در حالی که معمولا این سرمایه ها معمولا متعلق به اعضای شرکت ها است و همانطور که گفته شد به علت شخصیت متمایز شرکا و شرکت، نمی توان به این سرمایه ها رجع کرد.

نکته دیگر این است که در صورتی که مدیر شرکت از حساب شخصی خود چکی صادر کند، قضیه کمی مشکوک است و نباید به سادگی به چنین شرکتی اعتماد کرد. باید از افراد مختلفی که با آن شرکت معامله کرده‌اند، درباره سابقه و خوش نام بودن شرکت تحقیق و بررسی کرد. مدتی که یک شرکت مشغول فعالیت تجاری است نیز می‌تواند یکی از معیارهای سنجش اعتبار آن باشد. در واقع شرکت‌هایی که سابقه کمتر از یک سال دارند چندان قابل اعتماد نیستند زیرا اکثر شرکت‌هایی که کلاهبرداری می‌کنند، سابقه ثبتی آنها کمتر از یک سال است. البته این بدان معنا نیست که شرکت‌های با سابقه کمتر از یک سال هرگز قابل اعتماد نیستند، همانطور که سابقه فعالیت طولانی شرکت نیز دلیل بر اعتبار آن نخواهد بود.

[h=2]شکایت حقوقی و کیفری

[/h] نکته قابل توجه دیگر این است که در هر صورت امکان پیگیری از طریق حقوقی و مطالبه طلب از شرکت وجود دارد. اما برای پیگیری کیفری باید سراغ مدیرانی از شرکت رفت که در معامله مورد نظر نقش داشته‌اند. یعنی معامله با رضایت و یا امضای آنها انجام شده است. اما در صورتی که مدیری با معامله مخالفت کرده باشد، مسوولیتی در قبال آن طلب نخواهد داشت.

در مورد ارزش اموال شرکت‌ها نیز باید با دقت تحقیق و بررسی کرد. متاسفانه گاهی دیده می‌شود که برخی از کارشناسان دادگستری اموال شرکت را بسیار بیشتر از ارزش واقعی آن قیمت گذاری می کنند و این باعث به اشتباه افتادن طرف معامله می‌شود.

یکی از حربه‌های شرکت‌هایی که کلاهبرداری می‌کنند، ‌ارایه پیشنهادهای وسوسه کننده به مردم است. برای مثال ممکن است در مورد فعالیت‌های شرکت و توسعه آن مبالغه کنند و در مورد آینده شرکت نیز وعده و وعیدهای غیرمتعارف و دور از ذهن بدهند. اما کسانی که می‌خواهند با این شرکت‌ها وارد معامله شوند باید به سرمایه و دارایی و وضعیت فعلی شرکت توجه کنند.

 

بخش حقوق تبیان

---

منبع: روزنامه حمایت