Saye Noori 10314 اشتراک گذاری ارسال شده در 29 خرداد، ۱۳۹۲ احمدعلي فرزين استاديار دانشكده معماري. پرديس هنرهاي زيبا. دانشگاه تهران ارغوان شيباني كارشناس ارشد معماري منظر . دانشكده معماري. دانشگاه تهران. نويسنده مسئول چكيده: معماري، با مجموعه احساسات و ايدههايي براي بهتر زيستن فرايندي است فيزيكي كه در قالب ساخت و خلق بناهايي براي عملكردهاي مختلف و رفع نيازهايي همچون زيست، امنيت، آسايش و نيازهاي بيشمار ديگر بشري نمود مييابد. شباهتهاي ناگزير در ساخت و سازهاي جوامع گوناگون طي هزارهها و بر حسب نيازهاي مشترك، الگوهاي نسبتاً مشابهي بهوجود آورده است و درك و فهم انسان از اين فرايند، وابستگي تام به ابزار درك وي از فضا دارد. بخشكوچكي از جمعيت بشري كه داراي ابزارهاي متعارف ادراك فضا نيست، نيازمند فضايي متفاوت با ديگران است. از اين ميان، نابينايان فاقد ابزار اصلي درك فضا و معماري هستند. براي جلوگيري از احساس طرد شدن در ذهن قشر مذكور از يك طرف، نميتوان آنها را جدا از افراد سالم اجتماع و در يك محدوده مشخص محصور كرد و از طرف ديگر اختصاص يك پروژه بزرگ به درصد بسيار كمي از افراد جامعه، توجيه اقتصادي نيز نخواهد داشت و چه بسا با پيشرفتهاي روزافزون علوم و فناوري به زودي در روند طراحي معمارانه براي فضاهاي مختص نابينايان در جهت رفع درصدي از مشكل نابينايي، نيازمند حفظ اصول و مباني بصري و زيباشناختي خاص يك پروژه معماري يا معماري منظر نيز باشيم.بنابراين آنچه در اين تحقيق پيش روست. ............ واژگان كليدي:معماري، نابينايي، ادراك، فضا، ضوابط، طراحي برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 8 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده