azarafrooz 14221 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 خرداد، ۱۳۹۲ اخیرا پژوهشگران موفق شدهاند بر دو مانع اصلی موجود در مسیر توسعه فناوری دیانای غلبه کنند. در این فناوری از رشتههای دیانای بهعنوان اجزاء قابل برنامهریزی استفاده می شود تا با خودآرایی به شکل ساختارهایی نانومقیاس در میآید. طی سالهای اخیرا محققان مختلفی تلاش کردهاند که با استفاده از دیانای غشاءهای سلولی ایجاد کنند. تا کنون این تلاشها بهدلیل فقدان بازخورد ساختاری به نتیجه نرسیده است. ایجاد این ساختارها به کندی انجام شده و از کیفیت پایینی برخوردار است. یک تیم تحقیقاتی به رهبری هندریک دیتز از دانشگاه صنعتی مونیخ موفق شدهاند که این مانع را از سر راه بردارد. این تیم تحقیقاتی اشکال و ساختارهای مختلفی را با استفاده از دیانای ایجاد کردند. پیش از این امکان بررسی کیفیت نانوساختار ایجاد شده و کنترل آن با دقت بالا وجود نداشت اما این تیم تحقیقاتی موفق شده است برای اولین بار نانوساختارهای تولید شده را آنالیز و تست کند. در بخش دیگری از این پروژه، پژوهشگران نشان دادند که میتوان زمان انجام واکنش را از یک هفته به چند دقیقه کاهش دهند بهطوری بازده کار تقریبا 100 درصد باشد. این گروه دریافتند که در دمایی ثابت، صدها رشته دیانای میتواند تا خورده و یک ساختار را ایجاد کند این کار در چند دقیقه رخ میدهد. آنها در کمال تعجب متوجه شدند که فرآیند تشکیل نانوساختار از دیانای بسیار شبیه به تاخوردن پروتئین است. البته این دو فرآیند از نظر شیمیایی و ساختاری تفاوتهای زیادی با هم دارند. دیتز میگوید زمانی که ما دریافتیم که میتوان در چند دقیقه دیانایها را تا کرد و نانوساختار ایجاد کرد، مطمئن شدیم که از این پس میتوان روی فناوری دیانای برای تولید نانوساختارها بهصورت تجاری حساب کرد. دیگر نیاز نیست یک هفته صبر کنیم تا بازخورد کار آزمایشگاهی خود را ببینیم و بعد روی طراحی انجام شده اصلاحاتی انجام دهیم، در واقع یک فرآیند چند مرحلهای ناگهان تبدیل به یک فرایند ساده شده است. در این پروژه محققانی از آزمایشگاه از ام آر سی کمبریج برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام شرکت داشتند آنها ساختاری سه بعدی از دیانای ایجاد کردند. آنها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی در دمای پایین موفق شدند از این ساختار که بیش از 460 هزار اتم دارد تصویربرداری کردند. این تصاویر دارای جزئیات نانومتری است. نتایج این پژوهش در Proceedings of the National Academy of Sciences به چاپ رسیده است. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده