viviyan 12431 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ فرض کنید تو جامعه ای زندگی میکنید که براساس عقاید اکثریت مجبورید زندگی و رفتار کنید. اگر اعتراض کنید هم از زندگی ساقط میشید. آیا به عقاید اکثریت توهین میکنید؟ آیا به مجریان عقاید توهین میکنید؟ آیا هویت افراد را جدا از عقایدشون میدانید؟ در کل چه میکنید؟ 8 لینک به دیدگاه
Waffen 15118 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ از اونجایی که کم و بیش در چنین جامعه ای زندگی میکنیم میشه به راحتی با چنین سوالی ارتباط برقرار کرد... اول اینکه تعریف از توهین چیه؟ آیا "احمق" یا "بی شعور" توهین هست؟ من اینها رو توهین نمی دونم... بی شعور بودن و احمق بودن حالت های عقلی فرد هستند... در بسیاری مواقع به شدت خودشون رو در رفتار و کردار افراد نشون میدند... اگر منظور از توهین چیزهایی غیر از این هست... خیر من توهین نمی کنم... واقعا بی فایده هست... البته میتونه برای بعضی افراد تخلیه ی روانی خوبی باشه... ولی من احساس خوبی به اینکار ندارم... من همیشه با تعریف هویت مشکل داشتم... ممکنه نتونم به این سوال درست جواب بدم... ولی فکر می کنم ما فقط تفکرمون هستیم... 8 لینک به دیدگاه
Waffen 15118 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ توهین همیشه نتیجه عکس داده و میدهتوهین از دید من نقد کننده توهین شاید شمرده نشه ولی از نظر اونی که حرف منو میشنفه توهین تلقی میشه اما باید زیرکانه نقدشون کنیم روزی به بن بست فکری میرسن شاید نگن وای از درون خالی میشن نمونه اش رو تو جامعه زیاد می بینم نمونش رو همینجا میبینیم... مقایسه نظرات رو با دو سه سال پیش... ببین چقدر تغییر کرده اند افراد... چند وقت پیش یکی از دوستان من سر یک سری مسائل در زندگیش به شدت اعتقاداتش ضربه دید و خورد شد... بسیار خوشحالم از این اتفاق... 4 لینک به دیدگاه
viviyan 12431 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ از اونجایی که کم و بیش در چنین جامعه ای زندگی میکنیم میشه به راحتی با چنین سوالی ارتباط برقرار کرد... اول اینکه تعریف از توهین چیه؟ آیا "احمق" یا "بی شعور" توهین هست؟ من اینها رو توهین نمی دونم... بی شعور بودن و احمق بودن حالت های عقلی فرد هستند... در بسیاری مواقع به شدت خودشون رو در رفتار و کردار افراد نشون میدند... اگر منظور از توهین چیزهایی غیر از این هست... خیر من توهین نمی کنم... واقعا بی فایده هست... البته میتونه برای بعضی افراد تخلیه ی روانی خوبی باشه... ولی من احساس خوبی به اینکار ندارم... من همیشه با تعریف هویت مشکل داشتم... ممکنه نتونم به این سوال درست جواب بدم... ولی فکر می کنم ما فقط تفکرمون هستیم... منظورم از توهین فحش دادن و مسخره کردن هست. خب پس به نظرت ما افکارمون هستیم. افکار میشه همون عقاید؟ مثلا یکی که مارو مجبور میکنه طبق عقاید اون زندگی کنیم، عقیده ش هم به انجام همچین رفتاری امر میکنه، مشکل از اون فرده یا مشکل از عقیده شه؟ به نظرت اگه ما چاره ای جز فحش دادن نداشته باشیم، به اون فرد فحش بدیم یا به عقیده ش؟ خیلی از معتقدان به اون عقیده ممکنه همچین رفتاری نداشته باشند، این افراد به خاطر عقیده شون همچین رفتاری ندارند یا شخصیتشون متفاوته؟ یعنی میشه گفت عقیده شون با اون فرد زورگو یکیه؟ 3 لینک به دیدگاه
viviyan 12431 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ توهین همیشه نتیجه عکس داده و میدهتوهین از دید من نقد کننده توهین شاید شمرده نشه ولی از نظر اونی که حرف منو میشنفه توهین تلقی میشه اما باید زیرکانه نقدشون کنیم روزی به بن بست فکری میرسن شاید نگن وای از درون خالی میشن نمونه اش رو تو جامعه زیاد می بینم شما توهین رو به عنوان یکی از راههای شکستن تقدس عقاید قبول ندارید؟ 5 لینک به دیدگاه
Waffen 15118 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ منظورم از توهین فحش دادن و مسخره کردن هست.خب پس به نظرت ما افکارمون هستیم. افکار میشه همون عقاید؟ مثلا یکی که مارو مجبور میکنه طبق عقاید اون زندگی کنیم، عقیده ش هم به انجام همچین رفتاری امر میکنه، مشکل از اون فرده یا مشکل از عقیده شه؟ به نظرت اگه ما چاره ای جز فحش دادن نداشته باشیم، به اون فرد فحش بدیم یا به عقیده ش؟ خیلی از معتقدان به اون عقیده ممکنه همچین رفتاری نداشته باشند، این افراد به خاطر عقیده شون همچین رفتاری ندارند یا شخصیتشون متفاوته؟ یعنی میشه گفت عقیده شون با اون فرد زورگو یکیه؟ من خیلی وقت ها از متد سقراط استفاده میکنم... البته شاید چیزی شبیه به متد سقراط باشه... این میتونه گاها مسخره کردن تلقی بشه... گرچه هدف این نیست... این روش خیلی کارساز هست البته... نه... افکار رو میشه فعالیت های هوشیاز ذهن دونست (خلاصه گفتم البته... تعریف دقیق نیست) در صورتی که عقاید اون دسته از افکاری هستند که فرد به درست بودن اونها اعتقاد داره... عقاید همیشه نشان دهنده ی برداشت های بشر در مورد واقعیت های جهان اطراف هست... یعنی تصویری که از جهان در ذهنش داره... فرد با عقیده اش زیاد تفاوتی نداره... عقاید ما نتیجه ی روش تفکر ماست و رفتار ما هم نتیجه ی عقاید ما... شاید بشه گفت مشکل از فردی هست که اون عقاید رو داره... مسلما ما نمی تونیم فرد رو از عقایدش جدا کنیم... یا عقاید رو جدا از فردیت بدونیم... اگر چنین کنیم دیگه چیزی به نام عقاید معنایی نداره... فکر میکنم ای اینجا میشه پاسخ سوال دوم رو هم گرفت که به چه کسی باید توهین کرد... من فکر میکنم فرد و عقیده اش یکی هستند... اول اینکه بسیار سخت هست که افرادی رو پیدا کنید که تصویری دقیقا یکسان از جهان داشته باشند و به همین دلیل عقاید افراد همیشه با هم متفاوت هست... بسیار به ندرت پیدا میشند افرادی که دارای عقایدی دقیقا شبیه به هم باشند... حتی افرادی که به نظر میرسند هم عقیده هستند اگر در اون عقاید مشترک دقیق بشند به تفاوت های کلیدی میرسند و صد البته تفاوت در راه رسیدن به اون عقاید... دوم اینکه... این درست نیست که افرادی با عقاید مشترک رفتاری متفاوت دارند... اگر دو فرد دارای عقایدی یکسان باشند اگر در موقعیت های کاملا یکسانی قرار بگیرند رفتاری کاملا یکسان نشان خواهند داد... مشکل اینجاست که این افراد یا عقایدی متفاوت دارند و اون چیزی که شما به اون به عنوان عقیده اشاره میکنید ایدئولوژی های کلی فرد هست یا عقاید پایه است و یا اینکه اون افراد دارای عقایدی کاملا یکسان هستند ولی در موقعیت های بسیار متفاوتی قرار دارند... به نظر میاد داری به یک چیز بزرگ تری اشاره میکنی ویویان عزیز... من برداشتم این هست که داری به ایدئولوژی ها اشاره میکنی... اگر اینطور باشه بحث یکم فرق میکنه... افراد میتونند ایدئولوژی های یکسان و عقاید متفاوت داشته باشند... ایدئولوژی ها معمولا بسیار کلی هستند... 4 لینک به دیدگاه
not found 16275 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ عجب تایپیک چالش برانگیزی البته واسه من با خودم درگیری ایجاد شد. توهین رو به هیچ عنوان تو هیچ شرایطی قبول ندارم. با اینکه اعتقاد دارم که حتی نوع پوشش و ظاهر شخص از درون و افکارش نشئت میگیره، اما هر شخصی رو جدا از افکار و اعتقاداتش در نظر میگیرم. ممکنه از شخصیت کسی خوشم بیاد که از نظر اعتقادی کمترین وجه اشتراکی نداریم. همیشه سعی میکنم احترام بگذارم و اگر بی احترامی دیدم اونو به لیست سیاه ذهنم وارد کنم که خوشبختانه این لیست خیلی شلوغ نیست :) درمورد مثال عینی هم که تو جامعست کاری از دستم بر نیومده تا حالا و تو این شرایط امثال من بیشتر از همه سرخورده میشن 4 لینک به دیدگاه
no.one6592@gmail.com 180 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ تعریف مرز ازادی بیان میتونه مناقشه برانگیز باشه به نظر من از اونجا که نمیشه بین نقد توهین و تخریب مرز تعیین کرد و حتی اگر هم میشد باز هم به نظر من هر نوع نقدی(حتی اگه به نظر مخاطب در اون توهین وجود داشته باشه)بهتره ازاد باشه.توهین معمولا باعث میشه مخاطب گارد بیشتری بگیره ولی در کل نباید کسیرو به خاطر بیان عقایدش هرچند که با عقاید گروه دیگری در تضاد کامل باشه منع کرد.البته اینجا بحث دفاع از حقوق کودکان و نژادپرستی و امثالش پیش میاد که ماهیتش کمی متفاوته ولی به هر حال از مشکلات توصیف مرز ازادی بیان هستن. 4 لینک به دیدگاه
viviyan 12431 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ من خیلی وقت ها از متد سقراط استفاده میکنم... البته شاید چیزی شبیه به متد سقراط باشه... این میتونه گاها مسخره کردن تلقی بشه... گرچه هدف این نیست... این روش خیلی کارساز هست البته... نه... افکار رو میشه فعالیت های هوشیاز ذهن دونست (خلاصه گفتم البته... تعریف دقیق نیست) در صورتی که عقاید اون دسته از افکاری هستند که فرد به درست بودن اونها اعتقاد داره... عقاید همیشه نشان دهنده ی برداشت های بشر در مورد واقعیت های جهان اطراف هست... یعنی تصویری که از جهان در ذهنش داره... فرد با عقیده اش زیاد تفاوتی نداره... عقاید ما نتیجه ی روش تفکر ماست و رفتار ما هم نتیجه ی عقاید ما... شاید بشه گفت مشکل از فردی هست که اون عقاید رو داره... مسلما ما نمی تونیم فرد رو از عقایدش جدا کنیم... یا عقاید رو جدا از فردیت بدونیم... اگر چنین کنیم دیگه چیزی به نام عقاید معنایی نداره... فکر میکنم ای اینجا میشه پاسخ سوال دوم رو هم گرفت که به چه کسی باید توهین کرد... من فکر میکنم فرد و عقیده اش یکی هستند... اول اینکه بسیار سخت هست که افرادی رو پیدا کنید که تصویری دقیقا یکسان از جهان داشته باشند و به همین دلیل عقاید افراد همیشه با هم متفاوت هست... بسیار به ندرت پیدا میشند افرادی که دارای عقایدی دقیقا شبیه به هم باشند... حتی افرادی که به نظر میرسند هم عقیده هستند اگر در اون عقاید مشترک دقیق بشند به تفاوت های کلیدی میرسند و صد البته تفاوت در راه رسیدن به اون عقاید... دوم اینکه... این درست نیست که افرادی با عقاید مشترک رفتاری متفاوت دارند... اگر دو فرد دارای عقایدی یکسان باشند اگر در موقعیت های کاملا یکسانی قرار بگیرند رفتاری کاملا یکسان نشان خواهند داد... مشکل اینجاست که این افراد یا عقایدی متفاوت دارند و اون چیزی که شما به اون به عنوان عقیده اشاره میکنید ایدئولوژی های کلی فرد هست یا عقاید پایه است و یا اینکه اون افراد دارای عقایدی کاملا یکسان هستند ولی در موقعیت های بسیار متفاوتی قرار دارند... به نظر میاد داری به یک چیز بزرگ تری اشاره میکنی ویویان عزیز... من برداشتم این هست که داری به ایدئولوژی ها اشاره میکنی... اگر اینطور باشه بحث یکم فرق میکنه... افراد میتونند ایدئولوژی های یکسان و عقاید متفاوت داشته باشند... ایدئولوژی ها معمولا بسیار کلی هستند... آفرین. منظورم اعتقاد به یک ایدئولوژیِ خاص هست. مثلا فرض میگیریم اکثریت مردم کشوری عقیده خاصی دارند، خب طبیعتا مردم این کشور یکی که همعقیده شونه رو به عنوان رهبر برمیگزینن، رهبر قانون رو براساس اصول اون ایدئولوژی مینویسه و اجرا میکنه. اقلیتی در اون جامعه هستن که علاقه ای به این ایدئولوژی ندارند، این ایدئولوژی تاثیر مستقیم در زندگی خصوصی و اجتماعیشون داره، جوری که اون اقلیت احساس میکنن زندگیشون داره تلف میشه. اگه به صورت مستقیم به حکومت اعتراض کنند احتمالا سربه نیست میشن، ولی نمیتوونن هم دست روی دست بگذارند. این شرایط منظورم هست. اون اقلیت به نظرتون کار اشتباهی میکنن که به اون ایدئولوژیِ به خصوص توهین میکنن؟ اینجا اگر به اون ایدئولوژی توهین کنیم یعنی به اون اکثریت توهین کردیم؟ ببین من یه مثال بزنمحجاب اجباری تو ایران بعد 34 سال چقدر تونسته موفق باشه؟ این همه از فلسفه حجاب گفتن اما الان چی می بینم چیزی که پایه اش غلط باشه به مرور خودشو نشون میده دیدن زنا و دخترایی که چادر سرشون بود ولی به یه اشاره به قول اقایون عفتشون مثل علم یزید رو هوا ! همین طور لخت کردن اجباری مردم بودن دخترا و زنایی که گونی متعارف اقایون رو سرشون نکردن فقط به یه روسری نازک بسنده کردن حتی هر وقت تونستن با گذاشتن دست کم موهای جلو سرش بیرون کل ایدلوژی اقایون رو به سخره گرفتن ولی به صورت زیرکانه الان چن تا دختر چادری تو کوچه خیابون می بینی که چادر سرشونه ولی هی اونو بازو بسته می کنن و مانتوی کوتاه زیر چادرشونو به رخ عابرین می کشن همه اینا یعنی لنگیدن عقاید یا مراسم عزاداری برا امام حسین شون مراسم هر سال برگزار میشه ولی از درون پوسیده چرا ؟ چون بالفرض حسین گفت علیه ظلم بایست ولی الان چی می بینم ملت جلو ظلم وایستادن رو یادگرفتن و عمل بش کردن ؟! مراسم عزاداری شده نوع مراسم جفت یابی و به نمایش گذاری اخرین مدل های ارایش و ... ولی تو مگه جرات داری به این مراسم ایراد بگیری پدرتو درمیارن که ای وای تو به عقاید ما توهین کردی و فلان عقیده اگه درست باشه تو مرور زمان خودشو هی آپدیت می کنه وگرنه صورت خیلی مسخره و مفتضاحانه ای به خودش می گیره به نظر من توهین مستقیم همیشه تاثیر بیشتر و فوری تری داره. اینکه یکی موهاشو کمی بیرون میذاره رو یک معترض بدونیم به نظر من درست نیست، چون بسیاری خانم میشناسم که موهاشون رو خیلی بیشتر از کمی بیرون میذارن ولی معتقدن در جامعه اسلامی باید حجاب اجباری باشه. فکر کنم اینا همونایی ان که همیشه در هر دورانی میتوانند حکومتی بنیادگرا رو تشکیل بدن. 3 لینک به دیدگاه
Waffen 15118 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ تعریف مرز ازادی بیان میتونه مناقشه برانگیز باشه به نظر من از اونجا که نمیشه بین نقد توهین و تخریب مرز تعیین کرد و حتی اگر هم میشد باز هم به نظر من هر نوع نقدی(حتی اگه به نظر مخاطب در اون توهین وجود داشته باشه)بهتره ازاد باشه.توهین معمولا باعث میشه مخاطب گارد بیشتری بگیره ولی در کل نباید کسیرو به خاطر بیان عقایدش هرچند که با عقاید گروه دیگری در تضاد کامل باشه منع کرد.البته اینجا بحث دفاع از حقوق کودکان و نژادپرستی و امثالش پیش میاد که ماهیتش کمی متفاوته ولی به هر حال از مشکلات توصیف مرز ازادی بیان هستن. موافقم... ولی متاسفانه پارادوکس ها و ناسازگاری های فلسفی توی چنین مسیری وجود داره... یکی از اصلی ترین اونها همین تعریف آزادی و تعریف حد و مرز برای اون هست... یعنی نمیشه برای هر جامعه ای یه چارچوبی رو با تعریف قوانین تعیین کرد بعد شروع کرد تو داخل اون قوانین به اموزش مردم و بالابردن استانه تحمل شون بعد که جامعه کم کم حساسیتش به برخی مسایل کمتر شد قوانین رو آپدیت کرد کاری که مثلا تو کشوری مثل سوئیس انجام میشه ؟ چرا میشه... ولی این در مورد جامعه ای صدق میکنه که اول یک ایدئولوژی کلی رو پذیرفته باشه... مشکل اصلی پذیرفتن اون ایدئولوژی هست... 4 لینک به دیدگاه
viviyan 12431 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ عجب تایپیک چالش برانگیزی البته واسه من با خودم درگیری ایجاد شد.توهین رو به هیچ عنوان تو هیچ شرایطی قبول ندارم. با اینکه اعتقاد دارم که حتی نوع پوشش و ظاهر شخص از درون و افکارش نشئت میگیره، اما هر شخصی رو جدا از افکار و اعتقاداتش در نظر میگیرم. ممکنه از شخصیت کسی خوشم بیاد که از نظر اعتقادی کمترین وجه اشتراکی نداریم. همیشه سعی میکنم احترام بگذارم و اگر بی احترامی دیدم اونو به لیست سیاه ذهنم وارد کنم که خوشبختانه این لیست خیلی شلوغ نیست :) درمورد مثال عینی هم که تو جامعست کاری از دستم بر نیومده تا حالا و تو این شرایط امثال من بیشتر از همه سرخورده میشن ترجیح مدی هیچ کاری نکنی تا اینکه توهین کنی؟ به صورت زیرکانه و غیر مستقیم مثل ابزار کاریکاتور و یا برنامه طنز پیشنهادش میدم ولی مستقیم نهبه خود رجوع کن ایا کسی بنیان عقاید تورو آب بکشه بزاره کنار چه عکس المعلی بش داری ؟ به خصوص اگه از شکل گیری عقایدت سالها گذشته باشه مثل عقیده به وجود خدای ادیان ابراهیمی که از بچگی تو گوش فرد می خونن و بش بنده بودن در برابرشو یادمیدن در مورد من زیاد پیش اومده، فکری، عقیده ای رو خیلی قبول داشتم و بعد که همون فکر و عقیده با تمسخر یا توهین شخصی که قبولش داشتم روبرو شده، کمی تجدیدنظر کردم. در این مورد تعصبی ندارم و تعصبی نشون نمیدم. مگر با شخصی که در مورد داناییش شک داشته باشم. 3 لینک به دیدگاه
no.one6592@gmail.com 180 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ یعنی نمیشه برای هر جامعه ای یه چارچوبی رو با تعریف قوانین تعیین کرد بعد شروع کرد تو داخل اون قوانین به اموزش مردم و بالابردن استانه تحمل شون بعد که جامعه کم کم حساسیتش به برخی مسایل کمتر شد قوانین رو آپدیت کرد کاری که مثلا تو کشوری مثل سوئیس انجام میشه ؟ چه کسی صلاحیت اینو داره تا برای بقیه چاچوب تعیین کنه؟ یا حتی چه گروهی؟ ازادی بیان حق فردی انسانهاست و هیچ گروهی نمیتونن چارچوبهای خودشونو بهش تحمیل کنن.اصلا ماهیت ازادی بیان در چارچوب جا نمیگیره اما همونطور که گفتم و دوستمون هم اشاره کرد مسائلی مثل تبلیغ کودک ازاری برای ازادی بیان چالش برانگیزن که البته این مسائل از نظر حقوقی در بعضی از کشورهای دنیا تقریبا حل شدن 2 لینک به دیدگاه
Waffen 15118 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ آفرین. منظورم اعتقاد به یک ایدئولوژیِ خاص هست. مثلا فرض میگیریم اکثریت مردم کشوری عقیده خاصی دارند، خب طبیعتا مردم این کشور یکی که همعقیده شونه رو به عنوان رهبر برمیگزینن، رهبر قانون رو براساس اصول اون ایدئولوژی مینویسه و اجرا میکنه. اقلیتی در اون جامعه هستن که علاقه ای به این ایدئولوژی ندارند، این ایدئولوژی تاثیر مستقیم در زندگی خصوصی و اجتماعیشون داره، جوری که اون اقلیت احساس میکنن زندگیشون داره تلف میشه. اگه به صورت مستقیم به حکومت اعتراض کنند احتمالا سربه نیست میشن، ولی نمیتوونن هم دست روی دست بگذارند. این شرایط منظورم هست. اون اقلیت به نظرتون کار اشتباهی میکنن که به اون ایدئولوژیِ به خصوص توهین میکنن؟ اینجا اگر به اون ایدئولوژی توهین کنیم یعنی به اون اکثریت توهین کردیم؟ معلوم بود بحث یک لایه ی پنهانی داره... خوب حالا بحث یک مقداری تغییر کرد... من پیشنهاد میکنم کلا اشاره به عقیده رو کنار بگذاریم... عقیده ما رو وارد بحث های معناگرایی و اپیستمالوژیک می کنه یک مقدار (گرچه در بحث های ایدئولوژیک هم در نهایت مجبوریم به عقاید و در نهایت اپیستمالوژی اشاره کنیم)... ولی برای اینکه بحث یکم بهتر شکل بگیره بنده اجازه میخوام خط اول رو به این شکل بازنویسی کنم و بعد جواب بدم... مثلا فرض میگیریم اکثریت مردم کشوری یک ایدئولوژی خاص دارند، خب طبیعتا مردم این کشور فردی با ایدئولوژی مشابه را به عنوان رهبر برمیگزینن، رهبر قانون رو براساس اصول اون ایدئولوژی مینویسه و اجرا میکنه...... خوب اینجا وارد بحث های ایدئولوژیک شدیم... کلا بحث های ایدئولوژیک خیلی ساده تر هستند و خوش فهم تر، البته به شرطی که نخوایم خود ایدئولوژی رو بررسی کنیم... خوب اینجا ما با دو یا چند گروه با ایدئولوژی های متفاوت طرف هستیم... یک گروه اکثریت و یک یا چند گروه در اقلیت... اینجا واقعا درست یا غلطی وجود نداره... اینجا بحث تنها بر سر رویارویی دو ایدئولوژی متفاوت هست... اینجا ما دو یا چند ایدئولوژی متفاوت داریم که هر کدام از اونها تصویر خودشون از جهان رو درست تر میدونند... در نتیجه میشه گفت درست و غلط بودن اینکار تنها به ارزش های جامعه و ارزش هایی که اون ایدئولوژی ها با خودشون یدک میکشند برمیگرده... در چنین حکومت هایی همیشه یک استحکاک (نمیدونم درست نوشتم یا نه...) دائمی با حکومت به وجود میاد برای اینکه حکومت همیشه سعی در این داره که اون ایدئولوژی مورد نظر خودش رو به اجبار به جامعه تلقین کنه... خوب در این جوامع همیشه اون گروه های تحت فشار شروع به نشان دادن واکنش های متفاوت میکنند و این واکنش ها هم در طول زمان تغییر میکنه و ثابت نیست... توهین کردن به اون عقیده و اون افراد هم بخشی از این حرکت هست... این رو میتونیم روشی برای نشان دادن مخالفت با اون ایدئولوژی خاص بدونیم... اینکه تا چه حد تاثیر داره رو جامعه و فرد میتونه در حالت های مختلف مشخص کنه... متاسفانه به نظر من در مورد درست و غلط بودن چنین رفتاری نمیشه یک حکم قطعی صادر کرد... 3 لینک به دیدگاه
no.one6592@gmail.com 180 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ در مورد من زیاد پیش اومده، فکری، عقیده ای رو خیلی قبول داشتم و بعد که همون فکر و عقیده با تمسخر یا توهین شخصی که قبولش داشتم روبرو شده، کمی تجدیدنظر کردم. در این مورد تعصبی ندارم و تعصبی نشون نمیدم. مگر با شخصی که در مورد داناییش شک داشته باشم. برای منم پیش اومده و باعث شده تغییراتی بکنم.البته این مال موقعی بود که به بعضی چیزا اعتقاد! داشتم.الان که به همه چی نسبی نگاه میکنم. 4 لینک به دیدگاه
viviyan 12431 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ تو مفهوم مبارزه رو با مفهوم توهین اشتباه گرفتی مبارزه یکی میشه مثل مبارزه مجاهدین خلق سلطنت طلب ها یکی هم میشه مبارزه محمد مختاری ها و پروانه و داریوش فروهر ها و سعیدی سیرجانی ها کدومش تاثیر داره ؟بعضی هم مثل ستاربهشتی و خیلیای دیگه که بی سروصدا کشته میشن. توهین کردن هم یه نوع مبارزه است، مبارزه ای کم هزینه تر به نسبت. 3 لینک به دیدگاه
Waffen 15118 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ به نظر من توهین مستقیم همیشه تاثیر بیشتر و فوری تری داره. اینکه یکی موهاشو کمی بیرون میذاره رو یک معترض بدونیم به نظر من درست نیست، چون بسیاری خانم میشناسم که موهاشون رو خیلی بیشتر از کمی بیرون میذارن ولی معتقدن در جامعه اسلامی باید حجاب اجباری باشه. فکر کنم اینا همونایی ان که همیشه در هر دورانی میتوانند حکومتی بنیادگرا رو تشکیل بدن. دقیقا همین هست... توهین مستقیم تاثیر بسیار بیشتری داره... البته منظور من در تاثیر برانگیختن واکنش های شدید هم هست... شما میتونید هر کاری دوست دارید در چنین موقعیت هایی انجام بدید... میتونید توهین کنید یا توهین نکنید... این به ارزش های شما، جامعه و اون ایدئولوژی بستگی داره... و اینکه شما کدوم یکی از اونها رو در چه زمانی و چه حالتی برتر میدونید و سود اصلی در توجه به کدوم اونهاست... ولی هیچ دلیلی نداره که اگر لازم میدونید توهین نکنید... دقیقا در مورد اون رفتار خانوم ها هم بنده موافقم با شما... و من فکر میکنم اکثر این افراد اصلا نمی دونند مبارزه ی مدنی رو چطوری می نویسند... چه برسه به اینکه بخوان با این کار مبارزه ی مدنی کرده باشند... البته میشه این رو یک واکنش روانی دونست... جامعه خواسته با نا خواسته واکنش هایی نشون میده همیشه... 4 لینک به دیدگاه
not found 16275 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ ترجیح مدی هیچ کاری نکنی تا اینکه توهین کنی؟ نه اونقدرام بچه مثبت نیستم. تو موارد شخصی که با شناختی که از طرفم داشته باشم یا ازم داشته باشن عکس العمل نشون میدم که البته اینا چون هدف تایپیک و استارتر نیست گفتن نداره. منظور من یه چیزی فرای مسایل کوچیک و پیش پا افتاده ست. یه چیزی مث همون که وافن گفت! ایدئولوژی، اعتقادات. چی بگم که هرچی بگم تف سربالاست! امضامو ببین! تا آخرشو برو دیگه 4 لینک به دیدگاه
no.one6592@gmail.com 180 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ یه مثال میزنم.من خودم از صدای شاهین نجفی خوشم نمیاد ولی از مدافعان کارهاش (وکلا نقد )هستم چون تابوها مقدسات و خرافات رو (از نظر خودش) نقد میکنه.و گروهی کارهاشو توهین میدونن.من در اینجا به نتیجه کارهاش کار ندارم(اون بحث دیگه ای داره) اینجا دفاع از بحث ازادی بیان هست 4 لینک به دیدگاه
Waffen 15118 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ چه کسی صلاحیت اینو داره تا برای بقیه چاچوب تعیین کنه؟ یا حتی چه گروهی؟ ازادی بیان حق فردی انسانهاست و هیچ گروهی نمیتونن چارچوبهای خودشونو بهش تحمیل کنن.اصلا ماهیت ازادی بیان در چارچوب جا نمیگیره اما همونطور که گفتم و دوستمون هم اشاره کرد مسائلی مثل تبلیغ کودک ازاری برای ازادی بیان چالش برانگیزن که البته این مسائل از نظر حقوقی در بعضی از کشورهای دنیا تقریبا حل شدن هیچ راهی به سوی یقین کشیده نشده و بر این ادعا نیز یقینی نیست بسیار موافقم... و البته امضای شما در مورد این بحث هم بسیار صدق میکنه... مسلما در بسیاری چیزها یقینی نیست و تازه این در حالتی است که ما تفکری سولپسیستیک نداشته باشیم... خوب دقیقا مشکل اصلی اینجاست... چه کسی این صلاحیت رو داره؟ یا چه گروهی؟ البته اینجا عقیده ی ما با هم بسیار متفاوت هست... در جایی که شما فکر میکنید آزادی بیان یک "حق" انسانی هست بنده معتقدم نه تنها آزادی بیان یک حق بشری نیست بلکه اصلا بشر هیچ حقوقی نداره و حتی فراتر از اون اصلا چیزی به نام "حق" معنایی نداره... من اینها رو priviledge میدونم که میتونه در هر زمانی از ما گرفته بشه... ما متاسفانه نه راهی برای اثبات وجود حق داریم (به معنای مطلق میگم) و نه راهی برای دسترسی به این حقوق برای مشخص کردن حد و مرز های اون... و اما اگر برای چنین چیزهایی حد و مرزی تعیین نشه ما نه تنها در مورد آزادی بیان بلکه در مورد آزادی به طور کلی با مشکل رو به رو خواهیم شد... برای مثال شما میتونید آزادی توهین به بنده رو داشته باشید و بنده در هم در مقابل آزادی دار زدن شما رو داشته باشم... باید همیشه در جایی خط قرمزی مشخص بشه... مسئله اینجاست که این خط قرمز ها رو چه کسی یا چه گروهی باید مشخص کنند... 4 لینک به دیدگاه
سیندخت 18786 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ چن تا سوال توهین کردن همیشه خوبه؟ یا این استثنا فقط در مورد حکومت مخالف عقاید ما درسته؟ و سوال دو : کسی که فک میکنه توهین کردن خوبه اما این کار رو نمیکنه و ساکت نشسته تو خونش ترسو و بزدل هست؟ 4 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده