victoria_r 7682 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 فروردین، ۱۳۹۲ دقیقا تو این بن بست یه دیکتاتور درونی میاد سراغت و میگه"تو باید فلان طور باشی، رفتارت این طور بود بهتر بود ،چیزی که باید انجام میدادی این ها بودند یا اینها هستند، باید نسبت به فلان چیز یا فلان کس به طور مشخصی باشی.و کارهای که نباید بکنی اینها هستن، اجساساتی که باید در تو ایجاد می شدند اینها هستند چیزهای که نباید بدانی وووو... بلای باید سرت فرود میاد. خوب پس وقتی تو بن بست قرار گرفتیم باید چی کار کنیم؟ باید تو همین حالت بمونیم یا سعی کنیم درباره ی راهی که اومدیم تا به این بن بست برسیم فکر کنیم و سعی کنیم از این بن بست دربیایم؟ راه بیرون اومدن از این حالت چیه؟ 2 لینک به دیدگاه
هولدن کالفیلد 19946 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 17 فروردین، ۱۳۹۲ خوب پس وقتی تو بن بست قرار گرفتیم باید چی کار کنیم؟باید تو همین حالت بمونیم یا سعی کنیم درباره ی راهی که اومدیم تا به این بن بست برسیم فکر کنیم و سعی کنیم از این بن بست دربیایم؟ راه بیرون اومدن از این حالت چیه؟ دقیقا نمیدونم بن بست میتونه همون عصبی شدن قهر کردن پرخاش گر شدن، متنفر شدن های الکی...و چیز های این شکلی از کسی یا کسانی یا چیزی باشه این موقعها چکار میکنی؟ نظر مخالفت را جلب میکنی ؟ و یه جورایی از دلش در میاری؟تا از دستش ندی...چون به توجه اش نیاز داری بیشتر مخالفت میکنی و سعی می کنی کاری کنی که بیشتر کم بیاره؟ یا میگی ولش کن همون نبینمش و باش حرف نزنم اونجا نرم بهتره؟ 2 لینک به دیدگاه
هولدن کالفیلد 19946 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 17 فروردین، ۱۳۹۲ اینایی که شما گفتین از نظر من از پایه مشکل داره. شما باید فرقی بین دنیای مجازی و واقعی بذارین وگرنه همینجوری میشه. دنیای مجازی یه دنیای مجازیه شاید تا حدودی شمارو تا یه مدت راضی نگه داره ولی نمیتونه مثل دنیای واقعی شما رو به هدف بزرگ زندگیتون برسونه هدف اگه درست انتخاب نشه و پایه و اساس درستی نداشته باشه بین راه بدجور آدمو توی دردسر میندازه و شاید باعث بشه نه تنها به هدفتون نرسین بلکه از رسیدن به چیزهای دیگه هم زده بشین فک میکنم تنها فرقش اینه که اینجا اهداف سطحی تر هستن و رسیدن یا نرسیدن به اهداف دنیای مجازی تاثیر انچنانی رو زندگیت نداره اینجا راحتر میشه دور افراد خط کشید و کنار گذاشت ولی بیرون نه... اما از نظر مکانیزم روجی روانی هرکسی همان جوری هست که تو واقعیت هست البته اگه نخواد نقش بازی کنه تازه نقش بازی کردن تو یه دوره کوتاه جواب میده و در دراز مدت خود بخود اون خود دنیای واقعیش اینجا رو میشه. 1 لینک به دیدگاه
هولدن کالفیلد 19946 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 17 فروردین، ۱۳۹۲ به نظر من دلیل اینکه خودشونم شناختی از خودشون ندارن اینه که خودشونم هدف بزرگی توی زندگیشون ندارن ذات انسان همینه که بدون هدف دچار پوچی میشه و برای همه انسانها این صادقه. چه من چه شما چه هرکسی دیگه ای که فکر کنین. طبیعت انسانی همینه برای همینه که میگم انتخاب درست هدف بزرگترین شرط درست زندگی کردنه چرا ندارن؟ شما که اصل و پایه را هدف میدنید میشه بگید هدف را چطور و برای چه انتخاب میکنیم؟ این علاقه ای که میگی دلیلش چیه؟ من برق میخونم چون پرستیژ داره و شهرت و اعتبار میاره و تاپ ترین رشته دانشگاه است خب این باعث علاقه به برق نشده؟ 1 لینک به دیدگاه
victoria_r 7682 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 فروردین، ۱۳۹۲ دقیقا نمیدونم بن بست میتونه همون عصبی شدن قهر کردن پرخاش گر شدن، متنفر شدن های الکی...و چیز های این شکلی از کسی یا کسانی یا چیزی باشه این موقعها چکار میکنی؟ نظر مخالفت را جلب میکنی ؟ و یه جورایی از دلش در میاری؟تا از دستش ندی...چون به توجه اش نیاز داری بیشتر مخالفت میکنی و سعی می کنی کاری کنی که بیشتر کم بیاره؟ یا میگی ولش کن همون نبینمش و باش حرف نزنم اونجا نرم بهتره؟ من به این میگم یه پیچ کوچیک. خوب سعی میکنم منطقی باشم البته فقط سعی میکنم. سعی میکنم ناراحتش نکنم یعنی جوری مسئله رو بگم که ناراحت نشه ولی ناراحتیمو میگم،میگم که عصبانیم چون این کارو کرده یا این حرفو زده. منظورم بن بست های بزرگتر بود. 2 لینک به دیدگاه
هولدن کالفیلد 19946 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 17 فروردین، ۱۳۹۲ بازم میگم که این دوست داشته همون اهدافمونهچیزی برای من شوق و ذوق میاره که برای شما نمیاره. علتش به نظرتن چیه؟ جز اینه که من فلان کار برام ذوق و شوق میاره که اونو درونم به عنوان یه هدف تعیین کردم. هدف فقط این نیست که به فلان مقام برسم یا فلان چیزو بدست بیارم. اهداف میتونه نحوه برخورد با هر مسیله ای باشه اون دیکتاتور درونی همون خود درونته که هدفاتو براش تعیین کردی اگه میگه فلان کارو بکن برای اینه که زندگی و هدفاتو براش اینجوری تعریف کردی وچیزی غیر این نیست یه زندگی ایده الی برای خودمون متصور می شیم و خودمون را تو اون زندگی میبینم و تمام شوق و ذوقمون اینه که به سمت اون زندگی حرکت کنیم هرچی و هرکسی که بگه تو اونی نیستی که تصورمیکنی تو اون ادم ایده الی زندگی خیالیت نیستی به شدت ما را عصبانی میکنه و غمگین و گیر ... هر کس و هرچیزی که باعث بشه از اون ایده ال فاصله بگیریم باغث نفرت ما میشه . فک کنم تو اون اسم اون زندگی ایده ال را گزاشتی هدف...خود من خیلی وقتا این طوریم 1 لینک به دیدگاه
mahnaz 7584 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 فروردین، ۱۳۹۲ فک میکنم تنها فرقش اینه که اینجا اهداف سطحی تر هستن و رسیدن یا نرسیدن به اهداف دنیای مجازی تاثیر انچنانی رو زندگیت نداره اینجا راحتر میشه دور افراد خط کشید و کنار گذاشت ولی بیرون نه... اما از نظر مکانیزم روجی روانی هرکسی همان جوری هست که تو واقعیت هست البته اگه نخواد نقش بازی کنه تازه نقش بازی کردن تو یه دوره کوتاه جواب میده و در دراز مدت خود بخود اون خود دنیای واقعیش اینجا رو میشه. منظورم فقط نوع آدماش نبود که بخوان خودشونو یه جور دیگه نشون بدن. اینجوری فقط سر خودشونو کلاه میزارن نه کس دیگه ای نه فرق دنیای مجازی با واقعیت اینه که به نظر من اینجا نمیتونه شما رو به هدف بزرگ زندگیت باشه فقط میتونه راهی کوچیک برای رسیدن به اون باشه ولی باید به دنیای مجازی به عنوان کمک نگاه کرد نه هدف. چرا ندارن؟شما که اصل و پایه را هدف میدنید میشه بگید هدف را چطور و برای چه انتخاب میکنیم؟ این علاقه ای که میگی دلیلش چیه؟ من برق میخونم چون پرستیژ داره و شهرت و اعتبار میاره و تاپ ترین رشته دانشگاه است خب این باعث علاقه به برق نشده؟ شما رو نمیدونم ولی من برق رو با علاقه انتخاب کردم. هر کسی استعدادی داره و علاقه ای که یا ممکنه به شرایط محیطی مربوط باشه یا خدادادی باشه. فرض کنید من رشته مو با علاقه انتخاب نمیکرد یعنی باید بقیه عمرمم برای اینکه این رشته رو انتخاب کردم بشینم غصه بخورم؟؟؟ پس ایراد از منه که نمیدونستم چی میخوام!!! یا میتونم الان برم رشته مو عوض کنم یا میتونم حداکثره سعیمو بکنم که ازش نهایت لذتو ببرم یه زندگی ایده الی برای خودمون متصور می شیم و خودمون را تو اون زندگی میبینم و تمام شوق و ذوقمون اینه که به سمت اون زندگی حرکت کنیم هرچی و هرکسی که بگه تو اونی نیستی که تصورمیکنی تو اون ادم ایده الی زندگی خیالیت نیستی به شدت ما را عصبانی میکنه و غمگین و گیر ... هر کس و هرچیزی که باعث بشه از اون ایده ال فاصله بگیریم باغث نفرت ما میشه .فک کنم تو اون اسم اون زندگی ایده ال را گزاشتی هدف...خود من خیلی وقتا این طوریم تصور زندگی ایده آل باید از اول درست و کمی هم با واقع بینی انجام بشه. یا حداقل زمانی که فهمیدیم داریم اشتباه میکنیم تصورمونو از زندگی ایده آلی که داریم با واقعیت دوباره تصور کنیم. من و شما بچه که نیستیم ندونیم چی واقعی داره چی غیر ممکنه پس میتونیم طوری برای آینده مون طرح بریزیم که بعدا سرخورده نشیم 1 لینک به دیدگاه
هولدن کالفیلد 19946 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 18 فروردین، ۱۳۹۲ من به این میگم یه پیچ کوچیک.خوب سعی میکنم منطقی باشم البته فقط سعی میکنم. سعی میکنم ناراحتش نکنم یعنی جوری مسئله رو بگم که ناراحت نشه ولی ناراحتیمو میگم،میگم که عصبانیم چون این کارو کرده یا این حرفو زده. منظورم بن بست های بزرگتر بود. منم همینطور . ولی بعضی وقتا نمیتونم منطقی باشم در برابر بعضا از کوره در میرم داد میکشم حتی فحش های معمولی ... بعد چند ساعت یا چند روز فک میکنم کاش این کارو نمیکردم یا برعکس به خودم میگم کاش این حرفو میزدم حیف شد نگفتم هم این فکرا بیشتر کلافه ام میکنه 2 لینک به دیدگاه
هولدن کالفیلد 19946 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 18 فروردین، ۱۳۹۲ منظورم فقط نوع آدماش نبود که بخوان خودشونو یه جور دیگه نشون بدن. اینجوری فقط سر خودشونو کلاه میزارن نه کس دیگه اینه فرق دنیای مجازی با واقعیت اینه که به نظر من اینجا نمیتونه شما رو به هدف بزرگ زندگیت باشه فقط میتونه راهی کوچیک برای رسیدن به اون باشه ولی باید به دنیای مجازی به عنوان کمک نگاه کرد نه هدف. موافقم من و شما بچه که نیستیم ندونیم چی واقعی داره چی غیر ممکنه پس میتونیم طوری برای آینده مون طرح بریزیم که بعدا سرخورده نشیم بچه نیستیم ولی هرچه بزرگتر میشیم بهتر و بیشتر یاد میگریم خودمون را چطور راضی کنیم یا بهتر بگم گول بزنیم بعضی چیزا اینقد برامون عادی میشه که هرچقدرم اشغال باشن بهشون عادت میکنیم و عادی میشه برامون...کافی یه نگاه بندازی ببینی کم ادم بزرگ نیست که چاپلوسی و تکبر و خودخواهی عدی شده براشون کار هر وزشون هست ...مهندس و دکتر هم فرقی نمیکنه اینجا دور برم پر مهندس های با سابقه است که ترسو و بله قربان گویی بیش نیستن ...بعضیشون تو دانشگا های اطراف درس میدن ادم هایی هستن فوق لیسانس علوم ارتباطات دارند ولی جواب سلام کمتر از خودشون را نمیدند به خودم میگم نکنه منم مثاه هم اینا باشم یا بشم و خبر ندارم 1 لینک به دیدگاه
mahnaz 7584 اشتراک گذاری ارسال شده در 18 فروردین، ۱۳۹۲ بچه نیستیم ولی هرچه بزرگتر میشیم بهتر و بیشتر یاد میگریم خودمون را چطور راضی کنیم یا بهتر بگم گول بزنیم بعضی چیزا اینقد برامون عادی میشه که هرچقدرم اشغال باشن بهشون عادت میکنیم و عادی میشه برامون...کافی یه نگاه بندازی ببینی کم ادم بزرگ نیست که چاپلوسی و تکبر و خودخواهی عدی شده براشون کار هر وزشون هست ...مهندس و دکتر هم فرقی نمیکنه اینجا دور برم پر مهندس های با سابقه است که ترسو و بله قربان گویی بیش نیستن ...بعضیشون تو دانشگا های اطراف درس میدن ادم هایی هستن فوق لیسانس علوم ارتباطات دارند ولی جواب سلام کمتر از خودشون را نمیدند به خودم میگم نکنه منم مثاه هم اینا باشم یا بشم و خبر ندارم بله توی همه جا از این آدما پیدا میشه اونا هدفشونو توی این کار پیدا کردن منم مثل شما خیلی نگران این موضوع در مورد خودم بودم ولی الان دیگه اینجوری نیستم من برام مهم نیست دیگران چی میخوان در مورد من بگن من برام رضایت اونی شرطه که واقعا بهش اعتقاد دارم و میدونم چی ازم میخواد و منم میخوام ازم راضی باشه نه نظر آدمای اطرافم با این دید تونستم به خیلی از چیزایی که قلبن میخواستم برسم 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده