پیر پائولو پازولینی

[spow 44197]

پیر پائولو پازولینی (به ایتالیایی: Pier Paolo Pasolini)‏ ‏ (۵ مارس ۱۹۲۲- ۲ نوامبر ۱۹۷۵) شاعر، کارگردان، نویسندهٔ معاصر ایتالیایی است. وی از برجسته‌ترین هنرمندان و روشنفکران ایتالیا در قرن بیستم است.

 

پازولینی در ۱۹۲۲ در بولونیا به دنیا آمد. او از فیلمسازان نسل دوم سینمای بعد از جنگ ایتالیا است که علاوه بر فیلم‌سازی، در نوشتن رمان، شعر و نقدهای سینمایی و فرهنگی نیز دست داشته است.

 

سینمای پازولینی آمیزه‌ای از شعر، استعاره، اسطوره‌شناسی، روان‌شناسی و دیالکتیک مارکسیستی است.

 

وی فعالیت اش را در سینما با نوشتن فیلمنامه شب‌های کابیریا برای فدریکو فلینی آغاز کرد.

 

فیلم انجیل به روایت متی او هنوز زیباترین و غیر متعارف‌ترین روایتی است که تا کنون از زندگی عیسی مسیح در سینما ارائه شده است. تمام فیلم با بازیگران غیر حرفه‌ای و در لوکیشن‌های بدیع و خیره کننده فلسطین فیلمبرداری شده است.

 

بسیاری از فیلم‌های پازولینی، اقتباس‌های مدرن از آثار کلاسیک ادبی جهان اند که با تاویل ویژه او ارائه شده‌اند، آثاری چون ادیپ شهریار، مده‌آ، دکامرون، حکایت‌های کانتربوری و داستان‌های عشقی هزار و یک شب.

 

آخرین فیلم پازولینی قبل از مرگ، فیلمی است با نام سالو یا ۱۲۰ روز در سودوم که پازولینی فیلمنامه آن را با کمک رولان بارت بر اساس داستان غریب و پورنوگرافیک مارکی دوساد نوشته است و بیانیه‌ای است علیه فساد اخلاقی فاشیسم ایتالیا.

 

پازولینی نه تنها یک فیلمساز برجسته، بلکه شاعری بزرگ و نظریه پرداز معتبر سینما نیز بود. مقاله سینمای شعر که او در ژوئن ۱۹۶۵ در نخستین فستیوال فیلم پزارو قرائت کرد و در اکتبر ۱۹۶۵ در نشریه کایه دو سینما منتشر شد، یکی از مهم‌ترین مقاله هائی است که در باره ماهیت شعرگونه سینما و زیبائی‌شناسی آن نوشته شده و از اعتبار آکادمیک و تحلیلی بسیاری برخوردار است.

 

پازولینی در ۱۹۷۵ در اوستیا در نزدیکی رم، به دست روسپی پسر جوانی به نام جوزپه پلوسی به قتل رسید که مدعی شد پازولینی قصد تجاوز به او را داشته است. اما بسیاری معتقدند که قتل او مشکوک و به دلیل انگیزه‌های سیاسی بوده است.

 

در هفتم می ۲۰۰۵، پلوسی ادعاهای خود را پس گرفت و اعلام نمود که پازولینی توسط سه نفر با لهجه ی جنوبی که او را یک "کمونیست کثیف" می نامیدند به قتل رسیده است. همچنین وی اعلام کرد خانواده‌اش مورد تهدید قرار گرفته بودند.طی بررسی های بیشتر در سال ۲۰۰۵ و بر طبق شهادت دوستش سرجیو کیتی مشخص شد قاتلین که پیشتر حلقه هایی از فیلم سالو را دزدیده بودند با پازولینی در محل مورد نظر قرار گذاشته بودند تا آن را پس دهند که این ملاقات به مرگ وحشتناک وی ختم شد.

 

فیلم‌شناسی

 

آکاتونه، (به ایتالیایی: Accattone)‏، ایتالیا، ۱۹۶۱.

ماما روما، (به ایتالیایی: Mamma Roma)‏، ایتالیا، ۱۹۶۲.

پنیر بی‌نمک، (به ایتالیایی: La ricotta)‏، فرانسه و ایتالیا، ۱۹۶۲.

خشم، (به ایتالیایی: La Rabbia)‏، ایتالیا، ۱۹۶۳.

مجالس عشق، (به ایتالیایی: Comizi d'amore)‏، ایتالیا، ۱۹۶۳.

مکان‌یابی در فلسطین، (به ایتالیایی: Sopralluoghi in Palestina)‏، ایتالیا، ۱۹۶۳.

انجیل به روایت متی، (به ایتالیایی: Il Vangelo secondo Matteo)‏، ایتالیا و فرانسه، ۱۹۶۴.

پرنده‌های بزرگ و پرنده‌های کوچک، (به ایتالیایی: Uccellacci e uccellini)‏، ایتالیا، ۱۹۶۵.

تماشای زمین از کره ماه، (به ایتالیایی: La Terra vista dalla Luna)‏، فرانسه و ایتالیا، ۱۹۶۶.

ابرها چیستند؟، (به ایتالیایی: ?Che cosa sono le nuvole)‏، ایتالیا، ۱۹۶۷.

ادیپ شاه، (به ایتالیایی: Edipo re)‏، ایتالیا و مراکش، ۱۹۶۷.

تئورما، (به ایتالیایی: Teorema)‏، ایتالیا، ۱۹۶۸.

داستان گل کاغذی، (به ایتالیایی: La sequenza del fiore di carta)‏، ایتالیا و فرانسه، ۱۹۶۸.

یادداشت‌های سفر برای فیلمی دربارهٔ هند (فیلم مستند برای تلویزیون ایتالیا)، (به ایتالیایی: Appunti per un film sull'India)‏.

خوک‌دانی، (به ایتالیایی: Porcile)‏، فرانسه و ایتالیا، ۱۹۶۹.

یادداشت‌هایی برای یک اورستی آفریقایی، (به ایتالیایی: Appunti per un'Orestiade Africana)‏، ایتالیا، ۱۹۶۹.

مده‌آ، (به ایتالیایی: Medea)‏، ایتالیا و فرانسه، ۱۹۶۹.

دکامرون،(به ایتالیایی: Il Decameron)‏، ایتالیا و فرانسه، ۱۹۷۰.

یادداشت‌هایی برای داستانی دربارهٔ رفتگرها، (به ایتالیایی: Appunti per un romanzo dell'immondizia)‏، ایتالیا، ۱۹۷۰.

حکایت‌های کانت‌بوری، ایتالیا و فرانسه، ۱۹۷۱.

فیلم مستند کوتاه، (به ایتالیایی: I Racconti di Canterbury)‏، ۱۹۷۲.

دوازده دسامبر، (به ایتالیایی: 12Dicembre)‏، ایتالیا، ۱۹۷۲.

داستان‌های عشقی هزار و یک شب، (به ایتالیایی: Il fiore delle Mille e una Notte)‏، ایتالیا و فرانسه، ۱۹۷۳.

دیوارهای صنعا، (به ایتالیایی: Le mura di Sana'a)‏، ایتالیا، ۱۹۷۳.

سالو یا ۱۲۰ روز در سودوم، (به ایتالیایی: Salò o le 120 giornate di Sodoma)‏، ایتالیا و فرانسه، ۱۹۷۵.