spow 44197 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 بهمن، ۱۳۹۱ شوخی نیست که یک ملت هر ساله حدود سیصد هزار نفر از افراد خود را کشته یا مجروح کند چون دارد به سر کار، مهمانی، خرید و یا مسافرت میرود. تنها در دوران پس از انقلاب، لااقل 700 هزار قبر برای کشتههای رانندگی حفر شده و دست کم 15 میلیون نفر مجروح شدهاند که تعدادی از آنان باید باقی عمر را بر روی تخت و یا ویلچر بگذرانند... رانندگی در دنیا یک امر «جمعی» است ولی در ایران یک امر «فردی» تلقی میشود. رانندگی در ایران یعنی «می خواهم خودم را با خودرو به مقصدم برسانم». پس رانندگان دیگر، «رقیب» من هستند و من نباید از رقبا عقب بمانم...هر فضای خالی که پیدا شد باید زودتر از دیگران آن را پر کنم. چنین است که رانندگی ایرانی یعنی «چپاندن خودرو یا موتور در اولین فضایی که خالی میشود»؛ یعنی «رفتن از هر مسیر ممکن نه از مسیر تعیین شده»؛ حاصل این نوع رانندگی چنین تصویری است: گر چه اتومبیل سالهاست وارد ایران شده، اما تعریف رانندگی، چه رسد به فرهنگ آن، هنوز وارد کشورمان نشده است. «رانندگی صحیح» نوعی مشارکت در یک امر جمعی است. این «جریان عبور و مرور» است که راننده را به مقصد میرساند نه به اصطلاح «زرنگی» او. «رانندگی صحیح» که نوعی مشارکت در یک امر جمعی است به معنای «هدایت خودرو خود در جای صحیح در بین خودروهای دیگر» است. بنابراین، اینکه خودرو فرد در بین دو خودرو جلویی جا میشود یا نه، تأثیری در نحوه رانندگی صحیح ندارد... وقتی در جامعهای این نگرش به رانندگی حاکم باشد، یعنی هر کس قبل از آنکه به رسیدن به مقصدش فکر کند به دنبال مشارکت در حرکت جمعی خودروها باشد، این نظم در عمل چنین خود را نشان میدهد: با این روش: 1. سرعت حرکت خودروها چند برابر میشود. 2. احتمال تصادم اتومبیلها به شدت کاهش مییابد. 3. در صورت تصادف، با توجه به مسیر خالی در دو طرف، خودروهای پلیس و آمبولانس به سرعت به محل رسیده راه را باز میکنند. 4. در صورت پنچر شدن یا خرابی یک ماشین، به دلیل وجود فضای کافی راه بندان پدید نمیآید. 5. از همه مهمتر، رانندگان با اعصاب راحت رانندگی میکنند. دیگر لازم نیست که آنان در هر لحظه چهار طرف را مراقبت کنند تا مبادا سپر یا آینه اتومبیل کناری به اتومبیلشان برخورد کند یا از عقب کسی به آنها بزند... همچنین کسی که میخواهد در بزرگراه به راست بپیچد از صدها متر جلوتر در مسیر تعیین شده قرار میگیرد و خالی بودن باند کناری، او را به قانون شکنی نمیکشاند. (البته اعمال شدید قانون نقش خود را دارد که محل بحث در اینجا نیست): ترافیک در همه شهرهای بزرگ دنیا وجود دارد. وقتی بناست چند صد هزار یا چند میلیون نفر در ساعت معینی به سر کار بروند خود به خود ازدحام پدید میآید. اما تفاوت ترافیک شهرهای بزرگ دنیا با ترافیک تهران این است که در کلانشهرها ترافیک باعث «تأخیر» است اما در شهری مثل تهران چون رانندگی یک امر فردی است نه جمعی، ترافیک فقط موجب تأخیر نیست، موجب «کلافگی» و «خرد شدن اعصاب» هم هست... اما پرسش مهم این است که برای اصلاح وضع موجود عملا از کجا باید آغاز کرد؟ برای روشن شدن مطلب باید توجه کرد که رانندگی ایرانی، اصطلاحات خاصی هم به دنبال آورده است که در کتابهای آموزش رانندگی هیچ کشوری اصلا «وجود ندارد»؛ اصطلاحاتی مانند «راه گرفتن » و یا «رد کردن». «راه گرفتن» یعنی جلوی دیگری را بگیر تا خودت بتوانی بروی. به دلیل نبود پارهای مقررات در ایران (مثلا قانون حق تقدم هنگام گردش به چپ) مجبوریم تا میتوانیم وسیله نقلیه خود را جلوتر و جلوتر ببریم تا خودرو مقابل چارهای جز راه دادن به ما نداشته باشد. همچنین «رد کردن» را وقتی به کار میبریم که خودرو خود را از فاصله بسیار نزدیک از کنار اتومبیلهای دیگر یا پای یک عابر عبور میدهیم. پس در هر دو اصطلاح «راه گرفتن» و «رد کردن» که مختص به رانندگی ماست، معنای «نزدیک شدن شدید به خودروها یا عابران» نهفته است. حال چرا بدون «راه گرفتن» و «رد کردن» نمیتوان در ایران رانندگی کرد؟ نکته اصلی اینجاست: اساسا «رعایت فاصله» که عنصری بسیار اساسی در رانندگی است در کشور ما هیچ جایگاه و تعریف مشخصی ندارد. اگر راننده سپرش را از یک میلیمتری زانوی عابر رد کند، تخلفی مرتکب نشده؛ اگر پشت چراغ قرمز اتومبیلها پنج سانتیمتر از هم فاصله داشته باشند قانون رعایت شده؛ وقتی یک موتورسیکلت با فاصله 30 سانتیمتر در پشت سر یک خودرو حرکت میکند خلاف قانون مرتکب نشده و عملا تخلف محسوب نمیشود. باید حتما به اصطلاح «بخورد و صدا بدهد» تا اتفاقی افتاده باشد. البته طبق قانون رانندگان موظفند «فاصله ایمن» را رعایت کنند، ولی این از همان کلی گوییهایی است که مصادیقش نه تعریف شده و نه به مردم آموزش داده شده است و نه رعایت نکردن آن به چشم کسی میآید، زیرا همه عادت کرده ایم چفت در چفت یکدیگر حرکت کنیم... برای اینکه ببینیم جزئیات رعایت فاصله چگونه در دیگر کشورها یک به یک به رانندگان آموزش داده شده و چگونه اعمال قانون میشود مناسب است نمونههایی در اینجا آورده شود. وقتی سرویس مدرسه برای پیاده و سوار کردن دانش آموزان توقف میکند خودروهای پشت سر موظف به رعایت فاصله 20 متری هستند (عکس زیر از آیین نامه رانندگی یک کشور خارجی است). تخطی از این قانون حتی برای اولین بار، علاوه بر 400 دلار جریمه، تعلیق گواهینامه برای شش ماه را در پی دارد. هنگام گردش به راست حق با عابر است و راننده باید حدود دو متر از خط عابر فاصله بگیرد. به خاطر اعمال قاطعانه این قانون است که این عابر (عکس زیر) چنین آسوده عرض خیابان را طی میکند. او به روبهرو نگاه میکند نه به خودرو، زیرا میداند سپر اتومبیل از دو متری به او نزدیکتر نخواهد شد: حال تا اندازهای معلوم میشود که چرا در کشور ما این مقدار تصادف رخ میدهد و چرا بیشترین کشتهها در میان عابران پیاده در ایران یا «سالمند» هستند و یا «کودک»؛ تا کسی حرکات شبه آکروباتیک بلد نباشد نمیتواند خود را از اتومبیلها و موتورسیکلتهایی که چفت در چفت یکدیگر و با فاصله سانتیمتری و گاهی میلیمتری از کنار عابران میگذرند نجات دهد. بنابر آنچه گفته شد، نقطه شروع اصلاح رانندگی در ایران، آموزش فاصله گرفتن از یکدیگر است؛ چه فاصله خودرو از خودرو که با حرکت بین خطوط حاصل میشود و چه فاصله گرفتن عابر و خودرو از یکدیگر، و چه فاصله گرفتن از خودروهای امداد... نکات در مورد کاستیهای رانندگی در ایران بسیار است. از جمله: نباید برخی عجولانه نحوه عجیب رانندگی در ایران را با اموری از قبیل چند برابر ظرفیت بودن تعداد خودروها یا تنگ بودن برخی معابر توجیه کنند. البته به دنبال حل این مشکلات هم باید بود اما اینها تنها میتوانند دلیل «ترافیک» باشند، نه دلیلی برای رانندگی بیقانون رانندگان یا عبور بیقانونتر عابران. از این روست که نحوه رانندگی، در شهرهای کوچک هم یک معضل است. از تابلوهای ورود ممنوع و یکطرفه که بگذریم تابلوها نقشی در رانندگی شهری ندارند. تابلوی «ایست» در ایران کاملا بی معناست و این نقش به سرعت گیرها واگذار شده است در حالی که با توجه به شرایط محیطی هر کوچه و نیز خیابان، تابلوهای حداکثر سرعت باید لااقل در ابتدای آنها نصب شود... ما با تکیه بر ذکر حداکثر سرعت شهری در آیین نامه، همه کوچهها و خیابانها را به امان خدا رها کرده ایم و هر کس زورش رسیده یک سرعت گیر سیخی یا میخی و غیر آن با ارتفاع دلبخواهی در کوچه خودش قرار داده است... از چند انیمیشن که بگذریم رسانه ملی آموزش مصداقی رانندگی را مورد توجه قرار نداده است. کاش برنامههایی مانند «سفر به خیر» که غالبا به کلی گویی میگذرند طریق صحیح و نیز خطاهای رایج رانندگی را قدم به قدم به مردم یادآور میشدند. گاهی چند آموزش تصویری (مانند مورد زیر) میتواند از دهها توصیه گفتاری در بهبود اوضاع مؤثرتر واقع شود: با وضعی که در آن به سر میبریم، آموزش رانندگی آنقدر اهمیت دارد که اگر رسانه ملی هر روز برنامههای شش شبکه تلویزیون را همزمان قطع کرده و چند ثانیهای به این آموزشها اختصاص دهد کاری عادی انجام داده است. تصور بسیاری از ما از تصادف شدید، دو ماشین له شده است و بس. شاید اگر با هشدار قبلی تصویر بانوی بارداری که با صورت خون آلود در میان آهن پارهها گرفتار شده و فریاد میزند و یا تصویر کودکی که با کیف مدرسه به گوشهای ازخیابان پرتاب شده نمایش داده شود، کمی از بلای «تعجیل برای هیچ» که در رانندگی و غیر رانندگی مانند بختک به جان ما ایرانیان افتاده، رهایی یابیم. ارسالی از طرف گروه بزرگ گلبرگ-جهت عضویت اینجا را کلیک کنید. 18 لینک به دیدگاه
spow 44197 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 بهمن، ۱۳۹۱ لطفا فونت رو دشت کن مرسی الان ردیفه؟ فونت وسایزشم ادیت کردم 3 لینک به دیدگاه
fateme-bay 1232 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 بهمن، ۱۳۹۱ اتفاقا یادمه چند سال پیش راهنمایی و رانندگی برای یادآوری سرعت بالا در جاده ها=مرگ حتمی و تصادف ماشین های تصادفی بعضاً له شده رو روی پایه هایی قرار میداد تا عموم ماشین ها ببینند و عبرت بگیرن.. جالبش اینجاست که بعد از مدتی این قضیه رسما جمع شد علتش این بود که مردم زنگ میزدن به پلیس راهور و میگفتن بابا تروخدا..جمع کنید این ماشین های له شده درب و داغون رو...مثلا داریم میریم مسافرت خوش بگذرونیم ها..... این صحنه ها رو می بینیم ناراحت میشیم.....:icon_razz: 6 لینک به دیدگاه
Matin H-d 18145 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 بهمن، ۱۳۹۱ وای خدا حالم بد شد درس عبرتی برام شد دیگه با سرعت رانندگی نکنم... همیشه ادم فکر مینکه حادثه برا دیگرانه 4 لینک به دیدگاه
Jafar Alishah 6341 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 بهمن، ۱۳۹۱ اتفاقا یادمه چند سال پیش راهنمایی و رانندگی برای یادآوری سرعت بالا در جاده ها=مرگ حتمی و تصادف ماشین های تصادفی بعضاً له شده رو روی پایه هایی قرار میداد تا عموم ماشین ها ببینند و عبرت بگیرن.. جالبش اینجاست که بعد از مدتی این قضیه رسما جمع شد علتش این بود که مردم زنگ میزدن به پلیس راهور و میگفتن بابا تروخدا..جمع کنید این ماشین های له شده درب و داغون رو...مثلا داریم میریم مسافرت خوش بگذرونیم ها..... این صحنه ها رو می بینیم ناراحت میشیم.....:icon_razz: نظر ها متفاوته ولی به نظر منم خیلی کار درستی بود چون تنها راننده نبود که به این ماشین های تصادفی توجه میکرد - همراهانش هم توجه میکردن و درصورت عدم رعایت قوانین از طرف راننده نارضایتی خودشونو اعلام میکردن چرا که عواقب این عدم رعایت رو لحظاتی قبل به عینه دیده بودن و حتی خودشون هم سعی میکنن حواس راننده رو پرت نکنن در واقع میخوام بگم بی منطق ترین راننده ها هم دیگه راهی برای توجیح نمیتونن پیدا کنن 5 لینک به دیدگاه
fateme-bay 1232 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 بهمن، ۱۳۹۱ نظر ها متفاوته ولی به نظر منم خیلی کار درستی بود چون تنها راننده نبود که به این ماشین های تصادفی توجه میکرد - همراهانش هم توجه میکردن و درصورت عدم رعایت قوانین از طرف راننده نارضایتی خودشونو اعلام میکردن چرا که عواقب این عدم رعایت رو لحظاتی قبل به عینه دیده بودن و حتی خودشون هم سعی میکنن حواس راننده رو پرت نکنن در واقع میخوام بگم بی منطق ترین راننده ها هم دیگه راهی برای توجیح نمیتونن پیدا کنن البته مردم ما کلا از دیدن این صحنه ها لذت می برند... فکر نکنم جنبه درس گرفتن براشون داشته باشه...بیشتر تفریحه متاسفانه:icon_pf (34): 2 لینک به دیدگاه
Lean 56968 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 بهمن، ۱۳۹۱ تو پلیس راه که خدمت میکردم ازین چیزا زیاد دیدم مغز پاشیده و دست قطع شده و بدترین ترکیدن سر زیر لاستیک بوده واقعا عبرت گرفتم ، باید ذکر کنم یکی از تخلفاتی که شاید کسی ندونه ایجاد مزاحمت در کار پلیس حین انجام وظیفس یه بار خودرو سواری حامل یه عروس دوماد چپ کرده بود که هر دو داخل خودرو گیر افتاده بودن وقتی رسیدیم سر صحنه دو طرف جاده پر بود از خودروهایی که نگه داشته بودن برای تماشا و فیلم گرفتن ، حالا هرچیم بهشون میگفتیم حرکت کنن کو گوش شنوا ناچارا بنا به همون تخلف شروع کردیم به جریمه کردن اون موقع ده تومن بود فک کنم نزدیک 700 تومن برگ جریمه صادر کردیم یه عده زود حرکت کردن و یه عده دیگه موندن و جالب ترین قسمت این بود که یه عده میگفتن میرزه ده تومن جریمه شیم:icon_pf (34): 7 لینک به دیدگاه
hamid_shahrsaz 28920 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 بهمن، ۱۳۹۱ اتفاقا یادمه چند سال پیش راهنمایی و رانندگی برای یادآوری سرعت بالا در جاده ها=مرگ حتمی و تصادفماشین های تصادفی بعضاً له شده رو روی پایه هایی قرار میداد تا عموم ماشین ها ببینند و عبرت بگیرن.. جالبش اینجاست که بعد از مدتی این قضیه رسما جمع شد علتش این بود که مردم زنگ میزدن به پلیس راهور و میگفتن بابا تروخدا..جمع کنید این ماشین های له شده درب و داغون رو...مثلا داریم میریم مسافرت خوش بگذرونیم ها..... این صحنه ها رو می بینیم ناراحت میشیم.....:icon_razz: نه هست هنوز اتوبان قزوین دم عوارضیش میزارن اکثرا هم پراید هست 4 لینک به دیدگاه
hamid_shahrsaz 28920 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 بهمن، ۱۳۹۱ تو پلیس راه که خدمت میکردم ازین چیزا زیاد دیدم مغز پاشیده و دست قطع شده و بدترین ترکیدن سر زیر لاستیک بوده واقعا عبرت گرفتم ، باید ذکر کنم یکی از تخلفاتی که شاید کسی ندونه ایجاد مزاحمت در کار پلیس حین انجام وظیفس یه بار خودرو سواری حامل یه عروس دوماد چپ کرده بود که هر دو داخل خودرو گیر افتاده بودن وقتی رسیدیم سر صحنه دو طرف جاده پر بود از خودروهایی که نگه داشته بودن برای تماشا و فیلم گرفتن ، حالا هرچیم بهشون میگفتیم حرکت کنن کو گوش شنوا ناچارا بنا به همون تخلف شروع کردیم به جریمه کردن اون موقع ده تومن بود فک کنم نزدیک 700 تومن برگ جریمه صادر کردیم یه عده زود حرکت کردن و یه عده دیگه موندن و جالب ترین قسمت این بود که یه عده میگفتن میرزه ده تومن جریمه شیم:icon_pf (34): :w58::w58: 2 لینک به دیدگاه
spow 44197 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 15 بهمن، ۱۳۹۱ قبلا هم اینو گفته بودم تو میدون راه اهن تبریز یه تریلی ترکیه ای با یه پژو تصادف کرده بود راننده تریلی نشسته بود رو زمین داد میزد بابا بخدا این خطوط جداکننده لاین حکم دیواررو دارن نمیدونم چرا شماها دوست دارین رو دیوار راه برین چه خوشمون بیاد چه نیاد هنوز خیلی مونده برای پدیده وسیله نقلیه فرهنگش وارد این مملکت بشه نداریم عزیز ما فرهنگ نداریم! اون عده قلیلی هم که سعی دارن قانون وفرهنگ رو رعایت کنن به اتیش اکثریت خودخواه میسوزن اکثریتی که فکر میکنن لایی کشیدن تو اتوبان هنره اونایی که فکر میکنن اتوبان یا خیابونای شهر جای تخلیه عقده های افزایندشونه اونایی که فکر میکنن زرنگی یعنی اینکه بتونی حق بقیه رو هاپولی کنی و.... 6 لینک به دیدگاه
Alireza Hashemi 33392 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 بهمن، ۱۳۹۱ طراحی جاده ها افتضاح علائم رانندگی مزخرف ماشینا بی هیچ کیفیتی با حلبی درست شدن اعصابا خراب رانندگی ها بد باز خدا بهمو رحم میکنه 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده