انسان شناسی در موزه

[zahra22 19501]

موزه­ از جمله فضاهای شهری است که با فرآیند مدرن شدن سیل توده­ مردم برای مصرف این نوع از خدمات وسیعتر، و دامنه­ مخاطبین موزه­ها گسترش می­یابد. شناخت گردشگری به عنوان کنشی اجتماعی می­تواند ما را به درک بهتر این پدیده رهنمون سازد. در این پژوهش به دنبال شناخت گوناگونی مخاطبین موزه و چگونگی عملکرد آنان به عنوان مصرف فرهنگی در فضای موزه فلک­الافلاک خرم­آباد و پاسخی برای این پرسش که، آیا بازدیدکنندگان با رویکرد، ذهنیت­­ها و زمینه­های زندگی روزمره­ متفاوت وارد موزه می­شوند، فهم یکسان و مصرف مشابهی از این امکانات دارند؟ در این مطالعه از تلفیق روش کمی و روش کیفی استفاده شده­است، پیوند نتایج این دو روش در جهت روشنی بخشی به موضوع و رسیدن به پاسخی مناسب مفید واقع خواهد شد. تکنیک­های مشاهده، مشاهده مشارکتی و مصابحه عمیق در روش­کیفی و تحلیل محتوای دفاتر پیشنهادات و انتقادات موزه در روش­کمی استفاده شده­اند. در نهایت ضمن گونه­شناسی گردشگران به نحوه­ عملکرد و مصرف آنان از فضای موزه و به چیستی معانی تولید شده در متن موزه خواهیم رسید.

واژگان کلیدی: گردشگری، موزه، مصرف فرهنگی

انسان شناسی در موزه

 

مقدمه

گسترش توریسم به عنوان پدیده­ای اجتماعی و صنعت توریسم به عنوان کسب و کار تجاری، در طول نیمه دوم قرن بیستم چشمگیر بوده­است و به نیروی عظیم اقتصادی و اجتماعی تبدیل شده­است (ورینگ و ورینگ، ۲۰۰۱). گردشگری از مشخصه­های آشنای زندگی امروزی محسوب می­گردد، که در جوامع مختلف شرایط گوناگونی برای درک و مواجهه با این پدیده دیده می­شود. اهداف گردشگری و چگونگی گردشگر بودن دارای تنوع­های فراوانی­است. چگونگی مصرف موزه­ها به عنوان یکی از مراکز مورد توجه گردشگری با توجه به فراهم آوردن شرایطی برای جذب گردشگر از موارد پر اهمیت در این پهنه می­باشد. به نظر می­آید جوامع بر اساس زمینه­های اجتماعی مختلف خود تجارب گوناگونی از این پدیده کسب کرده­اند. تبیین خدمات توریستی نمی­تواند از شرایط اجتماعی پیرامون آن جدا باشد(اری، ۱۹۹۵). اندیشمندان قرن بیستم، بیش از همه بر شکل فرهنگی مصرف تاکید کرده، و مصرف فرهنگی را مهم ترین مؤلفه جامعه جدید دانسته­اند مصرف فرهنگی، فعالیتی اجتماعی است. به واسطه­ همین کردارهایی که مصرف فرهنگی می نامیم، فرهنگ تولید یا بارور می شود. مصرف فرهنگی سبک زندگی، را شکل می­دهد. نیازها و تمایلات را سامان می­دهد، مواد لازم برای تولید تخیلات و رویاهای ما فراهم می­کند، نشان­دهنده­ تفاوت­ها و تمایزات اجتماعی است، در نهایت نمایانگر تولیدات ثانویه ما در به کارگیری ابزارهای موجود است .مصرف فرهنگی در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی صورت می­گیرد. علاوه بر انواع کالا: (اقتصادی، فرهنگی و…) فضاها و حتی زمان در فعالیت اجتماعی مصرف شده و به عنوان مواد اولیه مطرح هستند که توسط کنش­گر اجتماعی (مصرف کننده) به تصرف درمی­آیند و مصرف می­شوند(کاظمی،۱۳۸۸). مراکز خرید، سینماها، پارک­ها، موزه و سایر فضاهای مدرن شهری از جمله­ی این مکان­ها می­باشند. در جهان مدرن امروز موزه­های بسیاری وجود دارند. این گونه فضاها امروزه در زندگی مدرن از جایگاه ویژه­ای برخوردار هستند و بخش مهمی از خدمات مورد نیاز در آن­ها ارائه می­شود و خود نیز به واسطه­ ویژگی­هایشان نیز به مصرف می­ر­سند. فضاهای توریستی و به طور خاص موزه به عنوان قسمتی از این مکان ها در دهه­های اخیر مورد توجه بوده­اند. فضاهای فرهنگی مانند سالن­های کنسرت، تئاترها، سینماها، کتابخانه ها، فرهنگ سراها، موزه­ها و… غالباً دارای جمعیت سیال و ناپایدار هستند که مطالعه بر آن­ها دشوار می­نماید… اما به طور کلی انطباق وضعیت اجتماعی، فرهنگی مصرف کنندگان با فضاهای فراغتی کاملا امکان پذیر است. این فضاها از بهترین عواملی هستند که به شخصیت شهری شکل می­دهند. در چند دهه­ اخیر بخش اقتصاد اوقات فراغت به صورت فزاینده­ای حجم بزرگتری یافته است از این­رو گروه بزرگی از مطالعات انسان شناسی به سوی این بخش هدایت شده­اند تا بتواند در یافتن راه­های گسترش توریسم و درآمدهای حاصل از آن از یک سو، وکاهش خطرات و تخریب فرهنگی ناشی از آن راه کارهایی مناسب پیشنهاد کند(فکوهی،۱۳۸۳).

رشد و گسترش سیستم حمل و نقل و توسعه روابط در سطوح مختلف درون و بین جوامع به همراه در دسترس بودن و ارزان بودن این امکانات شرایط مناسبی برای سفر ایجا نموده­است. مقصدهای گردشگران و شکل­های گردشگری موجود از چنان تنوعی برخوردار است که گردشگری به یکی از وجوه اصلی «سبک زندگی» بدل شده­است که در زمینه­هایی مثل زبان، هنر، پوشاک و از این قبیل، به مجموعه­ای از ارزش­های زیبا شناختی دیگری نظیر آگاهی بدنی، رژیم غذایی وعلایق شخصی گره می­خورد. افراد با انتخاب مقصد ویژه برای گردشگری و روش خاصی برای تجربه کردن آن مقصد، چیزهایی درباره ضمیر نفس خود می­گویند درست همانطور­که از طریق سایر انتخاب­های فراغتی و مصرفی نیز پیام­هایی درباره خویشتن صادر می کند(بنت،۱۳۸۵). سبک زندگی به ساختن درک از این­که افراد چه می­کنند و چرا آن کار را انجام ­می­دهند و از انجام آن چه منظری برای خود و دیگران دارند، کمک می­کند(استوری،۱۳۸۶). می­توان گفت که شناخت چگونگی گردشگری (مصرف اماکن هدف گردشگر) یکی از راه­های آگاهی از کلیت پدیده گردشگری و مدیریت صحیح آن می­باشد. آگاهی از چگونگی مصرف یک کالا، کمک فراوانی را برای تولید کننده در جهت ارائه بهتر آن به مخاطبین فراهم می­کند. در این­جا (موزه) مصرف کننده که به نوعی آزادانه دست به انتخاب مقصد می­زند از خود­مختاری و آزادی بیشتری در مصرف برخوردار است. همان طور که آورده شد موزه به عنوان فضایی فراغتی، آموزشی و فرهنگی می تواند مورد توجه گروه­های مختلف اجتماعی قرار گیرد. با توجه به مطالب آورده شد پرسش­های زیر به عنوان مساله­ی محوری این پژوهش مطرح می­گردند: آیا بازدیدکنندگان درک یکسانی از صحنه­های مختلف موزه دارند؟ آیا استراتژی مورد نظر طراحان و اداره کنندگان موزه تنها راه درک و مصرف موزه توسط مخاطبان آن می باشد؟

به منظور دست­یابی به پاسخ سوالات فوق موزه­ مردم شناسی فلک الافلاک در شهر خرم­آباد به عنوان میدان تحقیق در نظر گرفته شده است. در این مکان ضمن تلاش برای دست­یابی به پاسخی مناسب برای پرسش­های طرح شده، از روش شناسی مرتبط که توان به دست آوردن داده های لازم در راستای رسیدن به جواب مناسب سوالات تحقیق را دارند، استفاده می­شود.موزه­ یادشده از لحاظ زمانی در دامنه ی زمانی ۱/۳/۸۸ لغایت ۳۱/۲/۸۹ مورد بررسی قرار گرفته­است.

[zahra22 19501]

روش شناسی

برای بررسی چگونگی مصرف موزه توسط مخاطبان آن، باید به لایه­های درونی زندگی در موزه­ها دست یابیم، به همین منظور از تلفیق روش­ کیفی و روش کمی برای راه­یابی به عمق این فضا استفاده خواهیم نمود. برای دست یابی به این شناخت ما از تکنیک­های­ چندگانه بهره خواهیم برد، زیرا ممکن است تنها یک ابزار مشخص نتواند جنبه­های مختلف مصرف موزه را برای ما نمایان سازد، تکنیک­ها هر کدام از امکانات و محدودیت­های خاص خود برخوردار هستند و در حالی که جنبه­ای از موضوع را برای ما آشکار می­سازد ممکن است، بعد دیگر آن را مورد غفلت قرار دهند. پس استفاده از تکنیک­های چندگانه می­تواند ما را به اهداف تعریف شده نزدیک­تر نماید. برای دست­یابی به اهداف فوق از مشاهده­مشارکتی، مصاحبه و تحلیل محتوای اسناد استفاده ­شده­است. تحلیل محتوای اسناد مرتبط با هر موضوع، می تواند به عنوان مکمل سایر تکنیک­های به کار رفته، در جهت کسب اطلاعات بیشتر به کار گرفته شود. در این جا نیز، تحلیل محتوای نظرات بازدیدکنندگان در مورد موزه، می تواند تکمیل کننده­، مشاهده­ کنش آن­ها در موزه باشد. دفترهای پیشنهادات و انتقادات به عنوان بخشی از موزه در نظر گرفته می­شوند، که هدف از آن درج نقطه نظرات بازدیدکنندگان در مورد موزه است.

بحث

با توجه به داده های به دست آمده مشخص شد که موزه تنها جایی برای دیدن موضوع ارائه شده در آن نیست و مخاطبان آن برداشت ها و مصرف­های متفاوتی از آن­چه که تصور می­شود را نیز به دست می­دهند. باید عنوان کرد که موزه تنها عرصه­ای برای تبادل اطلاعات نیست و مصرف کنندگان آن گیرنده منفعل پیام موزه نیستند. همچنان که بنت(۱۳۸۶) می­گوید: بهتر است او (گردشگر) را در مقام فاعل گردشگری در نظر آوریم. گردشگری توسط گردشگر روئیت می شود، و به همین دلیل گردشگر نقش فعال و عاملیت دارد… گردشگر درباره­ی آنچه رخ­می­دهد، برداشت­ها و معناهای ذهنی خود را دارد، و در برخورد با جهان از منابع خاص خویش بهره می گیرد. پس از آن جا که گردشگر گیرنده­ منفعل پیام نیست، توانا به خلق معانی و کردارهای متنوعی در عرصه­ گردشگری می باشد. حاصل مشاهدات و مصاحبه­ها و تحلیل سایر اسناد نیز تایید کننده­ این ادعا می­باشد. نتایج تحلیل محتوا::

جدول (۱): نتایج تحلیل محتوای دفاتر پیشنهادات و انتقادات موزه

[TABLE]

[TR]

[TD=width: 100]

مقوله ­ها

[/TD]

[TD=width: 144] فراوانی

[/TD]

[TD=width: 158]

درصد فراوانی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100]

رضایت مندی

[/TD]

[TD=width: 144] ۱۹۶۸

[/TD]

[TD=width: 158]

۹۸/۵۱

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100]

یادگاری

[/TD]

[TD=width: 144] ۶۹۶

[/TD]

[TD=width: 158]

۳۸/۱۸

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100]

آموزش

[/TD]

[TD=width: 144] ۵۴۸

[/TD]

[TD=width: 158]

۴۷/۱۴

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100]

انتقادات

[/TD]

[TD=width: 144] ۳۵۹

[/TD]

[TD=width: 158]

۵/۹

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100]

روابط بین عشاق

[/TD]

[TD=width: 144] ۲۱۵

[/TD]

[TD=width: 158]

۶۷/۵

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100]

مجموع

[/TD]

[TD=width: 144] ۳۷۸۶

[/TD]

[TD=width: 158]

۱۰۰

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

همان طور که از جدول شماره یک به دست می­آمد، دفترهای پیشنهادات و انتقادات فقط، محل درج نظرات پیرامون موزه نیست، همان­گونه که دوسرتو و فیسک در نفس رفتار مصرفی تولید و مقاومت می­بینند(کاظمی،۱۳۸۸). در مصرف این بخش از موزه نیز درکنار معناهای متصور معمول، شاهد معناهای جدید، خلاقانه و حتی مقاومت آمیز هستیم. نتایج فوق نشان می­دهد که فضا و امکانات متنوع موزه در نظر تمامی بازدیدکنندگان یکسان درک نمی­شود. افراد تنها برای دیدن صحنه­ها و ویترین­ها به موزه نمی­آیند و همه­ی آن­ها دست آخر، برداشتی یکسان از آن­چه در موزه وجود دارد، ارائه نمی­دهند. هر جز از موزه، گالری، یا یک سایت میراث فرهنگی بخشی از یک فرآیند ارتباطی است. سبک معماری بنا، چیدمان سایت تا مامور مستقر در ورودی، ترتیب نمایش اشیاء، رنگ دیوارها و محتوا و چگونگی جانمایی اتیکت­ها اشیاء، همگی این موارد در فرآیند ارتباطی با بازدیدکننده دخیل هستند. ارتباط ایجاد شده مبتنی بر فاکتورهایی است: خیلی از این ارتباط­ها می­توانند ضمنی، صریح، برخی عمدی و بسیاری غیر عمدی باشند. در بسیری از مواقع بازدید کنندگان در فرآیند تولید معنا به روش­های گوناگون کمک رسان و یا مشارکت کننده هستند( مسن، ۲۰۰۵: ۲۰۰) بازدیدکنندگانی که به قصد دیدن موزه به این مکان می­آیند چه به صورت انفرادی و یا گروه دوستان و نیز در قالب خانواده­ها، صحنه­ها را می­بینند متن­ها را می­خوانند در مورد آن ها با یکدیگر و نیز با مسئولین موزه (کارشناسان، نگهبانان) به بحث و تبادل نظر می­پردازند، که گاهی حاصل این گفتگوها خوانش­های متفاوت از صحنه­های موزه می­باشد. تصاویر، ویترین­ها و صحنه­های موزه، نمایش دهنده زندگی مردمان در روستا و نیز زندگی عشایری است. بازدیدکنندگان این صحنه­ها را می­بینند، در مورد آنها داوری می­کنند و گاهی شرایط امروزی زندگی خود را با آن مقایسه می­کنند. حاصل این فرآیند لزوماً آنچه که نمایش داده شده­است و قصد بیان آن می­رود نیست. برای مثال روستائیان آن چه را که در موزه بیان شده­است، زندگی روزمره، و روند معمول زندگی جاری خود که هر روزه آن را لمس می­کند، و آن را به عنوان امری که کمیاب یا جذاب باشد و در موزه قرار گیرد نمی بیند. درمقابل، شهرنشینان و بخصوص آن­هایی که از شهرهای بزرگتر به این موزه می­آیند در مقابل امری غریب، جذاب و گاهی ناخوشایند قرار می­گیرند در این جا می­توان گونه­ای دیگر از ارتباط بین صحنه­های موزه و گردشگران در ارتباط با زندگی روزمره را مشاهده نمود. این نمود و پیوند، در صحنه­هایی خاص مانند جایی که زن و مردی ایلیاتی در زیر سیاه چادر، بیشتر دیده می شود. در این صحنه، مرد در حال نوشیدن چای و زن در حال کوبیدن دانه­های خوراکی در هاون خود می­باشد. این صحنه، عموماً مورد اعتراض زنان (بخصوص زنان شهرنشین) واقع می­شود. به عقیده آن­ها در این جا ( صحنه­های موزه) نیز زنان در موقعیت فرودستی قرار گرفته­اند و در حالی که مرد در حال استراحت است، زن درحال کار و تلاش می­باشد، این صحنه­ها را زنان معمولاً به عنوان، سندی از تسلط مردانه و ظلم نسبت به خود تفسیر می­کنند، در طرف دیگر، مردان نیز معمولاً از این صحنه را به عنوان گذشته آرمانی خود و موقعیت برتر از دست رفته خود می­دانند و این نکته را با گفتن: «مرد هم، مردان قدیم» یادآوری می­کنند. در این رابطه پیوند چگونگی درک و مصرف فرهنگی موزه با زمینه­ی اجتماعی و عرصه زندگی روزمره قابل تشخیص می­باشد، آگاهی نسبت به موقعیت زنان در میادین مختلف اجتماعی و اعتراض نسبت به آن در پیوند با چگونگی حضور زنان در جامعه می­باشد. مخاطبین معمول موزه، یعنی آن­هایی که به قصد دیدن موزه به این مکان می­آیند، تنها صحنه­ها و ویترین­ها را نمی­بینند، بلکه با اعمال خود تعریفی تازه از فضاهای موزه ارائه می­دهند. در ساعاتی که تعداد بازدیدکنندگان کمتری در موزه هستند دیده می­شوند فرصتی مناسب برای کسانی است که نمی­خواهند در چشم دیگران ظاهر شوند. دختران و پسران جوان که موزه را محلی برای استتار و عمل به آن چه خود می­خواهند، در نظر می­گیراند. در این خصوص می­­توان به ابتکار و بهره گیری از ویژگی­های فضایی موزه توسط این گروه اشاره کرد که فضایی غیر رسمی را در موزه تولید می­کنند. تصرف فضا و تعریفی تازه از مصرف آن مشخصه این گروه است که با نفوذ به درون موزه و مسستتر در نقش بازدید کننده تولید معنا و فضایی دیگرکون را موجب می­شوند همچنین درحالی که گروهی خود را از قبل برای آمدن به موزه و آشنایی با موضوعی که در موزه طراحی شده­است، آماده کرده­اند و تجهیزاتی مانند: دوربین، دفترچه­ای برای یاد داشت و… را برای ثبت آن به همراه دارند، گروهی هم بدون امکاناتی خاص به موزه می آیند. بازدیدکنندگان معمول موزه به ثبت آنچه از موزه نمایش داده می­شود، می پردازند، در مورد آن پرسش می­کنند وآن را موضوع گفتگوی خود قرار می­دهند. گرهی نیز فارغ از کاربرد و استفاده رسمی از این فضا به آن­چه در ذهن خود دارند پرداخته و موجب خلق معانی و موقعیت­های جدید در این مکان می­شوند. این گروه­ها با به کارگیری تاکتیک­های خاص خود، استتار در قالب­های گوناگون و حضور در فضاهای متنوع، راهکاری برای مقابله با این محدودیت­ها در نظر گرفته­اند. فضای موزه نیز به عرصه­ای این چنینی می­ماند، که گروه­های مختلف آن را به تصرف و مصرف خود می­رسانند. دراین جا مصرف با خصلتی خلاقانه و حتی در جهت مقاومت در برابر سیاست­های موجود در جامعه خود را نشان می­دهد. این خلاقیت و مقاومت محدود به کاربری فضا و تولید معناهای جدید به قصد لذت خود نیست. وقتی که از بعد زمانی به آمدن و مراقبت به موزه می نگریم این ویژگی­ها در این جا نیز قابل مشاهده می­باشند.برای روشن شدن مطلب باید اشاره کرد که در مواقعی که چند روزپیاپی تعطیلی به مناسبت­های مختلف پیش می­آید، آمار مراجعه کنندگان به موزه چند برابر می شود. نکته­ی قابل توجه آن جا پدیدار می­گردد که در روزهایی که از بعد رسمی دارای ویژگی خاصی، مانند عزاداری به مناسبت های مختلف هستند و برنامه­هایی از طرف سازمان­های مختلف برای حضور مردم در این مراسم در نظر گرفته می­شود، تعداد زیادی سفر و تفریح را ترجیح می­دهند و از اوقات تعطیلی به وجود آمده معنا و تولیدی تازه ارائه می­نمایند. این تولید جدید، خلاقیتی در نحوه مصرف زمان فراغتی به وجود آمده می­باشد. به طور کلی می توان گفت: تنها کسانی که قادر به درک و خوانش آن چه در موزه به نمایش گذاشته شده مخاطب موزه نیستند. بلکه گروه­هایی نیز وجود دارند که قرائت خاص خود از موزه به نمایش می گذارند. تنها استراتژی موزه را نمی توان علت حضور این گروه ها در موزه دانست. براساس آن چه که از تحلیل محتوای دفترهای پیشنهادات و انتقادات موزه به دست آمده دیدگاه­ها و کردارهای گوناگونی در موزه توسط بازدیدکنندگان تولید می­شود. درحالی که عده­ای از صحنه پردازی­ها و معناهای ارائه شده خشنود و راضی بودند، عده­ای به آن اعتراض داشتند، گروهی آموزش­هایی را برای خود از دیدن موزه تصور می­کنند. گروهی استتار شده در چهره بازدیدکننده فضای موزه را اشغال و عمل خاص خود را به نمایش می گذارند، همانطور که موزه به محلی برای ملاقات دوستان (پاتوق) و یا فضایی تفریحی تبدیل می­شود. فضاهای متنوع تولید شده در موزه، حاصل عملکرد گروه­های ناهمگنی هستند که در موزه حضور می­یابند و با مصرف فرهنگی خاص خود، تولید معنایی جدید و گاه متعارض می نمایند. همان­طور که فیسک عقیده دارد،این گونه است که “مصرف تولیدی ثانویه پنداشته می­شود(استوری، ۱۳۸۶).

[zahra22 19501]

اری نیز نگاه خیره گردشگر را بر اساس زمینه­های اجتماعی متنوع گوناگون می­داند. او این نگاه خیره را به مانند نگاه یک پزشک برساخته اجتماعی می­داند.”تنها یک نگاه خیره گردشگر نداریم، بلکه این نگاه تحت تاثیر تعلقات اجتماعی، گروه اجتماعی و دوره تاریخی تنوع می­یابد(اری، ۱۹۹۰). تنوع عملکردهای فرهنگی گروه­های بازدیدکننده، تنها به نوع خوانش صحنه­ها و مصرف آن­ها از فضای موزه محدود نمیشود. این تنوع را می توان در تجهیزات و نحوه بهره­گیری از آن­ها نیز، مشاهده نمود. کسانی که با اراده خود و به قصد دیدن موزه به این مکان مراجعه می نمایند علاوه بر توجه به صحنه­ها و ویترین ها، تجهیزاتی را با خود به منظور ثبت و استفاده ی بیشتر از موزه به همراه دارند. دوربین عکاسی یکی از معمول ترین ابزارهایی می باشد که معمولآ مورد استفاده قرار می­گیرد. گرچه امروزه گوشی­های تلفن همراه نیز قابلیت عکس گرفتن را دارا می­باشند و این امکان (عکس گرفتن) را برای عده بیشتری فراهم نموده­اند اما معمولآ مخاطبان حرفه­ای موزه برای ثبت تصاویر موزه، استفاده از دوربین عکاسی را ترجیح می دهند و حتی دوربین خود را به لنزها و تجهیزات کمکی دیگر جهت گرفتن عکس­های بهتر تجهیز می­نمایند. به­علاوه آن دسته از بازدیدکنندگان موزه که معمولآ دوربین عکاسی همراه تجهیزات دیگر را حین بازدید از موزه با خود همراه دارند، این عمل را در ادامه گردشگر بودن و انجام مناسک گردشگری انجام می دهند و ممکن است از قابلیت هایی که دوربین آن ها از نظر فنی دارد آگاهی زیادی نداشته باشند(بنت، ۲۳۱:۱۳۸۶). در این تحقیق بسیاری از کسانی که در بازدید از موزه، دوربین عکاسی با خود حمل می نمودند، دلیل استفاده از این وسیله را تلقی دوربین عکاسی را به عنوان یکی از تجهیزاتی که در سفر و بازدید از یک محل(موزه و…) باید همراه داشته باشند بیان می­نمودند. بسیاری از آن­ها عکاسی را یکی از سرگرمی­های رایج در در زمان فراغت خود نمی­دانستند. بوردیو استفاده و خرید دوربین­های عکاسی با قابلیت فنی بالا را ناشی از عادت به خرید محصولات درجه یک می­داند نه بالا بردن کیفیت عمل عکس گرفتن(بوردیو، ۱۳۸۶). تفاوت گروه­های مختلف بازدیدکننده از موزه،از نظر به همراه داشتن تجهیزات و یا عدم آن برآمده از موقعیت های اجتماعی آن­ها و ذائقه­های متفاوت آن ها نیز می باشد. به علاوه انگیزه حضور آن ها در موزه نیز می­تواند عاملی در میزان و نوع تجهیزات همراه آنان باشد. در مورد استفاده بازدیدکنندگان از دوربین­های عکاسی، باید علاوه­بر در اختیار داشتن این ابزار باید به نحوه استفاده از آن و موضوعی که برای عکس گرفتن برگزیده می­شود اشاره نمود. در مورد موضوع عکاسی طی مشاهدات دیده می­شود که گروه­های مختلف بازدیدکننده، موضوعات مختلفی را برای عکس گرفتن برمی­گزینند. گروهی صحنه­ها و وینرین­ها و اشیاء نمایش داده­شده را هدف عکاسی خود می­دانسته و تصویر آن­ها را ضبط می­کردند، درحالی که گروه­های دیگر مانند چند سرباز هم خدمتی، گروهی از دوستان و حضور خود را در کنار صحنه­ها­ را قابل ثبت کردن به واسطه عکس گرفتن می­دانستند. متغییر بودن هویت فضا و تبدیل آن­ از حالتی به حالت دیگر از دیگر مشخصه­های فضای موزه می­باشد. این متغییر بودن به واسطه مصرف فرهنگی بازدیدکنندگان صورت می­گیرد. آن­جا که بازدیدکنندگان با لباسهای غیر رسمی خود که در طول سفر در خودروی خود به تن داشته­اند وارد فضای موزه که ساختارمند و با مقررات رسمی تعریف شده می شوند، گذران اوقات عشاق با هم، پرسه زنی و نظربازی جوانان در رابطه با این پویایی دیده می­شوند. نتیجه

در رابطه با چگونگی مصرف خدمات گردشگری و به طور خاص موزه که این مطالعه بر روی آن تمرکز داشته است می­توان گفت که متغیر بودن از ویژگی­های عناصر مختلف موجود در پدیده گردشگری و موزه می­باشد. این تغییر در ارتباط با حضور و تولید معانی توسط گره­های مختلف اجتماعی است. این گروه­ها با زمینه­های متنوع اجتماعی، تصویرهای متنوعی از حضور در مکانی مشابه را به دست می­دهند. همان­طور که اری آن را ناشی از سبک زندگی متفاوت به واسطه زمینه­های اجتماعی گوناگون می­بیند. این تکثر ما را به تلاش برای درک این پیچیدگی­ها و رابطه­ای منطقی با این پدیده در جهت فهم بهتر زندگی در رابطه با ویژگی­های جدید آن مانند گردشگری و در ادامه مدیریت در عرصه­های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی فرا می­خواند.

[مهتانازی 22]

دوست عزیزم ازمطالبی که گذاشتی ممنون.موضوع پایان نامه من موزه تاریخیه.میتونی کمکم کنی؟ممنون میشم.آخه کسی کمکم نمیکنه