hasti1988 22046 اشتراک گذاری ارسال شده در 20 دی، ۱۳۹۱ فقط برای چند لحظه خودتونو اونجا ببينيد از صحیح بودن این واقعه اطمینانی ندارم اما بسیاری از داستان های خیالی نوشته میشوند تا انسانیت را بیاد انسان فراموش کار بیاورند انسانیت را بیاموزیم از آنانی که خود را کاملتر و سالمتر از آنها میدانیم دوستان پاک چند سال پيش در جريان بازي هاي پارالمپيك (المپيك معلولين) در شهر سياتل آمريكا 9 نفر از شركت كنندگان دو100متر پشت خط آغاز مسابقه قرار گرفتند. همه اين 9 نفر افرادي بودند كه ما آنها را عقب مانده ذهني و جسمي مي خوانيم. آنها با شنيدن صداي تپانچه حركت كردند. بديهي است كه آنها هرگز قادر به دويدن با سرعت نبودند و حتي نمي توانستند به سرعت قدم بردارند بلكه هر يك به نوبه خود با تلاش فراوان مي كوشيد تا مسير مسابقه را طي كرده و برنده مدال پارالمپيك شود ناگهان در بين راه مچ پاي يكي از شركت كنندگان پيچ خورد . اين دختر يكي دو تا غلت روي زمين خورد و به گريه افتاد هشت نفر ديگر صداي گريه او را شنيدند ، آنها ايستادند، سپس همه به عقب بازگشتند و به طرف او رفتند يكي از آنها كه مبتلا به سندروم داون(عقب ماندگي شديد جسمي و رواني) بود، خم شد و دختر گريان را بوسيد و گفت : اين دردت رو تسكين ميده . سپس هر 9 نفر بازو در بازوي هم انداختند و خود را قدم زنان به خط پايان رساندند. در واقع همه آنها اول شدند. تمام جمعيت ورزشگاه به پا خواستند و 10 دقيقه براي آنها كف زدند 8 لینک به دیدگاه
fateme-bay 1232 اشتراک گذاری ارسال شده در 20 دی، ۱۳۹۱ تو دنیای ما انسان های به ظاهر سالم اگه مسابقه ای برگزار بشه...همه سعی میکنیم با دوز و کلک و حتی تقلب به خط پایان برسیم حتی اگه بتونیم یه جوری حریف رو از راه بدر میکنیم که دیگه خیالمون راحت باشه حالا جفت پایی...هل دادنی...بستگی به زورمون و اون جاه طلبیمون داره به نظرم خیلی درس توشه.... لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده