mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 دی، ۱۳۹۱ رنگ ترکیبی از مواد مختلف است که کاربردهای گوناگون دارد. از آن جمله: حفاظت تزیین اطلاعات بهداشت و خواص فیزیکی . اجزای تشکیل دهنده رنگ: رزین رنگدانه و رنگدانه یار (پیگمنت و فیلر) حلال مواد افزودنی (ادیتیو) رزین بیشترین خواص فیلم رنگ خشک شده مانند چسبندگی خواص نوری و خواص مکانیکی را ایجاد می کند. اجزاء جامد رنگ مانند پیگمنت و فیلر در ماتریس محمل بصورت دیسپرس قرار می گیرند. پیگمنت نه تنها فام رنگ را تعیین میکند بلکه باعث ایجاد خواص دیگری مانند پوشش و خواص نوری و مقاومت خوردگی نیز میشود. مراحل تولید پوشش: 1-اختلاط تمامی رنگدانه ها یا فیلرها به همراه نیمی از رزین و بخشی از ادیتیو (دیسپرس کننده) و کمی حلال برای بدست آوردن بیس (پایه) رنگ. 2- آسیاب بیس بدست آمده در دستگاه (بال میل و پرل میل و آسیاب سه غلطکی ) بسته به نوع رنگدانه و رنگ برای ریز کردن پیگمنت و فیلر برای بدست آوردن یک دانه بندی مطلوب . 3-اضافه نمودن بقیه رزین و مواد افزودنی و اضافه نمودن بیس غیر سفید برای بدست آوردن فام طبق استاندارد ral 4-کنترل کیفیت(qc) 2 لینک به دیدگاه
mani24 29665 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 6 دی، ۱۳۹۱ انواع رزین: 1- رزینهای اکریلیک رزینهای آکریلیک محصول پلیمریزاسیون اسید های اکرلیک متا اکریلیک و مشتقات ان میباشد که تفاوت اسید متا اکرلیک با اسید اکرلیک در این است که در اسید متا اکرلیک گروه متیلی بجای اتم ئیدروژن کربن اکریلات نشسته است. از آنجا که مونومرها و مشتقات آن دارای یک باند دوگانه اتیلینی در ساختمان خود هستند لذا قادر به تشکیل پلیمر با وزن مولکولی زیاد از طریق رادیکالهای آزاد میباشند . طرز تهیه مونومرهای استری اسید اکرلیک و اسید متا اکرلیک: مونومر اتیل اکریلات: مونومر اتیل اکریلات از واکنش ئیدروژن سیانید و اکسید اتیلن بدست میاید بدین طریق که اکسید اتیلن با ئیدروژن سیانید واکنش کرده تا تولید سیانوئدرین اتیلن را نماید و سپس جسم حاصل در حضور یک الکل و درمحیط اسیدی ئیدرولیز میگردد تا یک استر اکرلیک بدست آید. مونومر اتیل متا اکریلات: استن با ئیدروژن سیانید در محیط بازی واکنش مینماید تا تولید استن سیانوئیدرین را نماید و سپس در محیط اسیدی و درحضور الکل ایجاد مونومر فوق را مینماید.و درصورت استفاده از متانل بوتانل در واکنش تهیه مونومر استری متا اکریلات بترتیب استرهای متاکریلاتی متانل بوتانل تولید خواهد شد. دو سیستم اکرلیکی داریم: 1- سیستم حلالی 2-سیستم امولسیونی الف) سیستم حلالی رزینهای اکرلیک به دو گروه عمده ترموپلاست و ترموست تقسیم میشود. رزینهای اکرلیک ترموست پلیمر استرهای اسید اکرلیک و یا اسید متا اکرلیک میباشندکه با خود و یا با یک کوپولیمر دیگری که دارای عامل فعال ئیدروکسیل کربوکسیل متیلول آمید و یا اپوکسی میباشند تحت حرارت کراس لینک نموده و تشکیل یک فیلم سختی را میدهند. اصولا کاربرد رزینها در ساخت رنگها معمولا به منظور تامین دز متوسط خواص مطلوب و ایجاد غلظت مناسب از نقطه نظر مصرف عملی میباشد. رزینهای اکرلیک ترموست پلیمرهایی با زنجیر نسبتا کوتاه و گروه فعال متنوعی میباشند که تحت شرایط و حرارت معین به دیگر رزینهای فعال که دارای عامل و گروه های فعال میباشند وارد واکنش میگردند وزن مولکولی متناسب با کوتاهی زنجیر پلیمر میباشد که درنتیجه مقدار درصد جامد بیشتر و لذا کاربرد عملی بیشتر خواهد شد. در ساختمان رزینهای اکرلیک معمولا گروههای فعال زیر وجود دارند : 1 گروه فعال گربوکسیل 2- گروه فعال ئیدروگسیل 3- گروه فعال آمیدی 4- گروه فعال اپوکسی تمامی گروههای بالا میتوانند با هم وارد واکنش گردند و هم میتوانند با گروههای فعال رزینهای دیگری مپل اپوکسی ملامین اوره واکنش دهند در صورت نیاز به تشکیل فیلمی از رزین های اکرلیک با گروههای فعال مشخص میتوان رزین مناسب آن را انتخاب نمودمثلا بهمراه رزینهای اکرلیک با گروه فعال کربوکسیل میتوان ازرزینهای اپوکسی استفاده نمود بهمرها رزینهای اکرلیک با گروه فعال ئیدروگسیل میتوان از رزینهای اوره و ملامین و اپوکسی استفاده نمود. رزینهای اکرلیک توموست با رزینهای آمینو اپوکسی و وینیلی امتزاج پذیر بوده اما با الکید لانگ امتزاج پذیر نبوده و رزینهای اکرلیک در ماینرال اسپریت قابل حل نیستند ولی در تولوئن و زایلن استرها و کتونها قابل حل هستند و در الکلها کم. رنگهای اکرلیک براقیت و حفظ براقیت خوبی دارند و مقاومت شیمیایی بیشتری از اکرلیکهای ترموپلاست دارند. البته مقاومت بیرونی کمتری دارند. رزینهای اکرلیک ترموست دربازار معمولا بصورت 50% در مخلوط حلالهای زایلن بوتانل و سولوسو ارائه میگردد. از رزینهای اکرلیک معمولا به همراه رزینهای اپوکسی در ساخت رنگهایی که فیلم آن محکم و انعطاف پذیری سختی و مقاومت شیمیایی خوبی داشته باشند مثل وسایل اشپزخانه و وسایل تزئئنی فلزی استفاده میگردد. رزینهای اکرلیک ترموست معمولا به همراه رزینهای ملامین و اوره مصرف میگردند تا فیلمی سخت براق و محکمی بوجود آورندکه بیشتر در رنگهای اتومبیلی استفاده میگردد و یا یخچالها و وسایل آزمایشگاهی . خواصیکه رنگهای اکرلیکی کوره ای دارن شامل فیلم ان یخت و محکم میباشد آنتی استاتیک هستند مقاومت شیمیایی و حلالها عدم نیاز به آستر. رزینهای اکریلیک ترموپلاست: پلیمراسترهای اسید اکرلیک و یا اسید متا اکرلیک میباشند رزینهای اکرلیک ترموپلاست ساختمان مشابه ای با رزینهای ترموست دارند با این تفاوت که بر خلاف ان فاقد هرگونه گروه فعال بوده و دارای وزن مولکولی زیادی میباشند و همچنین بوسیله مکانیسم تبخیر حلال خشک میشوند که رنگ ان مناسب برای فلزات پلاستیکها سطح ای بی اس و پ پ وسایل ساختمانی کاغذ پارچه تهیه نمود این رزینها دارای رنگی روشن ترانسپارنت عالی داشته ومیل به واکنش کمی با پیگمنت ها دارد . لازم به یاداوری است که پلی متا اکریلاتها فیلم هایی سخت تر از پلی اکریلاتها هستند. حلالهای مصرفی به همراه رزینهای اکرلیک ترموپلایت تقریبا مشابه با حلالهای ترموست میباشد رزینهای الرکیک ترموپلاست با الکید لانگ و کلروکاچو امینو امتزاجپذیر نمیباشند و با الکید شورت اندک است.رزینهای اکرلیک قدرت مرطوب کنندگی خوبی ندارند از این رو میبایستی از اسیابهای با راندمان کار خوب استفاده کرد و دیسپرسینگ مناسب مثل نوسپرس 657 استفاده نمود. ب) سیستم امولسیونی: اکرلیکهای امولسیونی ترموپلاست ویسکوزیته پایینی دارن اما وزن مولکولی آنان بالاست برس خوری خوب و ضد اتش هستند و زمان خشک شدن سریع مقاومت قلیایی خوب چسبندگی عالی سختی و انعطاف پذیری مزایای ان است. اکرلیک های ترموپلاست جهت پوشش سطوح خارجی از قبیل سطوح گچی و سیمانی واقع در اب و هوای بد مناسب می باشند. با اکرلیکهای حلالی ترموپلاست فرقش مقاومت خوبی درمقابل جوش زدن گچ شوندگی مقاومت در برابر ترک است. اکرلیکهای امولسیونی ترموست: نوع ترموست با اضافه شدن مونومرهای اکرلیک و متا اکرلیک که شامل گروه های فعال ئیدروگسیل کربوکسیل آمید و یا اپوکسی میباشند بدست میایند رنگ حاصل یک فیلم سخت و براق را وقتی در حرارت 100 الی 180 درجه ساتیگراد قرارگیرد ایجاد مینماید. استرها و رنگهاییکه با پلیمرهای اکرلیکی امولسیونی ترموست تهیه میشوند فیلمی با چسبندگی مقاومت شیمیایی بیرونی عالی ایجا مینمایندسمیت و خطر اتش سوزی کمی نیز دارند. 2- رزین های وینیلی از مهمترین رزینهای مصرفی در صنایع رنگسازی میباشند که در انواع مختلف جهت مصارف گوناگون ارائه میشونددرصنایع دیگری مثل پلاستیک مرکب نساجی چسب نیز کاربرد دارند رزینهای وینیلی شامل نمامی پلیمرهایی میشوند که از مونومرهای محوای گروه وینیلی تشکیل شده باشند مثل پلی اتیلن پلی وینیل استات پلی استایرن پلی وینیل کلراید رزینهای وینیلی با پروسس اضافه ای تولید میگردند و طول زنجیر کربن به کربنشان نه تنها آن را جزء ترموپلاستها قرار میدهد و بلکه باعث مقاومت بیشتر انان در مقابل اسیدها و بازها میگردد. هر چه طول زنجیر طویل تر مقاومت و ویسکوزیته پلیمر افزایش یلفته و بعکس انحلال پذیری آن کاهش می یابدپلی وینیل کلراید با گروههای کناری کلر فقط در حلالهای قوی حل میگردد. اما کوپلیمر وینیل کلراید با وینیل استات در بسیاری از حلالها بسادگی حل میگردد. زیرا که گروههای استاتی باعث قطبیت بیشتر مولکولی و ازدیاد فواصل بین مولکولی پلیمر میگردند. مونومرهای مصرفی در ساخت رزینهای وینیلی شامل: 1- مونومر وینیل کلراید 2- مونومر ونیل استات 3- وینیل آیدین کلراید میباشد 1مونومر وینیل کلراید: یک گاز بیرنگ وآتش زا در حرارت و فشار معمولی میباشد در صنعت تحت فشار بصورت مایع درمیاید که یکی از پرمصرف ترین مونومرهای تجاری میباشد که به چند طریق تهیه میشود 1- از طریق واکنش استیلن با اسیدکلریدریک 2-از طریق واکنش اتیلن با کلر3- واکنش اتیلن اکسیژن و اسید کلریدریک مونومر وینیل استات: یک مایع اتشزا بیرنگ که در صنعت بعد از وینیل کلراید مصرف فراوانی دارد که به روشهای 1- از طریق واکنش اسید استیک با استیلن2-واکنش اسید استیک و اتیلن در حضور اکسیژن . مونومر های دیگری نیز وجود ارن که جهت اصلاح رزینهای وینیلی در ساخت رزینهای وینیلی بکار میروند ازجمله استرهای وینیلی و اترالکیل وینیلی را نام برد. رزینهای پلی کلرو وینیل: تمامی همو پلیمرهایی که مونومر وینیل کلراید بعنوان مونومر اصلی در ساختشان بکار رفته است تحت یک گروه شیمیایی به شمار میایند که در بسیاری از خواص مشترکند اتم کلر که تمامی مواد فوق دارای آن هستند باعث ارزانی قیمت و سهولت پلیمریزاسیون شده و با افزایش قطبیت سختی و عدم آتش گیری پلیمر میگردد. از عیوب رزینهای وینیل کلراید اینست که تحت حرارت یا نور تجزیه و تولید اسید کلریدریک کند. از رزینهای وینیل کلراید به صورت محلول در حلالهای فرار الی و یا محلول پخش شونده در پلاستی سایزر یا بصورت پودرهای خشک و یا لاتکس استفاده نمود. درصنعت دو نوع کوپلیمی وجود دارد که گروههای فعال دارن یکی حدود 85 درصد وینیل کلراید و 1 درصد اسید مالیک و مابقی وینیل استات دارد که باعث افزایش چسبندگی بر روی سطوح فلزی میگردد و نوع دیگر امتزاج پذیر با رزین الکید دارد. پوششهای وینیلی نیاز به حلالهای قطبی قوی جهت ایجاد یک محلول روشن دارن که معمولا از کتونها استفاده میشود از ئیدروکربنهای اروماتیک بعنوان رقیق کننده استفاده میشود. از دی ا پی بعنوان پلاستی سایزر رزین وینیل کلراید میتوان استفاده نمود و بهترین پایدارکننده در صورت حرارت دادن مخلوط رزین اپوکسی با قلع میباشد. و لازم به یاداوری است که این رزین مقاومت نوری خوبی ندارد.جهت جلوگیری از ادیتیو های خنثی کننده اسید کلریدریک استفاده میکنند. از رزین های وینیلی در ظروف فلزی که دارای فیلمی نازک روشن که حرارت میدهند استفاده میگردد و یا قوطیهای کنسرو. استفاده فراوان دیگر ان در رنگهای دریایی میباشد که رزین پلی وینیل بوتیرال که در ساخت واش پرایمر ها مصرف دارد و ایجا فیلمی با ضخامت بسیار کم و چسبندگی عالی بروی فلزاتی مثل اهن روی میدهد. رزین پلی وینیل بوتیرال: مخلوط پلی وینیل بوتیرال با رزینهای فنلیک پوریا ملامین در ساختمان بسیاری از پوشش های رنگی استفاده میشود که مقاومت خوبی در مقابل سائیدگی و حلالهای الی داشته و بیشتر برای پوشش قوطی استفاده میگردد. و همچنین از پلی وینیل بوتیرال مصرف فراوانی در ساخت واش پرایمر داشته که واش پرایمر ها خاصیت ضدخوردگی و فدرت چسبندگی زیادی دارند و ضخامت کم اجرا میشوند که بروی فلزات استیل اهن گالوانیزه منیزیم استین لس استیل چسبندگی خوبی میدهد. فیلم حاصل از یک رنگ رویه الکیدی بر استری زینک ریچ چسبندگی خوبی ندارد از این رو از واش پرایمر استفاده میشود.امتزاج پذیری پلی وینیل بوتیرال با اکثر رزینها خوب نمیباشد . پلی وینیل فرمال : بمقدار زیاددر ساخت رنگهای مربوط به روپوش سیمها بکار میرودکه مخلوطی از پلی وینیل فرمال با غلظت زیاد و رزینهای فنلیک الکیل میباشد که فاقد هدایت الکتریکی بوده که درمقابل سایش و بیشتر حلال ها مقاومت خوبی داردکه حلال ان فورفورال میباشد . پلی وینیل استات: خواص پلی وینیل استات و کوپلیمر ان بخاطرمصرف فراوان به خوبی برهمگان مشخص است که در ساخت رنگهای لاتکس و امولسیونی برروی سطوح بیرونی و داخلی مصرف دارد. و همچنین در ساخت چسب چوب و پوششهای کاغذی . تفاوت رزین پلی وینیل استات و رزین پلی وینیل کلراید در این است که گروه استات ان خواص متفاوتی برروی زنجیر مولکولی کربن به کربن ایجاد مینماید. و از این رزین در ساخت رنگهای پلاستیک یا لاتکس استفاده میشود . 3- رزینهای آمینو به رزینهای اوره و ملامین که بی رنگ و شربتی شکل هستند (ویسکوزیته نسبتا بالایی درصد جامد 50 تا 60 درصد که حلال آنها بوتانل یا مخلوط بوتلنل و زایلن است) و بوی تند و دلپذیری دارند که حاصل واکنش محلول فرم آلدئید و یک ترکیبی مثل اوره و یا ملامین با گروه ( -NH2 ) میباشند گویند. در الکل های سنگین محلول و همچنین در زایلن استرها و ههیدروکربنهای آروماتیکی محلول هستند با رزینهای آلکید کوتاه روغن نیتروسلولز و اپوکسی و آکریلیک و اپوکسی استرها قابل امتزاج هستند. در ساخت رنگهای ترموست بعضی از رنگهای هواخشک چسب کاغذ پارچه و قالب های پلاستیکی بکار میروند. و وقتی فقط از رزینهای ملامین و اوره استفاده شود فیلم آن بسیار شکننده و چسبندگی کمی بر روی یک سطح فلزی خواهد داشت. با الکید های کوتاه روغن بهتر امتزاج پذیر هستند چون ذرات رزینهای امینو قطبی هستند و شورت اویلها هم قطبی. و مخلوط انها به نسبت مختلف فیلمی با خواص عالی ایجاد خواهد کرد. اوره: یک ماده جامد بلوری کریستالی است با m.p برابر 132 درجه سانتیگراد کاملا در آب محلول. در الکل هم محلول در اترها کمی حل میشود و در کلروفرم اصلا حل نمیشود. یک واکنش جانبی به نام دی امینه شدن وجود دارد بصورت زیر: NH2 NH2 O=c↘↗ →o=c↗↘ NH2 NH-c=o-nH2 که آمونیاک حاصل میشود که از روی بوی آن میتوان به وجودش پی برد. برای تهیه ملامین 6 تا مولکول اوره را با هم واکنش میدهن ملامین بدست آمده پودر سفید رنگ و کریستالهای آن شبیه اوره است فقط کمی کوچکتر اما خصوصیات کاملا متفاوتی دارد: 1-دارای دمای ذوب 350 درجه سانتیگراد 2-به سختی در آب حل میشود. در اغلب حلالهای الی نامحلول است در اتین گلیکول اتانول امین و تری اتانل امین کم حل میشود که از دو تای اخر بعنوان انتی ژل استفاده میشود در رنگهای کوره ای . راه تشخیص ملامین و اوره از هم از روی سایز ذرات و از راه انحلال دراب که اگر به راحتی در اب حل شد اوره است میباشد. تفاوت بین فیلم های حاصل از ملامین و اوره در زمان پخت و درجه حرارت پخت و همچنین خواص نهایی فیلم حاصله از قبیل مقاومت در برابر حلالها مواد شیمیای و مواد بازی و غیره میباشد فرم الدئید معمولا بصورت محلول 37 درصد دراب تحت عنوان فرمالین که در رنگهای پلاستیک بعنوان انتی باکتری است بفروش میرسد . یک مول اوره با یک یا دو مول فرم آلدئیدوارد واکنش میگردد و نوع تولیدات حاصل تابع محیط واکنش میباشد بطوریکه تولیدت محیط بازی کاملا با هم متفاوت میباشند در محیط اسیدی یک جسم انحلال ناپذیر در اب تولید میشود. در محیط بازی یک جسم انحلال پذیر در اب و الکلی به نام دیمتیل اوره تولید میگردد که جهت قابل انحلال ساختن ان در حلالهای الی بایستی از قطبیت ان بکمک حلالهایی از قبیل بوتانول کاست . واکنش هایی که موجب ساخت امینو رزینها میشود بطور کلی 3 مرحله است: 1-ایجاد گروههای ch2-oh 2-پلیمریزاسیون یا رزیفیکاسیون یا کندانسیون 3-آلکیلاسیون در صنایع رنگسازی نیاز به رزین امینو اوره ای محلول در یک حلال الی بسیار مشکلتر از یک رزین اوره محلول در اب میباشد زیرا اکثر رنگهای کوره ای جز سیستم حلالی میباشند پس جهت انحلال پذیر ساختن از دی متیلول اوره در حلالهای الی بایستی از قطبیت ان کاست که این عمل با اتریفیکاسیون دی متیلول اوره با یکی از الکلها مثل بوتانل امکان پذیر است. رزینی که برای فینیشیگ پارچه های بشور بپوش مورد استفاده قرار میگیرد دی هیدروکسی اتیلن اوره است. در مورد پارچه های نساجی به دلیل خطر اتش سوزی باید حلال اب باشد . هرچه طول زنجیر مولکولی الکل بزرگتر باشد عمل انحلال پذیری موثرتر خواهد بود بنابر این در عمل جهت ساخت یک رزین اوره مناسب برای رنگهای حلالی ابتدا باید اوره فرمالین و بوتانل را با هم در داخل یک کتل شارژ و در یک محیط بازی همراه با میکس حرارت داد تا به اندازه کافی دی متیلول اوره تشکیل گردد و سپس محیط را توسط اسید فسفریک از یک محیط بازی به محیط اسیدی تبدیل مینمایند تا بدین ترتیب عمل اتریفکاسیون با الکل امکان پذیر گردد و از قطبیت کاسته شود. بعد نوبت عمل پلیمریزاسیون میباشد که بعد از رسیدن محلول به ویسکوزیته لازم بچ را سرد و خروج فرمالین و اب مازاد و افزودن یک تینر الی انجام می پذیرد . شرایط الکل مورد استفاده برای مرحله الیکاسیونک: 1-در اب حل شود 2-اکتیویتی خوبی داشته باشد 3-سیستم را ژل نکند 4-با حلالهای موجود در راکتور محلول ازوتروپ تشکیل دهد. 5-از نظر اقتصادی به صرفه باشد مثل نرمال بوتانل یا ایزوپروپانل مراحل تهیه رزین ملامین هم مشابه مراحلی است که برای اوره گفته شد. روش تشخیص انکه واکنش الکیلاسیون تا چه حد پیشرفت کرده یک حجم از نمونه را برمیداریم و در یه حجم وایت اسپریت یا هپتان میریزیم اگر محلول شفاف شد ماده در حلالهای الی حل میشود اما اگر کدر شد ماده در حلالهای الی هنوز حل نمیشود باید باز هم الکیلاسیون ادامه پیدا کند تا ماده غیرقطبی تر شود. رزین هگزا متوکسی متیل ملامین میباشد.HMMM مقایسه رزین اوره و ملامین: با توجه به ساختار ملامین 6تا استخلاف میتواند پیداکند. ملامین سختی بیشتری نسبت به اوره دارد چسبندگیش کمتره چون قطبیت ان کمتر است مقاومت حرارتی ملامین از اوره بیشتر است از نظر فعالیت خیلی نمیتوان قضاوت کرد چون ملامین ها خود از این نظر سه نوعند 1-کم فعالیت 2-متوسط 3- فعالیت بالا معمولا درجایی که میخواهند چسبندگی بیشتری حاصل شود از اوره و درجایی که سختی بیشتری از ملامین استفاده میشود. رزینهای امینو سخت و شکننده هستند مقاومت سایشی بالایی دارند چسبندگی و مقاومت حرارتی نسبتا خوبی دارند مقاومت شیمیایی ملامین از اوره بهتر است عمدتا برای رنگ کردن دوچرخه و لوازم خانگی و رنگ پرایمر خودرو استفاده میشود در واقع به این رنگها ا ای ام گویند. ملامین از اوره بهتر برای صنایع او ای ام و بنزوگوانامین از ملامین بتر است: بنزوگوانامین براقیت عالی و مقاومت صابونی یا بازی بسیار عالی دارد که بهمراه رزینهای الکیدی به نسبت حدود 70 به 30 الکید به گوانامین استفاده میشود. رزین ملامین در مقایسه با اوره حلالیت کمتری در ماینرال اسپریت و سازگاری کمتری با رزینهای اپوکسی دارد مقاومت بیرونی الکید با ملامین بهتر از الکید اوره است چسبهایی که بین لایه های نئوپان استفاده میشود چسب رزین اوره است. حلالهای مصرفی: حلال مخصوص رزینهای امینو مخلوطی از نسبتهای بوتانل و زایلن و جهت انحلالپذیری رزینهای الکیدی مصرفی بهمرا رزینهای ملامینی از سولوسو هم استفاده میشود . 4- رزین‌پلی‌استر رزینهای پلی استر غیر اشباع بطور گستردهای در سراسر دنیا استفاده میشوند. زنجیر اصلی پلیمری این رزین دارای اتصالات استری میباشد که از واکنش تراکمی یک ترکیب الکلی چند عاملی و یک اسید چند عاملی مانند گلیکول و اسید فوماریک تهیه میشود. در مثال اخیر بدلیل استفاده از یک اسید غیر اشباع، پیوندهای دوگانه در فواصل منظمی در زنجیر بوجود میآیند. این پیوندهای دوگانه، سایتهای دارای امکان شبکهای شدن توسط استایرن هستند و میتوانند موجب سخت شدن رزین و پخت شدن آن شوند. بنابراین با طراحی فرمول و کنترل اسیدهای اشباع و غیر اشباع، کاتالیستها، دما وزمان واکنش، مجموعه کاملی از رزینها را میتوان تولید نمود که برای کاربردهای مختلف مناسب باشند. پلی استر غیر اشباع با استایرن مخلوط میشود و میتواند از طریق پیوندهای دوگانه موجود در هر دو جزء، شبکهای شود. معمولا رزین به هنگام مصرف با استایرن مخلوط بوده و برای رسیدن به خواص مختلف دارای اجزای ذیل می تواند باشد: ۱ ) سیتم پخت؛ به منظور شروع و تسریع واکنش شبکهای شدن، در دمای محیط یا دمای بالا ۲ ) عوامل کنترل جریان پذیری؛ به منظور کنترل جریان رزین و جلوگیری از شُرّه کردن رزین در لایه گذاری سطوح عمودی و ریخته گری رزین ۳ ) جاذب uv به منظور افزایش مقاومت در برابر نور خورشید ۴ ) فیلر به منظور کاهش جمع شدگی و قیمت و ایجاد خواصی چون مقاومت شعله و آتش ۵ ) پیگمنت؛ به منظور رنگ دادن به قطعه و زیبایی آن- تغلیظ کننده‌ها؛ به منظور تغلیظ کردن فرمولاسیونهای مورد استفاده در SMC و BMC ۶ ) عوامل آغشته سازی؛ به منظور بهبود آغشته سازی فیلرها و الیاف با رزین به منظور حصول چسبندگی مناسب ۷ ) رها ساز حباب؛ به منظور سهولت در خروج حباب از رزین و کاهش حفره در محصول نهایی ۸ ) رها سازی قالب؛ به منظور تسهیل جدا شدن قطعه از قالب و جلوگیری از تابیدگی و صدمه به سطح قطعهرزینهای پلی استردر فرایندهای مختلفی از قبیل لایه گذاری دستی، پاشش رزین، RTM، ریخته گری، پلتروژن، SMC و BMC قابل استفاده‌اند. کامپوزتهای پلی استر - شیشه به لحاظ حجم مصرف، بیشترین اهمیت را دارا هستند و یافتن نمونه هایی از این مواد در محل کار و زندگی ما بسیار آسان است.کامپوزیتهای پلی استری تا دمای حدود ۲۵۰ درجه سانتیگراد مقاومند ولی مداومت حضور در این دما و دماهای بالاتر موجب افت خواص آن میشود. همچنین بعد از پخت، حدود ۵ تا ۸ % حجمی جمع شدگی (Shrinkage) دارند. در مورد کاربرد الیاف شیشه به همراه رزین پلی استر باید از ژل کوت مناسب استفاده کرد تا از نفوذ رطوبت به فصل مشترک الیاف و رزین جلوگیری شود. بدلیل طبیعت قطبی ساختار پلیمری، کاربرد آنها در نزدیکی وسایل الکتریکی با فرکانس بالا محدودیت دارد. رزین وینیل استر: وینیل استرها محصول واکنش رزینهای اپوکسی با اسیدهای غیر اشباع اتیلنی میباشند بجز حالات خاص، معمولا رزینهای وینیل استر دارای انتهای غیر اشباع میباشند. این انتها میتواند واکنش شبکه‌های شدن را انجام دهد و نیز میتواند پلیمریزاسیون زنجیرهای وینیل استر را انجام دهد و یا اینکه به همراه استایرن کوپلیمر شود. اکثر وینیل استرهای مرسوم با استریفیکاسیون یک رزین دی اپوکسید با یک اسید مونوکربوکسیلیک غیر اشباع، ساخته میشوند. میتوان آنها را به تنهایی با واکنش رادیکال آزاد پخت نمود و یا در مونومری مانند استایرن حل نمود و رزین مایع بدست آورد. در این صورت، وینیل استر را میتوان مانند رزین پلی استر استفاده نمود. رزینهای وینیل استر خواص چقرمگی و مقاومت شیمیایی بسیار بهتری نسبت به رزینهای پلی استر دارند. زنجیر اصلی اپوکسی سازنده وینیل استر، موجب پیدایش چقرمگی و ازدیاد طول کششی بالاتر میشود. جرم مولکولی رزینهای وینیل استر به انتخاب نوع اپوکسی بکار رفته بستگی دارد. به این دلیل، استحکام کششی، ازدیاد طول، نقطه نرمی و واکنش پذیری رزین نهایی توسط جرم مولکولی و ساختار اولیه تعیین میشود. این موضوع، این امکان را بوجود میآورد که برای کاربردهای مختلف خواص مختلف طراحی شود. رزینهای وینیل استر در مقایسه با پلی استرهای غیر اشباع مقاومت شیمیایی خوبی دارند. بخشی از این ویژگی مربوط به عدم حضور پیوندهای استری در زنجیره اپوکسی میباشد. اتصالات اجزاء پلیمر، توسط پیوندهای فنیل استری انجام میگیرد. این اتصالات درمقایسه با اتصالات استری در برابر اکثر محیطهای شیمیایی بویژه در شرایط قلیایی شدید مقاومترند. اتصال استری تنها در انتهای زنجیر وینیل استر وجود دارد. این امر حملات عوامل شیمیایی را به حداقل میرساند. 2 لینک به دیدگاه
mani24 29665 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 6 دی، ۱۳۹۱ انواع پیگمنت: پیگمنت در صنعت رنگسازی رل مهمی از قبیل ایجاد رنگ پوشش براقیت سختی مقاومت حفاظت افزایش چسبندگی و غیره را ایفا می کند. پیگمنتها به دو صورت : 1-معدنی (طبیعی و مصنوعی) 2-آلی (رنگی) و نیز پیگمنتهای غیر پوششی یا اکستندر مثل کربنات کلسیم و باریت و تالک و... هم وجود دارد. پیگمنت سفید پیگمنت معدنی طبیعی است. پیگمنت رنگی معدنی مثل اکسید زرد آهن اکسید قرمز آهن اکسید سیاه آهن پیگمنت رنگی معدنی مصنوعی مثل کرم سبز و سرب قرمز اکسید مس پیگمنت های فلزی معدنی مصنوعی مثل پودر آلومینوم برنز وروی. تفاوت پیگمنت آلی و معدنی در خواص زیر است: یک فیلم براق و جذاب در فام های گوناگون با پیگمنت آلی بدست می آید تا با معدنی. خالص ترین پیگمنت سفید دی اکسید تیتانیم و سیاه ترین پیگمنت سیاه کربن بلک است که هر دو جزء پیگمنت معدنی است و بدین ترتیب پیگمنت آلی به صورت سیاه و سفید موجود نمی باشد. تعداد بسیار کمی از پیگمنت های آلی در بالاتر از 300 درجه سانتیگراد پایدار می باشند که ممکن است متلاشی یا ذوب گردند در حالیکه پیگمنت معدنی بالعکس . 1- پیگمنتهای سفید: مواد معدنی فلزات سرب روی تیتانیوم می باشند. و وقتی کاملا سفید به نظر خواهند رسید که تمامی طول موجهای قابل دید تابش بر خود را منعکس نمایند. از میان پیگمنت های سفید فقط کربنات بازی سرب و اکسید روی هستند که خصلت واکنش پذیری با اسید های موجود در بعضی از رزینها را دارندو بقیه رنگدانه های سفید بی اثرند. فیلم حاصل از پیگمنت سفید به غیر از اکسید روی مصرفی بر سطوح بیرونی در دراز مدت حالت زردی یا یلوئینگ به خود میگیرند. بنابراین استفاده از حدود 10 درصد اکسید روی همراه دیگر پیگمنتهای سفید به علت جذب اشعه نور خورشید نه تنها زرد گرایی فیلم را به کلی از بین خواهد برد بلکه از فاسد شدن فیلم نیز جلوگیری میکند. از کربنات بازی سرب بعنوان استابلایزر (pvc) استفاده می گردد. -اکسید روی: از اکسید روی جهت جهت کنترل گپک زدگی یلویینگ ساییدگی گچ و خاک شوندگی فیلم استفاده می نمایند. از عیوب آن مصرف بیش از حد آن در ساخت یک رنگ مقاومت فیلم حاصل را در برابر آب کاهش می دهد و ثانیا در هوای رطوبتی وآغشته به SO2 به سولفات روی تبدیل که این امر نه تنها باعث جوش زدگی فیلم بلکه رنگ رویه بعدی را بصورت لایه ای از خود جدا خواهد کرد.اکسید روی بر اثر گرما به رنگ زرد در می آید و سرد بلعکس. -لیتوپن: مخلوط 29% سولفید روی و 71%سولفات باریم می باشد.در مقابل نور خورشید حساسیت دارد و به رنگ سیاه تبدیل می شوداین مشکل را می توان با افزایش حدود 15%نمک کبالت برطرف نمود. لیتوپن به همراه Tio2 علاوه بر ارزانی اثرات جانبی مفید دیگری از قبیل برس خوری بهتر یکنواختی بهتر و براقیت عالی بر جای میگذارد. -اکسید آنتی موان: امروزه ازآن بیشتر در ساخت رنگهای نسوز و یا تاخیر انداز حرارت استفاده می کنند. -دی اکسید تیتانیم: در دو نوع روتایل و آناتاز موجود است. نوع روتایل 20 الی 30 درصد قدرت پوشش بیشتری از نوع آناتاز دارد نوع آناتاز با اینکه سفید تر است اما جهت ساخت مصارف بیرونی بعلت میل به گچی شدن توصیه نمی شود. برای شناسایی مقداری از آن را با اسید سولفوریک مرطوب نموده سپس چند قطره پراکسید ئیروژن اضافه کرده ایجاد رنگ نارنجی یا زرد مایل به نارنجی می کند. 2- اکستندرها: پیگمنتهای سفید معدنی هستند که بعلت داشتن ضریب شکست بسیار پایین فاقد هر گونه پوششی بوده و بعلت پایین آوردن قیمت حفظ ماتی و جلوگیری از ته نشینی و تنظیم ویسکوزیته مصرف میشوند. ااکستندرها (فیلر) هایی که قدرت جذب روغن بیشتری دارند ممکن است به جهت افزایش ویسکوزیته در رنگ مورد استفاده قرار گیرند مثل کربناتها و سیلیکات ها و سولفات ها. کربنات کلسیم(گچ سفید): این فیلر از آنجاییکه اندکی بازی است میبایستی با رزینهای اسیدی و با پیگمنتهای رنگی از قبیل کرم سبز و مولیبیدات نارنجی که با بازها حساسیت دارند بکار نرود. سولفات باریم (باریت)(بلانک فیکس): وزن ظاهری زیاد و دارای جذب روغن کم است و بنابراین در رنگ سریع تهنشین شده و جهت جلوگیری از تهنشینی آن میبایستی از مواد ضد تهنشینی مثل استئارات آلومینیوم استفاده نمود. نوع طبیعی به باریت معروف است از آنجاییکه جذب روغن کمی دارد خاصیت پرکنندگی خوبی داشته جهت افزایش پیگمنت به بایندر در رنگهای مات و نیمه مات ترافیک استفاده میگردد .بدون اینکه باعث افزایش ویسکوزیته گردد. باریت حفظ براقیت سمباده خوری و استفاده در رنگ های مقاوم مواد شیمیایی است. نوع مصنوعی یا رسوبی آن به بلانک فیکس معروف است. یون باریم این فیلر در رزینهای وینیلی عمل تثبیت کنندگی را ایفا می کند. تالک (سیلیکات منیزیم): بیشتر در رنگهای رویه مصرف دارد و در مقابل اسید و باز خنثی است و در رزینها بسادگی خیس شده و نیازی به آسیاب نمی باشد .از این فیلر بعنوان قابلیت سمباده خوری و همچنین یک عامل مات کننده بکار میرود. ذراتشان سوزنی شکل و به آسانی تهنشین میشوند و زود هم پخش می شوند. سختی و چسبندگی خوبی به فیلم می دهند به همین دلیل در رنگهای ترافیک مصرف دارد. استفاده از آن در رنگهای سفید که باساچمه های استیلی پرمیل می شوند مناسب نبوده زیرا بعلت مقاومت در برابر سایش باعث تیرگی رنگ سفید می شوند. سیلیکات آلومینوم(کائولین یا خاک چینی): به علت خصلت میل مرطوب پذیری با آب در ساخت رنگهای امولسیونی و پلاستیک جهت ایجاد برس خوری و یکنواختی و افزایش مقاومت در مقابل آب و از لحاظ شیمیایی نیز خنثی هستند. در رنگ پلاستیک کائولین قابلیت پخشی در مدت انبار بودنو کنترل خوردگی قوطی و مقداری خاصیت پوششی دارد. که میتوان 10 الی 20 از حجم پیگمنت سفید رنگهای پلاستیک و اکرلیک و یا حتی آلکید را با سیلیکات جایگزین کرد و جهت جلوگیری از حالت جدایی رزین پلی وینیل استات و پیگمنت ها در دراز مدت در رنگهای پلاستیک بکار میرود و گاهی از آن بعنوان ماده ضد سایش استفاده میکنند. سیلیکات مضاعف آلومینوم و پتاسیم(میکا): به رنگ طوسی و مغز پسته ای بوده در رنگهای پلاستیک باعث چسبندگی و برس خوری بهتر و در رنگهای روغنی باعث کنترل گچ و خاک شوندگی میشود. رل اصلی میکا در اصل بر اثر میکس باعث سهولت پخش سریعتر پیگمنت تهنشین شده در هنگام مصرف میگردد. همچنین از آن میتوان در صورت خراب نکردن حالت لیفینگ جهت کاهش قیمت رنگهای آلومینیومی نوع لیفینگ استفاده نمود. اما در مقابل رنگی که حرارت و آتش مد نظر باشد حضور میکا واقعا لازم و کارش بسیار مفید است. سیلیس یا سیلیکا: در رنگهای ترافیک و اپوکسی کف و مقاوم در مقابل سایش مصرف میگردد. 1-سیلیس طبیعی : بعلت بد پخش شدن مصرف کم دارد و جذب روغن بسیار کم دارد و در ساخت پولیشها ورنگهای مصرفی بر کف منازل و عرشه کشتیها (بعلت مقاومت سایشی استفاده میگردد. ) 2-نوع دیاتومه : قدرت جذب روغن زیاد بهمین خاطر در رنگهای مات و نیمه مات مصرف میگردد. در رنگهای پلاستیک و عایق حرارت نیز استفاده میگردد. بخاطر نوع شکل جهت مصرف در رنگهای مقاوم در مقابل آب و مواد شیمیایی مناسب نبوده و بعکس جهت ساخت رنگهای نفوذ پذیری و نشری مناسبند و از ایجاد کراکینگ در فیلم نیز جلوگیری بعمل می آورند. 3-سلیس طبیعی : غیر قابل حل درآب و مقاوم در مقابل بسیاری از مواد شیمیایی میباشد . قدرت مات کنندگی و قدرت جذب روغن بالایی دارد و در رنگهای پلی استر غیر اشباع مانع از شره شدن رنگ میگردد .از این فیلر در لاکها و وارنیشها ی مات مخصوص چوب و ترکیبات پولیش کننده استفاده فراوان می گردد. پنبه نسوز (آزبست): این فیلر سیلیکات های معدنی هستندکه ترکیب آنان از سیلیکات های منیزیم ساده گرفته تا کمپلکسهای سیلیسی منیزیم و آهن و سدیم متغیر است .که بصورت الیافهای پشمی با قدرت جذب روغن بسیار زیاد بیشتر در رنگهای عایق حرارتی و رنگهای آسفالت پشت بام ها مصرف میگردد. استئارات آلومینوم: بعنوان یک ماده روان سازنده و پخش کننده مصرف میگردد واز آنجاییکه تمایل زیادی به ژل کردن رزینها دارد و باید به مقدار کم مصرف شود . مقدار مصرفی آن حدود 25% کل وزن پیگمنت مصرفی نتایج رضایت مندی دارد. در ساختمان بتونه ها از حالت بلیدینگ و جدا شدن رزین از پیگمنت جلوگیری بعمل می آورد . از دیگر خواص آن دفع آب و افزایش ویسکوزیته و ضد تهنشینی خصوصا در بتونه ها می باشد و از آن بعنوان ضد کف در حفاری چاه ها نفتی نیز استفاده می شود. سیلیکات کلسیم: قدرت جذب روغن متوسط از آن میتوان بعنوان بافر در ساخت رنگهای لاتکس استفاده نمود باعث افزایش پوشش در بیشتر رنگهای محلول در آب میگردد. از نوع مصنوعی ان می توان بعنوان یک ماده مات کننده نیز استفاده کرد. 2 لینک به دیدگاه
mani24 29665 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 6 دی، ۱۳۹۱ انواع حلال: حلالها مایعات فراری میباشند که نقش مهم آنها در در صنایع رنگسازی روشن است. در صنعت رنگسازی از رزین های صددرصد غیر فرار نمیتوان استفاده کرد از این رو آنها را بکمک حلالها به 30 ال 80 درصد غیر فرار تبدیل مینمایند تا ویسکوزیته را کاهش داده در نتیجه قدرت جاری شدن را افزایش. کاربرد حلال در صنایع رنگسازی مهمتر از دیگر صنایع است بخاطر برس زدن تشکیل فیلم براقیت زمان خشک شدن همگی تابع درصد غیر فراررنگ بوده و این حلال است که با قدرت انحلال کنندگی خود به درصد مورد نیاز دلخواه و قابل مصرف میرساند. انتخاب درست حلال از عوامل مهم بوده که بر خواص رنگ اثر مستقیم داشته. از جمله خواصیکه یک حلال بر مبنا آن انتخاب مبگردد میتوان قدرت حلالیت یا سرعت تبخیر و نقطه جوش و نقطه اشتعال قیمت رنگ بو مقاومت ضد خوردگی را نام برد. توانایی یک حلال در انحلال رزینها یا دیگر مواد را در خود قدرت حلالیت آن حلال گویند و وقتیکه درصد یک حلال به یک رزینی بیشتر وبیشتر میگردد به نقطه ای میرسد که رزین در حلال تهنشین میگرددکه این حالت را حد رقیق شدن گویند . حد رقیق شدن یک محلول عامل مفیدی جهت اطلاع از درجه امتزاج پذیری یک رزین و یک حلال است. فاکتور بعدی فراریت یا درجه تبخیر است زیرا سرعت تبخیر یک حلال بر همسطح بودن یا لولینگ جاری شدن یا فلوئینگ شره نمودن براقیت برس خوری خشک شوندگی تاثیر دارد درجه تبخیر یک حلال برای رنگهای ترموپلاست مهم بوده و یک حلال یا سرعت تبخیر آهسته ممکنست زمان خشک شدن را طولانی و در نتیجه فلوینگ را خراب و با عث شره شدن گردد. استفاده ازحلالهای سریع فرار بدلیل کمی اتلاف وقت در جهت خشک نمودن فیلم یک رنگ بیشتر از سایر دیگر حلالها میباشد و اما اگرچنانچه حلالهای سریع فرار به تنهایی بکار رون علاوه بر ایجاد مشکلاتی فلوئینگ ضعیف را میکنند و بلکه تبخیر سریع آن باعث اختلاف غلظت زیاد سطح و عمق گردیده سطح زودتر از عمق خشک میگردد باعث جوش زدن میگردد.که بایستی حلالهای سریع فرار را بصورت مخلوط استفاده کرد. فاکتور بعدی نقطه جوش میباشد که درجه حرارتی است که در آن درجه حرارت فشار بخارهای حاصل از آن حلال برابر باشدبا فشار اتمسفر. حلالها از نظر نقطه جوش به 3 قسمت تقسیم میشوند. 1حلالهای بانقطه جوش پایین (رنگهای کاربرد با اسپری) 2- نقطه جوش متوسط(رنگهای مورد استفاده با برس) 3-نقطه جوش بالا (پیستوله و برس) فاکتور بعدی نقطه اشتعال است که درجه حرارتی که درآن درجه حرارت بخار کافی بر روی سطح یک مایع تشکیل و مخلوط آن قادر به انتقال یا تکثیر شعله ای در چند لحظه گردد را درجه حرارت نقطه اشتعال گویند. هرچه سرعت تبخیر حلالی بیشتر باشد درجه نقطه اشتعال آن پایین تر است و بعکس. فاکتور بعدی سمیت میباشد حلالها عموما سمی بوده و از این رو بخارات سمی حاصل از آن از طریق تنفس وارد جریات خون گردیده و برای سلامتی بدن مضر است از حلالهای سمی میتوان متانل بنزن سیکلوهگزانون و غیره را نان برداز حلالهای کمتر سمی میتوان تولوئن زایلن 402 را نام برد. فاکتور بعدی وزن مخصوص میباشد که یک حلال مناسب باید با وزن مخصوص استاندارد آن حلال یکی باشد که وزن مخصوص را میتوان از طریق وسیله ای به نام پیکنومتر بدست آورد خاصیت ضد خوردگی و اسیدی: حلالها میبایستی مواد سولفوری در خود نداشته باشد که این مواد بر فلزات اثر گذاشته و با پیگمنت ها و رزین ها واکنش داده باعث خوردگی شود. حلالهای مصرفی در صنایع رنگسازی به 7 قسمت تقسیم مشوند : 1- ئیدرو کربن ها: به حلالهای گفته میشود که از نفت قیر و ذغال سنگ بدستآیدو فقط اتمهای کربن و ئیدروژن در خود داشته باشد که ارزان قیمت و با حلالیت مناسب میباشند که بیشتر برای رقیق کردن روغنها وارنیشها و رزینهای آلکیدی بکار می روند که شامل آلیفاتیک ها- آروماتیک ها - نفتانیکها میباشند. آلیفاتیک: به ئیدروکربنهای اشباع با زنجیره های خطی اطلاق میگردد که با افزایش وزن مولکولی سرعت تبخیر کندتری بدست می آورندمثل ماینرال اسپریت که در صنایع رنگسازی از حلال 402 شرکت نفت استفاده میشود که وزن مخصوص آن 0.8 میباشد که نقطه جوش آن بین 155تا 205 درجه سانتیگراد و نقطه اشتعال آن 37.8 درجه میباشد. ئیدروکربنهای آروماتیک: که سیکلی بوده و ساختمان حلقوی بنزنی دترندکه قدرت حلالیت و بوی بیشتری ازآلیفاتیک ها دارن که شامل بنزن تولوئن زایلن میباشد. تولوئن: ماکزیمم حلالیت را بین آروماتیکها دارد و سرعت تبخیر سریع از موارد مصرف دیگر آن در رنگهای هواخشک کلروکائچو بعنوان یک حلال رقیق کنندهکاهش قیمت حلالهای فوری نیتروسلولز نام برد.که وزن مخصوص آن7.25 و نقطه جوش 110-111 و نقطه اشتعال 4.5 درجه سانتیگراد را دارد. زایلن: خواص مشابه تولوئن را دارد که جهت انحلال رزینهای آلکیدی کوتاه روغن و کلروکائچو و پلی اورتان استفاده میگردد یک حلال مناسب ضد شره رنگهای مصرفی با اسپری میباشد که وزن مخصوص آن 7.25 نقطه جوش 138-141 و نقطه اشتعال 4.5 درجه میباشد توجه: وزن مخصوص در دمای 20 درجه سانتی گراد میباشد. 2-حلالهای اکسیژنی: که قطبی هستند ودر آب قابل حل میباشند و بدلیل قطبیت حلال مناسبی برای رزینهای اپوکسی پلی اورتان سیلیکونی میباشند که شامل الکلها – استرها – کتونها- اترالکلها میباشند. الکلها: از الکلهائی که در صنایع رنگسازی استفاده میشود موارد زیر را میتوان نام برد: متانل: از همه الکلها قویتر میباشد و بخاطر سمی بودن بندرت استفاده میشود و سریع تبخیر میگردد.که وزن مخصوص آن 0.793 و نقطه جوش آن 64.4 و نقطه اشتعال 16.7 میباشد. اتانل:بیشتر در تهیه مشروبات الکلی اتانل بیرنگ سریع فرار و بوی مطبوعی دارداز اتانل بعنوان ضدیخ میکروب کش استفاده میگردد. که وزن مخصوص آن 0.790 نقطه خوش ان 77.2-80 درجه و ونقطه اشتعال آن 21.1 میباشد ایزوپروپیل الکل: سرعت تبخیر کندتری از اتانل داشته بوئی شبیه استن و اتانل دارد که وزن مخصوص ان 0.786 و نقطه جوش ان 81.1-83.3 و نقطه اشتعال ان 18.9 درجه میباشد. نرمال بوتانل: در حلالهای آلی و مقدار بسیار کم در آب حل میگردد حلال خوبی برای چربیها و پلاستی سایزر ها و حلال اصلی رزین ملامین در رنگهای کوره ای میباشد ایزوبوتانل هم خواص تقریبا مشابه ای دارد و ارزانتر از نومال بوتانل میباشد. حلالهای استری: یک استر نتیجه حاصل از واکنش استریفکاسیون یک اسید و یک الکل میباشد.از حلالهای استری جهت انحلال رزینهای مصنوعی از قبیل اترسلولز پلی وینیل استات و پلی وینیل بوتیرال استفاده میگردد در رنگسازی بیشتر از حلالهای استری زیر استفاده میگردد. بوتیل استات : بعلت سرعت تبخیر متوسط فلوئینگ خوب و مقاومت بلاشینگ بیشتری از دیگر استاتها دارد مصرف بیش از حد آن باعث ایجاد ویسکوزیه بیشتر سختی کمتر و قیمت نهایی بیشتر میگردد اتیل استات:بوی میوه داشته و حلالیت آن در حلالهای آلی زیاد ولی در آب کم است حلال خوبی برای نیتروسلولزها کلروکائچو پلاستی سایزرها میباشد. حلالهای کتونی: کتونها بعلت فدرت حلالیت بیشتر و قیمت کمتر از استرها بجای ان بکار میروند رزینهای اپوکسی- اکرولیک نیتروسلولزدر حلالهای کتونی حل میگردند. که شامل: استن: یا دی متیل کتون حلالیت بسیار قوی دارداما بدلیل سرعت تبخیر بسیار سریع در نتیجه مقاومت بلاشینگ ضعیفمصرفش در رنگهای فوری کم و بیشتر برای افزایش قدرت انحلال پذیری الکرولیکها و رنگبرها مصرف میگردد. متیل اتیل کتون یک حلال قوی سرعت تبخیر سریع بیشتر جه انحلال کوپلیمرهای وینیلی و رزینهای اپوکسی و پلی اورتان بکار میرود و بدلیل قیمت بالاتر از استن بندرت استفاده میشود. 3- اتر الکل ها: دارای دو عامل الکلی و اتری میباشدکه میتوان سلوسو یا مونو اتیل اتر اتیلن گلیکول را نام برد که مایعی با بوی دلپذیرو قابل حل در اغلب حلالهای الی بیشتر بعنوان حلال رنگهای بطریق برس استفاده میگردد در ماینرال اسپریت حل نمیگرددسرعت تبخیر آهسته آن به رنگ خصلت برس خوری خوبی میدهد 4- فیورن ها: تترا ئیدرو فیورن: Thf در آب و بسیاری از حلالهای آلی محلول بوده در ضمن یک حلال خوبی برای پلی وینیل کلراید بشمار میرود جهت انحلال آن از مخلوط یک حلالی نسبت 2 به 1 تترائیدرو فیورن به متیل اتیل کتون استفاده مینمایند 5- نیترو پارافین ها: از ان میتوان حهت انحلال رزینهای وینیلی اپوکسی اکرولیکی استفاده نمود البته گرانقیمت و اندکی سمی هستند. 6- حلالهای کلر دار: بعلت گرانقیمت بودن و سمی مصرف کمتری در رنگسازی دارند 7- آب: جهت انحلال رنگهای پلاستیکی رزینهای محلول در اب و رزینهای امولسیونی کاربرد دارد. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده