Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 آذر، ۱۳۹۱ دارابگرد يكي از شهر هاي پر رونق روزگار ساساني بود كه با اضمحلال اين سلسله به تدريج اهميت خود را از دست داد و در آغاز قرن ششم هجري قمري متروك شد. مطالعات باستان شناختي نگارندگان روشن ساخت كه اين شهر باستاني در روزگار ساساني داراي استقراري متمركز، پرقدرت و طبقاتي بوده، ليكن پس از تسخير ايالت پارس توسط مسلمانان، تغ ييراتي در عملكرد و كاربري فضاهاي آن به وجود آمده است. شواهد باستان شناختي مؤيد آن است كه در قرون اوليه اسلامي عموم ساكنان دارابگرد به استقرار در نيمه شمالي شهر گرايش يافته اند و از نيمه جنوبي آن استفاده چنداني نشده است . اين يافته ها همچنين حاكي از آن است كه در نخستين سدههاي اسلامي بخشي از سكنه شهر در محدوده خارج از دروازه غربي سكونت داشتند. نوشتار حاضر در پي آن است كه به مدد يافته هاي باستان شناختي، ادوار استقراري اين شهر كم نظير ايران باستان را مشخص كند و ضمن تعيين كاربري محله هاي دارابگرد در نخستين سده هاي اسلامي به پرسش هايي در خصوص علت اصلي تغييرات بوجود آمده در سازمان اجتماعي، فرم و عملكرد اين شهر نيز پاسخ دهد. واژگان کلیدی: دارابگرد، شهر ساساني، فرم و عملكرد، فضاي شهري، شهر اسلامي نویسندگان: حسن کریمیان، ساسان سیدین دانلود مقاله لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده