mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 آذر، ۱۳۹۱ نانو: پژوهشگراني از دانشگاه واشينگتن از پرتونگاري مقطعي نوري - صوتي (يك تكنيك تصويربرداري غيرجراحي) براي نگاه انداختن به چگونگي انباشته شدن نانوقفسها در غدد لنفاوي موش استفاده كردهاند. اين تكنيك ميتواند با ايجاد فهم بهتر از سينتيك انتقال نانوقفسهاي طلا در سامانه لنفاوي در طراحي ابزارهاي جديد درمان سرطان مورد استفاده قرار گيرد. نانوقفسهاي طلا، كه توسط يونان ژيا و همكارانش از دانشگاه واشينگتن ساخته شدهاند، نوع جديدي از نانوساختارها هستند كه داراي اندرونهاي توخالي با ديوارهاي بسيار نازك متخلخل هستند. قطر نوعي آنها بين 30 تا 100 نانومتر ميباشد. اين ساختارها ميتوانند براي جذب قوي نور و پراكننده كردن آن در ناحيه فروسرخ (IR) طيف الكترومغناطيسي 700-900 nm طراحي شوند. نوري با اين طول موجها ميتواند عميقا در داخل بافتهاي زيستي نرم نفوذ كند و بهمين خاطر براي تصويربرداري نوري كاملا مناسب است. اين پژوهشگران با تزريق محلولي از نانوقفسهاي طلا به پنجه جلويي يك موش شروع كردند. اين نانوقفسها سپس به طرف سامانه لنفاوي حركت ميكنند و در غدد لنفاوي حيوان انباشته ميشوند. با استفاده از تصويربرداري نوري – صوتي انعكاسي، اين پژوهشگران با موفقيت موقعيت نانوقفسهاي مذكور را در اين غدد لنفاوي شناسايي كردند. اين تكنيك بر تابشدهي پالسي ناحيه مورد نظر با نور فروسرخ - نزديك يك ليزر و تجزيه و تحليل سيگنالهاي نوري - صوتي توليد شده توسط نانوقفسههاي موجود در محل استوار است. تومورها با تخريب بافتهاي همسايه گسترش مييابند و سلولهاي سرطاني به سمت سامانه لنفاوي حركت كرده و سپس وارد جريان خون ميشوند. نزديكترين غده لنفي كه تومور در آن خالي ميشود، غده لنفي ديدبان (SLN) خوانده ميشود و به احتمال خيلي زياد اينجا ناحيهاي است كه از آن دگرديسي آغاز ميگردد. اين تكنيك جديد تصويربرداري در مقايسه با روشهاي متداولي (براساس تزريق رنگدانههاي آلي و كولئيدهاي پرتوزاي پرخطر) كه نياز به جراحي دارند غيرجراحي است. علاوه براين، تكنيك مذكور ميتواند مكان نانوقفسهاي انباشته شده در يك SLN را تا عمق 70 نانومتر بافت تعيين كند. وانگ ميگويد كه روش مذكور ميتواند جايگزين "بافتبرداري غده لنفي ديدهبان" شود - يك فرايند جراحي كه اين روزها به طور مرسوم در بيمارستانها استفاده ميشود و استاندارد تشخيصهاي زيربغلي شده است. اين پژوهشگران جزئيات نتايج كار تحقيقاتي خود را در مجلهي ACS Nano منتشر كردهاند. 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده