مقاله تعلق جمعي به مكان، تحقق سكونت اجتماعي در محله سنتي

[Mohammad Aref 120,272]

اگرچه در مطالعات طراحي شهري و كيفيت مكان، بحث هاي فراواني در ارتباط با اهميت عناصر كالبدي - فضايي، معاني، ساختارهاي اجتماعي و ... در ايجاد حس مكان شده است، اما در اين بين، تحقيقات كمتري در مورد تعلق جمعي به مكان به عنوان پارامتري كه به مكان معنا و مفهوم مي بخشد، صورت گرفته است. اين مقاله با تبيين شاخص هاي روابط مذكور و تحقيقات ميداني، به اندازه گيري و مقايسه آنها در يكي از محله هاي سنتي شهر همدان پرداخته است. مطالعات ميداني و مصاحبه هاي حضوري با ساكنين محله جهت ارزيابي ابعاد تعلق جمعي به مكان و تأثير آن روي يكديگر با تحليل هاي آماري انجام گرفت. اين تحقيق نشان مي دهد كه تعلق به مكان، نقطه تلاقي عناصر كالبدي، مفاهيم ذهني فرد از مكان و ساختارهاي اجتماعي مي باشد كه در سه رابطه روحي - رواني، اخلاقي و بيوگرافيكي قابل دسته بندي مي باشد و همچنين ثابت مي كند كه تعلق جمعي به محله سنتي، بالا و قوي مي باشد و همين امر ذهنيت ساكنان محله را بر روي هويت مكان ها و تعلق به آنها تحت تأثير قرار مي دهد. همچنين روابط مذكور بر همديگر تأثير مستقيم و بسزايي داشته، طوري كه پيوند بين آنها در ايجاد تعلق جمعي غير قابل انفكاك مي باشد.

 

واژگان کلیدی: محله سنتی، تعلق اجتماعی به مکان، سکونت جمعی، رابطه روحی - روانی، رابطه ایدئولوژیکی و اخلاقی، رابطه بیوگرافی

 

نویسندگان: محمدتقی پیربابایی، حسن سجادزاده

 

دانلود مقاله