قسمتی از سخنان امام حسین (ع) در سرزمین مِنی ، در روزگار معاویه

[sadafv 6584]

قسمنی از سخنان امام (ع) در مِنی :

 

... خداوند می فرماید : " مردان با ایمان و زنان با ایمان دوستان یکدیگرند ( و همدیگر را ) به نیکی امر و از بدی نهی می کنند".خداوند در این آیه از آن رو از امر به معروف و نهی از منکر آغاز می کند و نخست آن را واجب می شمارد که می داند اگر امر به معروف و نهی از منکر انجام بگیرد و در جامعه برقرار شود همه واجبات از آسان گرفته تا دشوار بر پا خواهد شد؛ و این از آن روست که امر به معروف و نهی از منکر دعوت به اسلام است به همراه بازگرداندن حقوق ستمدیدگان به آنان و مخالفت با ستمگران و تقسیم (عادلانه) ثروت های عمومی و غنائم و گرفتن زکات از جای خود و صرف آن در موارد صحیح.

پس شما ای گروه قدرتمند که به علم شهرت دارید و به نیکی از شما یاد می کنند و به خیرخواهی و اندرزگویی معروف شده اید و به خاطر خدا در دل مردم مهابتی پیدا نموده اید، مرد مقتدر از شما بیم دارد و نا توان به تکریم شما بر می خیزد و آنکس که هیچ برتری و قدرتی بر او ندارید شما را بر خود مقدم می دارد، هرگاه نیازمندان از رسیدن نیازهای خود محروم ماندند شما را واسطه می گیرند و در راه ها با هیبت شاهان و احترام سران و بزرگان گام برمی دارید، آیا همه ی این ها بدان امید نیست که به استوار داشتن حق خدا قیام کنید؟اگرچه در این امر کاری که می باید نکردید.

... کوران و گنگان و بیماران زمینگیر در شهرها به حال خود رها شده اند و به آن ها رحمتی نمی شود اما شما به کاری که شایسته تان است برنمی خیزید و دیگران را نیز در چنین کارهایی مدد نمی رسانید و با مسامحه و سازش با ظالمان خود را آسوده می دارید.این همه ، وظایفی ست که خدا بر عهده ی شما گذاشته است.

... شما با منزلتی که داشتید ستمکاران را قدرت و استقرار بخشیدید و کارهای خدا را به دست ایشان سپردید تا به شُبهه ها عمل کنند و بر راه شهوت ها و هوای نفسانی خویش پیش روند.سبب چیرگی ایشان گریز شما از مرگ و خوش آمدن شما از حیاتی ست که ناگزیر ترکتان خواهد کرد.شما ناتوانان را به دست ایشان تسلیم کردید که یا همچون برده مقهور باشند و یا همچون مستضعفی برای اداره ی امور زندگی در دست آنان اسیر.در کشور داری به اندیشه ی خود هرچه می خواهند می کنن و در اقتدای به اشرار و گستاخی نسبت به خدای جبار، با پیروی هوای نفس، کار را به رسوایی می کشانند.بر منبر هر شهر از شهرهای ایشان خطیبی ست که گام برمی دارد و آنچه می خواهد می گوید.کشور در برابر ایشان بی معارض است و دست های ایشان در آن گشاده.

(تحف العقول، باب سخنان امام حسین علیه اسلام)

 

 

فکر نمی کنید ما هم مخاطب این حرف ها هستیم یا فقط وظیفمون به گریه و سر و سینه زدن برای امام حسین (ع) هست؟!!