Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 آذر، ۱۳۹۱ در كشور ما طراحي شهري به مفهوم امروزي، سابقه چندان طولاني ندارد و در این بين طراحي فضاهاي بازي كودكان خصوصاً گروه سني ي 5 تا 12 سال هم اولوت كمتري را داشته است. در شهرسازي سنتي ما به دليل هویت مندي و احساس تعلق ساكنين به فضا و سازگارتر يي بودن آن با جوامع سنتي، كودكان به راحتي میتوانستند فضاي مورد نياز خود را براي بازي بيابند. امروزه افزاش شهرنشيني و تغيير نحوه ي زندگي محدودیتهای فضاي و زماني بيشتري را براي كودكان و بازي آنها ایجاد کرده كه موجب شده تا روش بازي آنها کاملاً از نسل قبل شود. رواج بازیهای كامپيوتري بين بيش از 80 درصد كودكان امروز، این مسئله را ثابت و لزوم راه حلهای شهرسازانه را در ي شهرهاي معاصر براي اختصاص فضاي مناسب براي ان قشر سنی اجاب می کند. ان مقاله با تحليل و ارزابي دو محله گلسار و دروازه کيييي لاكان در شهر رشت به عنوان دو محله جدید و قدیمي با استفاده از اصول و معيارهاي جاري در طراحي فضاهاي بازي به مقاسه این دو پرداخته و با اثبات فرضياتي كه انتظارات كودكان امروز از فضاي بازي را فراتر از تاب و سرسره های سنتي دانسته و آن را نيازمند بازنگري میبند و تأثير محيط كالبدي را روي رفتارهاي بازي كودكان و فعاليت فيزكي آنها تأيد می کند، سعي در ارایه اصول و نگرشي نو در باب طراحي فضاهاي بازي كودكان خصوصاً گروه سني 5 تا 12 سال دارد. نگرشي كه طراحي زمین های بازي معاصر را بر اساس شناخت نياز كودكان امروز و ارتقاي كيفيت محيط شهري هدف غاي خود قرار میدهد تا فرصتهای بازي كيفي را از طریق فرایند آگاهانه ایجاد کند. واژگان کلیدی: کودک، بازی، شهر، محله، زمین بازی نویسندگان: حمیدرضا ابراهیمی، نوید سعیدی رضوانی، آرزو معانی منجیلی دانلود مقاله 4 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده