پاک کننده هاي سنتزي ، سورفکتانتها

[azarafrooz 14,221]

[h=2]

پاک کننده هاي سنتزي ، سورفکتانتها :

 

 

در دنياي مدرن، شستشوي لباس ها و ديگر فرايندهاي تميز کردن اشياء از طريق جايگزيني صابون با محصولاتي تحت عنوان پاک کننده هاي سنتزي، انجام مي گيرد. پاک کننده هاي لباس به صورت مايع يا پودري موجود هستند و جهت زدودن آلودگي و لکه و عمل آوري پارچه (مانند: سفيد کردن ، نرم کردن و حالت دادن) تحت شرايط شيمي آب، متنوع و فرموله شده اند. در حاليکه پاک کننده هاي مايع براي استفاده روي لکه هاي روغني و عمل آوري چرک و لکه پيشنهاد مي شوند، پاک کننده هاي پودري ظاهراً در برداشتن لکه ها و چرک هاي خاکي پارچه ها موثر هستند.

 

 

پاک کننده هاي لباسشويي درابتدا به خاطر مشکلات مواجه شده با صابون هاي معمولي نظير: خراب شدن در انبارها، عدم توانايي پاک کردن، و فقدان آب کشي کامل پارچه ها بعد از شستشو، وارد عرصه کاربرد شدند. بعلاوه صابون ها براي لباسشويي در آب سخت رضايت بخش نبودند. ويژگي سختي آب مي تواند به وجود يونهاي فلزي (به غير از فلزات گروه يک اصلي) عمدتاً يون هاي کلسيم و منيزيم مربوط باشد که رسوب هاي نامحلول را به هنگام ترکيب با آنيون هاي اسيد چرب حاصل از صابون معمولي تشکيل مي دهند. از جمله ي اين رسوب ها، حلقه نامطلوب تشکيل شده در وان حمام يا سينک دستشويي مي باشد. اگر صابون به عنوان يک عامل رخت شويي ابتدايي به کار مي رفت، چنين ته مانده هاي رسوبي به تدريج به صورت رسوباتي بر روي لباس ايجاد شده، موجب بوي بد و تخريب بافت پارچه مي شد. بنابراين اولين پاک کننده هاي ترکيبي (سنتزي) در تلاش براي غلبه بر واکنش صابون ها با آب سخت توسعه يافتند. در حاليکه ساختار شيميايي پاک کننده هاي سنتزي اندکي متفاوت از صابون مي باشد، هر دو عوامل فعال سطحي کار آمدي هستند.

 

 

فرآيند شيميايي ترکيب صابون در تمام اعصار تقريباً ثابت ماند، تا اينکه تقريباً در سال 1916 اولين پاک کننده سنتزي در آلمان در پاسخ به کمبود چربي هاي موجود براي صابون سازي در طول جنگ جهاني اول توسعه داده شد. اين پاک کننده ها اصولاً آلکيل نفتالن سولفوناتهاي زنجير کوتاه هستند که با اتصال بوتيل يا پروپيل الکل ها با نفتالن و سپس سولفوره کردن (افزايش اتمهاي گوگرد) ساخته مي شوند. در اواخر دهه 1920 و اوايل دهه 1930 الکل هاي با زنجير طولاني سولفوره شده به عنوان نمکهاي سديم خنثي شده، فروخته مي شد. توليد پاک کننده هاي خانگي در ايالات متحده در اوايل تا اواسط دهه 1930 آغاز گرديد، اما توليد آن تا بعد از جنگ جهاني دوم افزايش نيافت و آن زماني بود که مواد خام براي توليد صابون ناياب و گران بود. اين پاک کننده ها، آلکيل آريل سولفونات هاي طولاني زنجير بودند، که بنزن به عنوان مرکز آروماتيکي و قسمت آلکيلي تهيه شده از نفت سفيد را شامل مي شدند.

 

 

در طول جنگ جهاني دوم، تأمين روغن و چربي مختل شد و نياز به عامل پاک کننده براي استفاده در آب درياي سرد و غني از مواد کاني بين ارتش آمريکا تشخيص داده شد. تحقيقات بيشتر در رابطه با شيمي پاک کننده ها به تحرک وادار شد و تعدادي از اولين پاک کننده هاي سنتزي تجاري قابل دسترس که براي شستن ظروف و پارچه هاي ظريف استفاده مي شد، وارد بازار گرديد. در عرض چند سال، پاک کننده هاي ترکيبي ارزان که اغلب از محصولات پتروشيمي تهيه مي شدند، بطور گسترده در دسترس قرار گرفتند. در طي اين دوره ، آلکيل آريل سولفونات ها تقريباً به طور کامل فروش پاک کننده هاي لباس بر پايه الکل سولفات را تحت الشعاع قرار دادند. مولکول هاي اين پاک کننده هاي سنتزي به حد کافي شبيه صابون بودند تا عمل پاک کنندگي عالي مشابه صابون داشته باشند اما به اندازه ي کافي نيز متفاوت بودند تا در آب اسيدي و آب سخت مقاومت کنند. سازنده هاي اين پاک کننده هاي تجاري شامل 8 گروه مختلف معروف به سيستم سورفکتانت هستند که عبارتند از: سازنده ها (آلي و غير آلي) ، رنگهاي فلورسنت (سفيد کننده هاي نوري) آنزيمها، بازدارنده هاي خوردگي، رنگ بر ها، پر کننده ها، رايحه و عوامل رنگ دهنده.

 

 

در باره ي رنگ زداها و سفيد کننده ها، آنزيم ها و سازنده ها به عنوان کمک کننده هاي شستشو، به صورت محصولات مجزا بحث خواهد شد، اما عمل پر کننده ها، ممانعت کننده هاي خوردگي، رايحه ها و عوامل رنگ دهنده در اينجا مورد بررسي قرار خواهد گرفت.

 

 

يکي از عملکردهاي اصلي چگال افزا يا عمل آورنده ها ( عمدتاً سولفات سديم)، افزودن حجم به پاک کننده ها جهت ايجاد حس رضايت در مصرف کننده ها درباره حجم زياد در قبال ارزش پولي محصول مي باشد. همچنين عمل آورنده ها به پاک کننده هاي دانه دار امکان آسان ريختن از بسته را مي دهد. ميزان عمل آورنده مي تواند در محصول پاک کننده از 0 تا 35 درصد گستره داشته باشد. بازدارنده هاي خوردگي از تأثيرات زيانبخش بالقوه يون هاي پاک کننده جلوگيري مي کند، زيرا در غير اين صورت باعث زنگ زدگي استيل داخل ماشين ظرفشويي مي شود. زنگ زدگي فرآيند الکتروشيميايي است که در آن آهن به وسيله يون هاي بار منفي گروه هيدروکسيل يا يونهاي پاک کننده مورد حمله قرار مي گيرد. اين ترکيبات معمولاً سديم سيليکات ها مي باشند. خوشبو کننده ها، رايحه هاي خوشايند به پاک کننده ها و لباس هاي شسته شده مي دهند. رنگ دهنده ها (عمدتاً عوامل رنگ مايه آبي)، پارچه ها را پوشانده و يک ته رنگ آبي به پارچه هاي شسته شده مي دهند. عوامل آبي کننده شامل رنگ يا رنگدانه آبي مي باشند که به وسيله پارچه در چرخه شستشو يا آبکشي جذب مي شوند، و مي توانند بخش زرد طيف نور را جذب کرده، با زرد شدگي طبيعي بسياري از پارچه ها مقابله کنند . اين فرايند به لباس هاي سفيد مقدار کمي درخشندگي داده و ظاهر تميز و پاکيزه تري به آنها مي دهد.

 

منبع

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

 

 

 

 

[/h]