معرفی راز طول عمر انسان کشف شد !

[YAGHOT SEFID 29302]

[h=2]راز طول عمر انسان کشف شد !

[/h]

کد خبر: 33503

تاریخ انتشار:19 مهر 1391 - 05:07

گروهی از محققان مرکز ملی تحقیقان سرطان اسپانیا اقدام به انتشار یک مقاله کرده اند که طول عمر را در پستانداران در یک سطح ملکولی به اندازه تلومرها به عنوان پایانه فیزیکی کروموزم‌های خطی که دربرگیرنده کدهای تکراری DNA هستند، نسبت داده اند.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

به گزارش ملت ایران به نقل از مهر، ماریا بلاسکو رئیس این گروه تحقیقاتی اظهار داشت: ما سرعت پیر شدن را بررسی می کنیم چرا که پیر شدن ارگانیسمها عامل ریسک اصلی برای بسیاری از انواع بیمارها از جمله سرطان است. موشهایی که تلومرهایشان سریعتر کوتاه شود به طور متوسط 30 درصد کوتاه تر عمل می کنند و زودتر پیر شده و سرطان می گیرند. این امر به ما نشانه ای درباره سرعت پیرشدن می دهد.

این پژوهش که در نسخه آنلاین مجله گزارشهای سلول منتشر شده درهای تحقیقات آینده درباره چگونگی پیر شدن سلولها و احتمالا تعیین طول عمر برای یک اورگانیسم خاص را باز می کند.

رابرت مرشاند 100 ساله که 51 کیلوگرم وزن دارد، در زمان جوانی خود مشت زن بوده و 300 دور پیست دوچرخه سواری را درشهر لیون در مرکز فرانسه در عرض 4 ساعت و 17 دقیقه و 17 ثانیه طی کرده است که برای سن وی یک رکورد رسمی محسوب می شود.

وی می گوید : این کار را برای قهرمان بودن انجام نمی‌دهم. می‌خواهم ثابت کنم که با داشتن بیش از صد سال، هنوز می‌توان دوچرخه سواری کرد.

سرزنده بودن مرشاند توجه دانشمندان موسسه ملی تحقیقاتی اینسرم را به خود جلب کرده است. آنها هر سه ماه یک بار او را تحت آزمایش‌های مختلف قرار می ‌دهند تا راز طول عمر و سلامتی وی را کشف کنند.

وجود تلومر به عنوان سپر حفاظتی برای محافظت از ژنوم سلول یوکاریوتی اهمیت حیاتی دارد و کاهش زیاد طول تلومر منجر به از بین رفتن توانایی عملکرد این ساختار در انجام وظایف خود شده و درنهایت سلول را به سوی نابودی می‌برد.

مشاهدات متعدد نشان داده‌اند که سلولهای سوماتیک انسانی، که در سیستم شیشه(in vitro) کشت داده شده‌اند، تنها می‌توانند تعداد محدودی تقسیم را انجام دهد و پس از آن رشد آنها متوقف شده و سلولها دچار سالخوردگی می‌شوند پس از اینکه کاهش طول تلومر به حد بحرانی برسد فرکانس بالایی از نوترکیبی‌های کروموزمی مشاهده می‌شود همین امر می‌تواند عامل سالخوردگی و نهایتا نابودی سلول شود.

این اتفاق در بدن موجودات زنده (in vivo) نیز رخ می‌دهد و تحقیقات ارتباط طول عمر موجودات زنده پرسلولی و کاهش طول تلومر را نشان می‌دهند. به عنوان مثال در یک بررسی بر روی موش صحرایی مشاهده شد که کاهش طول عمر تلومر در بافتهای سوماتیک این جانور در جنس نر بیشتر (سریعتر) از جنس ماده ‌است و این مطلب با طول عمر آنها که در ماده‌ها بیش از نرها است مطابقت دارد.

همین مسئله باعث شد که بحث‌هایی در رابطه با افزایش مدت عمر بشر و حتی جاودانگی بشر مطرح شود و دانشمندان در تلاش هستند که ابتدا اینکار را با ساختن حیوانات آزمایشگاهی مثلا موشهایی با عمرهای طولانی تر از حد معمول به مرحله عمل برسانند.