رفتن به مطلب

آشنایی با تاریخچه مختصر پویانمایی در ایران


ارسال های توصیه شده

آشنایی با تاریخچه مختصر پویانمایی در ایران

 

 

 

24e9abfcc9cd15cd64d13a5bbe1ac0f7.gif

 

در دهه ۳۰، خیابان‌های تهران با نئون آشنا شده و شب‌های تهران با نورهای رنگین آذین می‌شوند و نقش‌هایی از رنگ‌های تند نئون بر در و دیوار می‌نشینند و بر سر در سینماها و بر فراز بام‌های بلند شهر، حرکتی از نورهای تند، تماشاچی را به سینماها و مشتری‌ها را به خرید کالا فرامی‌خواند. لاله‌زار مرکز تجمع این بازی‌های نور می‌شود، از ساده‌ترین نقش‌های هندسی متحرک گرفته تا نمایش صحنه‌های کامل‌تر، مانند راه رفتن و غیره. در دهه ۴۰ باز هم نئون‌های رنگین متحرک، شب‌ها را از سکوت و سکون به هیاهوی رنگارنگ بازی نور می‌برند. تعبیه هر نئون بر بامی یا سردری، شروع واقعی نقاشی متحرک در ایران است.

حال، نقاشی به جای آن که بر کاغذ و طلق نقش ببندد، بر بوم‌های فلزی می‌نشیند و قلم و رنگ، همان لامپ‌های جیوه و تنگستن و نئون است. باز هم خطای باصره است و قریب به ۸ تا ۱۲ تصویر رنگی در هر ثانیه که چشم را می‌فریبد.

طراحان نئون را در جست‌وجوی دیگری باید شناخت و این در مقالی مفصل و مستقل می‌گنجد. نام‌آشنا و معتبری مانند مرتضی ممیز با چند طرح نئون از جمله نوشیدن کانادادرای بر بام بنایی در میدان فردوسی، در صدر پیشکسوتان گرافیک، تبلیغات و نقاشی متحرک می‌درخشد.

سال‌های ۱۳۴۰-۱۳۳۵ اداره کل فرهنگ و هنرهای زیبا (که بعدا وزارت فرهنگ و هنر و امروزه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است)، جایی که کارگاه سرامیک، قالی بافی، مینیاتورسازی و غیره دایر بود و ادعای حمایت از هنرهای ملی را داشت، آرزوهای دور و دراز و مرارت‌های تمام نشدنی و آزمون و شکست جوانانی چند، که در پی تشکلی هنری بودند، منجر به تاسیس دفتری شد که قرار بود کارخانه رویا‌سازی کشور شود که نشد.

این گروه متشکل بود از: اسفندیار احمدیه (نقاش کارگاه سرامیک)، جعفر تجارتچی (افسر نیروی هوایی و کاریکاتوریست)، پرویز اصانلو (فیلمبردار دوره دیده و کارگردان)، پطروس پالیان و اسدالله کفافی که هر پنج نفر از مؤسسان بخش انیمیشن (پویا نمایی) وزارت فرهنگ و هنر بودند.

 

 

 

 

 

 

منبع:همشهری آنلاین

  • Like 1
لینک به دیدگاه
×
×
  • اضافه کردن...