روشی برای تولید انبوه واکسن

[pesare baba 2250]

اخیرا یک تیم تحقیقاتی از موسسه فناوری ماساچوست با استفاده از نانولیتوگرافی موفق به تولید واکسن شده است. این کار می‌تواند هزینه تولید واکسن را به شدت کاهش دهد.

 

استفاده از نانوذرات در تولید واکسن‌ها می‌تواند هزینه تولید آنها را به‌شدت کاهش دهد. ژوزف دی سایمون روشی ارائه کرده که با استفاده از آن می‌توان واکسن‌ها را با قیمت کمتر تولید کرد او نتایج کار خود را در نشست سالانه American Chemical Society ارائه نموده است. او امیدوار است که روش جدیدش بتواند نرخ ایمن‌سازی را در کشورهای در حال توسعه بهبود دهد.

 

 

دی‌سایمون کارهای زیادی در زمینه تولید انبوه نانوذرات با استفاده نانولیتوگرافی انجام داده است. فرآیند مورد استفاده در این پروژه به این نحو است که در آن مواد مورد نظر قالب‌گیری شده و سپس مواد از سطح قالب به یک فیلم منتقل می‌شوند. دی‌سایمون می‌گوید ما از دقت و یکنواختی نانوالکترونیک استفاده کردیم تا واکسن و دارو بسازیم. از آنجایی که این فناوری نوعی قالب‌گیری خشک است بنابراین دغدغه بخش بندی در آن وجود ندارد شما می‌تواند به ترکیباتی دسترسی داشته باشید که پیش از این امکان دسترسی به آن وجود نداشت.

 

با تغییر خواص نانوذرات از قبیل اندازه، شکل، بار و انعطاف‌پذیری می‌توان جایی را که نانوذره در نهایت خواهد رفت را مشخص کرد. از این ویژگی می‌توان در حوزه دارورسانی و همچنین واکسیناسیون استفاده کرد. در واکسن‌ها معمولا از ویروس یا باکتری برای افزایش قدرت ایمنی بدن استفاده می‌شود البته تنها از پوسته باکتری یا ویروس که از جنس پروتئین یا پلی‌ساکارید است استفاده می‌شود که خطری برای دریافت کننده نداشته باشد. دی‌سایمون می‌گوید ما خوب می‌دانیم که پردازش سیستم ایمنی طبیعی بدن در برابر این مولکول‌های کوچک با مولکول‌های بزرگ‌تر نظیر باکتری‌ها متفاوت است.

 

افزودن این قندها یا پروتئین‌های ویروسی به نانوذرات می‌تواند کارایی درمان را بهبود دهد نتایج اولیه تست‌های بالینی نیز موید این مطلب است.

 

واکسنی که دی‌سایمون ساخته قرار است بر علیه Streptococcus pneumonia استفاده شود که مولد بیماری ذات الریه است. پزشکان در حال مبارزه با این باکتری هستند که در برابر آنتی بیوتیک‌ها مقاوم گشته است. اگر این فناوری برای یک واکسن با موفقیت به نتیجه برسد آنگاه از آن می‌توان برای بیماری‌های دیگر استفاده کرد. اگر این روش جواب دهد آنگاه می‌تواند ابزاری مفید و قدرتمند در برابر بیماری‌ها باشد.

 

باب لانگر از موسسه فناوری ماساچوست می‌گوید من گمان می‌کنم این یک کار بزرگ است، علم مواد می‌تواند روی پزشکی تاثیر شگرفی داشته باشد. این که بتوان موادی طراحی کرد که مسیر حرکت واکسن و میزان رهاسازی آن را کنترل کند، یک کار بسیار مهم است.