sokut.n 1212 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 شهریور، ۱۳۹۱ حق داشتن آدمارو بكشن؟ ميگن بله كه حق داشتن چند نفرو كشتن تا چندين نفرو نجات بدن!!!!! واقعا كشفشون قابل تقديره؟ آزمایش‌های جراحی * بنیانگذار علوم زنان، از برده‌های آفریقایی برای آزمایش استفاده می‌کرد در دهه 1840، «ماریون سیمز» که از او به عنوان بنیانگذار علوم زنان یاد می‌شود آزمایش‌هایی در زمینه جراحی بر روی زنان برده آفریقایی، بدون بیهوشی انجام داد. این زنها اغلب به خاطر عفونت‌هایی که بعد از این آزمایش‌ها به آنها مبتلا می‌شدند فوت می‌شدند. (نقل از کتاب «وقتی پزشکان می‌کشند»، نوشته پرپر و سینا) «ماریون سیمز» آزمایش‌هایش را روی زنان برده آفریقایی انجام می‌داد. وی برای آزمودن نظریه‌اش درباره علتهای تشنج آرواره در نوزادان، آزمایش‌هایی انجام داد که در آنها سوزن‌های کفاشی را در اطراف استخوان‌های جمجمه زنان برده حرکت داد. 5 لینک به دیدگاه
sokut.n 1212 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 17 شهریور، ۱۳۹۱ * استفاده از زنان سرطانی به عنوان آزمودنی یکی دیگر از متخصصان که سابقه انجام چنین آزمایش‌هایی دارد «روبرتو بارتلو» است؛ در سال 1874، یک زن خدمتکار ایرلندی نزد دکتر «روبرتز بارتلو» آمد تا سرطانش را درمان کند. بارتلو که فرصتی برای تحقیق به دست آورده بود سر وی را باز کرد و سوزن‌های الکترودی را داخل ماده مغز وی جاسازی کرد. وی این آزمایش را به این صورت توصیف می‌کند: «بارتلو»، پزشک ارتش آمریکا بود که به خاطر وصل کردن جریان الکتریکی به مغز یک بیمار سرطانی توسط دانشکده پزشکی فیلادلفیا مورد تشویق هم قرار گرفت. «وقتی آن سوزن به ماده مغز او رسید، او از درد حاد در ناحیه گردنش شکایت کرد. برای اینکه واکنش‌های دلخواه بیشتری تولید کنم، شدت جریان برق را افزایش دادم... در قیافه‌اش حالتی که انگار عذاب شدیدی می‌کشید پدیدار شد و شروع به گریه کرد. اندکی بعد دست چپش باز شد، انگار که می‌خواست چیزی که در روبریش قرار داشت را در آغوش بگیرد؛ چشمهایش در حالی که مردمک‌های آن کاملا گشاد شده بودند، ثابت ماند؛ لبهایش آب شده بودند و دهانش پر از کف بود. نفس‌هایش خس‌خس می‌کرد. هوشیاری‌اش را از دست داد و سمت چپ بدنش شروع به تشنج کرد. تشنج او پنج دقیقه طول کشید و پس از آن او به کما رفت. بیست دقیقه بعد به هوش آمد و گفت که احساس ضعف و سرگیجه دارد». (نقل از کتاب «سرسپرده علم: آزمایش‌های انسانی در آمریکا قبل از جنگ جهانی دوم») لینک به دیدگاه
sokut.n 1212 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 17 شهریور، ۱۳۹۱ * آزمایش پونکسیون کمری بر روی کودکان بدون رضایت والدین در سال 1896، دکتر «آرتور ون‌ورث» دست به انجام آزمایش‌های پونکسیون کمری (گرفتن مایع مغزی ـ نخاعی) بر روی 29 کودک بدون رضایت والدین آنها زد. این آزمایش‌ها در بیمارستان کودکان در بوستون از ایالت ماساچوست انجام شد تا مضر بودن یا نبودن این اقدام مشخص شود. (نقل از کتاب، «کودکان به عنوان آزمودنی‌های پژوهش»، ص 11 نوشته گوردین و گالانتز، 1994) آزمایش‌های پانکسیون کمری که روشی تشخیصی برای به دست آوردن نمونه‌ای از مایع مغزی ـ نخاعی بیمار تلقی می‌شود، توسط پزشکان آمریکایی مورد سوء استفاده قرار گرفت. لینک به دیدگاه
sokut.n 1212 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 17 شهریور، ۱۳۹۱ * آزمایش های سل و سفلیس روی کودکان و سیاهپوستان در سال 1908 نیز سه نفر از محققان ایالت فیلادلفیا دهها کودک را به سل مبتلا کردند که منجر به نابینایی دائمی تعدادی از آنها، بیماری‌های دیگر و تورم چشم در بسیاری دیگر از آنها شد. در آزمایش‌های آنها از این کودکان به عنوان «مواد مورد آزمایش» یاد شده است (نقل از کتاب «به نام کودکان»، ص 104؛ نوشته کوتر، 1992) در سال 1911 یکی از پزشکان «مرکز تحقیقات پزشکی راکفلر» 146 بیمار این بیمارستان را به سفلیس مبتلا کردند. والدین بعضی از کودکانی که بدون اطلاعشان در این آزمایش به عنوان آزمودنی به کار گرفته شده بودند از این پزشک شکایت کردند. بین سالهای 1932 تا 1972 سازمان بهداشت عمومی آمریکا در مطالعه‌ای بالینی موسوم به «آزمایش سفلیس در تاسکگی» 400 مرد سیاه‌پوست از طبقات محروم جامعه که به بیماری سفلیس مبتلا بودند را برای مطالعه بر روی این بیماری انتخاب کرد. محققان در این آزمایش به این افراد چیزی درباره بیماری‌شان نگفتند. در سال 1947 داروی پنی‌سیلین به عنوان درمان این بیماری شناخته شد اما محققان این آزمایش از دادن این دارم به این افراد امتناع کردند تا اثرات بیماری سفلیس بر بدن انسان را مطالعه کنند. در سال 1972 که این مطالعات به پاپان رسید، تنها 74 نفر از این افراد زنده بودند. پزشکان در حال خون گرفتن از یکی از آزمودنی‌های غیرمطلع تاسکگی هستند. لینک به دیدگاه
sokut.n 1212 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 17 شهریور، ۱۳۹۱ * آزمایش مالاریا روی زندانیان در مطالعه دیگری موسوم به «تحقیقات مالاریا در بازداشتگاه استیتویل» که در دهه 1940 آغاز شد محققان اداره بهداشت دانشگاه شیکاگو با همکاری ارتش آمریکا و وزارت خارجه این کشور اثرات بیماری مالاریا را بررسی کردند. در این آزمایش‌ها که 29 سال به طول انجامید 29 نفر از این زندانیان به طور عمدی به مالاریا مبتلا شدند. (نقل از کتاب «بیگانگان در بستر: پیشینه نحوه اثرگذاری قانون و اخلاق زیستی بر تصمیم‌گیری‌های پزشکی»، نوشته راثمن، 1992) این عکس در تاریخ 12 ژانویه سال 1961 در روزنامه شیکاگو سان به چاپ رسید و زیر آن نوشته شده بود: «یکی از متهمان که خودش را در معرض بیماری مالاریا قرار داد روی تخت بیمارستانی در استیتویل نشسته است و قرصی می‌خورد تا شاید بیماری‌اش درمان شود». لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده