pesare baba 2250 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 شهریور، ۱۳۹۱ محققان کره جنوبی با مخلوط کردن یک پلیمر با صفحه‌های اکسید گرافن احیاء شده (RGOF) و نانولوله‌های کربنی (CNTs) در طول فرایند الکتروریسندگی، مستحکم‌ترین نخ پلیمری جهان را تولید کردند. به گزارش سرویس فناوری ایسنا، یکی از معمول‌ترین روش‌ها برای مستحکم کردن الیاف پلیمری، مخلوط کردن آنها با افزودنی‌هایی مانند نانولوله‌های کربنی در طول ریسندگی مرطوب است. یک نوع الیاف ساخته شده با استفاده از پلی وینیل الکل (PVA) و نانولوله‌ها، استحکامی بیش از 870 ژول بر گرم دارد که بیشتر از استحکام تار عنکبوت (165 ژول بر گرم) است. در بیشتر مطالعات اخیر ورقه‌های اکسید گرافن احیاء شده جایگزین نانولوله‌های کربنی شده‌اند. در این حالت، کامپوزیت‌های پلیمری منتج به اندازه کامپوزیت‌های حاوی نانولوله‌ها مستحکم نیستند، ولی ارزان‌تر از آنها هستند. اکنون «سیون جیونگ کیم» در دانشگاه «هانیانگ» و همکارانش، با تقلید از ساختار تار عنکبوت یک قدم به جلو برداشته و به این پلیمر ترکیبی از نانولوله‌های عامل‌دار شده (رشته‌ها) و اکسید گرافن احیاء شده (صفحه‌ها) افزودند. «کیم» می‌گوید: در طبیعت، تار عنکبوت خیلی مستحکم و انعطاف‌پذیر است و از دو نوع پروتئین نوع صفحه‌ای (نانوبلورهای صفحه‌ای بتا، ساختار دو بعدی) و نوع رشته‌ای (رشته‌های بتا، ساختار یک بعدی) ساخته شده است که ترکیب‌شان برای تقویت استحکام تار عنکبوت بسیار مهم است. این محققان ابتدا محلولی از نانولوله‌های تک‌جداره و اکسید گرافن احیاء شده را در محلول مایعی از پلی وینیل الکل اضافه کردند و سپس از محلول منتج الیافی ریسیدند. این الیاف برای افزایش بلورینگی مواد و تولید الیاف مستحکم، با متانول اصلاح شدند. میکروسکوپ الکترونی پیمایشگر نشان داد که اکسید گرافن و نانولوله‌ها در طول ریسندگی، تشکیل شبکه درهم تنیده‌ای می‌دهند که به طبیعت چروکیده صفحه‌های اکسید گرافن کمک می‌کند تا بخوبی در ماتریس پلیمری پراکنده شوند. بهترین ترکیب، نسبت یک به یک بود که منجر به درجه بالایی از همراستایی خود به خود نانولوله‌ها و اکسید گرافن در طول جهت الیاف می‌شد. دسته‌های نانولوله‌ها نیز به سمت گوشه‌ها و سطوح صفحه‌های اکسید گرافن متمایل شدند. این همراستایی منجر به درجه بالایی از استحکام تا بیش از 970 ژول بر گرم شد که بالاترین مقداری است که تاکنون گزارش شده است. این محققان جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله «Nat. Commun.» منتشر کرده‌اند. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده