سیندخت 18786 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 شهریور، ۱۳۹۱ دوست تقدیر گریز ناپذیر ما نیست. برادر خواهر پسر خاله و دختر عمو نیست که آش کشک خاله باشد. دوستی انتخاب است. انتخابی دو طرفه که حد و مرز و نوع آن به وسیله همان دو نفری که این انتخاب را کرده اند تعریف می شود با دوستانمان می توانیم از همه چیز حرف بزنیم و مهم تر آن که می توانیم از هیچ چیز حرف نزنیم و سکوت کنیم. با دوستانمان می توانیم درددل کنیم و مهم تر آن که می شود درد دل هم نکرد و بدانیم که می داند. از دوستانمان می توانیم پول قرض بگیریم و اگر مدتی بعد او پول خواست و نداشتیم با خیال راحت بگوییم نداریم. و اگر مدتی بعدتر دوباره پول احتیاج داشتیم و او داشت دوباره قرض بگیریم. با دوستانمان می توانیم بگوییم امشب بیا خونه ما دلم گرفته و اگر شبی دیگر زنگ زد و خواست به خانهمان بیاید و حوصله نداشتیم بگوییم، امشب نیا حوصله ندارم. با دوستانمان می توانیم بخندیم می توانیم گریه کنیم می توانیم رستوران برویم و غذا بخوریم می توانیم بی غذا بمانیم و گرسنگی بکشیم می توانیم شادی کنیم می توانیم غمگین شویم می توانیم دعوا کنیم. می توانیم در عروسی خواهر و برادرش لباس های خوبمان را بپوشیم و فکر کنیم عروسی خواهر و برادر خودمان است. و اگر عزیزی از عزیزان دوستانمان به رحمت خدا رفت، لباس سیاه بپوشیم و خودمان را صاحب عذا بدانیم. با دوستانمان می توانیم قدم بزنیم می توانیم نصفه شب زنگ بزنیم و بگوییم، پاشو بیا این جا و اگر دوستمان پرسید چی شده؟ بگوییم حرف نزن فقط بیا. و وقتی دوستمان بی هیچ حرفی آمد خیالمان راحت باشد که در این دنیا تنها نیستیم با دوستانمان می توانیم حرف نزنیم کاری نکنیم جایی نرویم و فقط از این که هستند خوش حال و خوشبخت باشیم... سروش صحت 6 لینک به دیدگاه
سیندخت 18786 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 فروردین، ۱۳۹۳ فردی دو سیب داشت. سیب کوچکتر را به دوستش داد. دوستش گفت که کارت را نپسندیدم. چرا که در تقسیم سهم بیشتری را به خود دادی. من اگر بودم سیب بزرگتر را به تو میدادم. او گفت : پس چرا دلخوری ؟! تو الان هم سیب کوچک تر را داری ... 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده