اکسپرسيونيسم و معماری

[آرتاش 33340]

اکسپرسیونیسم عبارت است از شیوه ای که در آن برای بهتر بیان کردن حالتهای درونی از اغراق در رنگها و شکلها استفاده می شود, به عبارت دیگر اکسپرسیونیسم شیوه ای است عاری از طبیعت گرایی که می خواهد حالات عاطفی را هر چه روشن تر بنماید.

 

اين اصطلاح در مورد هنرمندي مصداق داشت كه براي انتقال مستقيم احساس خويش از اصول تعادل طرح و مفاهيم سنتي زيبايي پيروي نمي‌كرد از اين اغراق در صور طبيعي و توجه به امكانات بياني خط – شكل و رنگ مشخصه كار چنين هنرمندي مي‌بود.

 

مبانی فلسفی این جنبش :

نفی تاریخ و نفی وضعیت موجود

اعتقاد به اصالت فرد

تقدس ادراکات حسی

انتظار ظهور انسان جدید

بالاخره آفرینش و خلاقیت به عنوان تظاهر الهامات متعالی

 

 

معماری اکسپرسیونیستی از منابع بسیار گوناگون الهام گرفته است که به طور خلاصه می توان چنین بیان کرد:

 

معماری های بیگانه، همان طور که قبلاً , قرن نوزده ظهور کردند, طرحهایی که بر هنر نو(آرنوو) تأثیر گذاشته بودند، اکسپرسیونیستها را نیز به وجد آوردند.

 

طرحهای معماری مبتنی بر عقاید ماورایی، همراه با شکلهای انتزاعی مذهبی آن زمان، مورد توجه قرار گرفتند. اکسپرسیونیسم در مراحل اولیه مشتاق فرم های واضح و حجیم معماری اولیه مصر بود و بعدها متوجه بناهای آسیا و به ویژه معابد باستانی هند شد. در هر صورت هیچ نوع عناصر خاص ساختمانی اتخاذ نشد، بلکه نوعی کثرت همه جانبه ظهور کرد.

 

هنر نو یا آرتوو بیش از آن که منبع الهام باشد، ماده اولیه این جنبش بود.

 

 

اکسپرسیونیسم در معماری از نوع گرایش های شخصی شمرده میشد که خیلی سریع به خاموشی گرایید. اکسپرسیونیسم معماری بسیار نزدیک به هنر نو بود که به پیشگامی ویکتورهورتا شکل گرفت، از معماران آن می توان از آنتونی گائودی نام برد. آنتونی گائودی فراتز از هنر نو بود ، او خانه مسکونی کازامیلا را که ترکیب نئوگوتیک و نئوباروک بود طراحی کرد و مهمترین اثر اکسپرسیونیستی کلیسای ساکرادا فامیلیا( خانواده مقدس) 1884 است که به هیچ قرنی تعلق ندارد و یک معماری افسانه ای است. لئوناردو بنه ولو درباره کارهای اکسپرسیونیستی گائودی می گوید: «کارهای او حالت خودکامه داشته و اختصاصی بود، او دشمنانی داشت که نتوانست طرح هایش را ادامه دهد و توسط بقیه معماران انجام گیرد، اما کارهای او هم چون رویداد حباب گونه ای است که عمری ندارد.» از دیگر معماران اکسپرسیونیست اریک مندلسون است که کارهای او دارای پرسپکتیوهای گوناگون است. کارهای او نمایشگاه کارهای 4 معمار گمنام در برلین 1917 و هم چنین طرح برای یک استودیو و برج انیشتین در پوتسدام آلمان 1920 است.