سیندخت 18786 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ بوستان هایی که به عنوان پارک بانوان در پایتخت بنا شده اند در طول این سال ها منبع فواید و مضرات بسیاری بوده اند که ضرورت بازاندیشی در ساز و کارهای آن را مطرح می نماید. کمک به آرامش روحی زنان و حفظ شادابی و طراوت آنها، از نکات تاثیر گذار در حفظ سلامت اجتماع است که همواره موضوع شعار ها و بحث و نظرهای شخصیت های مختلف بوده از مدعیان حقوق زنان گرفته تا دولتمردان و مسئولین کشوری. اما گذر این دغدغه ها از مرحله حرف و شعار به مرحله عمل کار چنان آسانی نیست. از جمله اقداماتی که چهار سال پیش از جانب شهرداری تهران در این راستا صورت گرفت، احداث پارکی ۱۸هکتاری برای بانوان با نام «بهشت مادران» در بزرگراه رسالت می باشد که به گفته قالیباف، شهردار تهران، به منظور رفاه حال بانوان تهرانی در نقطه ای مرتفع و به دور از چشمانی مزاحم بنا شده است. اما آیا واقعا چشم مزاحمی مخل آسایش مهمانان بهشت مادران نیست؟! پارک مادران می توانست مکان شاد و فرح بخش برای دختران، زنان و مادران پایتخت باشد، محلی برای گردهمایی ها و دور هم بودن هایشان باشد، می توانست یک مکان فرهنگی و آموزشی برای زن مسلمانی باشد که خسته از هیاهوی مردانه شهر به آن پناه می آورد. می توانست،اما نشد و این رویا اگر به دادش نرسند خیلی زود به کابوس تبدیل می شود. از آنجا که عنصر تازه وارد به نظام اجتماعی با تعدادی کارکرد مثبت و منفی همراه است ، بهشت مادران نیز آسیب های خاص خودش را به همراه دارد؛ حضور افرادی از اقشار و سنین مختلف و با سطوح فرهنگی متفاوت سبب شده است این مکان به سالنی برای نمایش مدلهای لباس و مو تبدیل شود و آثار سو فرهنگی داشته باشد، از طرف دیگروضعیت پوششی زنان موجب گردیده مکانی مناسب برای کسب و کار غوادان، هم جنس بازان و سوداگران مرگ فراهم آید تا با استفاده از فرصت کمی نظارت نگهبانان به علت وسعت زیاد این منطقه، به محلی نا امن برای بدل گردد. بسیاری از دختران فراری به دور از چشم ناظران شب ها در پارک پنهان می شوند و با برقراری ارتباط و صمیمیت با هم سن و سالهایشان می توانند مسبب انحرافات اخلاقی و رواج اعتیاد در دبیرستانی هایی باشند که هر روز بعد از اتمام مدرسه به سمت پارک سرازیر می شوند. و نیز مکانی امن است برای قرار و مدارهای ساقیان و خریدارهایشان. با وجود تمام این مسائل، اصرار بانوان برای حضور در این پارک و برگزاری جلسات مذهبی، جشن های تولد، گردش های زنانه و ورزش و مطالعه و مراجعه زیاد آنها به بهشت مادران ، نشانه عمق نیاز به وجود محلی برای تفریحات زنانه است . محلی که با وجود ثمرات ارزشمندش بتوان کژکارکردهایش را نیز کنترل کرد. پارک بانوان ضرورت جامعه اسلامی ماست و وجود یکی دو تا برای نمونه نیز کم است اما چاره اندیشی ها و آفت زدایی های بسیار نیاز دارد. منبع : یه سایت بد !! 1. شما (جنس مونث) از این پارک ها استفاده میکنید؟ 2. خوبن؟ کدوماشون بهترن؟ 3. اینا باغبوناشون هم خانومن؟!!!!! 4. کلیپ زیر نظر تهمینه میلانی درشبکه 1 تلویزیون راجع به این پارک هاست (مربوط به دو سه سال پیش البته!!!) برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 13 لینک به دیدگاه
سیندخت 18786 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ اینم کافی شاپ بانوانه اولین کافی شاپ بانوان در تهران به مناسبت میلاد حضرت زهرا فعالیت خود را در راستای خدمت به بانوان آغاز کرد. فضای امن وآرام و اجتماعی و شاد برای نشست های دختران و همچنین نهیه غذای اسلامی از جمله مزیت های این کافه است. در حال حاضر این کافه تنها در روزهای یکشنبه برای بانوان دایر است. 11 لینک به دیدگاه
Neutron 60966 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ در متن استارتر به صورت گزینه وار مواردی که موجبات زیر سوال رفتن تک جنسیتی کردن فضاهای شهری را نشان می دهد، ذکر شده است. بنده با اجازتون یک تفعلی به بحث زنان و فضاهای عمومی میزنم. باشد که به عنوان یک جنسیت دیگر جسارتمان مورد پذیرش قرار گیرد. در ادبیات تخصصی طراحی شهری (رشته ای که حوزه ی فعالیت آن اختصاصا به فضاهای شهری تعلق دارد) تعاریف مختلفی از فضاهای عمومی به میان آمده است. به عنوان مثال پروفسور علی مدنی در کتاب "فضاهای عمومی و فضاهای خصوصی" خود چنین می نویسد: فضای عمومی را می توان به مثابه فضایی تعریف کرد که اجازه می دهد مردم به آن دسترسی داشته باشند و فعالیت هایی در آن صورت پذیرد . فضایی است که یک سازمان عمومی آن را کنترل می کند و این فضا در جهت منافع عموم تأمین و اداره می شود. و در جای دیگر پروفسور جهانشاه پاکزاد از اساتید دانشگاه شهیدبهشتی در کتاب "مبانی نظری و فرآیند طراحی شهری" می نویسد: فضای عمومی، فضای بازی است کههمه از همه قشر و طبقه و جنسیتی به صورت آزادانه و تحت قوانین خاص جامعه بدان دسترسی دارند. و در جای دیگری دکتر مجتبی رفیعیان دانشیار دانشگاه تربیت مدرس می نویسد: فضای عمومی شامل قسمت هایی از محیط طبیعی و مصنوع است که عموم مردم به راحتی به آن دسترسی دارند مانند خیابان ، میادین و سایر مسیرهایی که دیگران حق عبور از آنها را دارند – در مناطق مسکونی ، تجاری و محله ها – فضاهای باز و پارک ها و فضاهای عمومی/ خصوصی که دسترسی عموم مردم حداقل در ساعاتی از روز آزاد می باشد خب همونطور که میبینید، یکی از شروط لازم برای اینکه بگوئیم فضایی "عمومی" است، این است که عموم مردم به آن دسترسی داشته باشند و به قول PPS ویژگی اصلی Access رو در اختیار داشته باشد. پس دو مشخصه ی اصلی فضای عمومی میشود: امكان دسترسي نامحدود و آزادانه ي همه ي شهروندان از هر گروه سني ،جنسي و ... به اين فضا وجود تعاملات و كنش هاي متقابل اجتماعي در اين فضا بنابراین با توجه به اینکه عموم مردم به فضاهای مختص بانوان دسترسی ندارند، این فضاها عمومی نبستند. و ما این فضاها رو به عنوان "فضاهای نیمه عمومی-نیموه خصوصی" در نظر میگیریم. مهمترین نکته ای که سبب میشود ما سفارش ایجاد فضاهای تک جنسیتی در شهرها داشته باشیم، نبودن "احساس امنیت" و نه "امنیت" در میان بانوان است. و این تنها مختص فضاهای شهری ایرانی نیست. به عنوان مثال پایدار در مقاله "ارزیابی ملاحظات جنسیتی در برنامه ریزی و ایجاد شهرهای جدید" به آماری در کشورهای کانادا، آمریکا، ایران پرداخته است. 56 درصد از شهروندان زن کانادایی بعد از تاریک شدن هوا جرأت پیاده روی حتی در محله های خود را نیز ندارند و این در حالی است که بین مردان تنها 18 درصد در چنین موقعیت هایی احساس ناامنی می کنند. تحقیقات در برخی از شهرهای ایالات متحده نشان داد که زنان 8 برابر بیش از مردان ، پیاده روی های تنهایی خود را از ترس عدم امنیت محدود می کنند و تقریباً سیزده برابر بیش از مردان از رفتن به فروشگاه ها و نظایر آن پس از تاریک شدن هوا پرهیز می نمایند . همچنین بر طبق نتایج بدست آمده از مطالعات در سه منطقه شهر تهران ، 3/41 درصد از پاسخگویان زن میزان ترس و محدودیت خود را از فضاهای عمومی در هنگام شب زیاد و بسیار زیاد اعلام کرده اند . بطور کلی امکان استفاده از فضا در شب بین زنان و مردان دارای تفاوت معنی داری است. ترس زنان از آزار هاي فيزيكي نحوه ي استفاده ي آنان از فضاهاي عمومي را كاملا تحت تاثير قرار مي دهد. با توجه به مردسالار بودن فضاهای شهری ایران، درست است که تفكيك جنسيتي خدماتی عمومی را برای زنان فراهم میکند که از آن محروم بوده اند، نظير زمين هاي بازي و ورزش و... و سهولت بهره برداري از فضا برای زنان فراهم میکند، اما اين اقدام مفهوم اجتماعي را از فضا سلب كرده و آن را از يك فضاي اجتماعي به يك فضاي كاركردي تنزل مي دهد و حتی ماهیت فضای "نیمه عمومی" را زیر سوال می برد!! و اما پارک های بانوان! اينگونه پارك ها تسهيلات خاصي را براي گذران اوقات فراغت در اختيار زنان قرار مي دهند، اما! نياز هاي اجتماعي آنان را تامين نمي كنند. حال راهکار چیست؟ بهترنی راهکا این است که با توجه به مبحث احساس امنیت در دغدغه های بانوان ، تدابیری اندیشیده شود که به جاي اين تسهيلات امنيت عمومي افزايش داده شود و فضا هاي مناسب و امن در عرصه هاي اجتماعي مختلف و بدون محدوديت در بهره برداري ايجاد شود. منابع برای مطالعه بیشتر: Gender and Public Space in Divided Cities: dynamics of everyday urban life دانلود کنید: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام تمدن،رويا، زنان و فضاهاي شهري،1387،مجله جستارهاي شهرسازي شماره 24-25 پایدار فروزنده (1385)، ارزیابی ملاحظات جنسیتی در برنامه ریزی و ایجاد شهرهای جدید ، مجموعه مقالات هویت شهرهای جدید ، تهران ، شرکت عمران شهرهای جدید لینک درون نواندیشانی: فضا؛ مکان؛ فضای شهری؛ فضای عمومی؛ عرصه ی عمومی لینک درون نواندیشانی:بانوکده / یک نظرسنجی خانومانه. دی 8 لینک به دیدگاه
Neutron 60966 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ ما که ندیدیم! اما میگن که افلاطون توی مقدمه کتاب ضیافتش نوشته و ج.ا سانسورش کرده: در جوامع استبدادی همیشه زن و مرد از هم جدا می شوند تا مرد ها و زن ها چیزی که بینشان جریان داشته باشد، شهوت بیمار گونه ناشی از توهم شناخت از هم باشد، تا هیچ زنی و مردی زیبایی و زشتی واقعی را نتواند تشخیص بدهد و زن ها و مرد ها در انتخاب هم به اندازه شهوت برانگیز بودن توجه داشته باشند و بس ، نه چیز دیگری ..چرا؟؟ چون اگر در جامعه روابط زن و مرد آزاد باشد آن دیوار شهوت فرو می ریزد و زن ها و مرد ها زیبایی و زشتی واقعی را تشخیص می دهند و خانواده هایی که تشکیل می دهند بر دوست داشتن انسانی بنا می کنند و فرزندان سالم تربیت می کنند که تاب استبداد را ندارد و به عبارتی استبداد با وجود آنها بیگانه است، چرا که آزاد پرورش می یابند " شما هم از ما نشنیده بگیرید! 7 لینک به دیدگاه
Abolfazl_r 20780 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ ما که ندیدیم! اما میگن که افلاطون توی مقدمه کتاب ضیافتش نوشته و ج.ا سانسورش کرده: شما هم از ما نشنیده بگیرید! ما که نشنیده گرفتیم. اما تایید میکنیم که کاملا درسته. در جوامعی که روابط آزاد وجود داره همه چیز عریان میشه و زشتی ها و زیبایی های واقعی افراد نمایان میشه. پیچیدگی و تکلف در شناخت انسان ها کم میشه. کسب شناخت صحیح در پی شفافیت ها صورت میگیره. داخل گونی پیچیدن مسائل باعث میشه همین مسائل ناشناخته باقی بمونن و متضرر شدن بشیریت از ناشناخته ها ناشی میشه. با دور کردن و ایجاد حائل بین جنسیت ها باعث میشه این همه ناهنجاری شکل بگیره. بعد این ناهنجاری ها زیر سایه بی تفاوتی ما رشد میکنه، نهادینه میشه و در نهایت به اجزاء لاینفک فرهنگ ما تبدیل بشه. اونوقت میشه فرهنگ غلط. بعد تابو و مسائلی که در پی داره. 6 لینک به دیدگاه
سیندخت 18786 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ در متن استارتر به صورت گزینه وار مواردی که موجبات زیر سوال رفتن تک جنسیتی کردن فضاهای شهری را نشان می دهد، ذکر شده است.بنده با اجازتون یک تفعلی به بحث زنان و فضاهای عمومی میزنم. باشد که به عنوان یک جنسیت دیگر جسارتمان مورد پذیرش قرار گیرد. در ادبیات تخصصی طراحی شهری (رشته ای که حوزه ی فعالیت آن اختصاصا به فضاهای شهری تعلق دارد) تعاریف مختلفی از فضاهای عمومی به میان آمده است. به عنوان مثال پروفسور علی مدنی در کتاب "فضاهای عمومی و فضاهای خصوصی" خود چنین می نویسد: و در جای دیگر پروفسور جهانشاه پاکزاد از اساتید دانشگاه شهیدبهشتی در کتاب "مبانی نظری و فرآیند طراحی شهری" می نویسد: و در جای دیگری دکتر مجتبی رفیعیان دانشیار دانشگاه تربیت مدرس می نویسد: خب همونطور که میبینید، یکی از شروط لازم برای اینکه بگوئیم فضایی "عمومی" است، این است که عموم مردم به آن دسترسی داشته باشند و به قول PPS ویژگی اصلی Access رو در اختیار داشته باشد. پس دو مشخصه ی اصلی فضای عمومی میشود: امكان دسترسي نامحدود و آزادانه ي همه ي شهروندان از هر گروه سني ،جنسي و ... به اين فضا وجود تعاملات و كنش هاي متقابل اجتماعي در اين فضا بنابراین با توجه به اینکه عموم مردم به فضاهای مختص بانوان دسترسی ندارند، این فضاها عمومی نبستند. و ما این فضاها رو به عنوان "فضاهای نیمه عمومی-نیموه خصوصی" در نظر میگیریم. مهمترین نکته ای که سبب میشود ما سفارش ایجاد فضاهای تک جنسیتی در شهرها داشته باشیم، نبودن "احساس امنیت" و نه "امنیت" در میان بانوان است. و این تنها مختص فضاهای شهری ایرانی نیست. به عنوان مثال پایدار در مقاله "ارزیابی ملاحظات جنسیتی در برنامه ریزی و ایجاد شهرهای جدید" به آماری در کشورهای کانادا، آمریکا، ایران پرداخته است. با توجه به مردسالار بودن فضاهای شهری ایران، درست است که تفكيك جنسيتي خدماتی عمومی را برای زنان فراهم میکند که از آن محروم بوده اند، نظير زمين هاي بازي و ورزش و... و سهولت بهره برداري از فضا برای زنان فراهم میکند، اما اين اقدام مفهوم اجتماعي را از فضا سلب كرده و آن را از يك فضاي اجتماعي به يك فضاي كاركردي تنزل مي دهد و حتی ماهیت فضای "نیمه عمومی" را زیر سوال می برد!! و اما پارک های بانوان! اينگونه پارك ها تسهيلات خاصي را براي گذران اوقات فراغت در اختيار زنان قرار مي دهند، اما! نياز هاي اجتماعي آنان را تامين نمي كنند. حال راهکار چیست؟ بهترنی راهکا این است که با توجه به مبحث احساس امنیت در دغدغه های بانوان ، تدابیری اندیشیده شود که به جاي اين تسهيلات امنيت عمومي افزايش داده شود و فضا هاي مناسب و امن در عرصه هاي اجتماعي مختلف و بدون محدوديت در بهره برداري ايجاد شود. منابع برای مطالعه بیشتر: Gender and Public Space in Divided Cities: dynamics of everyday urban life دانلود کنید: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام تمدن،رويا، زنان و فضاهاي شهري،1387،مجله جستارهاي شهرسازي شماره 24-25 پایدار فروزنده (1385)، ارزیابی ملاحظات جنسیتی در برنامه ریزی و ایجاد شهرهای جدید ، مجموعه مقالات هویت شهرهای جدید ، تهران ، شرکت عمران شهرهای جدید لینک درون نواندیشانی: فضا؛ مکان؛ فضای شهری؛ فضای عمومی؛ عرصه ی عمومی لینک درون نواندیشانی:بانوکده / یک نظرسنجی خانومانه. دی متن استارتر کپی پیست از یک سایت بد بود. فقط برای بیان مطلب. به معنای تایید نبود جواب پیچیده ای بود ولی چند خط آخرش رو فهمیدم :دی من خودم در مورد این فضاها هیچ نظر خاصی ندارم !! اما حالا از منظر طراحی شهری و این رشته تحصیلی حرف هایی که تهمینه میلانی زد چه طور ارزیابی میشه؟ از روی غرض ورزی بود ؟ درست بود اما شعاری؟ اصلا غلط بود؟ به خصوص اون قسمت که میگه این کارها فقط حکم مسکن رو داره؟ 5 لینک به دیدگاه
Mahnaz.D 61915 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ فرهنگسازی باید بشه.... این جدا سازی ها فقط باعث فاشله می شه...یه چیزی تو مایه های جدا سازی دانشگاه ها.... هی جدا سازی...آخرش که چی؟ بیان یهو خیابون ها رو هم اینجوری کنن: آقایون از سمت راست حرکت کنن...خانوما از سمت چپ تو یه جامعه خواه ناخواه زن و مرد با هم سرو کار دارن... باید با هم در ارتباط بود... 5 لینک به دیدگاه
سیندخت 18786 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ فرهنگسازی باید بشه....این جدا سازی ها فقط باعث فاشله می شه...یه چیزی تو مایه های جدا سازی دانشگاه ها.... هی جدا سازی...آخرش که چی؟ بیان یهو خیابون ها رو هم اینجوری کنن: آقایون از سمت راست حرکت کنن...خانوما از سمت چپ تو یه جامعه خواه ناخواه زن و مرد با هم سرو کار دارن... باید با هم در ارتباط بود... عههه خانوم میلانی هم همینو گفت : فرهنگ سازی البته نه مجریه هی میگفت فرهنگ سازی من خودم از واژه فرهنگ سازی خوشم نمیاد. حس میکنم برای رفع تکلیفه. اما تقریبا همه جا استفاده میشه 6 لینک به دیدگاه
Mahnaz.D 61915 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ به نظرم اگه قانون S...exual harassment رو بشه جا اینداخت خیلی خوب می شه..... اتوماتیک فرهنگسازی می شه. "It is unlawful to harass a person (an applicant or employee) because of that person’s s/ex." Harassment can include "***ual harassment" or unwelcome s/exual advances, requests for s/exual favors, and other verbal or physical harassment of a s/exual nature. 5 لینک به دیدگاه
Neutron 60966 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۱ متن استارتر کپی پیست از یک سایت بد بود. فقط برای بیان مطلب. به معنای تایید نبود جواب پیچیده ای بود ولی چند خط آخرش رو فهمیدم :دی من خودم در مورد این فضاها هیچ نظر خاصی ندارم !! اما حالا از منظر طراحی شهری و این رشته تحصیلی حرف هایی که تهمینه میلانی زد چه طور ارزیابی میشه؟ از روی غرض ورزی بود ؟ درست بود اما شعاری؟ اصلا غلط بود؟ به خصوص اون قسمت که میگه این کارها فقط حکم مسکن رو داره؟ شرمنده. همون چند خط آخرش مهم بود. :) کلا نقدهای تند و یکجانبه موجب پنهان شدن حقیقت و ارائه راهکارهای چکشی میشه. حرفهای تهمینه میلانی رو هم فکر کنم بشه با تحقیقات میدانی و مطالعات رفتاری و روش های جمع آوری داده اثبات کرد. و من هم فکر میکنم درست میگه. باید بگم که کلا جداسازی باعث بوجود آمدن یک جامعه اروتیک میشه. به خاطر همین هم هست که بیشترین سرچ س/ک/س و مسائل جنسیتی در خاورمیانه اتفاق می افته. علاوه بر اون یادم نیست کجا خوندم که بیشترین میزان خودارضایی پسران هم در خاورمیانه رخ میده. طراحی شهری هم به زنان به صورت یک گروه اجتماعی نیاز به توجه خاص اشاره داره. همانطور که برای مردان، سالخوردگان، کودکان شرایط ویژه ای را در نظر میگیرد. اما چون پایه ی این رشته کلا بر اساس اومانیسم بنا شده، و در جستجوی دموکراسی واقعی در فضاهای عمومی است، اعتقادی به جداسازی جنسیتی فضاهای شهری ندارد چون بر کیفیت Sociability فضا تاثیر مستقیم خواهد گذاشت. حتی برخی از متخصصان این رشته مثل لارنس هالپرین در مورد طراحی شهری گفتن که هنری است که از محیطی مشارکت پذیر و بدون محدودیت برخوردار هست. پس کلا طراحی شهری در روابط اجتماعی به محدودیتی غیر از عرف جامعه و قوانین صحیح اعتقاد نداره! اما میتونه فضاهایی رو طراحی کنه برای "خلوت گزیدن". مثلا در اروپا و آمریکا مکان های هدفمند برای عشق بازی عشاق طراحی شده. اما جداسازی پارکهای بانوان بدون وجود نظارت و پدیده ای به نام "چشم خیابان" که بدین صورت و به صورت گسترده ایزوله شده باشه، در طراحی شهری پیشنهاد نمیشه. کلا با جداسازی مخالفم، اما متاسفانه الان درگیر پروژه ای هستم که کاملا در این باره هست!! و کافرما از ما درخواست طراحی یک محیط مختص بانوان رو داره. :( 6 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده