YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 22 مرداد، ۱۳۹۱ [h=1] روش اميدواركننده محققان در درمان حملات قلبی با فاکتور رشد اندوتلیال عروقی [/h] » سرویس: علمي و فناوري - پژوهشي کد خبر: 91052213732 یکشنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۱ - ۱۴:۲۳ برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام دانشمندان تایوانی و امریکایی با استفاده از فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) که باعث افزایش رشد مجدد عروق خونی می‌شود، موفق به یافتن درمانی امیدوارکننده برای حملات قلبی شدند. به گزارش سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، طی تلاش‌های پیشین، استفاده از فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در درمان بیماری‌های قلبی با محدودیت‌هایی مواجه بود؛ جریان خون باعث می‌شد که فاکتور رشد اندوتلیال عروقی مورد نیاز از قلب خارج شود. اما نتایج این پژوهش جدید، مشکل ذکر شده را برطرف کرده است. محققان طی تحقيق بر روي دو گروه موش کنترل شده و آزمایشی، با استفاده از ژلی شامل شبکه‌ای از نانوفیبرهای پپتیدی تجمعی که با VEGF ترکیب شده بود، متوجه شدند که این ساختار چارچوب مانند، VEGF را در محل مورد نظر نگه داشته و این اجازه را به VEGF می‌دهد تا طی گذشت هفته‌ها به آرامی در محل مورد نظر رهاسازی شود. برای انجام این تحقیق، دانشمندان به سرپرستی دکتر «پاتریک سیه» از موسسه مهندسی پزشکی دانشگاه ملی چنگ کونگ تایوان، به طور عمدی گروهی از موش‌ها را به حمله قلبی مبتلا و سپس ترکیبی از نانوفیبرها به همراه VEGF به قلب موش‌ها تزریق کردند. دانشمندان متوجه شدند که نانوفیبرها با جذب سلول‌های بنیادی که مسؤول اصلاح و بازسازی مویرگ‌ها و حتی سرخرگ‌ها هستند، باعث بهبود سلامت قلبی موش‌ها شده و محیطی را برای افزایش رشد رگ‌های خونی، اصلاح بافت‌های آسیب دیده و رشد بافت‌های جدید ایجاد می‌کنند. پس از گذشت 28 روز، قلب موش‌های آزمایشی به نسبت گروه کنترل شده، سطح بسیار بالاتری از اصلاح و بهبودی را از خود نشان داد و رشد شریانی در این گروه پنج برابر گروه کنترل شده گزارش شد. علاوه بر این عضله‌های جدید قلب شکل گرفته و سطوح بافت‌های آسیب دیده و ضعیف در بین موش‌های آزمایشی به حداقل رسید. طی این پژوهش، هیچ نشانه‌ای از اثرات جانبی این ترکیب گزارش نشد. به گفته «کارن کریسمن» از دانشگاه کالیفرنیا، این تحقیق می‌تواند در بهبود هرچه سریعتر و افزایش کیفیت زندگی بیماران قلبی موثر باشد. این پژوهش در مجله «Science Translational Medicine» منتشر شده است. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده