Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 مرداد، ۱۳۹۱ تغيير سيماي روستاهاي ايران در دهه هاي اخير بسيار سريع بوده است؛ به طوري كه پژوهشگران درپي پاسخ به چگونگي اين تغييرات و نيز در جستجوي آسيب هاي فرهنگي آن برآمده اند. در اين ميان، عده اي خواهان حفظ چهره ي سنتي روستا و عدم دگرگوني آن مي باشند و گروهي نيز چنين تحولاتي را اجتناب ناپذير و نتيجه ي گسترش زندگي شهرنشيني و تبعات افزايش مهاجرت از روستا به شهر مي دانند. اين نوشتار سعي بر آن دارد تا عوامل فرهنگي اين دگرگوني ها را مورد توجه قرار دهد و به لزوم بهينه سازي عملكرد بناهاي روستايي بپردازد. اطلاعات اين مقاله بر اساس مطالعات كتابخانه اي و مشاهدات ميداني گردآوري شده ي بيش از نود روستا در پهنه هاي جلگه اي، كوهپايه و كوهستاني استان گيلان و با روش تحقيق علي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. به همين سبب ابتدا به بررسي تعريف فرهنگ و ارتباط آن با معماري پرداخته شده و اهميت بررسي معماري به عنوان يكي از مهم ترين مظاهر فرهنگ و خصايص اجتماعي، بيان گرديده است. سپس لزوم تغيير در جوامع سنتي روستايي و دگرگوني نسبي معماري مسكوني روستاها با توجه به تغييرات فرهنگي در ارتباط با فضاهاي عمومي و خصوصي خانه هاي روستايي گيلان مطرح شده است. اين پژوهش با هدف تاكيد بر تغيير راهكارهاي معماري در ارتباط با نيازهاي زندگي امروز روستاييان بوده و تاثير فرهنگي بر طراحي الگوي مناسب و جديد مسكن روستايي را مورد توجه قرار داده است. نویسندگان: مژگان خاكپور، علي شيخ مهدي دانلود مقاله 5 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده