spow 44197 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 مرداد، ۱۳۹۱ پانزدهم مرداد برابر است با زادروز «محمد بنا» کشتی‌گیر سابق و مربی فعلی تیم ملی کشتی فرنگی ایران که در سال 2011 از سوی فدراسیون جهانی کشتی، به عنوان مربی برتر جهان انتخاب شد. با هدایت محمد بنا این مربی برتر تیم ملی کشتی فرنگی ایران توانست در مسابقات المپیک امسال یعنی در سال ۲۰۱۲ لندن برابر با سال 1391 موفق به کسب سه مدال طلا شود و برای اولین بار در تاریخ کشتی ایران، قهرمان المپیک شد. «محمد بنا» کشتی‌گیر سابق و مربی فعلی تیم ملی کشتی فرنگی ایران است. وی در پانزدهم مرداد سال 1337 خورشیدی زاده شد. محمد بنا تنها مدال جهانی ایران در وزن ۶۸ کیلوگرم کشتی فرنگی و اولین مدال جهانی کشتی فرنگی ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ را در سال ۱۹۸۳ به دست آورد. او در فینال وزن ۶۸ کیلوگرم در مقابل «تاپیوسی پیلا» کشتی‌گیر فنلاندی مغلوب و به مدال نقره قناعت کرد و در همین دوره از مسابقات بود که به علت این‌که «بیژن سیف‌خانی» کشتی‌گیر گیلانی وزن ۷۴ کیلوگرم کشتی فرنگی ایران با «رابینسون کوناشویلی» کشت‌گیر اسراییلی کشتی گرفت و با نتیجه هفت بر چهار وی را شکست داد، تیم پرامید کشتی آزاد بدون شرکت در مسابقات به تهران بازگردانده شد. محمد بنا خود در دو مقطع مربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران بوده است و موفقیت‌های قابل توجه‌ای را با این تیم کسب کرده و یکی از برجسته‌ترین مربیان کشتی جهان به شمار می‌رود. بنا اولین بار در سال ۲۰۰۵ هدایت تیم کشتی را به‌دست گرفت. روش‌های کاری او به قدری مورد توجه کارشناسان قرار داشت که حتا گرم کردن ورزش‌کاران توسط او نیز مورد فیلم‌برداری قرار می‌گرفت و با هدایت او تیم ملی کشتی فرنگی ایران توانست سه سال پیاپی صاحب مدال طلا در رقابت‌های قهرمانی جهان شود. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام گفته شده که محمد بنا این مربی موفق در سال ۲۰۰۷ در پی اختلاف با «محمدرضا یزدانی خرم» رییس فدراسیون کشتی از مربی‌گری تیم ملی برکنار شد اما پس از شکست سنگین تیم ملی کشتی ایران در المپیک پکن وی دوباره مربی این تیم شد و توانست تیم ملی ایران را در مسابقات جهانی ۲۰۰۹ با یک مدال طلا و سه مدال برنز به مقام دوم جهان برساند و این اولین بار بود که کشتی فرنگی ایران روی سکوی جهانی قرار می‌گرفت و این در حالی بود که پنج کشتی‌گیر این تیم برای اولین بار در مسابقات جهانی حاضر می‌شدند. در سال ۲۰۱۰ نیز در جام جهانی کشتی در ارمنستان، تیم ملی کشتی فرنگی ایران با هدایت بنا برای نخستین بار قهرمان جام جهانی شد. در همین سال این تیم با چهار مدال طلا و یک مدال برنز به مقام نخست بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگ‌جو رسید که به‌ترین نتیجه کشتی فرنگی ایران در بازی‌های آسیایی پس از بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران (هشت طلا و یک نقره در ده وزن) محسوب می‌شد. هم‌چنین تیم ملی کشتی فرنگی ایران در مسابقات جهانی سال ۲۰۱۱ در ترکیه با سرمربی‌گری محمد بنا علی رغم حضور نداشتن «حمید سوریان» با کسب دو طلا و یک برنز بر سکوی سوم جهان تکیه زد و از سوی فدراسیون جهانی کشتی، محمد بنا به عنوان مربی برتر سال ۲۰۱۱ جهان انتخاب شد. و امسال نیز در المپیک 2012 لندن با مربی‌گری محمد بنا، تیم کشتی ایران برای اولین بار در تاریخ کشتی، قهرمان المپیک شد. پس از قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی ایران در المپیک لندن، محمد بنا در گفت‌وگوی اختصاصی در لندن، اظهار کرده: پیش از این‌که به لندن بیاییم، گفته بودم شش دلاور داریم که همه آن‌ها به دنبال قهرمانی هستند. ما شش شانس مدال بودیم که برای کسب آن‌ها تلاش کردیم. حتا می‌دانستیم در شرایط خاص شاید اجازه ندهند مدال بگیریم، کشتی‌گیران ما جنگیدند و مبارزه کردند. خوشبختانه سه مدال طلا به کاروان ایران اضافه شد و به نظر من «سعید عبدولی» نیز حقش بود که طلایی باشد. این قهرمانی و سه مدال طلا را به مردم ایران تبریک می‌گویم که همیشه از ما حمایت می‌کردند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام وی درباره احساسش پس از این قهرمانی گفته: خوشحال‌ترین آدم روی زمین هستم اما از طرف دیگر نیز برای فرنگی‌کارانی که مدال نگرفتند، ناراحتم. واقعن این نتیجه افتخاری برای ورزش ایران بود، چراکه ما هیچ‌وقت در تاریخ المپیک چه قبل و بعد از انقلاب ورزشی نداشتیم که قهرمان المپیک شود اما فرنگی‌کاران ما دلاورانه مبارزه کردند و با سه مدال طلا بالاتر از روسیه قهرمان المپیک شدند. محمد بنا در پاسخ به این سوال که قبل از المپیک گفته بودید، کارتان در المپیک تمام می‌شود، آیا هم‌چنان روی حرفتان هستید؟ بیان کرد: می‌خواهم فردا که حرکت کردم و به ایران آمدم کنار مادرم باشم. مدتی را کنار خانواده‌ام باشم و به کارهای شخصی‌ام بپردازم. کشتی برای محمد بنا تمام شد. عاشقانه کشتی را دوست دارم، اما بعد از ده سال خسته شدم و دلم نمی‌خواهد برگردم. از مسئولان نیز می‌خواهم کاری نکنند که شرایط به گونه‌ای شود که حال من بدتر شود. واقعن خسته‌ام و شرایط ادامه کار را ندارم، بدون هیچ تعارفی از لطف تمام مردم و کسانی که از من حمایت کردند تشکر می‌کنم. آرزوی من قهرمانی در المپیک بود که با هم‌کارانی خوب و شاگردانی دلاور به این آرزو رسیدن سقف آرزوهایم بود و امیدوارم بعد از من جوانانی بیایند و این راه را ادامه بدهند. 6 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده