Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 مرداد، ۱۳۹۱ هدف اين مطالعه، بررسي برنامه پايداري شبكه سبزراهها، نمونه مطالعاتي سيمايسرزمين تهران است. برنامهريزي سبزراهها از جمله راهبردهاي برنامهريزي شهري در مقياس تغيير عرصهبندي سيمايسرزمينهاست. اين مطالعه، با تبيين شاخصهاي برنامه پايداري سبزراهها در رويكردهاي مختلف «تعادل محيطي»، «پايداري جغرافيايي-انساني» و «استعلاي بومي-انساني»، و كاربرد آن در شناسايي شبكه فضايي تهران، عملكرد شبكههاي بومشناختي تهران در روند تغيير سيمايسرزمين را ارزيابي ميكند. روش مطالعه، بر مبناي رويه مدلسازي، پژوهش تطبيقي-استنتاجي است. از طريق مقايسه شاخصهاي پايداري رويكردهاي مختلف بومشناختي، شاخصهاي جديدي براي برنامهريزي شبكه سبزراههاي شهري نتيجهگيري ميشود. در راستاي مطالعات «ارزيابي توان سرزمين» و «ارزيابي اثرات توسعه» در روند متعادلسازي شرايط محيطي، ارزيابي عملكرد شبكههاي بومشناختي در هدايت روند تغيير سيماي سرزمين ضروري است. تغيير سيمايسرزمين به معناي تغيير ساخت و عملكرد تماميت فضايي و بصري فضاي زيست انسان به دنبال كنشها و واكنشهاي متقابل بومشناختي و انسانشناختي حاصل ميآيد. تاكيد اين ارزيابي، لزوم تمركز بر علتها و معلولهاي تحركات تخصيص زمين در هدايت برنامههاي اجتماعي و عرصهبندي نوين سيماي سرزمينها است. از طريق شاخص هاي عملكرد بوم شناختي سبزراهها، امكان ارزيابي ساخت محيط و كنترل استعلايي تعاملات عرصههاي اصلي و فرعي، طبيعي و مصنوع، و دروني و بروني مناطق زيستي فراهم ميآيد. کلمات کلیدی: تغيير سيماي سرزمين، شاخص پايداري شبكه سبزراهها، عرصهبندي نوين سيماي سرزمينها نویسنده: شهيندخت برقجلوه دانلود مقاله لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده