Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 مرداد، ۱۳۹۱ حمل و نقل به دو دليل عمده مورد علاقه جغرافي دانان است. اول اينكه زير ساخت ها، ترمينال ها، تجهيزات و شبكه هاي حمل و نقل مكان هاي قابل توجهي را در فضاي جغرافيايي اشغال كرده اند و پايه هاي اصلي سيستم فضاي پيچيده را تشكيل داده اند، دوم از آنجايي كه جغرافي دان به دنبال تشريح و تبيين روابط فضايي هستند، در اين ميان شبكه ها نيز به طور خاص مورد علاقه جغرافي دانان هستند، زيرا اين شبكه ها هستند كه روابط متقابل فضايي را ممكن مي سازد. يك مدل حمل و نقل ايده آلي مدلي است كه لحظه اي بوده، ظرفيت نامحدود داشته باشد و هميشه نيز در دسترس باشد، كه با ديد جغرافيايي هدف اصلي حمل و نقل غلبه بر فضاست. فضايي كه به وسيله انواع مختلفي از محدوديت هاي طبيعي و انساني مانند فاصله، زمان، تقسيمات مديريتي و تو پو گرافي شكل يافته است. از اين رو اين سوال پيش مي آيد كه با چه مدلي مي توان با بهترين شكل فضا را تحليل و بررسي كرده و با شناخت پتانسيل ها و محدوديت هاي آن بهترين برنامه ريزي براي استفاده بهتر از فضا استفاده كرد. به اين منظور پژوهش حاضر با استفاده از روش پيمايش، مطالعات ميداني و تعيين نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهديدها به روش SWOT به ارائه استراتژي و راهبرد در جهت بهبود حمل و نقل عمومي (BRT) شهر تبريز مي پردازد.تجزيه و تحليل ها نشان داد كه سيستم اتوبوس هاي تندرو(BRT) در شهر تبريز هنوز نوپا بوده و از آستانه آسيب پذيري بسيار بالايي به علت كمبود امكانات و ساختارهاي زيربنايي حمل و نقل در شهر تبريز برخوردار بوده كه نيازمند بازنگري و ارائه سياست هاي مناسب در جهت رفع محدوديت ها و تقويت مزيت هاي موجود مي باشد. کلمات کلیدی: سيستم حمل و نقل عمومي(BRT) ،تحليل عوامل استراتژيك، حجم سفر، جابجايي سفر، شهر، شهر تبريز نویسندگان: كرامت الله زياري، ايوب منوچهري مياندواب، صابر محمد پور، احد ابراهيم پور دانلود مقاله 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده