Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 مرداد، ۱۳۹۱ در سال هاي اخير با سرعت گرفتن روند جهاني شدن، تصوير عمومي بسياري از شهرها، خصوصا كلان شهرهاي دنيا به سمت نوعي شباهت و يكنواختي در شكل و محتوا سوق داده شده است؛ به صورتي كه منظر شهري اين كلان شهرها بيش از اينكه در هماهنگي با بستر محلي باشد، به ديگر كلان شهرها در اقصي نقاط دنيا شباهت دارد. اين در حالي است كه هويت هر شهر بيش از آنكه براساس مشتركات شكل بگيرد، نشات گرفته از تفاوت ها و تمايزات فرهنگي و بومي است. در اين راستا منظر پايدار فرهنگي به-عنوان ابزاري در جهت پايداري قلمرو عمومي و فضاي شهري گرايش هاي نويني را در نظريه پردازي هاي شهري ايجاد كرده است. مقاله حاضر با هدف تدوين شاخص هاي سياست گذاري فرهنگي در قلمرو عمومي، برآن است تا براساس چارچوب هاي موجود در زمينه سياست گذاري و توسعه ي فرهنگي، اصول و شاخص هاي سياست گذاري فرهنگي را به منظور تحقق پايداري فرهنگي تبيين نمايد. بر اين اساس برنامه ريزي فرهنگي در نمونه هايي از كشورهاي شمال و جنوب مورد بررسي قرار مي گيرد. اين نمونه ها طيفي از برنامه ها در سطوح كلان و خرد را در برمي گيرد. با جمع بندي شاخص هاي سياست گذاري فرهنگي در نمونه هاي ارائه شده، و بررسي جايگاه برنامه ريزي فرهنگي در شهر تهران (برنامه جامع فرهنگي) در مقايسه با ساير نمونه ها، از خلال بررسي اهداف و سياست گذاري هاي مورد توجه در اين برنامه، شاخص هاي برنامه هاي فرهنگي در تهران تدوين شده است. بدين ترتيب مقاله حاضر، تحليلي است و روش تحقيق، اين نوشتار مبتني بر تحليل كيفي داده ها است. نتايج تحقيق نشان مي دهد، شاخص هاي موثر بر سياست گذاري فرهنگي با هدف دست يابي به توسعه پايدار فرهنگي موارد زير را در برمي گيرد: دسترسي، مشاركت، توجه به حقوق فرهنگي ، تنوع فرهنگي ، توجه به ميراث فرهنگي، نگهداشت خاطره، آموزش و تحصيل، خلاقيت، توجه به ايجاد مراكز و فعاليت هاي مدني و هنري. نویسندگان: ساسان صالحي ميلاني، مريم محمدي دانلود مقاله 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده