azarafrooz 14221 اشتراک گذاری ارسال شده در 31 تیر، ۱۳۹۱ از نظر علمی به فیزیولوژی خنده ژلوتولوژی گفته می‌شود كه شامل مطالعه حوادثی است كه در بدن طی خنده رخ می‌دهد. خنده یك رفلكس حركتی است و نیاز به هماهنگی حركت پانزده ماهیچه صورت دارد، پاسخ خنده یك عكس‌العمل فیزیولوژیك قابل پیش‌بینی مؤثر بر ماهیچه‌های صورت است كه باعث انقباض ماهیچه‌های اسكلتی، بالا رفتن ضربان قلب و فشار خون، تغییرات در تنفس و افزایش تولید كاتكولامین‌ها همراه با فعالیت سمپاتیك است. بعد از اتمام خنده، فعالیت پاراسمپاتیك شروع می‌شود و موجب ایجاد حالت آرامش كلی در فرد می‌شود. درباره اثرات خنده تاكنون مطالعات زیادی انجام شده است. اولین مطالعه در سال 1930 توسط پاسكیند تحت عنوان تأثیر خنده بر تون عضلات و مطالعه لیود درباره اثر خنده بر سیستم تنفس انجام شده است. محققان دیگر اثرات خنده را بر جسم، عاطفه و روان مورد بررسی و مطالعه قرار داده‌اند. در این مقاله به تغییرات فیزیولوژیكی ایجاد شده در جریان خنده از طریق تأثیر آن بر سیستمهای عصبی مركزی، قلبی عروقی، تنفس و سیستم ایمنی اشاره شده است. سیستم عصبی مركزی: اثر دقیق خنده و شوخی بر سیستم عصبی مركزی هنوز كاملاً شناخته نشده است، و هنوز به صورت تئوری است. بدین ترتیب كه باعث افزایش سطح كتكولامین‌ها می‌شود. از اثرات سودمند شوخی، بالا بردن هوش و كاركرد خوب حافظه است. سیستم قلبی عروقی: خنده یك منبع عالی برای ورزش قلبی مخصوصاً در بیماران بی‌تحرك است. در طی خنده افزایش ضربان قلب و فشار خون رخ می‌دهد. خنده ورزشی برای ماهیچة قلبی یا میوكاردیوم است و چرخة گردش خون سیاهرگی و سرخرگی را تقویت می‌كند و باعث افزایش حركت اكسیژن و مواد غذایی به بافتها می‌شود و به بازگشت سیاهرگی كمك می‌كند. خنده با كمك به قفسه سینه به كاهش سكون خون وریدی و خطر تشكیل ترومبوز را می‌كاهد . مك‌گی معتقد است كه خنده باعث بالا رفتن ضربان قلب برای حدود پنج دقیقه است . سیستم تنفسی : خنده و گریه آرامش تنفسی را تسهیل می‌كنند كه اینكار توسط تنفس دیافراگمی صورت می‌گیرد كه بر خلاف تنفس سینه‌ای است كه در اثر فشار روحی بوجود می‌آید و همراه با پاسخ جنگ یا فرار است[4]. خنده با تهویه و تمیز كردن راه‌هوایی در بیمارانی كه دچار بیماری مزمن تنفسی مانند آمفیزم هستند، كمك می‌كند. خنده و شوخی به چرخه طبیعی تنفس كمك می‌كند. تهویه را می‌افزاید و تبادل هوای باقیمانده را می‌افزاید، در نتیجه اكسیژن خون بالا می‌رود. مك‌گی(1998) معتقد است كه تغییرات سودمندی در دستگاه تنفس همراه خنده مشاهده می‌شود. مثلاً: بیماری كه در معرض خطر عفونت ریوی است، خنده به او كمك می‌كند كه هوای باقیمانده كه حاوی سطح بالایی از دی‌اكسید‌كربن و بخار آب است، با هوای غنی از O 2 جایگزین شود[2]. یعنی Co 2 دفع و O 2 جایگزین آن شود. خنده می‌تواند با توسعه «عمل سرفه» به تمیز شدن نای و برونش‌ها از خلط و موكوس كمك كند. همینطور خنده باعث كاهش سطح بخار آب و Co 2 در ریه شده؛ بنابراین باعث كاهش خطر عفونتهای ریوی می‌شود . سیستم ایمنی: تعدادی از مطالعات نشان داده كه شوخی باعث افزایش غلظت ایمونوگلوبین‌ها در بدن، بخصوص ایمونوگلوبین A را كه بدن را بر علیه عفونتهای مجاری فوقانی تنفسی محافظت می‌كند. ایمونوگلوبین A در ترشحاتی از قبیل شیر، بزاق، اشك، ترشحات تنفسی موجود است. این ایمونوگلوبین غشاء مخاطی را بر علیه باكتری‌ها و ویروس‌ها محافظت می‌كنــد . در طی خنده افزایش جالب توجهی در ایمونوگلوبین‌های M و G و كمپلمان 3 كه به آنتی‌بادی‌ها در تخریب سلولهای عفونی شده كمك می‌كند و همینطور افزایش گامااینترفرون نیز مشاهده شده است. IgM نیز در دفاع بر علیه باكتری و ویروس‌ها اهمیت فراوانی دارد. از آن‌جایی كه IgM می‌تواند با آنتی‌ژن در ده محل پیوند شود، دارای بالاترین قدرت در بین تمام ایمونوگلوبین‌هاست. IgG در چهار زیر گروه است: و از IgG 1 تا IgG 4 تقسیم می‌شود. IgG 2 بر ضد آنتی‌ژن‌های پلی‌ساكاریدی است كه ممكن است مهمترین دفاع میزبان بر علیه باكتری‌های كپسول‌دار باشد. این ایمونوگلوبین یك دفاع مهم بر علیه باكتری و ویروس‌هاست. تنها آنتی‌بادی است كه از جفت عبور می‌كند. بنابراین فراوان‌ترین ایمونوگلوبین در نوزاد است . گامااینترفرون‌ها نقش مهمی در تشدید پاسخ ایمنی دارند. واژة كمپلمان نیز به مجموع تركیباتی در سرم اطلاق می‌شودكه همراه با آنتی‌بادی‌های متصل به آنتی‌ژن، خواص بیولوژیك گوناگونی را نشان می‌دهد كه یكی از آنها قدرت انهدام سلولها یا میكروارگانیسم‌هاست. كمپلمان از گروهی از پروتئین‌‌های سرمی تشكیل شده است كه به طور هماهنگ و با توالی منظمی عمل می‌كنند تا آثار خود را اعمال نمایند. این پروتئین‌ها ایمونوگلوبین‌ها نیستند. محققان همچنین در یافته‌اند كه افزایش نیز در تعداد و فعالیت سلولهای كشنده طبیعی و سلولهای تی و سلولهای بی و سلولهای تی كمك كننده دیده شده است. سلولهای كمك كننده تی: سال‌هاست مشخص شده كه یكی از اعمال كلیدی سلولهای تی كمك كننده همكاری با سلولهای بی در جهت تولید آنتی‌بادی علیه ردة اصلی آنتی‌ژن‌ها كه وابسته به تیموس نامیده می‌شوند، است. تحقیقات پیشین نیز نشان داده كه خنده و شوخی، تولید سلولهای تی كمك كننده را تحریك می‌كند. این سلولها توسط ویروس ایدز مورد حمله قرار می‌گیرند. پس احمال دارد كه شوخی بتواند به بدن در مبارزه با ایدز كمك كند. سلولهای T و B دو نوع سلول اصلی در ایمنی اكتسابی هستند. لنفوسیتهای B آنتی‌بادی بر علیه مادة بیگانه ساخته و به داخل خون ترشح می‌كنند. لنفوسیتهای T آنتی بادی نمی‌سازند. اما خود به جستجوی عامل مهاجم می‌روند تا اثر خودشان را اعمال كنند. همچنین به لنفوسیتهای B در تولید آنتی‌بادی كمك می‌كنند. این سلولها، ماكروفاژها را فعال می‌كنند و نقش اصلی در ایجاد و تنظیم ایمنی اكتسابی دارند . لیدی (1992) نیز معتقد است كه: شوخی و خنده باعث كاهش میزان رسوب گلبولهای قرمز و باعث افزایش فعالیت سلولهای كشنده طبیعی و كاهش كورتیزول و لنفوسیتهای بلاستوژن می‌شود و باعث افزایش غلظت ایمونوگلوبین A هم می‌شود دوگان (1989) نیز چنین می‌نویسد: بر طبق گفته جان دایموند، خندیدن باعث انقباض ماهیچه بزرگ زیگوماتیكوس در صورت می‌شود كه غده تیموس را تحریك می‌كند تا تیموزین را ترشح كند. تیموس كه غده بزرگ و قدرتمند در سیستم ایمنی نامیده می‌شود، تولید لنفوسیتهای سلول تی را تنظیم می‌كند. وقتی كه افراد افسرده می‌شوند سیستمهای ایمنی هم تضعیف می‌شود، همان‌گونه كه گالن گزارش كرده است . فرای (1992) اظهار می‌دارد كه خنده باعث تقویت سیستم ایمنی شده و به عمل فاگوسیتوز در سیستم ایمنی كمك می‌كند و به بدن در مبارزه با عفونت كمك می‌كند. دوگان معتقد است كه عملكرد زیستی خنده و گریه، تأثیراتی است كه در تغییرات بیوشیمیایی بدن دیده می‌شود و باعث كم شدن فشاری است كه در اثر عواطف دردناك مانند ترس خشم می‌باشد. اشك‌ها و ترشحات بینی كه در طی خنده و گریه بوجود می‌آید حاوی هورمون‌ها، استروئیدها و سمومی است كه در بدن در طی تنش جمع می‌شود. هم خنده هم گریه تولید كولامین‌ها را در خون افزایش می‌دهند. تاثیر بر هورمون ها خنده موجب کاهش هورمون های استرس زا مانند: کورتیزول، آدرنالین(اپی نفرین) ، دوپامین و هورمون رشد می شود. در اثر خندیدن، میزان هورمون کورتیزول، 39 درصد و میزان هورمون آدرنالین 70 درصد کاهش می یابد. همچنین باعث افزایش مقدار هورمون های سلامتی از قبیل: آندورفین و نوروترانسمیتر می گردد. 4 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده