meysam62 4529 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 تیر، ۱۳۹۱ [h=1] [/h]وقتي دو نفر با هم آشنا مي شوند، اوايل رابطه فاصله هايي با هم دارند كه ناشي از خجالت و رودربايستي و عدم شناخت يكديگر و نبود صميميت است؛ اما هر چه اين ارتباط پيش مي رود، فاصله كمتر مي شود و بعد از ازدواج مي توان گفت فاصله كاملا از بين مي رود و زن و شوهر به هم نزديك مي شوند. حاصل از بين رفتن فاصله ها صميميت است؛ يعني همسران با هم صميمي مي شوند و از هم خجالت نمي كشند. شوخي حالتي است كه در صميميت پيش مي آيد. شوخي حالتي مثبت در ذهن است و موقعي ايجاد مي شود كه فردي، موضوعي ناهمخوان، غيرمنتظره يا سرگرم كننده را بگويد يا انجام بدهد يا موقعيتي با همين توصيف براي كسي اتفاق بيفتد كه ديگران را بخنداند. اما در زندگي مشترك هميشه شوخي باعث خنده نمي شود. گاهي شوخ طبعي زياد باعث دلخوري مي شود. وجود شوخي در زندگي مشترك لازم است و نبود آن و خشكي رفتار همسران با هم مي تواند مشكل ساز شود. در ادامه به نكات بيشتر و دقيق تري راجع به شوخ طبعي همسران اشاره مي كنيم. شخصيت هاي شوخ طبع شوخ طبعي خصلتي است كه بعضي افراد از آن برخوردارند. افراد شوخ طبع معمولا از خنداندن ديگران لذت مي برند. اين افراد زياد مي خندند و اهل لطيفه گفتن و تعريف كردن خاطرات خنده دار هستند و اتفاقات را از ديد طنز مي نگرند. در ميان اين افراد، كساني هستند كه زندگي را نيز شوخي مي گيرند و هيچ اتفاقي نمي تواند آنها را ناراحت كند و در واقع در شوخي كردن و به شوخي گرفتن مسائل افراط مي كنند. معمولا همسران اين دسته آنها را بي مسووليت مي دانند؛ چون هيچ وقت نگران مشكلات و اتفاقات نيستند و همسرشان مجبور است به جاي آنها هم نگران باشد. همسران كساني كه زندگي را شوخي مي گيرند و در مسائل مهم زندگي جديت ندارند، به مرور عصبي و پرخاشگر مي شوند و ديگر شخصيت همسران شوخ طبع شان برايشان جذاب نيست و گاهي عذاب آور هم هست. اين افراد بايد به ياد داشته باشند كه زندگي را بايد جدي گرفت و در قبال آن احساس مسووليت كرد. افراد شوخ طبع چون مي توانند استرس و اضطراب را براحتي از خود دور كنند، با كمي تغيير در رفتارشان مي توانند به همسرشان آرامش دهند نه اين كه با شوخي گرفتن همه چيز او را عصبي كنند. اين افراد مي توانند از آرامش شان در جهت مثبت استفاده كنند. در مورد شوخي و بذله بايد مراقب بود كه در آن، فرد خاصي هدف قرار نگيرد؛ بلكه موقعيت ها بهانه اصلي شوخي و بذله باشند. دسته اي ديگر از افراد شوخ طبع، كساني هستند كه همه چيز را مسخره مي كنند و مسخره كردن را با شوخي اشتباه مي گيرند. همسران اين افراد اعتماد به نفس خود را از دست مي دهند؛ چون دائما در حال مسخره شدن هستند. اين افراد از اشتباهات لغوي تا زمين خوردن يا نقاط ضعف افراد نمي گذرند و آنها را به سخره مي گيرند. آنها متوجه اين موضوع نيستند كه همسرانشان دلشكسته و غمگين مي شوند. آنها بايد ياد بگيرند كه مسخره كردن ديگران را مي رنجاند و خنداندن ديگران به قيمت آزار رساندن به كس ديگري اصلا كار درستي نيست. در مورد شوخي و بذله بايد مراقب بود كه در آن، فرد خاصي هدف قرار نگيرد؛ بلكه موقعيت ها بهانه اصلي شوخي و بذله باشند. توجه كنيد كه مضحكه قرار دادن يك نفر در جمع، جنبه طنز ندارد و حتي شوخي هم نيست. فقط مي توان آن را تظاهر مستقيم پرخاشگري دانست. اين كار موجب افزايش تنش در جمع و كاهش سطح بهداشت رواني مي شود و در همسران باعث از بين رفتن دوستي و محبت بين آنها خواهد شد. شخصيت هاي متضاد، ابتداي كار براي هم جذابند؛ اما وقتي وارد زندگي مي شوند، اين تفاوت هاي آشكار باعث ايجاد مشكلات در زندگي مي شود. دسته اي ديگر از افراد شوخ طبع، كساني هستند كه در عين شوخ طبعي با مسووليت و جدي اند و به ديگران و بخصوص همسرشان احترام مي گذارند و مواظبند با شوخي، كسي را ناراحت نكنند. اين افراد با شوخ طبعي خود به ديگران آرامش مي دهند و باعث مي شوند ديگران در كنار آنها شاد باشند. حال فرض كنيد يك فرد بسيار جدي با شخصي ازدواج كند كه همه چيز را به شوخي مي گيرد و به هيچ چيز زندگي اهميت زيادي نمي دهد. شخصيت هاي متضاد، ابتداي كار براي هم جذابند؛ اما وقتي وارد زندگي مي شوند، اين تفاوت هاي آشكار باعث ايجاد مشكلات در زندگي مي شود. فرد جدي مي خواهد توجه همسرش را بر مسائل زندگي متمركز و با همكاري جدي او مشكلات را حل كند؛ اما همسرش مي خواهد او سختگير نباشد و همه چيز را اينقدر جدي نگيرد. اين همه فاصله در اختلاف عقيده مشكل ساز است، مگر اين كه هر دو طرف از اين همه جديت يا اين همه شوخ طبعي دست بردارند و به تعادل برسند. شوخي يا بيان دلخوري ها بعضي افراد براي اين كه اعتراض ها و ناراحتي هاي خود را بيان كنند، از راه شوخي وارد مي شوند و با جمله هاي كنايه آميز حرف خود را مي زنند. اين كار تا جايي كه به بي احترامي و مسخره كردن نينجامد، اشكالي ندارد. شما بايد در رفتار همسرتان دقت كنيد و از شوخي هاي او متوجه منظورش بشويد، اما اين دقت نبايد تبديل به يك وسواس شود، طوري كه هر شوخي را به منظور ناراحتي برداشت كنيد. كسي كه دلخوري هايش را با شوخي بيان مي كند، شايد در گفتن مستقيم آن دچار مشكل است و شايد هم دوست ندارد راجع به اين موضوع بحث كند. او فقط مي خواهد ناراحتي اش را بيان كند. يادتان باشد كه شما بايد آنقدر با همسرتان دوست باشيد كه بتوانيد براحتي ناراحتي هاي خود را به او بگوييد و همسرتان نيز با شما اين گونه باشد. پس از كنايه زدن بپرهيزيد؛ اما بيان دلخوري ها براي زماني كه نمي توان براحتي حرف دل را زد، مي تواند يك راه باشد كه البته نبايد در آن افراط كرد. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده