Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 28 خرداد، ۱۳۹۱ برنامه ریزی کاهش اثرات زلزله در سطوح شهری، مجموعه تصمیمات و اقداماتی که منجر به کاهش تلفات و خسارات ناشی از زلزله در سطح شهر گردد. پهنه سرزمین ایران به لحاظ استقرار در کمربند لرزه خیزی جهان به طور متوسط هر 5 سال شاهد یک زلزله بالای 7 ریشتر می باشد. از طرف دیگر قابلیت ظهور سوانح ناشی از عوامل خطرآفرین اقتصادی - اجتماعی و کالبدی مانند تمرکز جمعیت در چند شهر عمده، اقتصاد متغیر، مهاجرت از روستا به شهر، و ضعف سازه های کالبدی ... را نیز داراست که در اثر ادغام اثرات زلزله با اثرات ناشی از ضعف ساختارهای اقتصادی و کالبدی کشورمان، فجایع عظیمی در اثر بروز زلزله روی می دهد. سازمان ملل متحد جهت مقابله منطقه با سوانح طبیعی، دهه 1990 را دهه بین المللی ممقابله با سوانح طبیعی اعلام گردیده است. لذا با توجه به آسیب پذیری زیاد کشورمان در مقابل زلزله و همچنین در راستای هماهنگی با اقدامات سازمان ملل متحد جهت مقابله با زلزله، ضروری است تا مطالعات و تحقیقات جامعی در ارتباط با شناخت اثرات زلزله و یافتن راه حل های مناسب برای کاهش اثرات نامطلوب آن صورت گیرد. بدین ترتیب هدف کلان رساله، اولاً شناسایی ویژگی ها و اثرات زلزله، ثانیاً تلفیق فرآیند برنامه ریزی شهری با برنامه ریزی کاهش اثرات زلزله و نهایتاً ارائه ضوابط و مقررات کاربرد اراضی با توجه به میزان آسیب پذیری نواحی مختلف شهری می باشد. فهرست مطالب: فصل اول: مقدمه فصل دوم: بررسی مبانی نظری و تجربی برنامه ریزی کاهش اثرات زلزله فصل سوم: انتخاب نمونه موردی فصل چهارم: برررسی و تحلیل منطقه 20 شهر تهران فصل پنجم: پهنه بندی خطر زلزله در منطقه 20 شهر تهران فصل ششم: طراحی برنامه راهبردی کاهش اثرات زلزله منطقه 20 شهر تهران پایان نامه مذکور توسط عبدالجلال ایری و با راهنمایی دکتر ذهره عبدی دانشپور و مشاوره فریبرز ناطقی الهی در دانشگاه شهید بهشتی در سال 1378 برای اخذ مدرک کارشناسی ارشد شهرسازی ارائه شده است که می توانید از پیوست دانلود کنید: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده