MHM2010 564 ارسال شده در 12 فروردین، 2011 به نظر من آشنايي به موقع با توجه به نياز هر فرد بايد ابتدا از خانواده انجام بشه حالا يكي تو 5 سالگي يكي تو 10 سالگي كنجكاوي ميكنه اما نوع برخورد پدر و مادر با فرد خيلي مهمه كتمانش و برخورد جلوگيرانه ميتونه بر انگيختگي كنجكاوي بيش از حد رو بدنبال داشته باشه و شروع بيموقعش ميتونه دريدگي مفرط ببار بياره اگه پدر با پسر و مادر با دختر بتونه صحبتهاي آگاهي دنده داشته باشه بهتره من هميشه از پدر مرحومم ميترسيدم كه چه رفلكسي داره واسه همين همه چيزمو ازش پنهون ميكردم اما با وجود اختلاف سني كه با مادرم دارم خيلي از مشكلاتم رو با ايشون در ميون گذاشتم(البته با حفظ شئونات) و ايشونم با تدبيرهاي هوشمندانه راهنماي من بود و همين باعث شد چيزي رو ازش پنهون نكنم با اي اوصاف ميبينيد در يك خانواده نوع برخورد چقدر مهمه و تاثير گذاره 3
Mahnaz.D 61917 ارسال شده در 12 فروردین، 2011 ببینید یه نکته ی جالب وجود داره. تا وقتی بچه ایم میگن: خودت بزرگ می شی می فهمی. وقتی بزرگ می شیم و هنوز نفهمیدیم و سئوال می پرسیم می گن: وااااااااااا خجالت بکش...یعنی نمی دونی؟ 3
حامد رهنما 40 ارسال شده در 17 مهر، 2012 مریم خانم خیلی خیلی ممنون آموزنده بود به نظر من حالا حالاها مونده خانواده ها بفهمن این چیزا رو اول از همه مربیهای تربیتی باید اموزش ببینن البته به نظر من 1
ارسال های توصیه شده