Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 خرداد، ۱۳۹۱ ظهور نظريات «توسعه درون زا» از اوايل قرن بيستم تاكنون نياز به مرمت بافت هاي فرسوده دروني شهرها را الزامي مي كند. بافت هاي واجد ارزش، با وجود ارزش هاي محتوايي (تاريخي، فرهنگي و اجتماعي) از نظر ريخت شناسي بافت و الگوي نوسازي دچار آشفتگي هاي بصري و عملكردي هستند. براي حل مساله اين بافت ها تاكنون رويكردهاي متفاوتي تحت عنوان موزه اي، توانمند سازي و اُرگانسيتي اتخاذ گرديده است؛ رويكرد اُرگانيستي كه با جامع نگري سعي در تكيه بر ميراث موجود در بافت هاي فرسوده واجد ارزش و تلفيق اقتصاد و فرهنگ و احياي پايدار بافت هاي تاريخي از طريق تعيين نقش آن ها در سازمان فضايي شهر دارد، با تئوري هاي جديد ساماندهي شهري از جمله «توسعه خلاق» همخوان است كه يكي از روش هاي پياده سازي توسعه خلاق برنامه ريزي گردشگري بافت هاي فرسوده مي باشد. اين مقاله با بررسي نظريات نوين توسعه بويژه توسعه خلاق با رويكرد گردشگري و تدوين مدل (SZCD)، كه مدلي براي شناسايي پهنه هاي زمينه ساز توسعه خلاق بافت فرسوده با رويكرد گردشگري در برنامه ريزي شهري با استفاده از تحليل سلسله مراتبي (AHP) است. عوامل، معيارها و شاخص هاي مدل در محدوده امامزاده يحيي را استخراج كرده و نتيجه را در قالب پهنه زمينه ساز توسعه پيشنهاد كرده است. کلمات کلیدی: توسعه خلاق، پهنه هاي زمينه ساز، گردشگري، مدل شناسايي پهنه هاي زمينه ساز توسعه خلاق (SZCDM)، تحليل سلسله مراتبي (AHP)، تهران نویسندگان: محسن رفيعيان ، محمدرضا بمانيان، مجتبي رفيعيان دانلود مقاله 6 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده