Mohammad Aref 120454 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 خرداد، ۱۳۹۱ بروز حوادث مختلف در كشور با توجه به «گستردگي» و «تنوع اقليمي»، «خطراتِ انسان ساخت»، «شكاف بين محيطهاي شهري و روستايي»، «توزيع ناعادلانه امكانات و خدمات» و «عدم وجود سلسله مراتب خدمات رساني در جامعه روستايي»، بروز مشكلات فاجعه آميز را در پي دارد. يكي از راههاي افزايش كارايي و ضريب ايمني روستاها در گروِ شناسايي، مطالعه و اجراي صحيح روشهاي نوين كاهش ريسك با احداث پايگاههاي آتش نشاني و مكان يابي صحيح آنها در روستاها مي باشد. در اين پژوهش در دهستان طاهرگوراب از توابع بخش مركزي شهرستان صومعه سراي گيلان، با هدف سنجش عملكرد پايگاه موجود و بهبود الگوي سلسله مراتب خدمات رساني و تعيين مكان بهينه پايگاه آتش نشاني روستايي، محدوده مورد نظر با استفاده از روشهاي «اسنادي و ميداني» و «روش تحليلي- توصيفي» و روشهاي كمي مورد بررسي قرار گرفت. بر اين اساس روستاي طاهرگوراب با داشتن تعداد جمعيت زياد (1317 نفر) و حداقل مجموع فواصل (102.9 كيلومتر) نسبت به ساير روستاها، وجود بيشترين خدمات در مجموع انواع موسسات بر اساس «روش گاتمن» (29 واحد) و با دارا بودن بالاترين «ارزش مركزيت» (2.81)، مناسبترين مكان براي احداث و توسعه پايگاه آتش نشاني مي باشد. همچنين بر اساس مدل SWOT نقاط قوت، ضعف، تهديد و فرصت در پايگاه مورد نظر از جنبه هاي مختلف محيطي- اكولوژيكي، اقتصادي، مديريتي بررسي شده و در نهايت راهكارهاي ارائه بهينه خدمات جامع ايمني و آتش نشاني ارائه شده است. نتايج حاصله حكايت از نقش مثبت و موثر اين پايگاه در مقابله با حوادث بخصوص حريق و افزايش رضايت مردم از عملكرد اين پايگاه دارد. کلمات کلیدی: بهينه سازي، سلسله مراتب، سكونتگاههاي روستايي، پايگاه آتش نشاني روستايي، طاهرگوراب، گيلان نویسندگان: نصراله مولايي هشتجين، سيد حبيب راضي دانلود مقاله 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده