sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 31 اردیبهشت، ۱۳۹۱ زنده‌ياد محمود پاينده لنگرودي مردم‌شناس، شاعر، فرهنگنامه‌نويس، خوشنويس در 12 آبان سال 1310 خورشيدي در شهر لنگرود به دنيا آمد. پدرش محمد نباتچي از بازاريان خوشنام لنگرود بود. پاينده، تحصيلات ابتدايي را در شهر لنگرود به پايان برد، اما به دليل بيماري پس از 2 سال ترك تحصيل بار ديگر به دبيرستان رفت و به تحصيلات خود ادامه داد. پس از پايان تحصيلات دبيرستاني به كارهاي فرهنگي رغبت نشان داد و در كنار آن به فعاليت سياسي پرداخت. در همين دوران با نشريه «چلنگر» آشنا شد و به سرودن شعر پرداخت. پس از كودتاي 28 مرداد 1332 به دليل فشارهايي كه بر او وارد مي‌شد، زادگاه خود را ترك گفت و به تهران كوچ كرد. در سال‌هاي 1333 و 1334 با اهل قلم تهران آشنا شد و با مجله اميد ايران به همكاري پرداخت و هر هفته دو صفحه از مجله را با شعر سياسي خود پر كرد. مجله اميد در سال 1334 پس از يك سال انتشار از فعاليت باز ماند و تعطيل شد. پاينده قريحه‌اي خوش داشت و به فارسي و گيلكي شعر مي‌سرود. او از رهروان سبك نيمايي بود و در سال 1334 نخستين مجموعه اشعار خود را به نام «گل عصيان» با مقدمه پرويز جهانگير منتشر كرد. 2 سال بعد ترانه‌هاي گيلكي (مجموعه‌اي شامل 44 دوبيتي) از ناصر فرهاديان، شهدي لنگرودي و محمود پاينده را در سال 1336 منتشر و چاپ كرد. خوشنويسي را در انجمن خوشنويسان نزد استاداني چون: ابراهيم بوذري، حسين ميرخاني و عبدالله فرادي آموخت و از سال 1337 براي امرارمعاش به كارهاي مختلف از جمله: حسابداري، نقاشي، تابلونويسي و خوشنويسي دست يازيد. مدتي در سازمان تبليغاتي «آوازه» به كار طراحي اشتغال ورزيد و طراحي‌هاي او خواستاران زيادي داشت. بعدها در موسسه كيهان استخدام شد و تا زمان بازنشستگي در آن موسسه مشغول به‌كار بود. در سال 1338 نخستين منظومه گيلكي خود را به‌نام «يه شو بو شوم روخئونه» (شبي به رودخانه رفتم) را سرود و در سال 1358 آن را به چاپ رساند. شاعر در اين اشعار دلتنگي و نوستالژي خود را بيان مي‌دارد و انديشه سياسي‌اش را بازتاب مي‌دهد. پاينده دومين منظومه گيلكي‌اش را به‌نام «ليله كوه» در سال 1347 سرود و آن را در سال 1358 منتشر كرد. بن مايه اشعار منظومه بر باورها و اعتقادات مردم زادگاهش استوار است. مجموعه‌اي از اشعار فارسي شاعر در دو قالب كلاسيك و نو در سال 1383 پس از وفات شاعر چاپ و منتشر شد. او يكي از چهره‌هاي سخت‌كوش در عرصه فرهنگ عامه بود، كوشش‌هاي او در جهت گردآوري فولكور زادگاه خود از او چهره‌اي جاودانه ساخته است «فرهنگ گيل و ديلم» وي در ششمين دوره كتاب سال به‌عنوان اثري برتر برگزيده شده است. وي ريا و تظاهر را بد مي‌داشت و به مردم خود عشق مي‌ورزيد و تا پايان عمرش به آرمان‌هايش پايبند بود. گستره كار او فرهنگ عامه، شعر و ادبيات، تاريخ و طراحي و نقاشي بود. او در شامگاه 27 آبان 1377 در 67 سالگي در تهران جهان را بدرود گفت و در زادگاهش لنگرود به خاك سپرده شد. بيش از 17 كتاب و ده‌ها مقاله‌ي پژوهشي از وي در نشريات و مجلات و جنگ‌هاي ادبي و پژوهشي مختلف از جمله: سالنامه اميد ايران، ماهنامه كاوه، يادگار نامه فخرايي، چيستا، گيلان نامه، صداي شاليزار، گيله‌وا، يادنامه استاد شهدي، كتاب گيلان، راهنماي سياحت و زيارت گيلان و ... به چاپ رسيده است. آثار و تاليفات: الف: شعر و ادبيات 1 - گل عصيان (مجموعه شعر فارسي شامل 22 شعر) تهران، 56 ص (1334) 2 - ترانه‌هاي گيلكي (مجموعه 44 دو بيتي گيلكي) تهران، 26 ص، (1336) 3 - يه شو بوشوم روخئونه، ناشر مولف، 80 ص (1357) 4 - ليله كوه، تهران، ناشر مولف، 50 ص (1357) 5 - شعرهاي گيلكي افراشته، گردآوري و برگردان، رشت، گيلكان، 288 ص (1374) 6 - گيلوا (مجموعه اشعار فارسي)، تهران، آتنا، 165 ص (1383) ب: مردم‌شناسي و فرهنگ عامه 1 - مثل‌ها و اصطلاحات گيل و ديلم، تهران، بنياد فرهنگ ايران، چاپ دوم، تهران، سروش،302 ص (1374) 2 - آيين‌‌ها و باورداشت‌هاي گيل و ديلم، تهران، بنياد فرهنگ ايران، چاپ دوم، تهران، پژوهشگاه مطالعات علوم انساني، 428 ص (1377) 3 - پل خشتي لنگرود (خشته پل)، تهران، ناشر مولف، 12 ص (1357) 4 - فرهنگ گيل و ديلم، تهران، انتشارات اميركبير، چاپ دوم، تهران، 788 ص (1376) پ: تاريخ 1 - قيام غريب شاه گيلاني مشهور به عادلشاه، تهران، انتشارات سحر، 108 ص (1357) 2 - يادي از دكتر حشمت جنگلي، تهران، انتشارات سحر، 108 ص (1368) 3 - خونينه‌هاي تاريخ دارالمرز (گيلان و مازندران)، رشت، گيلكان، 306 ص (1370) آثار در دست چاپ: 1 - فرهنگ گيل و ديلم جلد دوم. 2 - گيلان در شعر شاعران 3 - مجموعه داستان‌‌هاي كوتاه (مشتمل بر چهل داستان كوتاه) برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده