حمل و نقل عمومی و نیمه عمومی

[Mohammad Aref 120452]

[COLOR=#b22222][B]نکاتی پیرامون حمل و نقل سریع اتوبوسی (BRT) در شهر وینیپگ[/B][/COLOR]

اخیراً انجمن BIZ در مرکز شهر وینیپگ، اجلاس توسعه مبتنی بر حمل و نقل را تشکیل داد تا بر سر این بحث کنند که چگونه می‌شود حرف دل همسایگان پیرامون سیستم جدید حمل‌ و نقل سریع اتوبوسی وینیپگ را بیان کرد. جالب این بود که از همان شروع جلسه، کسبه‌ مرکز شهر فهمیدند که پشت مذاکرات به جایی قوی‌تر گرم است. استفانو گراند، رئیس BIZ، این را ساده تر بیان کرد: “اجلاس توسعه مبتنی بر حمل و نقل (TOD) از سوی شبکه @downtownWpgBIZ حمایت می‌شود چرا که تجارت خوبی است”.

شهردار، برایان بومن، اجلاس را با یک بینش قویِ شهر‌سازی و تعهد به توسعه شش مسیر حمل‌و‌نقل سریع در وینیپک تا سال 2030 آغاز کرد. وی در سخنان خود ملزومات ایجاد فضای لازم برای رشد یک وینیپک پر‌رونق و تواناتر در تأمین مطالبات فعلی را برشمرد.

BIZ چندین سخنران بین المللی را به ارمغان داشت؛ از جمله John Norquist، شهردار سابق میلوکی و مدیر عامل سابق کنگره نوشهر گرایی، آنتونیو گومز-کاخ از DIALOG تورنتو، و اریک بک‌استورم، برنامه ریز ارشد TOD ادمونتون.

در مجمع عمومی صبح، این اعضا و سخنگویان محلی چندین نکته کلیدی را به اشتراک گذاشتند که موضوعی شد برای میزگرد کل روز و در نهایت برای مجمع عمومی شب. ایده‌هایی که ارزش به خاطر سپردن دارند، با تشکر از اعضای فعال توییتر:
[LIST]
[*]نکته اصلی، محله‌های پویا و پیاده مدار با حمل‌ و‌ نقل در دسترس هستند. -“برایان بومن”
[*]بهترین زمان برای ایجاد TOD، سی سال پیش بود؛ دومین فرصت آن امروز است. -“مشاور، برایان مِی”
[*]TOD در رابطه با پذیرش ریسک و ایجاد شهری بهتر است. -“برایان بومن”
[*]مهم است که توسعه مبتنی بر حمل و نقل را به منظور جذب مردم قانونی بشماریم، هرچند که تجربه‌ شهری در مسیر خود به سمت حمل‌ و نقل در حرکت است. -“جان نوریست”
[*]چه کسی باید به فکر توسعه مبتنی بر حمل‌ و‌ نقل باشد؟ هرکس که می‌خواهد شهرنشینی ادامه پیدا کند. -“اریک بک‌استورم”
[*]اگر حول محور ماشین‌ها برنامه ریزی کنید، دیگر نمی‌توانید شهری سرزنده و پیاده مدار بسازید. -“جان نوریست”
[*]TOD در واقع در اکثر ایستگاه‌های حمل‌ و نقلی سراسر کانادا غیرقانونی است. -“هازل بوریز”
[*]پوشیدن دستکش کاری روزانه (منظور آماده شدن و فکر کردن به صورت پیاده برای برنامه‌های روزانه است) در مسیر خود برای رسیدن به ایستگاه حمل‌ و نقل، تندرستی را بالا می‌برد. -“جان نوریست”
[*]شهر‌ها راه حل مشکل هستند. -” آنتونیو گومز-پالاسیو”
[*]ایجاد حمل‌ و نقل، یعنی ساخت دهکده‌ی TOD. -“جان نوریست”
[*]یک خیابان 6 خطه می‌تواند در هر ساعت 5،400 نفر را جابجا کند. 2 خط را به حمل‌ و نقل اختصاص دهید، این حجم 4 برابر می‌شود. -” آنتونیو گومز-پالاسیو”
[*]ازدحام ترافیک مانند کلسترول است. هم کلسترول خوب داریم و هم بد، و بدون کلسترول شما می‌میرید. ازدحام بد سفرهایی هستند که ارزشی را به آن همسایگی نمی‌افزایند. کره‌جنوبی 15 بزرگراه غیرهمسطح را حذف کرد، چراکه آن‌ها کاهنده‌ ارزش بودند. خیابان‌ها افزایش دهنده ارزش هستند. -“جان نوریست”
[*]TOD می‌خواهد انتخاب‌ها را بیشتر کند، نه اینکه آن ها را از بین ببرد. -“آنتونیو گومز-پالاسیو”
[*]مهم‌ترین هدف خیابان‌ها: حرکت ترافیکی، فروش کالا و خدمات، و تعاملات اجتماعی جامعه است. -“جان نوریست”
[*]کدام توده مهم و حیاتی از کاربران هستند که چشم انداز بایستی با توجه به آن‌ها پایدار شود؟ به این سؤال فکر کنید، نه به بحث تراکم. -“آنتونیو گومز-پالاسیو”
[*]شهر وینیپگ پتانسیل این را دارد که به یکی از بزرگ‌ترین شهر‌های شمال آمریکا تبدیل شود، با این شرط که با گزینه‌های TOD پیش رویتان چه کنید. -“جان نوریست”
[*]ساختمان‌های نیمه مرتفع شهری با کاربری مختلط، در هر هکتار حدود 25 برابر بیشتر از همتایان خود در حومه شهر منفعت دارند (سود برمی گردانند). -“هازل بوریز”
[*]مرکزشهر وینیپک هم‌اکنون یک توسعه مبتنی بر حمل و نقل (TOD) بزرگ است. اینکه چگونه می‌توان خطاهای کوچک آن را جبران و در هرجای دیگری آن را به راه بیاندازیم، بحث اصلی است. -“جان نوریست”
[/LIST]

این تصویر گرافیکی، مباحث آن روز در مورد راه‌های اجرای این ایده‌ها به صورت محلی را جمع بندی می‌کند:
[CENTER]
[IMG]http://www.noandishaan.com/upload/images/ma8ujp9cid4ilecy1dgf.jpg[/IMG]
[I]در اسرع وقت وارد Downtown BIZ شده و گزارش کامل را دریافت کنید. با تشکر از گالری هنر وینیپگ برای حمایت از این رویداد با محلی بزرگ و مهیا برای حمل‌ونقل.[/I][B][/B][/CENTER][B][/B]مجله وال‌استریت اشاره می‌کند که فردی با مسیر رفت‌ و آمد یک ساعتی باید 40% حقوق بیشتر نسبت به فردی بگیرد که پیاده به سر کار می‌آید، تا سطح رضایت یکسانی ایجاد شود. این گفتگوی نشست TOD عمدتاً بر این بود تا در اطراف ایستگاه‌های حمل و نقلی، به جای پارکینگ و فضاهای تک کاربری، دفترِکار بیشتر – و یک شهرک کامل (منظور مجموعه ای مختلط از نیازهاست)- قرار گیرد.

مادامی‌که رضایت از پیاده به سر کار رفتن مهم است، وقتی می‌توانیم درآمد خود را پس انداز کنیم که بتوانیم پیاده، با دوچرخه یا با حمل‌ونقل عمومی به نیازهای روزانه خود دسترسی پیدا کنیم. از آنجاکه رفت و آمدهای کاری ما کمتر از یک پنجم فواصل طی شده در روز را تشکیل می‌دهد، در مرکز فناوری محله، مهم است که این حمل‌ونقل نه تنها به محل کار ما بلکه به سایر تعاملاتی که در شهر داریم وصل شود. ما تنها به دنبال کاهش هزینه رانندگی تا محل کار نیستیم بلکه به دنبال کاهش هزینه‌های اتومبیل دوم یا سومی هستیم که در خانه برخی افراد است.

بخش زیادی از نشست وینیپگ، جمع کردن جوامع مرتبط با توسعه، معماری، و برنامه‌ریزی سریک میز و بحث راجع به کاهش موانع سرراه TOD و افزایش انگیزه‌ها بود. یکی از بزرگ‌ترین ایده‌هایی که روی کار ماند، نیاز به کاهشِ حداقل‌های پارکینگ به منظور بازتاب این امر که TOD واقعاً می‌خواهد وابستگی به خودرو را کم کند. در غیر این صورت توسعه‌ی فشرده باید در دستور کار قرار گیرد.

دیگر انگیزه‌هایی که به شدت حمایت می‌شدند، تغییر قوانین توسعه بود تا این فرآیند از حالت بحث درآمده و به شکل کمی درآید. در اینجا توسعه میانی (پرکننده) اغلب دو برابر توسعه حومه زمان نیاز دارد، به این دلیل که قوانین ما به جای شهرسازی پیاده مدار، الگوهای توسعه حومه را ایجاد می‌کنند. تغییر به یک منطقه تحت پوشش TOD، قابلیت پیاده‌روی را سریع‌تر و بنابراین ارزان تر می‌کند.

مباحث روز دوشنبه اذعان داشت که حومه‌های دور افتاده ما به دلیل محل قرارگیری و شکل حومه‌ گونه‌ای که دارند، دافع حمل‌ و نقل هستند. هرگز هدف مجبور کردن همه برای استفاده از اتوبوس نیست، بلکه بیشتر ایجاد انتخاب حمل و نقلی برای آن‌هایی بوده است که زندگی در اماکن با حمل‌ و نقل در دسترس را انتخاب کرده‌اند، و همچنین به منظور کاهش ازدحام ترافیکی برای همه.

در یکی از بحث‌های تکراری یک وبلاگ راجع به تأثیرات حمل‌ و نقل، کیدبنفیلدز چنین نوشته است: “اخیراً کارگران اخراجی که دور از مراکز کاری خود زندگی می‌کردند، نسبت به آن‌هایی که در مجاورت آن سکونت داشتند و با ماشین یا حمل‌ و نقل عمومی، راحت‌تر به سرکار می‌رفتند، دیرتر کار جایگزین پیدا کردند”. درحالی که بیکاری به طور استثنا در وینیپگ پایین است، هنوز یادآور خوبی است که چگونه این راه را ادامه دهیم.

شهر وینیپگ شهرت زیادی در صرفه‌ جویی دارد، و حمل‌ و نقل بزرگ‌ترین تفاوت‌ در الگوی مصرف افراد ولخرج و صرفه‌جو کننده در کانادا است– معمولاً چه خانواده‌ای با یک ماشین باشیم یا با دو ماشین.

[COLOR=#ffa07a][B]منبع: سایت آقای شهردار[/B][/COLOR]

[Mohammad Aref 120452]

گستردگی فضای شهری و گسترش شهرها در سراسر جهان باعث وابستگی بیشتر به اتومبیل و این وابستگی یعنی تحت الشعاع قرار گرفتن محیط طبیعی و آلودگی زیست محیطی گردیده است و تلاش برای کاهش و به حداقل رساندن آلودگی های ناشی از استفاده وسایط نقلیه روز به روز بیشتر می گردد.

در این مطلب برخی از شهرهای موفق در دنیا بررسی می شوند که از حمل و نقل عمومی به عنوان یک راهکار در این زمینه بهره گرفته اند. فایل pdf این مطلب رو که در شماره ششم نشریه الکترویکی رصد منتشر شده رو از پیوست می تونید دانلود کنید.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام