الفبای دیجیتال

[Ali.Akbar 9,300]

الفبای دیجیتال : چند ایدۀ ابتدایی

 

در دنیای قدیم عکاسان خود کاغذ عکاسی , فیلم و امولوسیون را می ساختند. اینکه آیا باید استیل خاصی را انجام می دادند یا بافت مخصوصی , یا اینکه کنترل بیشتری روی جر یان ظهور خود داشته باشند . عکاسان معروفی چون آنسل آدامز, آلفرد اشتیگ لیتز و ادوارد اشتایخن باید مقدار ز یادی از مواد و پروسه ظهور خود اطلاع می داشتند تا عکسهای خود را چاپ کنند.

 

دنیای (حقیقی) که ما در آن زندگی می کنیم دنیای آنالوگ است . صدا و تصو یر را ما پیوسته به صورت امواج آنالوگ احساس و تعبیر می کنیم.متآسفانه اختراع یک تکنولوژی که بتواند امواج پیوسته آنالوگ را دقیقآ به صورت آنالوگ ضبط کند بسیار دشوار است.

 

اما از طرفی دیگر , ذخیره کردن یک سری ارقام بسیار ساده تر است.شما میتوانید آنها را روی یک سنگ بنویسید روی CD آنها را رایت کنید , در صورت بودن دوربین دیجیتال آنها را روی یک چیپس کوچک ذخیره کنید . علاوه بر این هنگامی که در زمان نوشتن این ارقام اشتباهی انجام ندهید , در زمانی که این ارقام را از جایی به جای دیگر منتقل می کنید نیز هیچ افتی در آنها به وجود نخواهد آمد. سپس می توانید با استفاده از وسیله یا ابزار خود , این ارقام را در جایی ذخیره کنید.

 

جریان تبدیل چیزی به ارقام (یا دیجیت) به دیجیتالیزه کردن معروف است .اولین گام برای دیجیتالیزه کردن , تقسیم سوژه شما به واحدهای جداست . در مورد عکس , این جر یان ساده عبارت از تقسیم عکس به شبکه ای از عناصر عکس یا پیکسل است. اینکه شبکه شما چقدر ظر یف یا اینکه چه دقت تصویر (Resultion) داشته باشد , چیز متغیری است و بستگی به پیشرفته بودن دستگاه شما دارد.

 

سپس هر پیکسل در شبکه چیزی که حاوی آن است تجز یه و تحلیل می شود, یک جر یانی که به نمونه گیری معروف است.هر نمونه ای به صورت اینکه چقدر پر هست مشخص یا اندازه گیری می شود , که این یک ارزش رقمی در ارتباط با چیزی که محتوی پیکسل است می باشد.این جر یان به (quantizing) معروف است. بالاخره این ارزش های رقمی بر روی یک وسیله ذخیره سازی ضبط می شود.

 

در عکس اول ( پایین ) یک تصویر ساده است که فقط از پیکسل های سیاه و سفید تشکیل شده , همانطور که می بینید خیلی ساده است که هر پیکسل را با یک عدد صفر یا یک مشخص کنیم . از آنجایی که یک بیت مورد نیاز است تا هر پیکسل را نمایندگی کند , این تصو یر به عکس یک بیتی معروف است.

 

اگر ما بخواهیم بیشتر از سیاه یا سفید ذخیره کنیم بنابراین نیاز داریم که قادر باشیم تا رنگهای بیشتری را مشخص کنیم این به معنی آن است که ما نیاز به انتخاب بیشتری از 0 یا 1 دار یم . با انتخاب عمق رنگ (عمق بیت) بالاتر فرض کنیم 8 بیت , که به ما اجازۀ 256 اندازه می دهد __ ما میتوانیم اطلاعات بیشتری مانند عکس 2 ( پایین ) انتخاب کنیم.با ذخیرۀ ارقام بیشتری برای هر پیکسل , ما میتوانیم مقدار بسیار بیشتری از نقطه های سیاه و سفید را ذخیره کنیم. با استفاده از پیکسل های خاکستری , تصویر 2 واضح تر به نظر می رسد.

 

با 256 سایه موجود برای انتخاب ما می توانیم جزِئیات ظریف تری نسبت به تصاویر فقط دو رنگ ایجاد کنیم. برای ذخیره تصاویر رنگی , ما باید به عمق بیشتری برویم و اطلاعات 24 بیتی برای هر پیکسل ذخیره کنیم. با 24 بیت , 16 میلیون رنگ به دست می آید که به ما اجازۀ ذخیره عکسهای با کیفیت بالا را می دهد .

 

جهت جمع بندی باید گفت که دو عاملی که کیفیت جریان دیجیتالیزه کردن را مشخص می کنند , دقت تصویر (اندازه و تعداد پیکسل های مستقل) و گسترۀ دینامیک یا پو یا (اینکه گسترۀ انتخاب رنگ شما برای هر پیکسل چقدر است) میباشد.

 

بسیاری از عوامل دیگر در کیفیت عکس های دیجیتال تآثیر می گذارند , که میتواند از کیفیت لنز تا فشرده سازی آن باشد . قبل از اینکه در مورد این سؤال ها کشفیاتی انجام دهید , البته مهم است بدانید که چه چیزهایی یک تصویر را خوب میسازند.

 

منبع : به سوی دروازه های عکاسی دیجیتال

نوشته : بن لاگ