'گروههای تقسیم بندی ماهیها

[پسری از بابلسر 1800]

[h=2][/h]

گروه اول : خانواده ماهیهای زنده زا؛ شامل:

1- گوپی ها

2- سوارتیل ها

3- پلاتی ها

4- مولی ها

ماهی های زنده دارای جذابیت و رنگ آمیزی متفاوت و دارای مطالب و نکات مهم و قابل توجهی هستند که دانستن آنها نتیجه تکثیر و پرورش را بیشتر خواهد کرد. یک مطلب که تا کنون برای خیلی ها درنقطه ابهام باقی مانده است اینکه چرا به اینگونه ازماهی ها زنده زا لقب داده اند؟ و برای همگان پرسش ایجاد شده است.

بهتر است بدانید که این گروه از ماهیها هم مثل بقیه ماهیها تخم گذار هستند و نکته جالب و ظریفی در آن نهفته است که با بررسی دوران جنینی تخم این مطلب مشخص می شود. می دانید زمانیکه تخم از تخمدان ماهی ماده خارج می شود تا زمانیکه تبدیل به لارو می شود این مدت را دوره جنین تخم می گویند. باز شدن تخمها در بعضی گونه های ماهی چندین ساعت و در بعضی گونه ها چندین روز بطول می انجامد. درماهیهایی که زنده زا لقب گرفته اند، معمولاً دوره جنین تخم ( یعنی تبدیل تخم به لارو ماهی ) در درون کیسه تخمدان ماهی ماده طی می شود و تخم بارور شده و آماده باز شدن در آخرین ثانیه خروج از لوله تخمدان تبدیل به لارو می شود. دیده شده است که حتی بصورت تخم هم رها و در مدت چند ثانیه بعد تبدیل به لارو شده است.

نوزادان ماهی های زنده زا هم مثل بقیه نوزادان ماهیهای دیگر همراه خودشان دارای کیسه زرده هستند که علاوه بر تغذیه از کیسه زرده قادر هستند از ساعت اولیه زندگی خود بخوبی انواع غذاها را استفاده و براحتی شنا کنند. اغلب ماهیهای زنده زا بچه های خود رامی خورند. باید برای حفظ و رشد آنها مراقبتهای لازم صورت گیرد.

طول مدت زایمان ماهیهای زنده زا معمولاً با چند روز اختلاف در هر ماه یک نوبت خواهد بود و اختلاف چند روز بخاطر رابطه مستقیم با درجه حرارت آب دارد. اگر درجه حرارت آب پایین باشد دوران بارداری طولانی تر می شود و اگر درجه حرارت آب بالا باشد دوران بارداری کوتاه تر خواهد بود. ( این تغییرات درجه حرارت معمولاً بین 18 درجه سانتیگراد تا 32 درجه می باشد. ) تعداد نوزادان بدنیا آمده در هر نوبت بستگی بهاندازه شکم ماهی ماده دارد. هر چه این اندازه بزرگتر می شود تعداد نوزادان هم بیشتر خواهد شد. ماهیهای زنده زا بسیار آرام هستند و برای ماهی های دیگر هیچ صدمه ای ندارند. فقط بعضی اوقات در ماهی سوارتیل دیده شده است که بر اثر رقابت برای انتخاب جفت با همدیگر درگیری داشته اند که موجب از بین رفتن آنها شده است بطور معمولی یک ماهی نر می تواند با سه ماهی ماده بخوبی در تکثیر مورد استفاده قرار بگیرد. برای تکثیر و رشد بهتر ماهی های زا هر چه دفعات غذا دادن بیشتر باشد بهتر است. بطوریکه در هر نوبت غذای کمتری در اختیار ماهی ها قرار می گیرد. در واقع میزان غذای مصرف روزانه ماهیها محاسبه می شود و معمولاً در چندین نوبت آنرا در اختیار ماهیها قرار می دهند. نکات ضروری در امر تکثیر و پرورش ماهیها همراه با ایجاد و حفظ و کنترل چرخه اکولوژیکی و زیستی ماهیها همواره باید مورد توجه قرار داشته باشد.

1- ماهی گوپی:

ماهی های گوپی دارای رنگ های متنوع و زیبایی هستند که انواع آن عبارتند از :

گوپی پوست ماری – گوپی دم قرمز سنگاپوری – گوپی کمر مشکی سنگاپوری – گوپی دم زرد – گوپی دم آبی – گوپی دم خرگوشی – گوپی فانتزی و چندین نوع گوپی دیگر که اغلب نوع ماده این ماهی از نوع نر جثه بزرگتری دارد.

معمولاً اندازه این ماهیها در جنس نر 3 سانتی متر و ماده آن 6 سانتی متر است.

نوع نر ماهی گوپی نسبت به ماده بسیار زیباتر و دم نرها دارای رنگهای متنوع و زیبایی می باشد. اندام بدن نرها نسبت به ماده ها ظریفتر و طول بدنشان کمتر است البته وجود پای تناسلی در کنار مخرج ماهی نر باعث می شود در سنین کم هم بتوان جنسیت آنها را تشخیص داد. ماهی گوپی ماده رنگ آمیزی کمتری دارد و دم آن معمولی است. ماهی گوپی بسیار مقاوم است و با هر شرایطی خود را تطبیق می دهد. به سادگی تکثیر و پرورش داده خواهد شد و برای سایر ماهی ها هیچگونه مزاحمتی ندارد. نوع نر علاقه زیادی به خوردن نوزادان ندارد، اما نوع ماده تمایل بیشتری نشان می دهد. هر چه زمان بارداری و زایمان نزدیک تر می شود، رنگ محل مخرج ماهی ماده پر رنگتر و سیاه تر و شکم ماهی ماده بزرگتر می شود. گوپی ماده در دمای 27 درجه سانتیگراد بطور متوسط هر ماه یک نوبت زایمان می کند.

طرز تشخیص جنسیت گوپی ها:

ماده ماده :

الف- باله زیر شکم ماهی ماده پهن و بزرگ و گرد است.

ب- بدن ماهی ماده ساده و بی نقش و نگار است.

ج- زیر شکم ماهی ماده خال سیاه وجود دارد که وضعیت بچه ها را نشان می دهد.

ماهی نر :

الف- باله زیر شکم ماهی نر بصورت پای تناسلی کشیده و باریک است.

ب- اندام ماهی نر لاغرتر، کشیده تر و باریک تر است.

ج- دارای رنگهای گوناگون و نقش و نگار بیشتری است.

2- ماهی سوارتیل یا دم شمشیری

سوارتیل یا دم شمشیری و نوع دیگر آن فنسی یا دم عقربی که دارای رنگهای گوناگون و زیبایی هستند. دم شمشیری ها بصورت نیم تنه مشکی – قرمز – سبز و زرد وجود دارند. ماهی دم شمشیری نر دارای زائده ایی بلند در انتهای دم به شکل شمشیر دارد و طول آن از ماهی دم شمشیر ماده بیشتر است اما بدن ماهی دم شمشیری ماده نسبت به نر په تر و چاق تر است. اندازه متوسط ماده ها به 13 سانتیمتر و نر ها به 15 سانتیمتر می رسد. در موقع غذا خوردن خیلی سریع و تند عمل می کنند در دمای 27 درجه سانتیگراد معمولاً بین 28 الی 32 روز زایمان می کنند و تعداد بچه ها به اندازه ماهی ماده بستگی دارد و از 15 عدد تا 350 عدد نوزاد زایمان می کنند. ماده ها خیلی شدید علاقه به خوردن نوزادان دارند. بنابراین در قسمت تکثیر و پرورش ماهیان زنده زا چندین روش برای جلوگیری از نجات بچه ماهیها ذکر شده است که با بکارگیری از هر کدام می توانید بچه ماهی های سوارتیل را بخوبی تکثیر و پرورش دهید. سورارتیل ها در خلاف مسیر آب پرشهای بلندی می زنند، در گوشه آکواریم درمحل لوله ***** آکواریم که چرخش آب ایجاد می شود ماهیهای سوارتیل با انگیزه های طبیعی علاقه به پرش نشان می دهند که متأسفانه بیشتر اوقات ماهی که به بیرون پریده است تلف خواهد شد. بنابراین بهتر است حتماً درب آکواریم بسته باشد.

طرز تشخیص جنسیت سوارتیل :

ماهی نر:

الف- باله زیر شکم مخرجی ماهی نر بصورت پای تناسلی و به شکل باریک، کشیده و دراز است.

ب- اندام های بدن ماهی نر لاغر تر، کشیده تر و باریکتر است.

ج- درماهی نر انتهای دم زائده ای بلند به شکل شمشیر وجود دارد.

ماهی ماده :

الف- باله زیر شکم مخرجی بصورت پهن، گرد و بزرگ است.

ب- شکل اندام های ماهی ماده چاقتر و بزرگتر است.

ج- در زیر شکم ماهی ماده خال سیاه رنگی است که وضعیت بچه ها را نشان می دهد.

3- ماهی پلاتی

انواع پلاتی ها از جمله پلاتی بادبان باله، پلاتی آبی، پلاتی قرمز، پلاتی مشکی، پلاتی رنگارنگ، پلاتی توکسید و پلاتی طلایی سیاه، پلاتی باله بلند، پلاتی ستاره دنباله دار و پلاتی ماه را میتوان نام برد که اغلب اندازه بدن پلاتی ماده 4 سانتی متر و نر ها 3 سانی متر است. پلاتی ها ماهیهای بسیار آرامی هستند و بدون هیچگونه مزاحمتی درکنار بقیه ماهیها به خوبی زندگی می کنند و دارای جذابیت خاصی هستند. وجود پلاتی در آکواریم زیبایی را چند برابر میکند، پلاتی قادر است با دم شمشیری آمیزش داشته باشدکه ماهی حاصل بصورت هیبرید خواهد بود که هم به پلاتی و هم به دم شمشیری شباهت دارد که اکثراً عقیم و نازا هستند. پلاتی ها معمولاً در دمای 27 درجه سانتیگراد پس از گذشت 30 الی 40 روز زایمان می کنند و تعداد نوزادان بستگی به اندازه ماهی ماده خواهد داشت.

طرز تشخیص جنسیت پلاتی ها:

پلاتی ها مانند ماهیهای دم شمشیری تشخیص جنسیت داده می شوند و تنها تفاوت پلاتی نر با دم شمشیری نر در آن است که پلاتی زائده شمشیری شکل را در انتهای دم ندارد.

4- ماهی مولی

شامل مولی دم عقربی- مولی بالن- مولی بادبان باله – مولی ساده و رنگارنگ

تمام مولی ها با رنگهای سفید وسیاه، پرتقالی ، قرمز، زرد ، نارنجی و رنگارنگ هستند و بایکدیگر آمیزش دارند و مولیها علاقه شدیدی بخوردن غذاهای گیاهی دارند. طول بدن ماهی ماده تا 10 سانتیمتر و نرها به 8 سانتی متر میرسند. تکثیر این ماهی ها خیلی راحت و بسهولت انجام می شودو به خوردن بچه های خودشان زیاد علاقه نشان نمی دهند. طریقه تشخیص آماده بودن ماهی ماده در موقع زایمان از روی حجم شکم ماهی ماده می توان پی برد. بطوریکه شکم کاملاً بزرگ می شود. در ماهی های زنده زا از روی خال سیاه که در زیر شکم ماهی ماده است می توان زمان نزدیک شدن زایمان را حدس زد، چون خال سیاه هر چه بزرگتر شود زایمان نزدیکتر است. مولیها معمولاً هر ماه یک نوبت از 3 عدد الی350 عدد بچه زایمان می کنند. اگر شرایط نامناسب باشد، بطوریکه ماهی ماده قادر به زایمان نباشد، بعد از گذشت چند ماه اگر شرایط ایجاد شود ماهی ماده می تواند تعداد زیادی بچه ماهی ها را بطور یکجا و با همدیگر در عرض 2 ساعت زایمان کند. مولی ها همانند بقیه زنده زاهای دیگر قابل تشخیص جنسیت هستند.

[پسری از بابلسر 1800]

روش تکثیر و پرورش ماهیهای زنده زا

 

 

در ابتدا برای تکثیر و پرورش ماهیهای زنده زا بایستی مولدین سالم، شاداب، جوان، خوش رنگ، خوش اندام، سرحال که از نظر رشد به اندازه دلخواه رسیده باشند را انتخاب نمود. ضمناً از نظر نوع گونه و نژاد هم باید مورد توجه قرار بگیرد و مسئله ژنتیک و وراثت هم مهم است که در موقع انتخاب مولد باید در نظر گرفته شود. اثر ماهی نر بر روی شکل، اندامها، قیافه و رنگ بچه ماهی ها 70 درصد است و اثر ماهی ماده بر روی بچه ماهی ها 30 درصد تأثیر پذیر خواهد بود.

 

با انتخاب مولدین مورد علاقه تان باید به ازای هر 3 عدد ماهی ماده یک عدد ماهی نر را در کنار همدیگر نگهداری کنید.

 

چیزیکه در تکثیر ماهی های زنده زا قابل توجه و با اهمیت است، دور ساختن نوزادان از ماهی های دیگر است. خورده شدن نوزادان در همان لحظه تولد توسط والدین کار را دشوارتر می سازد. بنابراین هدف در روشهای ارائه تکثیر و پرورش این ماهیها دور ساختن بچه ماهی های به مکان های امن و مطمئن است. یا بصورتیکه خیلی سریع بچه ماهیها بتوانند در مکانهایی پنهان و مخفی شوند بدین منظور می توان به چهار طریق این کار را انجام داد:

 

 

1- به روش قفس توری شکل

 

2- به روش استتار گیاهی

 

3- به روش v که شکل هفت و پایین آن باز است.

 

4- به روش زایشگاه

 

 

 

1- به روش قفس توری شکل

 

 

معمولاً در کارگاه های پروش ماهی از این روش استفاده می شود. مکان تکثیر هر اندازه که در نظر گرفته میشود اندازه قفس توری را متناسب را یک پنجم سطح آن درست می کنند.

 

ماهی های مولد داخل قفس توری قرار می گیرند که توری آن چشمه های ریز دارد. نوزادان پس از تولد از چشمه های تور به بیرون از قفس تور می روند و در نتیجه از دسترس مولدین دور می مانند.

 

مثلاً اگر قرار است یک حوضچه بابعاد 1 متر در 5 متر برای تکثیر ماهیهای زنده زا مورد استفاده قرار گیرد، شما یک قفس توری بابعاد 1 متر مربع درست کنید. معمولاً تعداد ماهی های مولد انتخاب شده بصورت یک گروه که 300 عدد ماهی ماده و 100 عدد ماهی نر هستند که با هم در داخل قفس توری قرار داده می شوند.

 

با تغییر دادن اندازه مکان تکثیر باید اندازه قفس و تعداد ماهی مولد را با توجه به ابعاد تغییر یافته متناسب در نظر گرفته شود و تغییر یابد. در یک آکواریم هم می توانید از این روش استفاده کنید. مثلاً اگر یک آکواریم به ابعاد یک متر در 35 سانتی متر و با ارتفاع 40 سانتیمتر در نظر گرفتید، باید یک قفس توری بابعاد 40 در 20 سانتی متر که ارتفاع قفس 10 سانتیمتر کمتر از ارتفاع آکواریم باشد. بطوریکه 10 سانتی متر با کف آکواریم فاصله باشد که باعث خواهد شد بچه ماهی ها ازکف قفس توری به راحتی عبور کنند. در چنین آکواریمی می توانید 30 عدد ماهی ماده را با 10 عدد ماهی نر نگهداری کنید. ماهی های مولد را در داخل قفس توری قرار دهید و روزانه چندین نوبت غذای مناسب به آنها داده شود. آکواریم باید دارای آب تمیز، سالم و ***** مناسب و اکسیژن کافی باشد.خیلی زود نوزادان ماهیهای زنده زا متولد می شوند و از چشمه های تور با سرعت به بیرون از قفس توری خارج می شوند و در نتیجه از دسترس ماهی های بزرگ دور می گردند و در قسمت دیگر به ادامه زندگی می پردازند معمولاً با این تعداد ماهی که گفته شد حداکثر دو هفته طول می کشد تا آنجا پر از بچه ماهی شود. در آنموقع باید ماهی های مولد را از داخل قفس توری بآرامی داخل یک سطل انتقال دهید و قفس توری را به مکان جدید انتقال دهید و سپس ماهیهای مولد رااز درون سطل به مکان جدید داخل توری منتقل سازید. این عمل بترتیب ادامه پیدا می کند تا اینکه تمام سالن پرورش ماهی پر از نوزادان و بچه ماهیها می شود. بهتر است بر روی هر حوضچه یا آکواریم تاریخ تولد نوزادان- تاریخ انتقال ماهیهای مولد-نوع ماهی و مشخصات لازم ثبت شود و بهتر است در دفترچه ای روزانه تمام نکات ضروری و مهم و کارهایی که در سالن برای ماهیها انجام گرفته است، بطور دقیق ثبت شود.

 

 

 

2- به روش استتار گیاهی

 

 

در این روش مکان مورد انتخاب برای تکثیر ماهیهای زنده زا با انبوه گیاهان طبیعی یا مصنوعی پوشانیده می شود. ماهیهایی که تاریخ زایمان آنها نزدیک است به آنجا انتقال داده می شوند. ماهیهای ماده پس از زایمان به آکواریم اول برگردانده می شوند و در این جابجایی باید خیلی دقت شود به آنها صدمه وارد نشود. نوزادان ماهی در لابه لای گیاهان بخوبی تغذیه می شوند و بسرعت رشد می کنند. در این روش می توان تکثیر و پرورش گیاهان آکواریمی را هم انجام داد.

 

 

3- روش v :

 

 

روش v که شکل هفت و پایین آن بصورت شیار و باز است. در این روش از قبل باید آکواریم و دو تیغه شیشه ای متحرک را در روی آکواریم دقیق نصب کرد. بطوریکه وقتی دو تیغه شیشه ای در روی دیواره های طولی آکواریم قرار می گیرد در کف آن بصورت v و شیار ایجاد شود و فاصله دو تیغه حداکثر از همدیگر نیم سانتی متر باشد که فقط نوزادان بتوانند از آن عبور کنند. ضمناً تیغه ها باید متحرک باشد که هر زمان لازم شد براحتی برداشته شوند. بنابراین با دو شیشه باریک به دیواره آکواریم حالت نگهدارنده با محاسبه دقیق بطوریکه فاصله ها به دقت رعایت شود و با شیبی که ایجاد کرده ایم باید بصورت مورب داخل آکواریم قرار بگیرد و فاصله دو تیغه شیشه از کف آکواریم هم حداقل 20 سانتی متر در نظر گرفته شود را درست می کنیم. ماهی ماده را که آماده زایمان است به داخل v (فضای هفتی شکل )قرار می دهیم، پس از زایمان نوزادان از شیار کف به قسمت پایین آکواریم می روند و در امن و امان باقی می مانند. بعد از آنکه ماهی ماده زایمانش تمام شد آنرا به آکواریم اولیه در کنار بقیه ماهیها انتقال می دهیم و حالا برای راحتی بچه ماهیها می توانید دو تیغه شیشه ای را برداشته و در همانجا آنها را پرورش دهید.

 

 

 

4- روش زایشگاه

 

 

کسانی که فقط یک آکواریم دارند و در آن انواع ماهی ها را نگهداری می کنند و ماهی ماده زنده زا آماده زایمان دارند بهتر است برای تکثیر و پرورش نوزادان از روش زایشگاه استفاده کنند. در فروشگاه های آکواریم ظرف مخصوصی بنام زایشگاه بهمین منظور عرضه می شود. با استفاده از زایشگاه تعداد زیادی از بچه ماهی ها به ثمر می رسند. طرز استفاده از زایشگاه بسیار آسان است. ابتدا زایشگاه را در گوشه ای از آکواریم به حالت شناور در سطح آب قرار می دهید و یک شعله اکسیژن را داخل آن جاسازی می کنید. ماهی ماده آماده زایمان را داخل آن گذاشته و درب زایشگاه را روی آن می گذارید تا ماهی ماده خودش را به بیرون پرت نکند.

 

سپس باید منتطر بود زایمان بطور کامل انجام شود.

 

بعد از آنکه یقین حاصل شد زایمان بطور کامل انجام شده است، ماهی ماده را به آرامی به آکواریم باز می گردانیم و غذای مناسبی در اختیارش قرار می دهیم. بهترین غذای زنده نوزاد میگوی آب شور است. این غذا بسیار مقوی و دارای پروتئین بالایی است. از انواع غذاهای پودر شده می توانید برای تغذیه نوزادان استفاده کنید. پس از چند روز که نوزادان بخوبی رشد کردند بطوریکه اطمینان حاصل شد که قادرند بخوبی شنا کنند و اندازه آنها هم بزرگتر شد می توانید با احتیاط لازم آنها را به آکواریم منتقل نمایید.

[پسری از بابلسر 1800]

[h=2]گروه دوم : خانواده ماهی های طلایی.

[/h]

گروه دوم : خانواده ماهی های طلایی

 

 

خانواده ماهی طلایی شامل گلدفیش کالیکو، بلک مور، لاین هد، دم چادری، چشم آسمانی، چشم بادبادکی ( بابل آیز ) و انواع دیگر می باشد.

 

خانواده ماهی طلایی بسیار متنوع و از انواع زیادی تشیکل شده است و بیشترین طرفداران این ماهیها در ژاپن و چین هستند. تکثیر انواع ماهیهای طلایی بسیار آُسان انجام می گیرد و تخمها از مقاومت بالایی برخوردار هستند. سرسختی و مقاومت و زیبایی این ماهی ها باعث شده است روز به روز طرفداران بیشتری پیدا کنند و هر روز کارشناسان پرورش ماهی با استفاده از علم ژنتیک و وراثت، نژادها و گونه های جدیدی را تولید می کنند. تا کنون حدود 100 نوع ماهی طلایی بوجود آمده است. که فقط چند گونه از آنها به ایران آورده شده اند که تمام آنها با موفقیت تکثیر و پرورش یافته اند، برای تکثیر ماهیهای طلایی روشهای متعددی وجود دارد که عبارتند از :

 

 

۱- روش مصنوعی

 

۲- روش نیمه مصنوعی

 

۳- روش طبیعی

 

 

مقاومت ماهیها طلایی در مقابل درجه حرارت آب زیاد است بطوریکه در زمستان در زیر لایه های یخ زمستانی در کف استخرها براحتی درجه حرارت پایین آب را تحمل می کنند. ماهیها خونسرد هستند و همین امر باعث می شود در هر درجه حرارتی فعالیت متناسب با آن داشته باشند در واقع در تابستان که درجه حرارت آب استخر حدود 30 درجه سانتی گراد است ماهی های طلایی بیشترین فعالیت خود را دارند و به غذا و اکسیژن خیلی زیادی احتیاج دارند و به سرعت هم رشد می کنند و از اواخر پاییز که درجه حرارت پایین می آید فعالیت آنها خیلی کم می شود و مصرف غذا و اکسیژن هم به حداقل می رسد و در زمستان به پایین ترین حد ممکن می رسد. معمولاً در زمستان از ذخیره غذایی بدنشان مصرف می کنند که همین موضوع باعث کم شدن وزن آنها می شود. بطوریکه اگر یک ماهی 200 گرم در اوایل پاییز وزن داشته باشد در آخر زمستان حدود 160 گرم وزن خواهد داشت و حدود 40 گرم از وزن آن کاسته می شود. در آکواریم، ماهی های طلایی خیلی زود با هر شرایطی تطبیق می کنند و هر نوع غذایی را بخوبی می خورند. حتی غذاهای پس مانده بقیه ماهیها را در کف از لابه لای ماسه ها می مکند و ذرات ریز غذا را می خورند.

 

تحرک و جنب و جوش این ماهیها زیاد است و در مقابل بیماریها و امراض پوستی مقاوم و خیلی بندرت بیمار می شود. از طرفی چون پرخور و پرتحرک هستند، بعضی اوقات آب آکواریم را کدر آلوده می سازند که در اینصورت هر هفته بهتر است مقداری از آب آنها را تعویض کنید. اکسیژن مصرفی گلدفیشها خیلی زیاد است و باید همیشه اکسیژن آب ماهیهای طلایی تأمین باشد.

 

 

روشهای تکثیر و پرورش ماهیهای طلایی

 

 

1- روش مصنوعی

 

در ایران برای اولین بار از روش مصنوعی در کارگاه پرورش ماهی در رشت توسط محمدرضا شیخیان با موفقیت انجام شده است. در روش مصنوعی باید حوضچه های مخصوصی برای مولدین آماده ساخت که دارای سیستم ***** و اکسیژن دهی و ورودی و خروجی آب مرتب باشد و بخوبی قابل کنترل و از قبل آماده و مجهز باشد.

 

در حوضچه های مخصوص ماهیهای نر از ماهی های ماده بطور جداگانه نگهداری می شوند. از قبل کلیه وسایل و آکواریم ها و ابزار کار آماده و مهیا می شود. در روش مصنوعی طریقه تخمگیری کاملاً بصورت مصنوعی انجام می شود. یعنی ماهی ها هرگز همدیگر را نمی بینند و یا تماسی با هم ندارند. ابتدا ماهیهای مولد باید وزن شوند و به ازای وزن هر ماهیها مقدار هورمون هیپوفیز یا هورمون hcg طبق دستور بصورت محلول درآید و با سرنگ مقدار لازم به هر ماهی تزریق شود. برای ماهی های ماده 24 ساعت قبل از تخم گیری فقط در یک نوبت میزان هورمون تزریق می شود ولی برای ماهی های نر بهتر است مقدار محاسبه شده هورمون در دو نوبت و بفاصله 12 ساعت تزریق شود. بعد از 24 ساعت ماهی های مولد آماده هستند ابتدا ماهی ماده را آزمایش می کنیم، اگر تخمها رسیدگی کامل پیدا کرده باشند برای تخمگیری با احتیاط و به آرامی از دو طرف پهلوی ماده با فشار ملایم تخمها به بیرون هدایت می شوند و داخل یک ظرف قرار می گیرند. سپس از دو عدد ماهی نر استفاده می کنیم و اسپرم گیری می شود. این عمل را گشن گیری یا تخمگیری به روش مصنوعی هم می گویند. حالا با ملایمت تخمها را با اسپرمها مخلوط می کنیم که بهتر است از یک پر استفاده شود تا تخمها صدمه نبینند. سپس تخمهای داخل ظرف را با محلول آب نمک 7/0 % شستشو می دهیم که معمولاً حدود پنج دقیقه باید شستشو را انجام دهیم و همانطور با ملایمت تخمها را با اسپرم نرها مخلوط می کنیم. تا تمام تخمها بخوبی بارور شوند. بعد از آن چون تخمها چسبندگی دارند و تا زمانیکه با آب نمک شستشو می دهیم این خاصیت چسبندگی کم است. حالا باید تخمهای بارور شده را به آکواریم هایی که از قبل آماده ساخته ایم منتقل سازیم. در هر آکواریم تعداد مشخصی بطور تقریبی تخم رها می سازیم، بعد داخل هر آکواریم یک شعله اکسیژن قرار داده می شود و مقداری داروی متیلن بلو با غلظت 1/0 % اضافه می شود تا از خرابی تخمها و شیوع و حمله قارچها جلوگیری بعمل آید. ماهیهای مولد بعد از پایان کار به حوضچه ها بر می گردند و برای نوبت بعدی بخوبی تغذیه و نگهداری می شوند.

 

تخمها درداخل آکواریم بعد از 48 ساعت باز می شوند و بتدریج لاروها به دیواره آکواریم می چسبند. لاروها همراه خودشان کیسه زرده دارند که تا سه روز از آن تغذیه می کنند و در این مدت به هیچ غذایی احتیاج ندارند. معمولاً از صبح روز چهارم لاروها اشتهای زیادی برای خوردن غذا دارند. نوزادان میگوی نمکی بهترین غذا برای آنها بحساب می آیند. لاروها هر چه بزرگتر می شوند باید مقدار غذا و محل نگهداری متناسب با آنها باشد و تمیزی آب لاروها و رقم بندی بچه های ماهی طلایی در هر 15 روز یک نوبت باید انجام شود. در روش مصنوعی نکات بسیار مهمی وجود دارد که حتماً باید مورد توجه قرار گیرد.

 

1- محل تزریق هورمون باید بین برانشی و باله پشتی و در وسط بدن ماهی بصورت عضلانی زده شود و حداکثر نیم سانتی متر سوزن سرنگ بداخل بدن ماهی وارد شود.

 

2- فاصله زمانی تزریق برای ماده ها نرها رعایت شود.

 

3- مقدار محلول هورمون باید دقیق محاسبه شود و برای هر ماهی به اندازه تعیین شده تزریق شود.

 

4- کلیه لوازم باید کاملاً تمیز، استریل و ضد عفونی باشند.

 

5- قبل از انجام تخمگیری ( گرفتن تخم و اسپرم ) حتماً از باروری و رسیدگی کامل تخمها و اسپرمها باید باید مطمئن بود.

 

6- اشخاص مبتدی از این روش استفاده نکنند.

 

7- حتماً از افراد آگاه، متخصص و کارشناس پرورش ماهی کمک بگیرید. بدلیل حساسیت و دقت لازم در موقع انجام و تشخیص باروری تخمها و اسپرم به تنهایی عملیات را انجام ندهید.

 

 

 

 

2- روش نیمه مصنوعی :

 

در این روش مانند روش مصنوعی تمام کارهای مربوط به تزریق هورمون هیپوفیز یا hcg به مولدین انجام می شود. به جای اینکه با روش مصنوعی تخمها و اسپرم گرفته شود. از اینجا به بعد را بصورت طبیعی ماهیها در کنار یکدیگر قرار می گیرند و بصورت طبیعی با تعقیب و گریز همدیگر و با فشارهایی که ماهیهای نر از دو طرف به پهلوی ماهی ماده وارد می آورند باعث می شوند ماهی ماده تخمهایش را رها سازد و همزمان نرها هم بصورت طبیعی و با میل خودشان اسپرمها را رها می سازند و در چندین نوبت تعقیب و گریز هر نوبت تعداد زیادی تخم رها می شود. معمولاً چند ساعت طول می کشد تا تخمگیری انجام شود. در این روش بهتر است ماهی های ماده و نر بصورت گروهی و به نسبت 5 به 7 در کنار هم قرار بگیرند چون نتیجه تخمگیری بهتر خواهد شد.

 

چنانچه در آکواریم تخمگیری صورت می گیرد بهتر است تعداد ماده یک عدد و تعداد نرها 2 عدد باشند. در روش نیمه مصنوعی چون نیمی از کار توسط ماهی ها باید انجام شود و چون ماهی ها هم علاقه شدیدی به خوردن تخمهایشان دارند بنابراین باید چاره کاری اندیشید تا تخمها از دسترس مولدین دور یا پنهان شوند. می توان ماهیها ی مولد را داخل قفس توری قرار داد و یا با انبوه گیاهان طبیعی یا مصنوعی آکواریم را پوشانید که تخمها در لابلای گیاهان استتار شوند و یا از چشمه های تور عبور کنند.

 

بعد از پایان تخم ریزی که معمولاً ماهیها دیگر میلی به تعقیب همدیگر نشان نمی دهند از آکواریم خارج شوند و به محل نگهداری انتقال داده شوند. در این روش معمولاً هر 15 روز یکبار می توانید از ماهی های تخمگیری کنید. در مدت 15 روز بهتر است ماهیهای ماده از نر جداگانه نگهداری شوند و با بهترین روش ممکن آنها را تغذیه نمایید.

 

 

3- روش طبیعی در آکواریم یا حوضچه

 

 

الف- روش قفس توری

 

ب- روش استتار

 

 

راحت ترین و ساده ترین طریقه تکثیر و پرورش ماهیهای طلایی روش طبیعی است. همانطور که گفته شد، بهتر است مولدین ماده و نر از همدیگر جدا نگهداری شوند و به بهترین شکل ممکن تغذیه شوند. آب سالم و اکسیژن کافی داشته باشند. ماهی های طلایی در آکواریم یا حوضچه می توانند تخمگیری نمایند. محل تخمگیری باید از قبل کاملاً آماده و مهیا باشد و درجه سختی آب هم بین 10 تا 15 درجه باشد. تعداد ماهی های مولد باید متناسب با آن باشد. مثلاً اگر در یک آکواریم 40 * 35 *70 سانتی متر قرار است تخمگیری انجام شود بهتر است از یک ماهی ماده و دو عدد ماهی نر استفاده شود. چنانچه در حوضچه 1*1*4 متر قرار است تخمگیری شود بهتر است از 10 عدد ماهی ماده و 14 عدد ماهی نر انتخاب و مورد استفاده قرار بگیرد. در محل تخمگیری هرگز به ماهیها غذا داده نمی شود چون غذا دادن علاوه بر اینکه آب را آلوده می سازد باعث فساد و خرابی تخمها نیز می شود و رشد قارچها را همراه خواهد داشت که خود قارچها هم باعث از بین رفتن بقیه تخمهای باقیمانده خواهند شد و در نتیجه غذا دادن در مکان تخمگیری مولدین باعث از بین رفتن تمام تخمها خواهد شد.

 

 

الف- روش قفس توری

 

در این روش قفس توری داخل مکان تخمگیری آکواریم یا حوضچه قرار می گیرد. ( معمولاً قفس متناسب با مکان تخمگیری ساخته می شود ) چشمه های تور باید آنقدر درشت باشند که تخمها براحتی از آن عبور کنند. بطوریکه ماهیهای مولد از آن چشمها نتوانند به بیرون از قفس توری بیایند. بهتر است ماهیهای ماده را در ساعت 12 ظهر داخل قفس قرار دهید تا فرصت داشته باشند با محیط انس بگیرند و در آنجا با آرامش احساس امنیت کنند و در واقع محل را انتخاب و مورد پسند قرار بدهند. بعد از 3 الی 4 ساعت نرها به داخل قفس گذاشته می شوند. بهتر است چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی داخل قفس قرار بگیرد تا برای ماهیها محیط طبیعی تر جلوه کند و به امنیت و آرامش ماهیها بیشتر کمک کند. ضمناً گیاهان می توانند محرک و راه انداز خوبی برای تخم ریزی باشند. یادآوری می شود در مکان تخم گیری هرگز غذا داده نشود. محل تخم گیری آکواریم یا حوضچه باید دارای آب با سختی مناسب بین 10 تا 15 درجه dh از قبل آماده شده باشد و در همان بعدازظهر نرها را در قفس قرار دهید. ماهیهای نر خودشان را به ماده ها معرفی می کنند و با حرکت نزدیک و چسبیده و آنها تمایل به تخمگیری یا بی میلی خودشان را ابراز می کنند و بهتر است بصورت طبیعی نور کم و به تاریکی شب ختم شود و هرگز آنشب روشنایی را نباید روشن کنید تا ماهیها بتوانند شب را در آرامش استراحت کنند تا فردا در سپیده دم صبح ابتدای روشن شدن هوا، ماهیهای نر با تعقیب ماهیهای ماده به تخمریزی بپردازند. هر ماهی ماده که اعلام آمادگی کند با دو عدد ماهی نر و گاهی هم بیشتر عمل تخمریزی را شروع می کنند.

 

ماده ها و نرهای دیگر یکی بعد از دیگری به جمع آنها می پیوندند و طولی نمی کشد که تمام ماهیها تعقیب و گریز را شروع می کنند و تخمها بصورت انبوه پاشیده می شوند و به آرامی به کف و دیواره ها می چسبند.

 

بعضی ماهیها تخم خوره های حرفه ایی هستند که بر می گردند و تعدادی تخم را قبل از اینکه توری عبور کنند می خورند. که این مسئله اصلاً مهم نیست. چون آنقدر تخم زیاد می ریزند که خوردن تعدادی از آنها هیچ اثری نخواهد داشت. بلکه باعث تشویق و علاقه مندی آنها خواهد شد که در نوبت بعدی بخوبی تخمگیری با تمایل شدیدتری انجام می دهند. چون بصورت غریزی متوجه می شوند سهمی از آن تخمها نصیب خودشان خواهد شد. در هر صورت هیچ گونه مزاحمتی یا ممانعتی از ادامه تخم ریزی نباید صورت بگیرد. معمولاً تخم ریزی حدود 5 ساعت ادامه خواهد داشت و در پایان سطح آب کف می زند و آب کدر و شیری رنگ می شود. دیده شده است، بعضی از ماهیهای ضعیف تر بر اثر فشار زیاد تلف شده اند و گاهی آنقدر صدمه می بینند که بیمار می شوند و هرگز در آینده برای تکثیر مناسب نخواهند بود که در این صورت بهتر از اینگونه ماهیها را از دور خارج کنید.

 

با مشاهده تخمها و با ساکت و آرام شدن ماهیها باید با حوصله آنها را از آنجا خارج کنید و با حوصله و آرامش کارهای لازم را در کمال خونسردی و با دقت تمام انجام دهید.

 

1- ماهی های ماده را از ماهیهای نر جدا کنید و هر گروه را به محل خودشان انتقال دهید و مکان نگهداری مولدین باید از قبل آماده شده باشد.

 

2- در صورتیکه آب خیلی شیری و ابری رنگ شده است بهتر است مقداری از آب را با آب مناسب که همان شرایط را دارد تعویض کنید. می توانید از یک ***** برقی کمک بگیرید و چند ساعت ***** داخل آب کار کند تا آب را شفاف و زلال کند.

 

3- مقداری داروی متیلن بلو به آکواریم تخمها اضافه کنید. معمولاً ( 1/0 % ) رنگ آب باید آبی آسمانی شود بنابراین بهتر است دارو را قطره قطره اضافه کنید و رنگ آب زیاد آبی پررنگ نشود دارو باعث جلوگیری از رشد و حمله قارچها به تخمها خواهد شد.

 

4- اکسیژن آب تخمها باید کافی باشد. معمولاً دو روز طول خواهد کشید تخمها باز شوند و روز سم لاروها به دیواره و وسایل داخل آب می چسبند. در این مرحله بهتر است قفس توری از آنجا خارج شود. مواظب باشید لاروها چسبیده به قفس تور با تکانهای آرام رها شوند معمولاً تا روز ششم ( یعنی سه روز بعد از چسبیده شدن ) لاروها هیچگونه غذایی نمی خواهند. در این سه روز لاروها زیر شکمشان کیسه زرده ایی دارند که از آن تغذیه می کنند و احتیاج به هیچ غذایی نخواهند داشت.

 

صبح روز چهارم ( سعی صبح روز هفتم از زمان تخم ریزی) که لاروها چهار روز عمر دارند کاملاً شنای آزاد پیدا کرده اند و کیسه زرده آنها هم کامل جذب بدنشان شده است. از اینجا به بعد لاروها احتیاج به غذا دارند که اهمیت بسیار زیادی دارد. باید روزانه چهار نوبت به لاروها غذا داد. بهترین غذای زنده در این مرحله نوزادان میگوی نمکی هستند که از قبل باید تدارک دیده باشید. لاروها خیلی پرخور و با اشتها هستند و خیلی سریع رشد می کنند بطوریکه رشد روزانه آنها را با چشم می توان مشاهده کرد بعد از چند روز لاروها باید به مکان جدید و بزرگتر که از قبل آماده شده است انتقال داده شوند. بطور متوسط برای هر متر مربع سطح آب باید 500 عدد لارو ماهی در نظر گرفت. ارتفاع آب باید 30 سانتیمتر باشد ولی چنانچه در حوضچه پرورش ماهی رها شده اند در مدت یکماه ارتفاع بتدریج بالاتر می آید و در آخر یکماه به یک متر خواهد رسید. اکسیژن، *****، نور و تغذیه مناسب همواره باید مورد توجه باشد. بسیار دیده شده است بر اثر آلودگی آب، کمبود اکسیژن محلول در آب تعداد زیادی از لاروها در روزهای اول تلف شده اند.

 

در پروش ماهی طلایی یک مشکل بزرگ که تعداد بچه ماهی ها را کم می کند، هم جنس خواری بچه گلدفیش های بزرگتر است. بین آنها خیلی زود اختلاف اندازه بوجود می آید و آنهایی که بزرگترند بچه ماهیهای کوچکتر را خیلی راحت می خورند. بهمین منظور بهتر است هر 15 روز یک نوبت بچه ماهی ها را رقم بندی کنیم و آنهایی که هم اندازه هستند یعنی بزرگترها با همدیگر و کوچکترها هم با همدیگر نگه داری کنیم.

 

بعضی اوقات 500 عدد لارو ماهی طلایی در مدت 15 روز آنچنان تفاوت اندازه پیدا می کنند که به 3 اندازه رشد می کنند. یعنی حدوداً هر 170 عدد به یک اندازه رشد می کنند. که معمولاً بزرگ متوسط و ریز هستند. آنها که بزرگ و درشت تر شده اند ( به آنها شاه تخم یا شاه ماهی می گویند) در صورتیکه مخلوط با بقیه باشند و رقم بندی نشوند شروع به خوردن کوچکترها و ریزها خواهند کرد و همین رویه ادامه پیدا می کند تا اینکه حداکثر 100 عدد خیلی بزرگترها باقی خواهند ماند و معمولاً سه ماه که بگذرد دیگر اندازه ها بزرگ شده و همدیگر را کاری نخواهند داشت. عمل رقم بندی و اندازه کردن بچه ماهی های طلایی معمولاً باید تا شش ماهگی ادامه پیدا کند. در موقع رقم بندی اکثر پرورش دهندگان، ماهیها را از نظر رنگ، نژاد، گونه از نظر باله ها و چشم طبقه بندی و جدا می کنند. مثلاً بچه ماهیهایی که دارای دم خراب و فقط یک دم دارند و اصطلاحاً به آنها تک دم گفته می شوند در همان ابتدای کار از ردیف پرورش خارج می کنند چون ارزش اقتصادی ندارند و بعد از چند ماه زحمت، بچه ماهیهای زشت و بی قواره ایی پرورش یافته است. اغلب کارگاه های پرورش ماهی دقت لازم را در مورد این مسائل دارند.

 

[پسری از بابلسر 1800]

ب- روش استتار گیاهی

 

در روش استتار گیاهی محلی که قرار است در آنجا تخمگیری صورت گیرد. داخل آکواریم یا حوضچه را با انبوه گیاهان طبیعی و مصنوعی کف و بالا را بطور کامل پوشش می دهند. تا تخمها در لابه لای آن استار شود. در مدتی که مولدین سرگرم تخمریزی هستند تعداد کمی از تخم ها خورده می شود. پس از اتمام کار تخمریزی مولدین شروع به خوردن تخمها می نمایند. بنابراین باید مراقبت لازم انجام شود تا در پایان تخم ریزی مولدین از آنجا خارج شوند و همانند روش قبل بقیه مسائل را انجام داد. روش سنتی که در ایران رایج است و بیشتر برای ماهی قرمز هفت سین شب عید انجام می دادند بدین صورت است. در استخرهای پرورش ماهی قرمز ابتدا کف استخر را با انواع جاروهای کوهی و یا خارهای کوهی بصورت بسته بندی درست می کنند و در سرتاسر کف استخر چیده می شود و برای هر استخر 10 عدد ماهی ماده و 14 عدد ماهی نر قرار می دهند و معمولاً در اوایل بهار اینکار انجام می شود و در طی سال فقط روزانه مقداری نان خشک روی سطح آب می اندازند تا ماهیها را به سطح آب بیاورد و نور آفتاب آنها را قرمز کند و در پایان سال اوایل اسفند تمام استخر را خالی می کنند، ماهیهای تولید شده را بفروش می رسانند و تعداد ماهی مادر را دوباره به استخر رها می کنند و مجدداً برای سال بعد بهمین روش کار را ادامه می دهند که در این روش نتیجه تکثیر و پرورش در پایین ترین حد ممکن خواهد بود. البته روش سنتی اصلاً قابل قبول نیست و هیچکدام از اصول تکثیر و پرورش در آن رعایت نمی شود و به نسبت تخم ریزی که انجام می شود، تعداد لاروها در پایان سال بسیار پایین است. در واقع در پایین ترین حد ممکن تولید خواهد شد. چنانچه از روش قفس توری استفاده شود درصد بیشتری تولید خواهد شد.

 

 

روش تشخیص جنسیت ماهی های طلایی

 

ماهیهای طلایی معمولاً بعد از یکسال به سن بلوغ می رسند و در آن موقع قابل تشخیص جنسیت هستند. ماهی نر معمولاً زودتر بالغ می شود. سن بلوغ در ماهی های طلایی برای ماده ها یکسال است و برای نرها معمولاً بعد از نه ماهگی بالغ خواهند شد. ماهیها ی بالغ براحتی قابل تشخیص جنسیت هستند.

 

 

ماهی نر :

 

1- لبه باله های آبششی جلو در ماهی های نر :

 

اولاً : ضخیم تر است.

 

دوماً : بصورت دندانه دندانه است.

 

سوماً: بر روی هر برآمدگی که بصورت دانه دانه و زبر است، یک نقطه سفید رنگ برآمده وجود دارد.

 

2- بر روی سطح آبشش یا برانشی ماهی نر همان نقاط سفید برآمده وجود دارد.

 

3- معمولاً گلدفیشهای ماده دارای شکم های بزرگتر و گنده ایی هستند در حالیکه نرها دارای شکل ظاهری دراز و کشیده و لاغرتر هستند.

 

4- درماهی نر زیر شکم قسمت خروجی لوله بیضه های نر در انتهای متصل به بدن شکل آن زوکی شبیه به نوک قلم نی سر شده است.

 

 

ماهی ماده :

 

1- ماهیهای ماده دارای باله های نازک و ظریفتر و لبه باله های آبششی خیلی نازک و ظریف است و هیچگونه برآمدگی و نقطه سفید بر روی آن وجود ندارد.

 

2- روی سطح برانشی هم هیچگونه برآمدگی و نقطه سفید وجود ندارد.

 

3- تمام گلدفیشهای ماده دارای شکمی چاق، گنده و بزرگ هستند و از روی شکل ظاهری آنها با نگاه آول قابل تشخیص هستند.

 

4- در زیر شکم قسمت خروجی لوله تخمدان در انتهایی که متصل به بدن می شود شکل آن گرد و شبیه به تخم که از آن خارج می شود است.

[پسری از بابلسر 1800]

[h=2]گروه سوم : خانواده ماهیهای بارب

[/h]

گروه سوم : خانواده ماهیهای بارب

انواع بارب ها شامل تایگر بارب، گرین بارب، رزی بارب، شوبرتی بارب و بارب زرد از جمله باربهایی هستند که در ایران بخوبی قابل تکثیر و پرورش هستند. زندگی تمام باربها با همدیگر شباهت دارند. اگر با غذاهای زنده و مقوی خوب تغذیه شوند، تعداد زیادی تخم می ریزد و هر ده روز یک بار میتوان از آنها تخمگیری کرد. اگر به روش صحیح و در سطح بالا این ماهیها را پرورش دهید، از نظر اقتصادی پر سود است. بسیار آسان و ساده می توانید از باربها تخمگیری نمائید و بخوبی آنها را پرورش دهید. ماهیهای بارب بسیار مقاوم، سرسخت و پرتحرک هستند و معمولاً باید بصورت گروهی از آنها تخمگیری شود.

ماهیهای مولد بهتر است از ماهیهای جوان، با نشاط، سالم و از شاه ماهیها انتخاب شوند. سن بلوغ باربها شش ماهگی است و قبل از تخم ریزی باید ماهی های نر از ماده حداقل 10 روز جدا نگهداری شوند. تا تمایل و علاقه آنها نسبت به همدیگر شدید تر و تعداد تخم بیشتری ریخته شود در این مدت باید تمام شرایط نگهداری بخوبی کنترل شود.

باربها چون پرخور هستند باید اکسیژن زیادی در آکواریم آنها باشد. چنانچه با کمبود اکسیژن مواجه شوند، خیلی سریع تلف می شوند. دیده شده است، تعداد زیادی از مولدین بارب در اثر کمبود اکسیژن و عدم دقت کافی در نگهداری آنها تلف شده اند و چرخه تولید آنها چندین ماه به تعویق افتاده است.

برای پیشگیری و احتمال بروز چنین حالتی بهتر است همیشه هر ماه تعدادی از باربهای جوان و شاه ماهی ها را جدا کنید و بعنوان ماهیهای مولد برای آینده نگهداری کنید تا چنانچه چنین مشکلی پیش آید در کمترین زمان باربهای جوان را بتوانید جایگزین کنید. باربها در آکواریم بخوبی تکثیر می شوند. معمولاً یک گروه که تعداد ماده ها 5 عدد و نرها 7 عدد باشد با همدیگر قرار می گیرند و گروهی تخم ریزی می کنند. برای تخم گیری از باربها ابتدا باید شرایط آب آکواریم با آب سختی بین 3 تا 5 درجه dh آماده شود. قفس توری به اندازه آکواریم داخل قرار می گیرد بطوریکه حداقل 5 سانتی متر از کف آکواریم بالاتر باشد. سنگ هوا برای تأمین اکسیژن داخل آن قرار می گیرد.

معمولاً ماده ها زودتر گذاشته می شوند و پس از چند ساعت نرها هم به آنها معرفی می شوند. چند شاخه گیاه می تواند محیط را آرام و محرک خوبی برای تخم ریزی ماهیها بحساب آید.

بهتر است محیط آکواریم بطور طبیعی تاریک شود و ماهیها شب را آرام و بدون مزاحمت پشت سر بگذرانند. در سپیده دم فردا صبح تخم ریزی با تعقیب نرها به دنبال ماده ها شروع می شود و هر نوبت تعدادی تخم از چشمه های توری عبور می کنند و به کف آکواریم می روند و تا حدود ساعت 12 ظهر تخم ریزی ادامه خواهد داشت. بعد از پایان کار باید مولدین را از آکواریم خارج کنید چنانچه برای 10 روز آینده مجدداً می خواهید از آنها تخمگیری بعمل آورید نرها را از ماده ها بطور جداگانه نگهداری کنید.

( ماهیها مولد بهتر است با غذاهای زنده و مقوی تغذیه شوند. تا آن مقداری که از توان و انرژی و نشاط را از دست داده اند جبران شود.)

سپس به آکواریم تخمها داروی متیلن بلو اضافه کنید تا از حمله قارچها و خراب شدن و فاسد شدن آنها جلوگیری شود.

معمولاً تا 24 ساعت بعد تخمها باز خواهند شد و لاروها به کف و دیواره ها می چسبند و حرکت خیلی آرام و کمی دارند. کیسه زرده لاروها غذای دو روز آنها را تأمین می کند و روز سوم باید به آنها غذا داد. بهتر است از قبل پیش بینی کرده باشید و تخم میگو باز کنید، بطوریکه همزمان با صبح روز سوم نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده و ریز داشته باشند تا بخوبی تغذیه شوند. در این مراحل برای لاروها آب معمولی آماده شده بهتر است زیرا لاروها برای رشد و جذب مواد غذایی و سوخت و ساز بدنشان ( متابولیسم ) به املاح موجود در آب احتیاج دارند.

آب آکواریم لاروها هرگز نباید آلوده و کثیف و کدر شود. میزان اکسیژن محلول در آب همواره باید به اندازه کافی باشد. از اضافه ریختن غذا به داخل آکواریم جداً پرهیز کنید. مشاهده شده است نوزادان میگو که بعنوان غذا برای لاروها به آکواریم اضافه می شوند زیادتر از مصرف بوده است و در آکواریم بعد از چند ساعت در آب شیرین نوزادان میگو تلف و سپس تجزیه می شوند که این امر علاوه بر آلودگی آب و نقصان اکسیژن، باعث تلفات سریع لاروها خواهد شد.

از طرفی منبع رشد انواع بیماریها خواهد بود که علاوه بر آلودگی آب رشد امراض و بیماریها را در بر خواهد داشت. با مشاهده چنین وضعیتی باید بلافاصله قسمتی از آب آکواریم را تعویض نمائید یا اینکه در صورت امکان تمام آب را با آب سالم و مناسب عوض کنید.

طرز تشخیص جنسیت تایگر بارب و گرین بارب

ماهی نر:

1- لب و دهان و باله های ماهی نر آلبالوئی پر رنگ است. رنگ مشکل که بصورت نوار دور بدن ماهی است تیره و پر رنگ است.

2- بدن ماهی نر کشیده تر، لاغرتر و پررنگ تر است.

3- جثه بدن ماهی از پهنا نسبت به ماهی ماده کوچکتر است.

ماهی ماده :

1- رنگ آلبالوئی بر روی اندامهای ماهی خیلی کم رنگ است و نوار مشکی دور بدن ماهی روشن تر و کم رنگتر است.

2- بدن ماهی ماده چاقتر و گرد تر است که اگر باله هایش را بطور فرضی حذف کنید گرد شبیه به سکه خواهد شد.

3- جثه بدن ماهی ماده از پهنا بزرگتر است.

طرز تشخیص جنسیت رزی بارب و شوبرتی بارب

ماهی نر :

1- معمولاً بعد از بلوغ ماهی نر به رنگ قرمز پر رنگ درمی آید و روی باله پشتی اش خط سیاه ایجاد می شود.

2- نرها دارای بدن کشیده، لاغر و درازتری نسبت به ماده ها هستند.

ماهی ماده :

1- ماده ماده خیلی کم رنگ و رنگ قرمز آن روشن است.

2- ماده ها دارای شکمی بزرگ و چاق هستند که از دو طرف بدنشان بیرون زده است.

بقیه باربها معمولاً از روی همین مشخصات قابل تشخیص هستند.

اولاً : ماهی پررنگ تر نر و ماهی کم رنگ تر ماده است.

دوماً : ماده ها چاق ترند ولی نرها لاغرتر.

سوماً: جثه ماهی های ماده از نرها بزرگتر است

.

 

 

 

 

[پسری از بابلسر 1800]

[h=2] گروه چهارم خانواده ماهیهای تترا

[/h]

گروه چهارم خانواده ماهیهای تترا

تتراها گروه بزرگی از ماهی های آکواریم هستند که غالباً کوچک جثه و پر تحرک هستند. انواع ماهیهای تترا که تا کنون در ایران تکثیر و پرروش یافته اند، عبارتند از : تترای سیاه، تترای جواهر، تترای نئون، تترای زرد، تترا پنگوئن، تترا نئون سیاه، تترا کاردنبال ، تترا لیمویی، تترا الماسی و تترا امپراطور که در واقع این ماهیها براحتی قابل تکثیر و پرورش هستند.

در هر مرحله ازتکثیر و پرورش ماهیهای تترا نکات مهم و قابل توجهی وجود دارد که باید بدقت آنها را رعایت کنید. تتراها ماهی های آرام و زیبایی هستند و به ماهی های دیگر هیچ صدمه ای نمی زنند.

درجه حرارت 27 درجه سانتی گراد و سختی آب 3 تا 5 درجه dh برای تخم ریزی تتراها مناسب است. آب مورد استفاده برای تخمها علاوه بر اینکه باید دارای dh مناسب باشد، باید حتماً یکهفته توسط ***** ذغالی *****اسیون شود، که در آنصورت آب شفاف، زلال و کریستالی خواهد بود. تتراها در آکواریم راحتتر تکثیر و پرورش داده می شوند. بنابراین مکان تخم ریزی آنها باید شرایطی مناسب باشد. بهتر است ماهی های مولد را داخل قفس توری و در آکواریم قرار دهید. تا اینکه در موقع تخم ریزی براحتی تخمها از چشمه های تور عبور کنند و در کف آکواریم قرار گیرند تا ماهی های مولد فرصت خوردن تخمهایشان را پیدا نکنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی داخل آکواریم تخم ریزی بهترین محرک برای تتراها خواهد بود و وجود گیاه به آنها احساس آرامش و امنیت می دهد و تخم ریزی بهتر انجام می شود در آنصورت بخوبی ماده ها تمام تخمهایشان را رها می سازند.

کارهای مهمی که برای تکثیر تتراها باید انجام دهید عبارتند از:

1- ماهیهای مولد نر و ماده را بمدت دو هفته از یکدیگر جدا نگهداری کنید تا نسبت به همدیگر تمایل و علاقه بیشتری پیدا کنند و در آنصورت تعداد تخم هم در موقع تخم ریزی بیشتر رها می شود.

2- آکواریم محل تخم ریزی از قبل آماده می شود و باید دارای آب مناسب با سختی آب 3 تا 5 درجه dh ، نور کافی ، اکسیژن کافی باشد و آب تخمها حداقل یک هفته با ***** ذغالی *****اسیون شود.

3- بهتر است تتراها بصورت گروههای 5 عدد ماده و 7 عدد نر باشند و در کنار همدیگر قرار بگیرند در نتیجه تخمگیری بهتری را در بر خواهد داشت.

4- بهتر است در داخل آکواریم تخم ریزی، قفس توری با چشمه های مناسب قرار دهید و ماهیهای مولد را داخل قفس توری بگذارید، چون این ماهی ها علاقه شدید به خوردن تخمها دارند.

معمولاً ماهیهای ماده را در روز، ساعت 12 ظهر داخل قفس بآرامی انتقال می دهید، بطوریکه هیچ گونه صدمه ای به آنها وارد نشود. چند ساعت بعد ماهی های نر را به آکواریم اضافه می کنید. دیده شده است، تتراها در همان بعد از ظهر شروع به تخم ریزی کرده اند، ولی تعداد تخمها کافی نیست و هنوز ماهی های ماده تخمهای بیشتری دارند که بهتر است تا فردا صبح صبر کنید تا تخم ریزی بطور کامل انجام شود.

فردای آنروز در سپیده دم صبح فعالیت شدید تری را با همدیگر شروع می کنند، رنگ آنها پر رنگ می شود و با سرعت همدیگر را تعقیب می کنند که هر دفعه چندین تخم رها می سازند تا ساعت 12 ظهر تخم ریزی ادامه خواهد داشت و تمام تخمهایشان را رها می سازند. هر دفعه که ماده ها تخم می ریزند پشت سر آنها نرها با رها ساختن اسپرم تخمها را بارور می سازند. بعد از اتمام تخم ریزی همدیگر را تعقیب نمی کنند و فعالیتشان متوقف می شود. در اینحالت باید به آرامی ماهی های مولد را از آنجا خارج کنید و به مکان اولیه منتقل کنید ( چنانچه قصد دارید در دو هفته آینده مجدداً از آنها تخمگیری بعمل آورید، بهتر است نرها و ماده ها را از همدیگر بطور جداگانه نگهداری کنید تا برای دو هفته بعد کاملاً آماده شوند. )

5- آب آکواریم تخمها ممکن است بخاطر تجزیه اسپرم نرها شیری رنگ شده باشد. بهتر است قسمتی از آب را تعویض نمایند. ( تعویض آب باید با رعایت نکات مهم از جمله آب هم درجه حرارت باشد و دارای dh مناسب و با آرامی صورت بگیرد)

6- در آکواریمی که تخم ریزی انجام می شود، هیچوقت به ماهیها غذا ندهید. توضیحات و علل آن در مطالب قبلی ذکر شده است.

7- تخمها خیلی زود و در کمتر از 24 ساعت باز و تبدیل به لارو می شوند. لاروها در ابتدا بی حرکت در کف آکواریم قرار دارند و همراه خودشان در زیر شکمشان کیسه زرده ایی مجهز دارند که از آن شروع به تغذیه می کنند. دو روز طول می کشد تا کیسه زرده جذب بدن لاروها شود و در اینمدت شما هیچ غذایی نباید به آنها بدهید.

8- بعد از سپری شدن این مرحله و جذب کیسه زرده لاروها، فعالیت آنها شروع می شود و از صبح روز سوم احتیاج به غذا خواهند داشت. در این مرحله جدید بهترین غذا برای لاروها می تواند نوزادان میگوی تازه بدنیا آمده و ریز باشد که با پیش بینی لازم از قبل آنها را آماده کرده اید.

9- چنانچه نوزادان میگو زیادتر از مصرف باشند. بزودی در آب شیرین خواهند مرد و تجزیه شده، آب را کدر می کنند و باعث آلودگی و فساد آب می شوند. از طرف دیگر موجب رشد سریع باکتری ها و قارچها خواهند شد.

10- بهتر است لاروها را به مکان بزرگتری انتقال دهید و روزانه چهار بار به آنها از نوزادان میگو بدهید.

طرز تشخیص جنسیت ماهی های تترا:

ماهی نر :

1- دارای جثه کوچکی است.

2- باله مخرجی اش در زیر شکم بلند تر و نزدیک به دم است.

3- کشیده تر ، لاغر تر و درازتر است.

4- دارای رنگ بیشتر و پررنگ تر است.

ماهی ماده :

1- دارای جثه بزرگی است.

2- باله مخرجی اش در زیر شکم کوتاهتر و با دم بیشتر فاصله دارد.

3- چاق، گرد و اگر باله هایش را بطور فرضی در نظر نگیرید شبیه به سکه خواهد بود.

4- نسبت به نوع نر کم رنگتر و روشن تر است

.

 

 

 

 

[پسری از بابلسر 1800]

[h=2] گروه پنجم : خانواده ماهیهای سیچلاید

[/h]

گروه پنجم : خانواده ماهیهای سیچلاید

روشهای تکثیر و پرورش ماهی های سیچلاید

سیچلاید ها ماهی هایی وحشی، جنگجو که بسیار عصبانی عمل می کنند و تغییرات داخل آکواریم آنها را شدیداً ناراحت و مضطرب می کند.

انواع سیچلاید هایی که تا کنون در ایران قابل تکثیر و پرورش بوده اند عبارتند از :

دیسکاس، آنجل، اسکار، سیچلاید گوره خری، سیچلاید زرد و سیچلاید جولی و سیچلاید جک دمپسی هستند. که در واقع برای تکثیر و پرورش هر کدام از آنها باید یک جفت را در یک آکواریم قرار داد و شرایط سختی آب برای سیچلاید ها بین 5 تا 8 درجه dh می باشد. بهترین درجه حرارت برای تخم ریزی 27 درجه سانتی گراد است. سیچلایدها با میل و علاقه خودشان تخم ریزی می کنند و هیچ گونه تغییراتی را از طرف شما نمی پذیرند، بلکه ممکن است بر عکس جواب دهند و آنها را عصبانی کند که در مواقع عصبانیت معمولاً بین جفت نزاع و درگیری بوجود می آید که آنها همدیگر را مقصر قلمداد می کنند. دیده شده است که گاهی این نزاع ها که بین نر و ماده اتفاق افتاده است آنقدر زیاد و شدید بوده است که حتی منجر به تلف شدن یکی از آنها شده است. بنابراین سعی کنید همیشه با آنها بآرامی رفتار کنید. برای تکثیر از سیچلاید ها بهتر است یک گله 10 تایی از آنهایی که بخوبی تغذیه شده اند و رشد کافی داشته اند را در یک آکواریم بزرگ نگه داری کنید. شرایط نگهداری و تغذیه آنها باید کاملاً اصولی و تمام شرایط لازم مهیا و آماده باشد. ماهی های انتخاب شده باید جوان، سالم ، بدون نقص عضو، سرحال ، شاداب ، خوش رنگ، چابک و قبراق باشند. معمولاً چند روز که بگذرد، سیچلاید ها خودشان به انتخاب جفت می پردازند. بطوریکه هر سیچلاید نر در یک قسمت آکواریم حکومت تشکیل و هر کس که به قلمرو او نزدیک شود مورد حمله قرار می دهد. ماهی ماده به قلمرو نر مورد علاقه می رود و در آنجا ساکت می ایستد و باحرکات خاصی اعلام قبول ازدواج با نر انتخاب شده را می دهد. دیده شده است که در اکثر مواقع ماده قویترین و بهترین نر را انتخاب کرده است و هیچ ماهی دیگری حق ورود به منطقه جفت را نخواهد داشت، اگر بر اثر لجاجت ماهی دیگری وارد قلمرو جفت شود بر اثر ضربات زیاد آنها از بین خواهد رفت. بنابراین باید وضعیت ماهیها را کنترل کنید، هرگاه در بین آنها جفتی یکدیگر را واقعاً انتخاب کردند بهتر است آن جفت را بآرامی به آکواریمی که از قبل آماده کردید انتقال دهید و در واقع شروع کار تکثیر و پرورش سیچلایدهای شما با موفقیت انجام شده است.

ماهی اسکار سلطنتی

اسکار سلطنتی با ابهت ترین، جذاب ترین و پرطرفدار ترین ماهی آکواریم بحساب می آید. برای تکثیر و پرورش اسکار نکات مهم و فراوانی را باید همواره در نظر داشت .

اگر یک جفت اسکار جوان و سرحال که تازه همدیگر را انتخاب کرده اند و با هم جفت شده اند را با یکدیگر در یک آکواریم نگهداری کنید. خیلی زود شاهد تخم ریزی آنها خواهید بود. اسکار دوست دارد تخمهایش را در کف و روی سطحی صاف بریزد. تخمهای اسکار چسبندگی دارند و به شکل گرد و قهوه ای رنگ و هر عدد آن تقریباً اندازه یک عدد ماش است. در کف آکواریم بهتر است یک تخته سنگ صاف قرار دهید. ( بهتر است تخته سنگ از جنس مرمریت یا گرانیت باشد که تخمها را خراب نکند. سنگهای گچی یا آهکی تخمها را فاسد می کنند. ) آکواریم باید دارای ***** مناسب، اکسیژن کافی، نور کافی باشد. به مولدین باید غذای مناسب داده شود. بهترین غذا برای آنها غذاهای زنده مثل ماهی رودخانه، بچه قورباغه و آبزیان بزرگ هستند. روزانه یکبار کاملاً آنها را خوب سیر کنید و غذاهای اضافی را از آب خارج نمایید و مقداری از آب را تعویض کنید. ( بعضی اوقات اشخاص تعداد زیادی ماهی رودخانه را در آکواریم می ریزند و آنها تعدادی را می خورند و بقیه را می کشند و رها می کنند. چون سیر می شوند و بیشتر از آن میل به خوردن ندارند، از طرفی دوست دارند هیچ مزاحمی در آکواریمشان نباشد. بعد از چند ساعت ماهی های مرده رودخانه ای در آکواریم اوضاع خرابی را بوجود می آورند. بتدریج اکسیژن آب اشکال پیدا می کند و آلودگی آب باعث تلف شدن جفت اسکار شما خواهد شد) چنانچه غذای زنده در اختیار نداشتید می توانید دل گاو یا گوسفند را تمیز کنید و به اسکارها بدهید.

اسکارهای جفت شده که در یک آکواریوم تنها هستند. خیلی زود سنگ کف را بعنوان محل تخم ریزی انتخاب می نمایند و آنرا شروع به تمیز کردن می کنند. زمانیکه نر و ماده بر روی سنگ بروند و شروع به تمیز کردن آن بکنند، لحظات تخم ریزی نزدیک می شود. که ابتدا با بیرون آمدن لوله تخم ماهی ماده از زیر شکمش که تقریبا به اندازه 3 میلیمتر خارج می شود و شکل لبه آن گرد و چاق است شروع می شود. همزمان لوله اسپرم نرم هم تقریبا به اندازه 5/1 میلیمتر خارج می شود که شکل لبه آن زوکی شکل است.

نر و ماده هر دو چند ساعت قبل از تخم ریزی بر روی سنگ با لرزش و تمیز کردن و با حالات شدید و تغییر رنگ و پر رنگ شدن شروع به آماده و تمیز کردن محل تخم ریزی می کنند.

ماهی ماده با لرزشهای مخصوصی به سطح سنگ نزدیک می شود و تخم ریزی را شروع می کند و بصورت یک خط ردیفی از اول تا انتهای سنگ تخمها را بر روی آن می چیند و چون چسبنده هستند تخمها به سنگ چسبیده می شوند. پشت سر ماهی نر با حرکات و رقصهای شادی و لذت و با لرزشهای مخصوص روی تخمها اسپرم رها می کند. و به همدیگر اعلام رضایت می کنند. این ابزارهای علاقه همراه با بوسه زدن و یا نوازش با لب به همدیگر اعلام می شود.

حدود دو ساعت این حرکات زیبا و موزون همراه تخم ریزی ادامه خواهد داشت. شادی آنها لحظه به لحظه زیادتر می شود و ابراز علاقه آنها شدیدتر و خشن تر به ظاهر می رسد، بطوریکه آب آکواریوم به تلاتم می افتد. اگر آکواریوم در پوش نداشته باشد گاهی بیرون می پرند و صدمه خواهند خورد. بنابراین حتما روی آکواریوم را بپوشانید و هرگز برای آنها ایجاد مزاحمت نکنید.

بعد از اتمام تخم ریزی ماهیها شل و بی حال بصورت مورب و کج در کنار همدیگر آرام می گیرند، در اینحالت سطح آب کف زده است و رنگ آب بر اثر تجزیه اسپرم نرم ها شیری رنگ شده است که باید قسمتی از آب تعویض یا داخل آکواریوم را ***** بگذارید تا آب دوباره شفاف و زلال شود.

از اینجا به بعد به دو طریق می توانید از تخمها محافظت کنید.

1- ماهیهای مولد را به آرامی به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید منتقل سازید.

2- سنگ تخمها را بآرامی به آکواریومی که شرایط مناسب دارد منتقل دهید.

1- حالت اول:

چنانچه از تخمها مقدار زیادی توسط حرکات ماهیها در نقاط دیگر آکواریوم پاشیده شده است و امکان جابجایی تخمها نیست، در اینصورت بهتر است ماهیهای مولد را از آنجا به آکواریوم آماده دیگری بآرامی انتقال دهید (آکواریوم باید از قبل کاملا آماده و مهیا شده باشد)

2- حالت دوم:

چنانچه تخمها بصورت مرتب و منظم بر روی تخته سنگ چیده و چسبیده شده اند. می توانید بآرامی سنگ تخمها را به آکواریومی با مشخصات آب تخمها که از قبل آماده کرده اید منتقل سازید. در هر دو حالت تفاوتی وجود ندارد و معمولا نتیجه یکسان حاصل خواهد شد. چیزی که مهم است باید حتما تخمها از دسترس ماهیها دور شوند و آنها را با شرایط و اصول صحیح نگهداری کنید. برای آکواریوم تخمها حتما باید اکسیژن کافی قرار دهید، چنانچه آب تخمها شیری رنگ است حداقل 3 روز ***** در آکواریوم کار بگذارید تا آب را کاملا شفاف و روشن کند. می توانید در صورت تشخیص و نیاز مقداری از آب را با آب مناسب و آماده تعویض نمائید.

سپس به آب تخمها داروی متیلن آبی بمقدار 1/0% اضافه می کنیم. هجوم و حمله قارچها به تخمها باعث فساد آنها می شود داروی متیلن آبی علاوه بر جلوگیری از هجوم و حمله قارچها رشد باکتریهای مضر را هم کنترل و بحالت ثابت و فیکسه نگه می دارد و آسیبی به تخمها وارد نمی شود. بعضی اوقات تخمها آنقدر نزدیک به هم و گاهی هم روی یکدیگر چیده شده اند که چنانچه یک تخم مورد هجوم قارچها قرار بگیرد خیلی سریع بقیه تخمها هم با لایه های ابری سفید رنگی پوشیده می شوند، که در واقع مورد هجوم و حمله قارچها قرار گرفته اند و بدین صورت باعث فساد تخمها خواهد شد. بصورت تجربی بدست آمده است که اگر هر روز مقداری از آب تعویض و مقداری داروی متیلن آبی تازه حل شده به آب تخمها اضافه شود. در مواقعی که شرایط آکواریوم تخمها وضعیت خوبی ندارد بسیار عمل مفیدی است که نتیجه باروری و باز شدن تخمها را بالا می برد.

از آنطرف دیگر ماهیهای مولد هستند که باید آنها را بآرامی انتقال دهید و آکواریوم آنها مرتب و منظم باشد. تغذیه در تخم ریزی برای مراحل بعدی آنها نقش مهم و سرنوشت سازی دارد. باید دقت کنید آنها را ضعیف یا بیمار نکنید که در اینصورت مدتی تخم نخواهند ریخت. آنهایی که به مولدین اسکار فقط ماهی رودخانه می دهند، باید نکات را مورد توجه قرار دهند.

1- ماهیهای رودخانه ایی ممکن است حامل امراض و بیماریهای باشد که با ورود آنها به آکواریوم مولدین، خیلی زود محیط آنها را آلوده و در آنجا تکثیر و منتشر می شوند. و سپس به اسکارها منتقل خواهند شد. بنابراین حتما باید از سلامت ماهیهای رودخانه ایی اطمینان حاصل کنید.

2- می توانید به ماهیهای رودخانه ایی غذاهای مقوی و انواع ویتامینها و املاح مورد نیاز را بدهید. سپس با در اختیار گذاشتن ماهیهای رودخانه ای برای اسکارها آن ویتامینها و املاح مفید را به ماهیهای اسکار مولد انتقال دهید. که باعث تقویت و رشد و سلامت آنها شود.

حالا باز می گردیم به آکواریوم تخمها

تخمها در آکواریومی قرار گرفته اند که اولا آب شفاف، زلال و تمیز است.

دوما سختی آب تخمها بین 5 تا 8 درجه dh است.

در اینصورت معمولا سه روز که بگذرد تخمها می ترکد و شروع به باز شدن می شود. از روز چهارم روی سنگ در حالیکه از سر چسبیده به تخته سنگ هستند دم تکان می دهند که تعداد تخمهای باز شده بر روی تخته سنگ مشخص می شود. کم کم از سنگ جدا می شوند و با یک شنای کوتاه دوباره به کف می افتند. بهتر است ارتفاع آب را حداکثر به 15 سانتیمتر برسانید و اکسیژن آب به اندازه کافی باشد و تغییرات سریع برای تخمها نداشته باشید. لارو اسکار در زیر شکمش دارای کیسه زرده مجهز و کاملی است که تا چهار روز غذایش را تأمین می کند. توجه کنید چنانچه آب بر اثر تجزیه تخمهای فاسد شده آلوده شده باشد لاروها بی حال و کسل می شوند و متابولیسم (جذب کیسه زرده) بخوبی انجام نمی گیرد و ممکن است لاروها تلف شوند. در اینصورت باید اقدام به تعویض آب لاروها کنید. (آب باید آماده و مهیا باشد)

در این مدت هیچ غذایی نباید به لاروها بدهید. چنانچه تعداد آنها زیاد است بهتر است آنها را در چندین آکواریوم پخش کنید و فضای کافی برای رشد و فعالیت آنها با توجه به تمام نکات ضروری واجب در مورد نگهداری آنها را انجام دهید.

می دانید بهترین غذا برای لاروهای تازه از تخم در آمده می تواند نوزادان میگو باشد که باید از قبل تدارک دیده باشید. مقدار نوزادان میگو را باید به حساب بریزید زیرا اگر اضافه تر وارد آکواریوم لاروها بریزید، بعد از چند ساعت نوزادان میگو در آب شیرین می میرند و در آب تجزیه می شوند و باعث آلودگی و فساد آب می شوند و در نتیجه این آلودگی ها به لاروها اثر می کند و باعث تلفات آنها خواهد شد.

بنابراین غذا دادن لاروهای اسکار باید با دقت و حوصله انجام شود. چنانچه اکسیژن محلول در آب لاروهای اسکار کم باشد. خیلی زود دچار عوارض و تلفات زیادی خواهند شد. که اگر کمبود اکسیژن در آکواریوم لاروها را سریعا تأمین نکنید. خیلی از لاروها تلف خواهند شد. در مواردی که تشخیص می دهید آب لاروها آلوده شده است. بهترین راه علاج جابجایی بچه ماهی ها به مکان جدید و با آب سالم و تمیز و آماده است یا حداقل مقداری از آب آنها را باید تعویض نمائید و مقداری هم داروی متیلن آبی به آب اضافه کنید.

هر چه سطح وسیعتری برای تعداد کمتری لارو اسکار در نظر بگیرید درصد خطاهای شما کمتر بروز حوادث دارد. و دیرتر باعث تلفات آنها خواهد شد. و در نتیجه تعداد بیشتری از آنها دوران لاروی خود را با موفقیت پشت سر می گذارند. بعد از 15 روز که دوران لاروی اسکارها تمام می شود مقاومت آنها بیشتر خواهد شد و به دوران بچه ماهی وارد می شوند در این مرحله مقاومت بیشتری دارند. ایجاد شوک و استرس و تغییرات سریع در خواص و شرایط آب و کمبود اکسیژن محلول در آب اگر باعث تلفات بچه ماهیها نشود احتمال کج شدن اندامهای بدن بخصوص دهان بچه ماهیها خواهد شد. که هر چه بچه ماهیها بزرگتر می شوند کج بودن دهانشان مشخص تر می شود که در حال حاضر این عارضه را بعنوان سکته کردن ماهی می دانند. در حالیکه اگر در اوایل زندگی لاروها و در دوران بچه ماهی کلیه نکات گفته شده را رعایت کنید قطعا چنین عوارضی برای ماهیها بوجود نخواهد آمد.

مسئله مهم دیگر که باید گفته شود سوء تغذیه بچه اسکارها است. تغذیه نامناسب و اشتباه باعث می شود اسکارهای گرسنه به همدیگر حمله کنند و در وحله اول چشم هم جنسان خودشان را می خورند. بنابراین بعد از مدتی اکثر بچه اسکارها چشم نخواهد داشت و کور شده اند. اگر تمام نکات و اصول تکثیر و پرورش اسکارها را بخوبی رعایت کنید. در آنصورت پرورش اسکار برایتان خیلی آسان خواهد بود. دقت کنید همیشه برای اسکارها باید فضای کافی در نظر بگیرید تا آنها با نشاط و سرحال باشند و خیلی سریع و زود رشد کنند. زنجیره کنترل و مراقبتهای ویژه را که شامل اکسیژن کافی، نور کافی، تغذیه مناسب و مقوی با غذاهای زنده، آب سالم و تمیز، ***** مناسب، جلوگیری از بروز حوادث مانند ایجاد شوک و استرس و تغییرات سریع dh آب، ph آب، درجه حرارت آب و کنترل و پیشگیری امراض و بیماریها که همه این عوامل را باید بدقت توسط شما رعایت و منظم باشد. در هر صورت چنانچه با هر حالت غیر عادی که منجر به تلفات بچه اسکارها مواجه شدید باید تشخیص صحیح بدهید که :

1- آیا آب آلوده شده است.

2- آیا غذا دادن اشکال دارد.

3- آیا درجه حرارت آب اشکال پیدا کرده است.

4- آیا dh آب تغییر کرده است.

5- آیا به ماهیها شوک وارد کرده اید.

6- آیا ماهیها در خطر ابتلاء به یک بیماری هستند.

بعد از تشخیص، سریعا اقدام به برطرف ساختن آن مشکل بپردازید و پیشگیری لازم برای جلوگیری از ادامه تلفات آنها را بعمل آورید.

کاری را که برای عموم اتفاقات رخ داده، باید سریعا انجام دهید. تعویض قسمت یا تمام آب بچه اسکارها خواهد بود. و با توجه به تشخیص گاهی لازم است بچه اسکارها را به محیط سالم و تمیز دیگری انتقال دهید. بقیه موارد تشخیص باید با نظر خودتان و طبق دستورالعمهای همان تشخیص انجام دهید. چنانچه کافی نبود در صورت نیاز می توانید به صاحب نظران و متخصصین پرورش ماهی مراجعه و از آنها راهنمایی و کمک بگیرید.

طرز تشخیص جنسیت اسکار

ماهی نر:

1- نوک لوله اسپرم نر شبیه به نوک قلم نی و زوکی شکل اس.

2- قوز روی سر ستبر و بلندتر است.

3- لبهای پهن و ضخیمتری نسبت به ماده دارد و کمی دهانش بزرگتر است.

ماهی ماده:

1- نوک لوله تخمدان درست شبیه تخم و لبه آن گرد است.

2- قوز روی سر کوتاه تر است.

3- لبهای ماده باریکتر و نازکتر و دهان آن کوچکتر است.

آنجل یا فرشته ماهی

آنجل یا فرشته ماهی دارای انواع متعددی است. در گروه سیچلایدها، آنجل یکی از زیباترین ماهیها بحساب می آید و از طرفداران زیادی برخوردار است. آنجل باله بلند چلگیس، آنجل نیم تنه مشکی، آنجل ببری، آنجل سفید، آنجل مشکی، آنجل باله بلند دودی، آنجل باله بلند سفید هستند، که در ایران تکثیر و پرورش یافته اند و اکثر علاقمندان به این ماهیها برای انتخاب ماهیهای مولد خوب باید تعدادی از آنجلهای جوان، شاداب، سرحال و بدون نقص باله ها و عضو را بصورت گروهی در شرایط عالی نگهداری کنند. و از بین آنهایی که با همدیگر جفت می شوند برای تکثیر و پرورش جدا کنند. برای اینکار باید در روی هر دیواره آکواریوم چندین تکه سنگ به اندازه ارتفاع آکواریوم و به عرض 5 سانتیمتر قرار داده شود. بطوریکه تکه سنگ با دیواره آکواریوم بصورت مورب و زاویه ایی تقریبا 55 بوجود آورد. آنجلها محلهایی که دارای شیب است برای تخمریزی انتخاب می کنند.

ماهیهای آنجل جوان معمولا بین 10 تا 12 ماهگی بالغ می شوند و در آنموقع بین 13 تا 15 سانتیمتر طول خواهند داشت.

در یک گروه معمولا آنجلها برای انتخاب جفت حرکات و رقصهای مخصوصی را انجام می دهند. با سرعت بطرف جفت مورد علاقه شان حرکت می کنند و بنظر می رسد بهمدیگر ضربه وارد می آورند ولی اینطور نیست. ابراز علاقه و دعوت به ازدواج و تمایل یکدیگر را با این حرکات به نمایش می گذارند. ادامه این حرکات رقصها و گردشگهای سریع به چپ و راست بالاخره انتخاب جفت را در برخواهد داشت زمانیکه اعلام قبول ازدواج را نر و ماده با یکدیگر دادند. آنوقت جفت یکدیگر را پذیرفته و حرکات به شکل منظم و دقیق ظاهر می شوند. بطوریکه موازی با همدیگر و در یک ستون و به یک فاصله معین با همدیگر حرکت می کنند. آنها به تمام نقاط آکواریوم سرکشی می کنند تا بالاخره مکان مناسب که معمولا یکی از آن تکه سنگهایی است که به دیواره آکواریوم تکیه داده اید را بعنوان محل تخم گذاری انتخاب و شروع به تمیز کردن آن می نمایند.

ماهیهای دیگر چنانچه دخالت کنند با عکس العمل شدید آنها مواجه خواهند شد و گاهی ضربه ایی هم خواهند خورد. آنجلهای جفت شده با لبهای مکنده شان و لرزش های مخصوصی منطقه ای را بر روی تکه سنگ برای تخمهایشان بدقت تمیز می کنند در اینحالت بهتر است بآرامی آنها را به یک آکواریوم آماده که از قبل تدارک دیده اید با همان تکه سنگ انتخاب شده جفت انتقال دهید. (اگر تعدادی تکه سنگ مشابه داشته باشید بهتر است چون موقعی که آنرا خارج می کنید باید یک عدد دیگر برایشان قرار دهید تا از نبودن محل تخمها عصبانی نشوند) گاهی دیده شده است آنجلهایی با همدیگر جفت شده اند و محلهای نامناسبی را انتخاب کرده اند. مثلا شیشه بخاری آکواریوم یا از این قبیل اشیاء که در آنصورت اگر برای اولین بار تخمریزی می کنند باید اجاره بدهید تخمهایشان را در همان محل بریزند. در غیر اینصورت قهر خواهند کرد و مدت طولانی تخمریزی نخواهد کرد. آنجلهای جوان جفت شده اگر خوب تغذیه شوند معمولا بین 8 الی 15 روز یکبار تخمریزی خواهند کرد. آنجلها هم در موقع تخمریزی لوله مخصوصی از بدنشان خارج می شود که معمولا لوله تخمدان ماهی ماده حداکثر تا 2 میلیمتر بیرون می آید و لبه آن گرد و پهن است. و لوله اسپرم ماهی نر حداکثر تا 1 میلیمتر بیرون می آید که لبه آن زوکی شکل و کوچک است. بعد از بیرون آمدن لوله ها، تخمریزی در محلی که از قبل انتخاب و تمیز شده است شروع می شود.

ماهی ماده با نزدیک شدن به صورت زاویه ایی و با لرزش مخصوصی تخمهایش را بصورت زنجیر و ردیفی بر روی تک سنگ می چسبانند.

پشت سر ماهی نر فعالیت می کند و با رها ساختن اسپرم بر روی تخمها آنها را بارور می سازد. بعد از حداکثر 2 ساعت تخمریزی تعداد زیادی تخم بر روی تکه سنگ چسبیده خواهد شد و در آخر، تخمریزی تمام خواهد شد.

بهتر است بآرامی تخمها را با سنگش به آکواریومی که دارای شرایط لازم و از قبل آماده شده است منتقل شوند. و به جای تکه سنگ تخمها که بر می دارید یکعدد تکه سنگ مشابه به جای آن قرار دهید که جفت آنجل از نبودن سنگ تخمها عصبانی نشوند.

آب تخمها باید دارای dh بین 5 تا 8 درجه باشد و دمای 27 درجه سلسیوس مناسب خواهد بود. مقداری داروی متیلن آبی به مقدار 1/0% به آب تخمها اضافه می کنیم تا از هجوم و حمله قارچها به تخمها جلوگیری بعمل آید. معمولا بعد از 48 ساعت تخمها باز و تبدیل به لارو می شوند. و روی سنگ در حالیکه با سر چسبیده به سنگ هستند. دم تکان می دهند و اصطلاحا گفته می شود تخمها باز شده و در مرحله دم تکان دادن هستند. بعد از آن از سنگ جدا می شوند و همه آنها در یک گوشه ایی از آکواریوم تجمع می کنند. همانطوریکه می دانید لاروها همراه با خودشان دارای کیسه زرده ایی در زیر شکمشان هستند که تا سه روز از آن تغذیه می کنند. سنگ تخمها را بآرامی آنها را بخارج بیاورید. در این مرحله بر اثر تجزیه پوسته تخمها مقداری آب آلوده شده است مقداری از آب را با آب مناسب که از قبل آماده ساخته اید تعویض کنید تا علاوه بر تمیزی آب؛ لاروها شاداب شوند و کیسه زرده آنها بخوبی جذب بدنشان بشود. چنانچه آب آلوده باشد لاروها ضعیف و بی حال و سفید خواهند شد و کمرشان خم می شود و کیسه زرده آنها آب می رود و در نهایت تلف خواهند شد. (برای تهیه آب مناسب باید dh آب برای لارو آنجل بین 3 تا 5 درجه باشد و یکهفته آنرا با ***** ذغالی *****اسیون کنید که در آنصورت آب شفاف و کریستالی خواهد شد و درجه حرارت را روی 27 سلسیوس ثابت نگهدارید و تغییر نداشته باشد.)

بعد از جذب کیسه زرده؛ لاروها خیلی حریص غذا خوردن هستند و از صبح روز چهارم که دارای شنای آزاد شده اند می توانید به آنها غذای زنده و مقوی بدهید بهترین غذای زنده در این مرحله نوزادان میگو هستند. بهمین منظور باید تخم میگوی نمکی را طوری تنظیم کنید که همزمان با نیاز لاروها آنها هم تبدیل به نوزادان میگوی تازه بدنیا آمده شوند تا بخوبی توسط لاروها قابل صید و خوردن باشند. چنانچه از نوزادان میگو که 24 ساعت قبل از تخم درآمده باشند. و آنها را استفاده کنید بدلیل بزرگ بودن نوزادان میگو لاروهای آنجل آنها را نمی توانند صید و مورد مصرف قرار دهند. این موضوع در روزهای اول دارای اهمیت زیادی است. چنانچه لاروها نتوانند غذا بخورند در مدت 48 ساعت آینده تمام آنها بر اثر نخوردن غذا خواهند مرد.

مطلب مهم دیگر که در این مرحله باید دقت کافی بشود. مقدار غذایی که لاروها احتیاج دارند باید به همان اندازه برایشان بریزید. چنانچه اگر اضافه تر از مصرف آنها ریخته شود. نوزادان میگو در آب شیرین بعد از چند ساعت می میرند و در آب تجزیه خواهند شد و خیلی سریع آب آلوده و کثیف می شود و همین امر باعث تلفات لاروها خواهد شد. برای اینکه درصد تلفات به پایین ترین حد ممکن برسد باید اولا به لاروها فضای کافی اختصاص دهید. و به مکان بزرگتری انتقال دهید.

دوما: آلودگی آب را کنترل کنید در صورت مشاهده اولین تلفات خیلی زود آب را با آب سالم و آماده تعویض کنید.

سوما: بهتر است تا 15 روز اول برای آب لاروها داروی متیلن آبی استفاده کنید تا از آلودگی و تلفات لاروها جلوگیری شود.

[پسری از بابلسر 1800]

طرز تشخیص جنسیت آنجل:

 

 

ماهی نر:

 

1- نوک لوله اسپرم نر زوکی شکل شبیه به نوک قلم نی است.

 

2- لبهای پهن و ضخیمتری نسبت به ماده اش دارد و کمی دهانش بزرگتر است.

 

3- قوز روی سر نر دارای بر آمدگی بیشتری نسبت به نوع ماده اش دارد.

 

4- باله زیرین بلندش در محل تلاقی با بدن زاویه باز ایجاد می کند.

 

 

ماهی ماده:

 

1- نوک لوله تخمدان درست شبیه به تخم و لبه آن گرد است.

 

2- لبهای نازکتر و باریکتری دارد و کمی دهانش کوچکتر است.

 

3- قوز روی سر ماده دارای برآمدگی کمتری نسبت به نوع نرش است.

 

4- باله زیرین بلندش در محل تلاقی با بدن زاویه قائمه ایجاد می کند.

 

 

 

 

ماهی سیچلاید گورخری

 

 

سیچلایدهای گورخری دارای فلسهای ریزی هستند که دائما رنگ خود را عوض می کنند. سیچلایدها دارای هوش سرشاری هستند که با رفتارهای جالب و قابل توجه ایی به تربیت و باروری تخمها و بچه های خود می پردازند.

 

در واقع هوش سرشار این ماهیها نکات قابل توجه و عجیبی را بهمراه دارد. معمولا هر کدام از سیچلایدهای نر گوشه ایی را بعنوان مقر قدرت خود انتخاب می کنند و هیچکدام از نرهای دیگر حق ورود به آنجا را نخواهند داشت برای انتخاب جفت نرها برای مبارزه به وسط آکواریوم می روند و درگیری و خشونت بخرج می دهند. ماهیهای ماده نظاره گر و تماشاچی آنها هستند و از بین آنها بهترین و قویترین نر را زیر نظر می گیرند و بالاخره نر مورد علاقه شان را انتخاب می کنند. (در واقع نوع ماهی ماده ماهی نر را برای ازدواج انتخاب می کند) بدین ترتیب به مکان مقر نر انتخاب شده می رود و در آنجا می ایستد. در اینحالت ماهی نر انتخاب شده با غرور و شادی با شهامت بیشتری از مرزهایش دفاع می کند و بشدت مراقب اوضاع و احوال نرهای مجاور است. تا به حریم او وارد نشوند. در این مرحله برای جلوگیری از درگیری و خشونت بیشتر بهتر است جفت انتخاب شده را بآرامی به یک آکواریوم دیگر انتقال دهید. و برای آنها یک کوزه یا گلدان کوچک قرار دهید و یا با چند تکه سنگ که بر روی هم می چینید و بحالت غار مانند ایجاد می شود درست کنید که آن مکان مورد انتخاب جفت سیچلاید خواهد بود و در همانجا تخمریزی خواهند کرد. سیچلایدها معمولا درست دارند تخمهایشان را در داخل حفره ها و یا سوراخها مخفی کنند. ماهیهای سیچلاید خیلی زود تخمریزی خواهند کرد. نوع ماهی ماده تخمها را بر روی سطوح صاف می چیند و بلافاصله ماهی نر آنها را بارور می سازد. تخمها چسبنده هستند. بعد از اتمام تخمریزی به مراقبت از تخمها می پردازند. و در حالیکه یکی از آنها تخمها را مراقبت و جریان آب را بر روی آنها ایجاد می کند تا تخمها تمیز بمانند، دیگری برای تهیه خوراک به شکار می رود. مراقبت از تخمها چنان است که حتی در هنگامیکه والدین نگهبانی تخمها را با یکدیگر عوض می کنند تخمها تحت نظر هستند.

 

بعد از چهار روز تخمها شروع به ترک برداشتن می کنند، والدین آنها را به دهان خودشان منتقل کرده که در حفره داخل دهان قرار می دهند. در طی چهار روز کیسه زرده ایی که در زیر شکم لاروها همراه آنها است بتدریج جذب بدنشان می شود و بعد از آن قادر هستند براحتی شنا کنند. سیچلایدها از فرزندان خود مراقبت می کنند و با رفتارهای هوشمندانه ایی آنها را تحت آموزشهای سختی قرار می دهند. آنها بچه ها را به گردش می برند و در حالیکه یکی از والدین در جلوی صف و دیگری در انتهای صف قرار می گیرند از آنها مراقبت بعمل می آورند. در این مرحله باید دادن غذای زنده را به آنها شروع کنید. بهترین غذای زنده مورد علاقه آنها نوزادان میگو نمکی هستند. روزانه چهار نوبت به آنها غذا بدهید. مقدار غذایی که می دهید باید تمام آن توسط ماهیها خورده شود و چیزی از آن را باقی نگذارند. چنانچه اضافه تر غذا بریزید باعث آلودگی و فساد آب که در این صورت باعث تلفات لاروها خواهد شد. شرایط آکواریوم را باید طبق زنجیره مراقبتهای ویژه و با اصول صحیح نگهداری کنید.

 

حالت متعددی پیش خواهد آمد که باعث ناراحتی و عصبانیت والدین می شود. که در بیشتر مواقع ماهی نر به اشتباه شروع بخوردن بچه ماهی خودش می کند، که این عمل باعث درگیری و نزاع با ماهی ماده خواهد شد و جفت بشدت با همدیگر زدو خورد می کنند، بطوریکه تا حد مرگ پیش خواهند رفت و اگر شما به کمک آنها نروید و از همدیگر جدا نشوند به مرگ ماهی ماده ختم خواهد شد. قبل از بروز چنین حالتی که ماهی نر بخواهد عصبانی شود بلافاصله باید آنرا از بچه ها جدا کنید و بهتر است فقط ماهی ماده بتنهایی از بچه ها مراقبت کند. بعد از چند روز ماهی ماده را هم از کنار بچه ها بردارید و به ماهی نر خودش معرفی کنید. چنانچه در آنجا درگیری ادامه پیدا کرد بهتر است بین آنها را با یک تیغه شیشه ایی جدا کنید و دو روز بعد تیغه را بردارید اگر همه چیز عادی بود که بین جفت آشتی برقرار است و آنها را تقویت کنید تا مجددا برای شما تخمریزی کنند. چنانچه درگیری ادامه پیدا کرد باز هم بین آنها را با تیغه شیشه ای جدا کنید معمولا بعد از دو مرتبه که آنها را از همدیگر جدا کنید آشتی برقرار خواهد شد.

 

نوزادان سیچلاید به غذاهای گوشتی علاقه زیادی دارند اگر در هر روز یک وعده دل گاو یا گوسفند به آنها بدهید خیلی سریع رشد خواهند کرد. اگر بموقع به آنها غذا بدهید هیچ مشکلی برای بچه ها بوجود نخواهد آمد. چنانچه به آنها گرسنگی بدهید سیچایدهای بزگتر به کوچکترها حمله ور می شوند و آنها را می خورند و طولی نخواهد کشید که این هم جنس خواری همه گیر خواهد شد و روز به روز تعداد بچه سیچلایدها کمتر خواهند شد. اگر آنها را سریع رقم بندی کنید بطوریکه بزرگترها در یک آکواریوم و کوچکترها در آکواریوم دیگر قرار بگیرند این مشکل خیلی زود برطرف خواهد شد. و شما هم روی نظم و ترتیب و سر موقع به آنها غذا بدهید تا کاملا سیر شوند.

 

 

طرز تشخیص جنسیت سیچلاید گورخری:

 

 

ماهی نر:

 

1- باله پشتی بلند و نوک آن تیز است.

 

2- باله زیر شکم بلند و نوک آن تیز است.

 

3- لبهای نر کلفت و ضخیمتر است.

 

4- روی سر آن قوزی ستبر و بر آمده است.

 

5- بدنش کشیده تر و لاغرتر است.

 

6- نوک لوله اسپرم در زیر شکم حالت زوکی شکل است.

 

 

ماهی ماده:

 

1- باله پشتی کوتاه و نوک آن گرد است.

 

2- باله زیر شکم کوتاه و نوک آن گرد است.

 

3- لبها ظریف و باریکتر است.

 

4- سر آن قوز ندارد و صاف تر است.

 

5- بدنش گرد و چاق تر است.

 

6- زیر شکم ماهی ماده رنگ زرد وجود دارد.

 

7- نوک لوله تخم در زیر شکم حالت گرد و بشکل تخم است.

 

 

 

 

ماهی دیسکاس

 

 

زیباترین و قشنگ ترین ماهی آب شیرین باعتقاد اکثر کارشناسان ماهیهای دیسکاس هستند. دیسکاسها دارای انواع رنگاهی گوناگونند. مانند دیسکاس آبی، قهوه ایی، سبز که معمولا در 15 ماهگی بالغ می شوند. تمام شرایط و نگهداری و تکثیر آنها مشابه آنجل بهتر صورت می گیرد معمولا داخل گله خودشان همدیگر را انتخاب کنند. یکجفت مولد دیسکاس خوب از تخمها مراقبت می کنند. و معمولا هر 15 روز یکبار تخمریزی انجام می دهند. آب دیسکاسها باید دارای سختی 3 تا 5 درجه DH باشد و دمای آب آنها 27 درجه سلسیوس ثابت باشد. دیسکاسها تخمهایشان را روی اشیاء شیب دار می گذارند. معمولا 48 ساعت بعد از تخمگذاری تخمها باز خواهند شد.

 

لاروهای دیسکاس سه روز احتیاج به هیچ غذایی ندارند چون از کیسه زرده ایی مجهز که در زیر شکم دارند تغذیه می کنند.

 

از صبح روز چهارم بعد از تولد لاروها به بدن والدین خود می چسبند و از لعابی که از پوست آنها تراوش می شود تغذیه می شود تغذیه می کنند. بعضی معتقدند که تخمهای خراب و تجزیه شده که رشد باکتریها را همراه دارد می تواند غذای چند روز لاروهای دیسکاس باشد ولی چیزی که ثابت شده است حضور والدین در هر حالت برای غذا دادن و پرورش لاروهای دیسکاس کاملا واجب ضروری است. زمانیکه بچه ها بخوبی شنای آزاد پیدا کنند و بتوانند نوزادان میگو را بخورند می توان والدین را از آنها دور ساخت و مولدین را برای نوبت بعدی تخمریزی آماده ساخت. تعویض آب به رشد و شادابی بچه های دیسکاس کمک می کند. زیرا آب دیسکاسها بر اثر مدفوع و غذاهای اضافی و مانده در آکواریوم آلوده و کمی اسیدی می شود که در نتیجه آب باعث سوختن لبه های باله و دم آنها خواهد شد. از طرفی دیگر بر اثر تبخیر آب املاح موجود در آب مانند نمکهای کلسیم و منیزیم باقی می مانند و آب را سنگین می کنند که برای دیسکاسها قابل تحمل نیست. بنابراین بهتر است همواره باندازه ایی که آب تبخیر می شود. به همان اندازه هم شما آب از آکواریوم خارج کنید. سپس آب آماده و مناسب اضافه کنید تا همواره تعادل بین املاح موجود در آب و سختی آب برای دیسکاسها برقرار باشد.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام