پرورش و پرواربندی گوسفند..ودیگر مطالب درهمین زمینه...

[پسری از بابلسر 1800]

[h=2]تغذيه ي گوسفند

[/h]

مديريت يک گله گوسفند مستلزم داشتن اطلاعات کافى در امور مختلف گوسفنددارى است. چراگاه و يا ساير منابع علوفه، غذاى اصلى و عمده براى گلهٔ گوسفندان در دوران آبستنى است. علوفهٔ خشک با کيفيت خوب، سيلو و يا علوفه را پس از چيدن مى‌توان در تغذيهٔ گوسفند به‌کار برد. مى‌توان علوفهٔ خشک لگومينوزها، گرامينه‌ها و يا مخلوط اين دو، سيلوى ذرت و يا سيلوى ساير علوفه‌ها را مورد استفاده قرار داد. اگر قرار است از سيلو در تغذيهٔ گوسفند استفاده بشود در موقع تهيه مى‌بايد علوفهٔ ريزتر از سيلوئى که در تغذيهٔ گاو مورد استفاده قرار مى‌گيرد خرد بشود. پس چرا مزارع را مى‌توان جهت چراى گوسفندان در نظر گرفت.

اگر مرتع و يا چراگاه وسعت بيشترى دارد، توصيه مى‌شود که به قسمت‌هاى مختلف تقسيم شده و به‌صورت چرخشى مورد استفاده قرار گيرد زيرا چرانيدن به‌طور متناوب، سبب قطع سيکل زندگى انگل‌هاى داخلى مى‌شود. مراتع بايد به فاصلهٔ هر دو الى سه هفته يک بار مورد استفاده قرار گيرند که بستگى به کيفيت و نوع مرتع دارد. مراتع نبايد مورد چراى بيش از حد قرار گيرند، زيرا اين امر سبب تخريب مرتع مى‌شود. به‌خصوص در مورد گوسفند که چون اين حيوان خيلى نزديک به زمين علوفه را قطع مى‌کند، تخريب سريع‌تر و بيشتر خواهد بود. تعداد گوسفندى که در واحد زمان در واحد سطح مرتع در نظر گرفته مى‌شود به نوع و کيفيت مرتع بستگى دارد.

 

در مرتع براى ازدياد بازدهى و استفادهٔ بيشتر حيوان لازم است آب کافى، سايهٔ مناسب، نمک و ساير مکمل‌هاى معدنى فراهم شده باشد. جابه‌جا کردن آبشخور، نمک و مکمل معدنى سبب مى‌شود که قسمت‌هاى مختلف مرتع به‌خوبى مورد استفاده قرار بگيرد و حيوان براى دسترسى به آب در طول چرا انرژى کمترى را مصرف کند. در موردى که مرتع يا چراگاه فقير باشد مى‌توان هم‌زمان با چرا در مرتع از علوفهٔ خشک در تغذيهٔ گله گوسفند استفاده کرد. در تحت چنين شرايطى روزانه ۵/۱ الى يک کيلوگرم يونجهٔ خشک احتياجات ميش را برطرف مى‌کند. مى‌توان به‌جاى يونجهٔ خشک از دو الى سه برابر سيلو ذرت استفاده کرد. زيرا احتياجات غذائى ميش براى تکامل جنين و بافت‌هاى پستانى خود حيوان افزايش مى‌يابد. ميش‌هائى که بيش از يک بره آبستن هستند مخصوصاً در مراحل آخر آبستني، اندازهٔ شکمبه آنها کوچک مى‌شود؛ زيرا مقدارى از فضا توسط رحم اشغال مى‌شود. اين موضوع سبب مى‌شود که به‌جاى مقدارى از علوفهٔ خشبى از کنسانتره استفاده بشود. تغذيهٔ ميش با کنسانتره به تکامل نهائى جنين و آماده کردن ميش براى توليد شير که بره نياز مبرمى به آن خواهد داشت، کمک مى‌کند. نتايج تغذيهٔ خوب در اواخر دوران آبستنى در موقع بره‌زائى و بعد از آن مشاهده مى‌شود. بدين‌ترتيب که عمل زايمان به‌راحتى صورت خواهد گرفت، بره‌ها در هنگام تولد قوى خواهند بود، وزن آنها از بره‌ميش‌هائى که به‌خوبى تغذيه نشده‌اند، به‌طور قابل توجهى بيشتر خواهد بود و ميش شير بيشتر و دوران شيروارى طولانى‌تر خواهد داشت. در نتيجه بره‌ها قويتر، رشد آنها سريع‌تر و تلفات بره‌ها و ميش‌ها کمتر خواهد بود. توصيه مى‌شود در آخرين ۶ هفتهٔ آبستنى به ميش‌ها مقدارى مخلوط کنسانتره داده شود. دانهٔ ذرت، دانهٔ گندم، سورگوم، يولاف، جو و سبوس گندم از اجزائى هستند که معمولاً در مخلوط کنسانتره مورد استفاده قرار مى‌گيرند.

 

در مواردى که مرتع و يا يونجهٔ خشک از کيفيت پائينى برخوردار باشد ميش به مکمل پروتئينى نياز خواهد داشت. تحت چنين شرايطى مى‌توان از کنجالهٔ سويا، کنجالهٔ بذرک و يا ساير مکمل‌هاى پروتئينى استفاده کرد. با توجه به ارزانى قيمت مى‌توان از اوره در جيرهٔ گوسفند به‌عنوان منبع ازتى استفاده نمود که تحت چنين شرايطى نبايستى بيش از يک‌سوم پروتئين جيره از اوره تأمين شده باشد.

 

براساس مطالعات انجام گرفته، افزون آنتى‌بيوتيک از مرگ و مير بره‌ها مى‌کاهد، دادن آئورمايسين روزانه به مقدار ۶۰ ميلى‌گرم به ازاء هر ميش به‌مدت ۸۰ روز قبل از زايش به مقدار قابل محسوسى از مرگ و مير بره‌ها مى‌کاهد. با اين عمل مى‌توان نسبت تلفات بره‌ها را از ۵/۱۴ تا ۹/۳ درصد کاهش داد. ميش‌هاى آبستن بايستى تغذيهٔ آزاد داشته باشند که اين امر سبب کم شدن هزينهٔ کارگرى و افزايش مصرف علوفه با کيفيت پائين مى‌شود.

 

جيره‌اى که در تغذيهٔ ميش‌هاى آبستن به‌کار برده مى‌شود، بايستى به مقدار زيادى علوفهٔ خشبى داشته باشد. مهم‌ترين مسئله در تغذيهٔ ميش‌هاى آبستن جلوگيرى از چاقى زياد ميش‌ها است.

 

تغذيه در دوران شيردهى (Lactation feeding)

ميش‌هائى که در هفته‌هاى آخر آبستنى به‌خوبى تغذيه و مراقبت شده باشند، پس از زايمان از شرايط بدنى خوبى برخوردار خواهند بود و مقدار زيادى شير توليد خواهند کرد. ماکزيمم توليد شير در ميش‌ها در حدود ۲ هفته پس از زايمان است. جهت ادامهٔ توليد شير زياد، ميش‌ها بايد تغذيهٔ کافى داشته باشند تا علاوه بر تأمين نياز غذائى براى نگهدارى ميش، نياز غذائى براى توليد شير را هم فراهم کند.

 

افزايش کنسانتره جيره سبب تحريک ميش براى توليد شير زياد خواهد شد، بايد مطمئن بود که حيوان به آب سالم و تميز به مقدار کافى دسترسى داشته باشد.

 

ميش‌هائى که به بره‌هاى دوقلو شير مى‌دهند، در مقايسه با ميش‌هائى که به تک‌بره شير مى‌دهند؛ به کنسانتره بيشترى نياز دارند. به‌نظر مى‌رسد ميش‌هائى که دوقلو زائيده‌اند، مى‌توانند بيشتر از ميش‌هائى که تک‌بره زائيده‌اند، شير توليد کنند، اين امر ممکن است بدين علت باشد که بره‌هاى دوقلو در هر موقع شير خوردن پستان را خالى مى‌کنند و اين کار سبب تحريک بيشتر پستان و توليد بيشتر شير مى‌شود.

 

ميش‌هاى نژاد سنگين در مقايسه با نژادهاى سبک به غذاى بيشترى نياز دارند. اگر کيفيت علوفه‌اى که مورد استفاده قرار مى‌گيرد پائين باشد، بايد به مقدار کنسانتره جيره افزوده شود. در اين قبيل موارد جهت تغذيهٔ بهتر گله و بازدهى خوب مکمل‌هاى پروتئينى و معدنى مورد نياز خواهند بود. تا حدود يک هفته قبل از شيرگيرى بره‌ها مقدار آب و غذاى ميش‌ها را کاهش دهيد. اين کاهش آب و غذاى ميش سبب کاهش توليد شير حيوان مى‌شود و بره اجباراً کنسانتره بيشترى مصرف مى‌کند و در نتيجه موقع از شيرگيري، بره کمتر دچار مشکل مى‌شود.

مواظبت از بره‌ها از زايش تا از شيرگيرى

قطع دنبه يکى از اولين کارهائى است که بعد از زايش انجام مى‌گيرد. اين عمل بين سه روزگى تا ده‌روزگى انجام مى‌گيرد. بره‌اى که دمش کوتاه شده باشد کمتر دچار انگل مى‌‌شود، زيرا دم طويل در اکثر موارد سبب جمع شدن فضولات در زير دم و مانع از خروج فضولات از روده مى‌شود؛ علاوه بر اين، در اثر جمع شدن فضولات در ماه‌هاى گرم تابستان، بوى آنها مگس‌‌ها را جلب مى‌کند و آنها روى کپل حيوان تخم مى‌گذارند. لاروهائى که از اين تخم‌ها خارج مى‌شوند روى گوشت حيوان زندگى مى‌کنند و مى‌توانند سبب مرگ حيوان شوند.

بره‌هاى نر را بايد موقعى که سن آنها کم و جوان هستند، اخته کرد. توصيه مى‌شود از هنگام توليد تا سن دو هفتگى عمل اخته کردن انجام شود. در اين سن کاهش رشد بره (به‌علت استرس ناشى در موقع اخته کردن و بعد ازآن) حداقل است. عمل اخته کردن را مى‌توان با استفاده از بورديزو، چاقو و يا اخته کردن (Castrator) انجام داد. توصيه مى‌شود بعد از عمل اخته کردن به گوش بره‌هاي نر اخته، علامت گذاشته شود. نشانه‌گذارى در گوش سبب شناسائى زودتر قوچ اخته از ميش مى‌شود. اگر هر سال شماره‌هاى متفاوتى در گوش به‌کار گرفته شود سبب شناسائى ميش‌ها با سنين مختلف مى‌شود. پشم چينى بره‌هاى مسن سبب مى‌شود که حيوان در تابستان راحت باشد، پشم چينى را در موقع از شير گرفتن انجام دهيد.

[پسری از بابلسر 1800]

پرواربندی گوسفند، فن افزایش وزن دام دریک دوره زمانی مشخص و کوتاه است. هدف اصلی پرواربندی، ذخیره چربی درداخل بافتهای عضلانی می باشد. با انجام پرواربندی مناسب، گوشت گوسفند ترد، خوش طعم و آبدار می شود. درایران نژادهایی ازگوسفند وجود دارند که از نظر تولید گوشت و پرواربندی بسیار مناسب هستند و با تغذیه مناسب می توان میزان مرغوبیت گوشت آن ها را بهبود بخشید.

پرواربندی بره های جوان:

دراین روش گوسفندان را پس از سن شیرخوارگی درزمانی که وزن بره 20 تا 25 کیلوگرم می باشد، بایستی برای پرواربندی آماده و یا خریداری نمود. مدت اجرای پرواربندی حدود 100 روز است و

بره ها پس از رسیدن به وزن 40 تا 50 کیلوگرم، درسن 6 تا 8 ماهگی کشتار می شوند.

پرواربندی گوسفندان بالغ وپیر:

معمولاً گوسفندان بالغ وپیر برای پرواربندی مناسب نیستند زیرا رشد آن ها کامل شده است. اما برای بالا بردن مرغوبیت لاشه های میش و قوچ های پیر ومازاد گله می توان آن ها را مدت یک ماه درآغل نگهداری کرد. دراین دوره گوسفندان تغذیه کافی شده و از حالت لاغری بیرون آمده وروانه کشتارگاه می شوند.

 

 

 

 

مشخصات گوسفند پرواری:

چون هدف از پرواربندی، تولید کم هزینه و اقتصادی گوشت است، لذا باید به موارد زیر توجه شود

1 - نژادهای سنگین وزن مانند نژاد مهربانی برای پرواربندی مناسب بوده زیرا قدرت رشد بیش تری دارند

2- گوسفند های کوتاه اندام برای پرواربندی بسیار مناسب می باشند. این گروه دارای سینه ای عریض و مربعی شکل بوده و دست و پای آن ها کوتاه و نزدیک به زمین است.

3- بهترین سن برای شروع پرواربندی سن 4 تا 5 ماهگی و پایان آن 8 تا 9 ماهگی است . دراین محدوده سنی ، گوسفندان بهترین بازده تغذیه ای را دارند.

 

 

خصوصیات گوسفند نژاد مهربان:

این نژاد جزء گوسفندان سنگین وزن کشور وزادگاه اصلی آن، منطقه کبودرآهنگ دراستان همدان است. بدن این گوسفند بجز درناحیه زیر گلو وزیر شکم پوشیده از پشم وعمدتاً رنگ آن قهوه ای تا خرمایی می باشد. استخوان بینی برآمده، چشم ها مورب، سوراخ بینی گود و نزدیک، به هم، گوش لاله ای شکل و دنبالچه دوکی شکل با دنبه پیوسته از مشخصات ظاهری این نژاد است

 

تغذیه گوسفند پرواری نژاد مهربان:

گوسفند پرواری برای زنده ماندن به مقداری غذا نیاز دارد که به آن جیره نگهداری می گویند. هم چنین به میزان غذایی که دام برای تولید گوشت مصرف می نماید جیره تولیدی می گویند. لذا دردام پرواری نیاز غذایی آن جمع جیره نگهداری و جیره تولیدی می باشد.مواد خوراکی مورد استفاده تغذیه گوسفند، علوفه های سبز ، ریشه وغده محصولات، مازاد محصولات کشاورزی و مازاد کارخانجات صنایع تبدیلی کشاورزی می باشد.علوفه های سبز، دارای حجم زیاد، فیبر فراوان وانرژی کمی هستند و برای تغذیه گوسفند پرواری به تنهایی قابل استفاده نمی باشند. بنابراین از مواد دیگری که دارای انرژی زیاد، حجم و فیبر کم هستند و به آن مواد کنسانتره گفته می شود، بایستی به عنوان مکمل غذایی استفاده گردد

 

 

 

مواد قابل استفاده درتغذیه گوسفند پرواری

1- دانه جو اگر بصورت بلغوری خورانده شود، یکی از منابع تامین انرژی برای دام است

2- کاه ساقه خشک تیره غلات و حبوبات است که پس از کوبیدن وجدا کردن دانه بدست

می آید . از نظر مواد غذایی بسیار ضعیف است. برای گوسفند پرواری کاه بایستی با کود اوره غنی سازی شود

3- سبوس، غشاء خارجی دانه غلات است که ارزش غذایی زیادی دارد، برای دام سهل الهضم وملین ودارای فسفر زیادی است

4- کنجاله مازاد کارخانجات روغن کشی بوده که مهم ترین آن، کنجاله تخم پنبه و کنجاله سویا است. این ماده پروتئین زیادی دارد و یکی از اساسی ترین مواد درخوراک گوسفند پرواری می باشد

5- تفاله وملاس چغندر، مازاد کارخانجات قند است و به علت قندی بودن و خوش خوراک کردن مواد غذایی برای پرواربندی بسیار مناسب می باشند

6- یونجه برای دام خوش خوراک است و از نظر پروتئین ، کلسیم و ویتامین بسیار غنی است. ارزش غذایی برگ یونجه بیش تر از ساقه آن است لذا زمان و نحوه برداشت آن تاثیر زیادی روی ارزش غذایی آن دارد.

 

نیاز غذایی دام پرواری:

الف- انرژی به وسیله مواد غذایی تامین شده و برای نگهداری بافت های بدن، فعالیت های حیاتی و رشد و نمو صرف می شود. چنان چه انرژی مورد نیاز دام تامین نشود، علایم ظاهری کمبود، مانند لاغری و عدم تناسب اندام بروز می کند

ب- پروتئین از طریق مواد غذایی تامین می شود و وجود آن برای رشد و نمو دام ضرورت دارد. کنجاله دانه های روغنی و یونجه از مهم ترین منابع تامین پروتئین هستند

ج- آب برای گوسفند پرواری بسیار ضروری و متوسط مصرف آن 3 تا 5 لیتر در روز است.

د- مواد معدنی مانند سدیم، کلسیم، فسفر، ید و آهن برای رشد ونمو دام ضروری است. برای تامین نمک مورد نیاز دام بهتر است ازسنگ نمک استفاده شود.

ه- ویتامین ها برای فعالیت های عادی ضروری هستند. بخصوص ویتامین D که درجذب کلسیم وفسفر نقش دارد. کلسیم و فسفر در رشد اسکلتی دام بسیار موثر هستند.

جیره غذایی مورد نیاز گوسفند پرواری:

مقدار غذایی که در24 ساعت دراختیار دام قرار می گیرد تا دام بتواند به فعالیت های خود ادامه داده و تولید شیر داشته باشد، جیره غذایی گفته می شود. جیره غذایی متعادل مخلوطی از چند ماده خوراکی است که دارای مقدار و نسبت صحیحی از انرژی و مواد مغذی مختلف بوده و

چنان چه روزانه و به میزان کافی دراختیار دام قرار گیرد، احتیاجات آن را از نظر انرژی ، پروتئین، موا معدنی وسایر مواد مغذی درمدت 24 ساعت تامین می کند

 

 

اصول تهیه جیره متعادل:

برای تهیه یک جیره متعادل باید از میزان احتیاجات گوسفند به مقدار ماده خشک ، انرژی ، پروتئین ومواد مغذی اطلاع داشت. جیره غذایی ضمن خوش خوراکی، قابل هضم بودن ومقوی بودن بایستی از نظر اقتصادی نیز باصرفه باشد و چون گوسفند یک حیوان نشخوار کننده است، وجود مقدارکافی مواد خشبی درجیره ضروری است. مواد خوراکی مورد استفاده درپرواربندی گوسفند نژاد مهربان شامل یونجه، جو بلغور شده، کنجاله تخم پنبه ، سبوس گندم، تفاله خشک چغندر قند و کربنات کلسیم است.برای هر راس دام، مقدار خوراک مصرفی درهرروز 1300 گرم است. نسبت ترکیب کنسانتره وعلوفه به ترتیب 780 گرم و 520 گرم بوده بطوریکه کنسانتره ویونجه را کاملاً با هم مخلوط کرده ودرسه نوبت صبح، ظهر و عصردراختیار بره ها قرار داده می شود. برای عادت کردن بره ها وجلوگیری از مشکلات گوارشی ناشی از خوراک مصرفی، تغییر جیره بایستی به تدریج وطی یک هفته تا ده روز انجام شود. درماه دوم پرواربندی مقدار خوراکی مصرفی 1600 گرم می شود بطوری که برای هر بره 1280 گرم کنسانتره و 320 گرم یونجه به صورت مخلوط درسه وعده داده می شود. دریک طرح تحقیقی – ترویجی که برای بررسی اثر تغذیه برافزایش وزن بره های نژاد مهربان دراستان همدان انجام شد، بره ها طی سه ماه با ترکیب مواد جدول 1 تغذیه شدند که افزایش وزن بره ها و ماده خشک مصرفی برای اطلاع درجدول 2 آمده است.

جدول یک: ترکیب کنسانتره ودرصد هریک از مواد غذایی

[TABLE=class: cms_table_MsoTableGrid]

[TR]

[TD=width: 120, bgcolor: transparent]دیف[/TD]

[TD=width: 286, bgcolor: transparent]ماده خوراکی[/TD]

[TD=width: 122, bgcolor: transparent]درصد[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 120, bgcolor: transparent]1[/TD]

[TD=width: 286, bgcolor: transparent]جو بلغور شده[/TD]

[TD=width: 122, bgcolor: transparent]53[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 120, bgcolor: transparent]2[/TD]

[TD=width: 286, bgcolor: transparent]کنجاله تخم پنبه[/TD]

[TD=width: 122, bgcolor: transparent]10[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 120, bgcolor: transparent]3[/TD]

[TD=width: 286, bgcolor: transparent]سبوس گندم[/TD]

[TD=width: 122, bgcolor: transparent]3/11[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 120, bgcolor: transparent]4[/TD]

[TD=width: 286, bgcolor: transparent]تفاله خشک چغندر قند[/TD]

[TD=width: 122, bgcolor: transparent]26[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 120, bgcolor: transparent]5[/TD]

[TD=width: 286, bgcolor: transparent]کربنات کلسیم[/TD]

[TD=width: 122, bgcolor: transparent]7/0[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

 

جدول دو: نسبت کنسانتره به علوفه درجیره غذایی بره های پرواری و افزایش وزن دردوره پرواربندی

[TABLE=class: cms_table_MsoTableGrid]

[TR]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]ماده[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]وزن زنده(کیلوگرم)[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]ماده مصرفی(کیلوگرم)[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]درصد کنسانتره[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]درصد یونجه[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]اول [/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]30[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]300/1[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]60[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]40[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]دوم[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]40[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]600/1[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]75[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]25[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]سوم[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]50[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]600/1[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]80[/TD]

[TD=width: 128, bgcolor: transparent]20[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

 

زمان خاتمه پرواربندی:

اصولاً مدت پرواربندی یکصد روز است وهر زمان که اضافه وزن به دلیل اضافه شدن چربی بدن باشد بایستی پرواربندی خاتمه یابد. دراواخر پرواربندی ضریب تبدیل غذایی کاهش یافته وبه ازاء مصرف هر واحد جیره غذایی افزایش وزن بره ها اقتصادی نخواهد بود.نکات مهم دیگری که درپرواربندی بایستی مورد توجه قرار گیرد:

1- چون خرید بره ها حدود 50 تا 70 درصد کل مخارج پرواربندی را تشکیل می دهد بنابراین درخرید بره دقت لازم صورت گیرد.

2- بره هایی را که دراواسط تابستان خریداری می شوند بهتر است تا اوایل پاییز درچراگاه ها یا پس چر مزارع چرا داده و سپس به جایگاه پرواربندی منتقل شوند

3- جیره غذایی بره های پرواری از نظر اقتصادی بایستی قابل صرفه باشد

4- سرعت رشد بره های نر بیش تر از بره های ماده است و راندمان لاشه آن ها بهتر است

5- از اخته کردن دام های پرواری خودداری نمایی زیرا هورمون های جنسی درسرعت رشد بره های پرواری بسیار موثر می باشند

 

خلاصه مطالب:

چاق کردن گوسفند با استفاده از جیره مناسب و اقتصادی درحداقل زمان را پرواربندی می گویند. هدف پرواربندی ذخیره چربی درداخل بافت های عضلانی می باشد. عمل پرواربندی دربره های جوان و گوسفندان بالغ و پیر انجام می شود. برای پرواربندی از نژاد سنگین وزن مانند نژاد مهربانی استفاده می شود. بهترین سن برای شروع پرواربندی سن 4 تا 5 ماهگی وپایان آن 8 تا 9 ماهگی است . درتغذیه گوسفند پرواری باید از علوفه خشبی و مواد کنستانتره استفاده نمود. گوسفند مهربان جزء نژادهای پرتوقع بوده وبرای پرواربندی آن بایستی جیره متعادل تهیه شود.

پروار بندی بره نژاد مهربان:

 

• چاق کردن گوسفند با استفاده از جیره مناسب درحداقل زمان را پرواربندی می گویند.
  
  
• برای پروار بندی از نژاد های سنگین وزن مانند نژاد مهربان استفاده می نمایند.
  
• بهترین سن برای پروار بندی سن 4 تا 5 ماهگی می باشد.
  
• مدت پروار بندی یکصدروز به طول می انجامد.
  
• درجیره غذایی دام پرواری بایستی به تامین انرژی ، پروتئين، آب ، مواد معدنی و ویتامین ها توجه کافی داشت.
  

منبع :

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[پسری از بابلسر 1800]

پرواربندی گوسفند

مقدمات پروار بندی:

 

خرید بره ها :در کشور ایران زمان زایش گوسفندان در اواخر زمستان تا اوایل بهار می باشد موقعی که علوفه سبز مراتع در دسترس دام قرار می گیرد و دام بتواند به اندازه کافی از مراتع استفاده کند معمولا شیر خوارگی بره ها از اواسط اردیبهشت تا پایان خرداد تمام می شود و دامدارانی که بنا به هر دلیلی قادر به نگهداری بره های خود نیستند اقدام به فروش بره ها می کنند که بهترین زمان خرید بره ها اوایل تیرماه تااواسط تابستان می باشد (قیمت) .خرید این بره ها در میدان دام و یا اماکن دیگر صورت می گیرد.جثه این بره هاکوچکتر بوده و وزنی حدود 15 تا 20 کیلوگرم دارند و قیمت این بره ها نسبت به قیمت پروارآنها پایین تر است.

 

فصل پروار بندی در اوایل پاییز می باشد

 

نکات قابل توجه در زمان حمل و نقل :

 

1. :با وسیله نقلیه مناسب توجه به مسافت وتعداد دام باید از قطار یا کامیون ویا وانت استفاده کرد که مسافت های بیشتر از 750کیلومتر را بهتر است از قطار ویا کامیون های مخصوص حمل ونقل استفاده کرد.

 

2.در صورت انتقال گوسفندها از استانی به استان دیگر چنانچه موضوع بیماری های عفونی مطرح باشد باید جواز حمل ونقل را از دامپزشکی دریافت کرد.

 

3.از حمل دام در هوای خیلی سرد ویا خیلی گرم خوداری شود چرا که باعث با لا رفتن تلفات میشود

4. حدود 12 ساعت قبل از حرکت میزان کمتری اب و غذا در اختیار دام قرار دهیم و 2تا 3 ساعت قبل حرکت از دادن اب و علوفه سبز حتی المقدور جلوگیری شود.

 

5. بستر مناسب برای کف کامیون انتخاب شود که میتوان از ماسه ویا ماسه با کاه ویا پوشال استفاده کرد وضخامت آن باید حدود 3تا4 سانتی متر باشد.

 

6. پوشش مناسب کامیون برای جلوگیری از کوران در زمستان وتابش شدید آفتاب در تابستان.

 

نکات قابل توجه در زمان پروار بندی

 

هزینه خرید بره ها حدود 50 تا 60 درصد کل هزینه ها را شامل می شود

بره های خریداری شده در اوایل تابستان باید تا اوایل پایز در چراگاهها نگهداری شود (به لحاظ رشد جسمانی وموجود بودن علوفه) .

 

اما بره هایی که در فصل پایز خریداری میشود بلافاصله به پروار بسته می شود

بهترین شکل پروار بندی زمانی است که بره ها ابتدا 20تا 35 کیلو گرم وزن داشته باشند ودر زمان فروش 42تا 55 کیلو گرم وزن داشته باشند.

 

بره هایی که به رشت کافی رسیده اند بهتر است با کاه و دانه های غلا ت چاق شوند

در زمان پروار دانه های غلات بلغور ویا له شوند( بخصوص زمان میشهای پیر و لاغر).

 

آزمایشهای تجربی نشان داده است که حد اکثر دوره پروار بندی 3 ماه تا 100 روز می باشد.

انواع روشهای پروار بندی :

 

پروار بره های شیری :

 

1.روش معمولی:در این روش بره ها مستقیما از شیر مادر تغدیه می کنند و علاوه بر ان مقداری کنسانتره به صورت آزادانه در اختیار آنها قرار می گیردرشد نمو این بره ها بستگی زیادی به میزان شیر مادر و ترکیب ان دارد این بره ها در 3تا 4 ماهگی از مادر جدا می شوند و در 5 ماهگی که به وزن 45تا 50 کیلو گرم رسیدند به کشتار می رسند.

 

 

2.روش زود از شیر گرفتن

پرواربندی کنسانتره ای):

 

در این روش بره ها در سن 2تا 3 هفتگی از مادر جدا می شوند و آنها را به مصرف کنساتره با پروتئین 18 درصد عادت می دهند (مزیت این روش).

 

3.بره های شیر پروار :این روش در ارو پا مرسو م است ودر این روش بره ها فقط با شیر مادر تغذیه می شوند ودر 3 ماهگی وقتی که وزن انها به 20 کیلو گرم رسید کشتار می شوند

پرواربندی بره های معمولی به روش مرتع(پرواربندی مرتعی).

 

در این روش بره ها در 4 ماهگی تا 5 ماهگی خریداری شده و در مراتع مرغوب طبیعی و مصنو عی چرا می شوند و علاوه بر ان در وعده شبانه مقداری کنسانتره در اختیار بره ها قرار می دهند و و.زن این نوع بره ها در 7 تا 8 ماهگی در نژادهای سنگین به 45 تا 50 کیلو گرم می رسد . این نوع پروار بندی بیشتر برای بره هایی که در اواسط پاییز و اوایل زمستان متولد شده اند استفاده می شود وتا اواخر تابستان به کشتار می رسند.

 

گوسفند

 

پروار گوسفندان جوان

 

در این نوع پروار بندی بره هایی که در تابستان خریداری ودر مرتع نگهداری کرده اند در سنین حدود 7 ماهگی در آغلهای باز ویا بسته به پروار می بندند. ودر سن 10 تا 11 ماهگی با وزن 55تا 60 کیلو گرم به کشتار می رسند .در این روش قسمت عمده غذا در این روش به صورت چربی ذخیره می شود وبهتر است در این روش از علوفه ارزان قیمت استفاده شود.

 

پروار بندی گوسفندان پیر:

 

بره میش

 

گله داران میشهای پیر وقصر قوچهای پیر و شیشکهایی که از نظر گله داشتی نگهداری آنها مقرون به صرفه نمی باشد را به عنوان گوسفندان وازد از گله جدا می شوند ودر صورت توان تامین علوفه انها را برای مدتی نگهداری کرده وپروار می کنند. این نوع گوسفندان رشد بدنی لازم را کرده اند واز نظر تولید گوشت وضریب تبدیل بسیار ضعیف می باشند وبیشتر مواد غذایی به صورت چربی در بدن ذخیره می شود

بهتر است برای پرواربندی این نوع گوسفندان از علوفه ارزان قیمت استفاده کرد(مثل پس چر غلات و..).

 

پرواربندی یکی از روشهای مهم در بالابردن تولیدات گوشت قرمز بدون افزایش تعداد دام می باشد . در کشور سالیانه حدود 30 درصد از جمعیت دامی گوسفند شامل بره های نر ، گوسفندهای نازا و پیر کشتار می گردند و قسمت اعظم تولیدات پروتئینی کشور را تامین می کنند اگر عملیات پرواربندی به روش صحیح صورت پذیرد ، از وارد کردن گوشت قرمز به کشور بی نیاز خواهیم شد .

 

پرواربندی چیست ؟

 

پرواربندی عبارتست از چاق کردن دام و ازدیاد گوشت آن با استفاده از غذای مناسب و با رعایت مسایل بهداشتی .

 

مهمترین محاسن پرواربندی :

 

1- افزایش تولید گوشت قرمز و کاهش میزان واردات آن .

 

2- اشتغال زایی و فعال شدن نیروهای غیر فعال و بیکار در روستاها .

 

3- جلوگیری از فشار بر مراتع طبیعی و احیای آنها.

 

4- ایجاد تعاونی و ارایه تسهیلات و امکانات به پرواربندان .

 

5- آشنایی دامداران با مواد کنسانتره دامی و پی بردن به رزش غذایی آن ها .

 

6- جلوگیری از کشتار بی رویه دامهای قابل پروار و بهره گیری از پتانسیل ژنتیکی آنها در سط کشور.

 

عوامل اساسی در یک پرواربندی موفق :

 

برای انجام عملیات پرواربندی موفق نیاز به یک سری عوامل اساسی می باشد که در زیر به برخی از آنها اشاره شده است :

 

1- شناختن نژاد های مختلف گوسفندان به همراه مشخصات آنها

 

2- ایجاد جایگاه مناسب جهت پرواربندی

 

3- خرید دام مناسب جهت پرواربندی

 

4- تهیه علوفه مورد نیاز دام ها در طول دوره پرواربندی

 

5- قرنطینه و انجام امور بهداشتی بر روی دامهای خریداری شده قبل از پرواربندی

 

6- بکارگیری روشهای مناسب پرواربندی

 

7- رعایت اصول صحیح تغذیه در طول دوره پرواربندی

 

8- انجام توصیه های لازم

 

جایگاه مناسب جهت پراربندی :

 

هر چند گوسفند از نظر جا کم توقع است و به تاسیسات گرانی نیاز ندارد و در صورت داشتن تغذیه مناسب در برابر نا ملایمات جوی مقاوم و بردبار است ، ولی باید در احداث ساختمان نگهداری گوسفندان پرواری نکات فنی و بهداشتی را رعایت نمود . به طور کلی باید شرایط زمین ، درجه حرارت ، رطوبت و وضعیت آب منطقه بررسی شود ، چرا که گوسفندان از کوران باد و رطوبت زیاد رنج می برند .

 

در احداث جایگاه دام می بایست نیز رعایت گردد :

 

1- زمینی که برای احداث جایگاه دام انتخاب می شود ، از زمینهای اطراف بلندتر یا حداقل هم سطح باشد تا از ورود آب های جاری به محل دامها جلوگیری گردد .

 

2- جایگاه در مسیر وزش بادهای فصلی قرار نداشته باد و در غیر این صورت از باد شکن استفاده نمود .

 

3- جایگاه باید طوری ساخته شود که نور خورشید به مقدار زیاد در آن بتابد ، چون نور خورشید با داشتن اشعه ماورای بنفش موجب ضدعفونی شدن جایگاه و همچنین ایجاد ویتامین دی می گردد .

 

دیوار ، سقف و کف جایگاه باید از مصالحی مانند سنگ و آجر و سیمان ساخته شود تا امکان زندگی حشرات، میکروبها و قارچ ها کمتر شود و ضدعفونی جایگاه هم به راحتی صورت گیرد . کف جایگاه باید محکم و با دوام و غیر قابل نفوذ باشد ، همچنین لغزنده نباشد و از شیب ملایم در حدود یک درصد برخوردار باشد تا آب و ادرار زیر پاهای دام ها جمع نشود زیرا گوسفند در برابر رطوبت حساس است.

 

مقدار رطوبت حداکثر 50 تا 75 درصد و فضای لازم برای هر بره پرواری به طور متوسط یک متر مربع است زیرا فضای بیشتر از این حد به بره ها فرصت حرکت بیشتری می دهد که در نتیجه میزان اتلاف انرژی افزایش می یابد . مصالحی که برای سقف مورد استفاده قرار می گیرند معمولاٌ در جایگاه بسته ، تیرآهن و آجر و در جایگاه نیمه باز ایرانیت و ورقه های فلزی می باشند . باید سعی نمود از ایجاد سقفهای هادی حرارت مانند حلبی و آهن سفید خودداری کرد چرا که این گونه سقفها گرما و سرما را به شدت منتقل می کنند ، اگر از ایرانیت برای سقف استفاده شود برای جلوگیری از ورود گرما به داخل جایگاه ، لازم است سقف با یک لایه کاهگل پوشانیده شود .

 

- ارتفاع جایگاه باید بین 8/2 الی 3 متر باشد .

 

- در جلو آغل باید بهاربند یا حیاط آغل وجود داشته باشد و مساحت آن دو برابر فضای مسقف در نظر گرفته شود .

 

- درب آغل باید نسبتاٌ وسیع و تقریباٌ به عرض 3/2 متر باشد . تا عبور گوسفندان به راحتی صورت پذیرد.

 

- خوراک خوری دام ممکن است به شکل ثابت یا متحرک و یا به صورت یک طرفه یا دو طرفه باشد که در نوع ثابت باید به وسیله مصالح ساختمانی در داخل جایگاه و کنار دیواره های اصلی یا میانی آغل ساخته شود.

 

- کف آخورها باید به صورت گرده ماهی ساخته شود تا مواد غذایی در کناره های آخور نمانده ، فاسد و کپک زده نشود و موجبات مسمومیت دامها فراهم نگردد .

 

- مکان غذا خوری گوسفند به دو شکل مدرن و سنتی ساخته می شود . در شکل مدرن باید محل غذا خوری بر دو نوع و شامل علف خور ( معلف ) و آخور باشد و علف ، کاه ، یونجه و خوراکهای پر حجم را در معلف و کنجاله و آرد جو و سایر مواد کنسانتره یا غذاهای فشرده شده ( پلت شده ) در آخور قرار داده شوند.

 

- ارتفاع دیوار جلو آخورها باید از سطح زمین 30تا 40 سانتی متر و ارتفاع دیوار عقب 1 تا 5/1 متر باشد تا حیوان هنگام تغذیه مواد خوراکی را با پوزه به بیرون آخور نریزد .

 

- پهنای لبه آبخورهای یکطرفه نباید نباید از 20 سانتی متر تجاوز کن ، چرا که گوسفندان به راحتی نمی توانند عمل تغذیه را انجام دهند .

 

- آخورها را باید درپایین و علف خورها را به صورت نرده ای در بالای آخورها احداث کرد .

 

- در بعضی از واحد های پرواربندی انواع آخورها و علف خورها را متحرک می سازند تا هر وقت بخواهند گوسفندان را در فضای باز و بهاربند علوفه بدهند .

 

- باید بالای آبخورها یک میله سرتاسری نصب گردد تا گوسفندان وارد آخور نشوند و با ادرار خود مواد خوراکی را آلوده نسازند .

 

- آخورهای متحرک را می توان با چوب یا فلز و حتی با لاستیک ماشین درست کرد .

 

- ابعاد لازم برای هر راس گوسفند 30*30 سانتی متر یا 40*40 سانتی متر است.

 

- برای گوسفندان باید حتماٌ آبشخور احداث نمود . چرا که لازم است در طول 24 ساعت( شبانه روز ) آب در اختیار گوسفندان باشد . در دسترس بودن همیشگی آب برای دام ها موجب هضم و جذب بهتر مواد غذایی در دستگاه گوارش می شود و گوسفندان کمتر به سوء هاضمه مبتلا شده ، سلامت آنها به خطر نمی افتد . معمولاٌ برای هر 15 راس گوسفند باید 45 سانتی متر آبشخور در نظر گرفت.

 

 

[پسری از بابلسر 1800]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

مراتع و علوفه جزء ارزانترين منابع خوراكي براي تغذيه گوسفندان محسوب مي شوند . در سيستم چرا ذخيره علوفه گونه هايي مانند : مخلوط علوفه شبدر و علوفه غلات مانند : علوفه چاودار ، يولاف و جو به منظور رفع نياز مواد خوراكي در زمستان كاهش مي يابد . در سيستم چراي گياهان فرصت بيشتري براي تغذيه گوسفند وجود دارد . چراي بيش از حد مي تواند بيشتر احتياجات انرژي و پروتئين ميش ها را فراهم كند و به عنوان تامين كننده انرژي براي توليد ، نگهداري و رشد جايگزين غلات شود .

در بسياري از سيستم هاي مرسوم چرا ، حيوانات در تمام سال در منطقه اي خاص از مراتع نگهداري مي شوند . در چنين سيستم هايي بايد تعادل صحيح بين دام و مرتع حفظ شود .

در فصل زمستان بايد علوفه خشك با كيفيت بالا و كنسانتره مناسب در جيره غذايي ميش ها منظور شود . ميش هاي خشك مي توانند در مرتع به تنهايي نگهداري شده و هنگامي كه با علوفه خشك تغذيه مي شوند ممكن است طي 4 هفته آخر از بره زايي به مكمل هاي افزودني احتياج پيدا كنند .

اگر ميش ها به منظور حداكثر شير و افزايش سرعت بره زايي پرورش داده مي شوند لازم است در تغذيه آنها علوفه خشك همراه با يك برنامه غذايي مناسب با توجه به وضعيت بدني آنها منظور شود . رابطه مثبتي بين قابليت هضم و خوراك و ميزان مصرف آن در نيز افزايش مي يابد. در واقع خوراك هايي كه قابليت هضم بالايي دارند ، منجر به تحريك مصرف در دام مي شوند .

نمك يد دار بايد در طول پرورش به صورت قابل دسترس در اختيار ميش ها قرار گيرد . در سيستم پرورش ميش ها به منظور سهولت و صرفه اقتصادي در امر شير دوشي ، بايد دستگاههاي شير دوشي در سالن هاي شير دوشي وجود داشته باشد .

اهميت تاثير جيره متعادل در تغذيه گوسفند : ميش هايي كه به خوبي رشد كرده و از بره هاي خود تا پايان مرحله از شير گيري پرستاري مي كنند به يك جيره متعادل براي نگهداري نياز دارند . علوفه به تنهايي نمي تواند تمام مواد مغذي ضروري را براي عملكرد مطلوب تامين نمايد . لذا به منظور افزايش كيفيت در امر توليد ، مواد مغذي ضروري مورد نياز است.

مطالعه اي به منظور تعيين تاثير جيره متعادل بر رشد وكيفيت پشم ميش ها بعد از سن 365 روزگي انجام شده است . در اين تحقيق از 46 ميش در مناطق مختلف نژاد گوسفند سر سياه ليتوان در يك مزرعه واقع در ليتوا استفاده شده است. طي اين مطالعه گوسفندان شاهد با يك غذاي استاندارد حاوي افزودني هاي معدني تغذيه شدند و خوراك گوسفندان ساير گروههاي آزمايشي مشابه گروه شاهد بوده است اما در جيره آنها خوراك جو با مقدار مشابه آن بدون پوشينه جايگزين شده است . نتيجه آزمايش نشان داد كه وزن در هر 24 ساعت به طور معني داري افزايش داشته و تركيب جيره در اين آزمايش بر جعد تار پشم و كيفيت آن بي تاثير ولي وزن زنده ميشها ، جعد تار پشم را تحت تاثير قرار داده است . نتايج حاصل از اين آزمايش نشان مي دهد كه جو بدون پوشينه به دليل بالا بودن ارزش غذايي آن مي تواند به عنوان منبع مناسب پروتئين در جيره غذايي گوشفند و ديگر نشخواركنندگان استفاده شود .

توصيه هاي عمومي براي تغذيه ميش ها :

1- ميشهاي خشك و ميشهاي در آغاز آبستني :

- علوفه لگومينه يا علوفه مرتع با كيفيت بالا و به مقدار جزيي غلات .

- علوفه خشك لگومينه با كيفيت مناسب به ميزان 1/6 تا 2 كيلوگرم در روز .

- يونجه و علوفه خشك شبدر به ميزان 6/1 كيلوگرم در روز .

سيلوي ذرت به ميزان 7/2 تا 1/3 كيلوگرم ، مكمل پروتئيني 9./. تا 13/. كيلوگرم سنگ آهك 18./. كيلوگرم .

علوفه خشك لگومينه با كيفيت بالا به ميزان 9/. تا 1/1 كيلوگرم و سيلوي ذرت به ميزان 3/1 تا 8/1 كيلوگرم .

2- ميشها در اواخر آبستني (4 تا 6 هفته آخر آبستني):

اين مراحل جز مراحل حساس براي ميشها محسوب مي شود و تامين مواد مغذي در اين زمان امري حياتي به شمار مي آيد .بطوري كه اگر مواد مغذي مورد نياز تامين نشود ممكن است بيماري آبستني كه نوعي از بيماري كتوز است ايجاد شود كه در اين صورت مي توان به ميزان زيادي با بالا بردن مصرف انرژي به وسيله افزايش تدريجي مصرف كنسانتره در 6 هفته آخر آبستني از بروز اين بيماري پيشگيري كرد .

جيره هاي غذايي در اين مرحله همانند جيره هاي اشاره شده در توصيه شماره 1- است كه بايد 2/. تا 3/. كيلوگرم غلات به جيره آنها افزوده شود .

3- ميشهايي كه از بره ها پرستاري مي كنند :

مواد مغذي مورد نياز ميشها به طور قابل توجهي در دوره شير دهي به ويژه هنگامي كه از چند بره پرستاري مي كند افزايش مي يابد و نياز ميش به پروتئين ، انرژي و مواد معدني بالامي رود .

موارد ذيل نمونه هايي از جيره ميش هايي است كه از بره هاي پرستاري مي كنند :

-

علوفه لگومينه با كيفيت بالا يا چرادر مراتع علوفه غلات به طور محدود و نيز تغذيه به ميزان 4/. كيلوگرم غلات در روز به ازاي هر رأس ميش.

-

علوفه لگومينه با كيفيت بالا يا علوفه خشك لگومينه به ميزان 4/. تا 6/. كيلوگرم در روزبه ازاي هر رأس ميش.

-

سيلوي ذرت به ميزان7/2 تا6/3 كيلوگرم ، مكمل پروتئيني 13/. تا 18/. كيلوگرم ، غلات 4/. تا 6/. كيلوگرم و غلات خرد شده 18./. كيلوگرم در روز به ازاي هر رأس ميش.

-

علوفه خشك لگومينه با كيفيت بالا به ميزان 9/. كيلوگرم ، سيلوي ذرت به ميزان 8/1 تا 2/2 كيلوگرم ، مكمل پروتئيني 9./. كيلوگرم و غلات 4/. كيلوگرم در روز به ازاي هر رأس ميش .

4- مديريت تغذيه در ميش ها:

مشكلات تغذيه اي ميش ها در خيلي از موارد كمتر از ساير نشخواركنندگان است زيرا در مديريت تغذيه ميش ها در مقايشه با ساير نشخواركنندگان از علوفه خيلي بهتري استفاده مي شود . تغذيه قبل از فصل جفتگيري ممكن است تاثير قابل توجهي در تعداد بره هاي متولد شده داشته باشد . در اين خصوص استفاده از سيستم فلاشينگ با افزايش مواد كنسانتره اي در زمان جفتگيري مفيد است كه در اين صورت درصد دوقلو زايي در ميش ها افزايش مي يابد .

مديريت تغذيه بره ها:

مواد ذيل نمونه اي از جيره بره ها است :

-

غلات يا علوفه غير لگومينه .

-

ذرت زرد آسياب شده 76 يا 83 درصد .

-

كنجاله سويا (با 50 درصد پروتئين ) 12 يا 15 درصد .

-

نمك يك درصد و پودر يونجه 10 درصد

-

سنگ آهك آسياب شده يك درصد .

-

پروتئين خام 10/15 تا 56/15 درصد .

-

مخلوط ويتامين (

IU

000/000/2

از ويتامين

A

و

500/000 IU

از ويتامين

D

و

IU

000/35 از ويتامين

E

در هر تن غذا ) كه به مشكلات بره ها كه گاهي اوقات با شروع از شير گيري با آن مواجه مي شوند ، كمك مي كند .

-

در تنطيم دقيق جيره بره 15 درصد پروتئين كافي است .

بنابراين بره ها جيره مشابهي در هنگام از شير گيري دارند و جيره آن ها در اين مدت نبايد تغيير پيدا كند .

هزينه تغذيه به ازاي هر 45 كيلوگرم خوراك به ميزان 12/8 تا 96/8 دلار است .

فروش بره ها هنگامي كه وزن آن به 54 تا 59 كيلوگرم مي رسد بايد صورت گيرد .

خوراک دهی گله میش

مدیریت تغذیه یکی از مهمترین کارهای مدیریتی است که باید مورد توجه دامداران قرار گیرد . میشهایی که با رژیم مناسب تغذیه میشوند ٬ دارای باروری بیشتر و شیر بهتری بوده ٬ تعداد بره های بیشتری را شیر میدهند که سریعتر رشد میکنند . میشهایی که خوب تغذیه شده باشند نه تنها هرسال بره های زیادی تولید میکنند بلکه نسبت به میشهایی که تحت استرس تغذیه ای نبوده اند ٬ سالمتر و در برابر عفونتها و بیماریها مقاومتر هستند . اگر شما در زمینه گوسفندداری تجارت میکنید ٬ مدیریت تغذیه را باید مورد توجه قرار دهید.

بیشترین هزینه در دامداریهای پرورش گوسفند مربوط به غذا است. بنابراین ضروری است که دامدار منابع غذایی در دسترس را ارزیابی کرده و آنها را طوری تنظیم کند که جیره مناسبی در اختیار میشها قرار گرفته و به ازای هر میش درآمد خوبی کسب نماید. پنج ماده مغذی که برای دامها فراهم میسازیم

عبارتند از : آب٬ انرژی ٬پروتئین٬ ویتامینهاو مواد معدنی . معملاًعامل محدود کننده در دامداریها ٬انرژی است. انرژی در جیره ی روزانه مخلوط دانه غلات و علوفه بدست میآید . معمولاًهر گاه به گله ای کنسانتره کافی داده نشود٬ کم بودن جذب مواد مغذی بصورت بیماری بروز میکند . این مورد در نتیجه عدم ارزیابی کافی منابع غذایی و عدم محاسبه ی وضعیت بدن دام روی میدهد. در گوسفند داری ٬ این بیمار گونی عامل اصلی کاهش سوددهی است .

چگونه دامدار میتواند از تامین شدن مواد غذایی مورد نیاز دامهای خود آگاه گردد ؟

1-

آزمایش کیفی خوراکی

2-

اطلاع از تغییر نیازهای غذایی در طول چرخه ی تولید

3-

محاسبه جیره روزانه

4-

اندازه گیری وضعیت بدن دام

5-

کافی بودن فضای آخور

6-

مطمئن بودن از منابع آب پاکیزه آزمایش کیفی خوراکها :

دامدار باید منابع غذایی در دسترس را شناسایی کند.

علوفه :علوفه خشک ٬تغییر پذیر ترین منبع غذایی در دامداری است . بدون انجام آزمایشهای دقیق٬ پی بردن از کیفیت علوفه مشکل است . کیفیت علوفه های خشک به ترکیب گونه ها (درصد لو گوم ٬درصد گراس)٬زمان برداشت(اواخر بهاریا اوایل تابستان)و حاصلخیزی خاک بستگی دارد .

به عنوان مثال در گیاه

Timothy

٬دامنه پروتئین خام از 17% تا 8/7%و مجموع مواد غذایی گوارش پذیر

(TDN)

از 65%تا 50% ٬بسته به زمان برداشت ٬تغییر میکند . در مورد یونجه ٬پروتئین خام از 20%تا12%

TDN

از 66%تا59%از اواخر مرحله ی رشد تا رشد کامل ٬متفاوت است . در علوفه ٬مرحله رشد بر درصد پروتئین خام و کمتر شدن مقدار درصد

TDN

گیاه ٬ اثر زیادی دارد. گونه گیاهی هم مقداری در این زمینه موثر است.ادامه درصفحه پایین.

[پسری از بابلسر 1800]

مثال _ علوفه برداشت شده در میانه گلدهی :

[TABLE=class: cms_table_MsoNormalTable]

[TR]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

نمونه 1

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

نمونه 2

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

75%یونجه + 25%تیموتی

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

25%یونجه+75%تیموتی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

15%=

CP

%

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

11%=

CP

%

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

 

با توجه به اینکه تغییر پذیری زیادی در کیفیت علوفه وجود دارد ٬ علوفه باید تحت آزمایش قرار گیرد. دست کم٬علوفه را باید برای سنجش این مواد آزمایش نمود :پروتئین خام٬

ADF

٬کلسیم ٬ فسفر ٬ منیزیم ٬ پتاسیم و عناصر کم نیاز (مس٬ منگنز٬روی).

دانستن تغییر نیازهای غذایی در طول چرخه تولید :

با توجه به اینکه نیازهای غذایی گوسفندان برای مدیریت بهتر آنها ٬لازم است با چرخه تولیدی آنها آشنا بوده ٬ بدانیم هر گروه از میشها در کدام بخش از این چرخه قرار می گیرند تا آنها را جداگانه اداره نماییم . بدون توجه به نوع سیستم تولیدی هر تولید کننده (2 بار یا یکبار در سال ) کلید بدست آوردن سود٬تغذیه برای تولید (و دانستن اینکه میشهایی که تغذیه میکنید در کدام بخش از تولید قرار دارند)٬ به کف رساندن هزینه های خوراکدهی با پرهیز از تغذیه بیش از اندازه میباشد .

در چرخه تولیدی میش ٬میتوانیم 6 مرحله مهم را در نظر بگیریم :نگهداری ٬فلاشینگ٬جفتگیری٬اوایل بارداری ٬اواخر بارداری و اوایل شیردهی . اگر دامدار بخواهد محصول گله خوب بوده و بره هاای خوبی برای فروش داشته باشد٬ مدیریت عمومی وبویژه مدیریت تغذیه ای را در هر مرحله باید به نسبت تغییر دهد. احتیاجات تغذیه ای در دوره نگهداری و اوایل بارداری ٬ حداقل در اواخر بارداری و هنگام شیر دهی (بخصوص میشی که چند قلو حامله بوده و میشی که بره های دوقلو را شیر میدهد )حداکثر میباشد . نمودار زیر نمونه خوبی برای نشان دادن تغییرات احتیاجهای غذایی میش در مراحل مختلف تولید است .

مرحله نگهداری (16-0هفتگی)

در این مرحله تغذیه بصورتی است که وزن میش ثابت بماند . میش هیچ نوع تولیدی ندارد(شیر نمی دهد ٬باردار نیست )بنابر این در بقیه مراحل تولید ٬احتیاج باید بیشتر از مرحله نگهداری باشد .طول دوره نگهداری به سیستم تولید بستگی دارد . در سیستم هایی که تولید سریع در نظر گرفته باشد ٬طول این دوره کوتاه و به روز شروع نزدیک است ٬اما در سیستم یکبار زایش در سال٬ می تواند تا 16 هفته به طول انجامد . چون باید وزن میشها ثابت بماند ٬تغذیه با دانه غلات در این دوره لازم نیست.

مرحله جفتگیری و فلاشینگ

عمل افزایش جذب مواد مغذی قبل و در دورهءجفتگیری را فلاشینگ میگویند . هدف ازانجام آن٬ افزایش میزان تخمک اندازی و در نتیجه ٬افزایش میزان بره زایی است . واکنش به فلاشینگ به سن میش (میشهای بالغ نسبت به یکسالها جواب بهتری به فلاشینگ می دهند )٬نژاد ٬وضعیت بدن و مرحلهء جفتگیری بستگی دارد . بهترین نتیجه در اوایل و اواخر فصل جفتگیری بدست آمده است ٬در برابر فلاشینگ در اوج فصل جفتگیری که کمترین اثر را در افزایش درصد بره زایی دارد .

فلاشینگ بویژه برای میشهای لاغری که از دسترس شیر دهی پیشین بهبود نیافته اند ٬بسیار سودمند است .

فلاشینگ معمولاً با چرای علف تازه ٬علف های خشک مکمل٬ یا اضافه کردن روزانه حدکثر 450 گرم دانه غلات به ازاء هر میش است ٬که به عوامل محیطی (چه هنگامی از سال)موجود بودن علوفهء خشک و وضعیت بدن میشها بستگی دارد . این تغذیه ویژه 2 هفته قبل از جفتگیری شروع شده و دست کم 4-2 هفته در طول فصل جفتگیری ادامه می یابد اینکار باعث جایگزینی خوب رویان در دیواره رحم و کاهش مرگ زود هنگام رویانی می شود . فلاشینگ را نباید زیاد ادامه داد طولانی شدن این دوره باعث صرف هزینه غیر ضروری می شود و نیز باید از اضافه وزن در طول بارداری اجتناب کرد ٬ همانگونه که باید از کاهش شدید سطح تغذیه خودداری نمود. خوراکدهی باندازه 450-220 گرم با دانه غلات برای هر میش در هر روز خواهد بود .

اوایل بارداری (15 هفته)

در اوایل بارداری رشد رویانی بسیار کم است و کل احتیاجات میش در این دوره با احتیاجات آن در دوره نگهداری تفاوت چندانی ندارد .

بنابراین جیره ی روزانه به جیره نگهداری شبیه است ٬تنها با اندکی افزایش . تغذیه با دانه غلات در این دوره معمول نیست مگر آنکه علوفه بطور استثنایی بی کیفیت بوده ٬میشها هنوز لاغر باشند .

اواخر بارداری (4هفته آخر)

نزدیک به شیر دهی ٬ این دوره بیشترین نیاز غذایی را برای رشد رویانی و افزایش پتانسیل برای تولید شیر زیاد ٬ دارد . بیش از 80%درصد رشد رویان در 6 هفته آخر بارداری روی میدهد . تغذیه نامناسب در این دوره (بویژه از نظر انرژی) اثرات مضری بر تولید شیر ٬وزن هنگام تولید و توانایی (زنده مانی )بره خواهد داشت . در صورتی که درصد بره زایی در حد متوسط تصور میشود٬ جیره روزانه هر میش باید دارای335گرم و در صورتی که درصد بره زایی بیش از 200 درصد پیش بینی شود٬جیره روزانه باید دارای 785-675 گرم مخلوط دانه غلات به ازاءهر میش باشد .

دوره شیر دهی (12-6 هفته )

به طور معمول ٬پیک شیر دهی میش4-3 هفته بعداز زایمان است و 75%کل شیر دهی آن در 8 هفته اول شیر دهی تولید میشود . میشی که دوقلو زا زاییده٬ 40%_20% بیشتر از میش تک قلو زا تولید میکند . با توجه به اینکه نخست رشد بره بسیار مهم بوده و به تولید شیر میش بستگی دارد ٬ بهینه سازی تولید شیر بسیار حیاتی است . بسیار دیده شده که گله میش با توجه به تعداد بره هایی که تحت مراقبت قرار دهند از غذای کافی برخوردار نبوده اند . بیشتر این موارد شامل ناکافی بودن مقدار دانه غلات تغذیه شده و در 6-4 هفته اول شیر دهی است (کمبود انرژی جیره و بعضی موارد کمبود پروتئین ). تولید شیر در میش _ همانند گاو شیری واکنشی به جذب مواد غذایی است .

همراه با علوفه خشکی که از نظر کیفی متوسط تا خوب باشد ٬ میشهای تک زا به 675 گرم و میشهای دوقلو زا به 1300_900 گرم مخلوط دانه غلات در هر روز احتیاج دارند .

سیستم افزایش بره زایی

اطلاعات داده شده در بالا در مورد سیستم یکبار بره زایی در سال٬ چه وچرا و چه زمستانه ٬می باشد . تولید کنندگانی که سیستم دو بار زایش در سال را در گله خود دارند باید وزن میش را بیش از وضعیت متوسط نگه دارند . اگر دامدار قصد جفتگیری مجدد میش دارد ٬ وزن میش در طول دوره شیر دهی نباید کاهش یافته میشها باید در دوره زایش بره ها از شیر گیری و وزن از شیر گرفتن بره ها مورد توجه قرار گیرند .

فرمول نویسی جیره :

جیره روزانه باتوجه به منابع غذایی موجو در دامداری ٬ باقی نگاه داشتن وزن میش بالغ ٬میزان بره زایی مورد انتظار ٬مرحله تولید(نگهداری٬بارداری وغیره ) و محاسبه وضعیت بدن ٬تعیین میشود . جیره ها مقدار پیشنهادی خوراکدهی به گله در مراحل گوناگون تولید می باشد .

محاسبه وضعیت بدنی :

برای خوراکدهی خوب گله ٬باید وضعیت بدنی دامها را دانست . در این صورت دامدار در می یابد میشها چگونه به جیره غذایی عرضه شده به آنها٬ پاسخ می دهند. اگر اینکار انجام نگیرد ٬بررسی نمونه علوفه و فرمول نویسی جیره ٬بیهوده خواهد بود . دامدار باید تشخیص دهد گله چگونه به جیره خود واکنش نشان می دهد و گر نه خوراکدهی خوب گله انجام نخواهد شد .

فضای آخور :

فضای کافی آخور برای گله میش باید فراهم شود . اگر تمام میشها با هم تغذیه می کردند ٬ 46-40 سانتی متر طول آخور باید برای هر میش در نظر گرفته شود و گر نه میشهای کوچک و پر تولید ٬وضعیت بدنی خویش را از دست داده و از تولیدشان کاسته می شود . فضای کافی آخور دامدار را مطمئن می سازد که تمام میشها فرصتی برای مصرف جیره روزانه خود دارند .

آب :

در موارد بسیاری ٬آب ارزانترین ماده غذایی برای گله میش است . آب پاکیزه و تازه باید همیشه در دسترس میشها باشد . این مورد بویژه برای میشهای شیر ده و بره های جوان مهم است . میشهای شیر ده به مقدار زیادی آب برای شیر دهی مناسب نیاز دارند . میشهای خشک مقدار کمتری آب مصرف مینمایند . پیشنهاد میشود یک فوت مربع (093/0متر مربع )سطح آبخور برای هر میش در نظر گرفته میشود .

مدیریت قوچ

مورد مهم دیگری که پیش از مدیریت منابع غذایی موجود باید توسط دامدار تعیین شود٬ مرحله تولید مثلی گله است . اگر میشها در مرحله مشابهی از چرخه تولید مثلی نباشد ٬دامدار نمی تواند گله را بطور موثری با مواد خوراکی تغذیه نماید . برای مثال مشکل است بتوان نیاز های غذایی تمام میشها را برآورده ساخت وقتی قرار باشد تعدادی از میشها در اواسط دیماه زایمان کنند ٬در حالیکه دیگر میشها تا نیمه فروردین بره ای نخواهند زایید . بسته به مرحله تولیدی ٬نیازهای غذاییی متفاوت میباشد . برای اطمینان از اینکه تمام میشها در مرحله تولیدی مشابهی باشند ٬کنترل قوچها بسیار مهم است . برنامه آمیزشی گله ٬اینچنین پیشنهاد میشود :

[TABLE=class: cms_table_MsoNormalTable]

[TR]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent][/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent][/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent][/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

زمان آمیزش

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

زمان زایمان

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

اولین آمیزش

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

24 مرداد – ورود قوچ به گله

 

23 شهریور _خروج قوچ از گله

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

18 دیماه تا 19 بهمن

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

دومین آمیزش

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

29 آبان – ورود قوچ به گله

 

29 آذر - خروج قوچ از گله

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

27 فروردین تا 26 اردیبهشت

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

 

بر روی قوچهایی که در ماههای آبان و آذر وارد گله میشها شدند باید وسیله علامتگذاری وجود داشته باشد تا مشخص شود کدام میشها در نیمه دیماه زایمان می کنند .

[TABLE=class: cms_table_MsoNormalTable]

[TR]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

سومین آمیزش

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

16 فروردین – ورود قوچ به گله

16 خرداد – خروج قوچ از گله

[/TD]

[TD=width: 197, bgcolor: transparent]

10 شهریور تا 10 آبان

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

 

·

اگر دوبار زایش در سال مورد نظر باشد

این نوع برنامه ریزی گله را به گروههایی از لحاظ زمان زایمان تقسیم می کند .تمام مراحل بهبود تغذیه میش را باید باهم و بصورت هماهنگ انجام داد . انجام یک یا دو مرحله بتنهایی نمی تواند تاثیر چندانی در بهبود تغذیه گله داشته باشد . اگر بعضی از مراحل حذف شوند ٬بویژه محاسبه وضعیت بدن و فضای مناسب آخور ٬ آنگاه دامدار خود رادر وضعیتی خواهد یافت که پر تولید ترین میشهای گله در حال حذف شدن می باشند ٬چرا که قادر به حذف وضعیت بدن خود نیستند .با توجه به اینکه میشهای پر تولید به تغذیه بیشتری نیاز دارند بنابر این در صورت عدم دریافت کافی مواد غذایی ٬اندازه وضعیت بدنی خود را نسبت به بقیه گله ٬زودتر از دست میدهند .

بیشترین هزینه ای که دامدار متحمل میشود مربوط به تغذیه است . هزینه خوراک 80%هزینه مستقیم دامداری رادر بر میگیرد . برای مهیا کردن یک جیره مناسب دامدار باید منابع غذایی قابل دسترس را ارزیابی کند (تست غذا)٬ این منابع غذایی باید با احتیاجات غذایی گله مطابقت داده شود (فرمول جیره روزانه ) ٬ گله باید از سطح کافی تجهیزات آخور و آبخوری بهره مند باشد و وضعیت بدن میش باید مرتب محاسبه شود تا واکنش دام به برنامه خوراکی آن ٬معمول گردد . همچنین دامدار باید بتواند مراحل تولید مثلی گله که موثر ترین روش اینکار با مدیریت شایسته قوچها بدست می آید .

بعنوان یک قانون عمومی ٬دامدار باید علوفه خشک را برای رفع اشتهای گله٬ دانه غلات را برای رساندن بدن به وضعیت مطلوب و نمک ید دار٬ کبالت و دیگر مواد معدنی به صورت آزاد در اختیار گله پر تولید و مناسب رشد باشد٬باید روشهای گفته شده را باهم هماهنگ نماید تا تغذیه خوب گله با آزمایش از طریق محاسبه وضعیت بدنی و مدیریت قوچ بدست می آید .

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

منبع

[پسری از بابلسر 1800]

پروار بندی گوسفند

۱- احياء و استفاده صحيح از مراتع 2- اهميت دادن به كشت نباتات علوفه اي به عنوان محصولات استراتژيك مانند گندم ، برنج و چغندر ، یونجه ، شبدر و اسپرس3

–

استفاده صحيح از فرآورده هاي كشاورزي مانند تفاله چغندر قند ، ملاس ، با گاس ، سرشاخه هاي نيشكر ( استفاده از اين ضايعات مي تواند 15 درصد نياز به مصرف به جو را در تغذيه دام كاهش دهد . ) 4- رعايت اصول بهداشتي دام ها مانند واكسيناسيون به موقع عليه بيماريهاي دامي . 5- بالا بردن سطح سواد و فرهنگ در جامعه با ارائه آموزشهاي لازم به اقشار روستايي 6- اصلاح نژاد دامها 7- كاربرد صحيح خوراك دام و جيره بندي مناسب 8- پرواربندي پرواربندي يكي از روشهاي مهم در بالابردن توليدات گوشت قرمز بدون افزايش تعداد دام مي باشد . در كشور ساليانه حدود 30 درصد از جمعيت دامي گوسفند شامل بره هاي نر ، گوسفندهاي نازا و پير كشتار مي گردند و قسمت اعظم توليدات پروتئيني كشور را تامين مي كنند اگر عمليات پرواربندي به روش صحيح صورت پذيرد ، از وارد كردن گوشت قرمز به كشور بي نياز خواهيم شد . پرواربندي چيست ؟ پرواربندي عبارتست از چاق كردن دام و ازدياد گوشت آن با استفاده از غذاي مناسب و با رعايت مسايل بهداشتي . مهمترين محاسن پرواربندي :1- افزايش توليد گوشت قرمز و كاهش ميزان واردات آن 2- اشتغال زايي و فعال شدن نيروهاي غير فعال و بيكار در روستاها 3- جلوگيري از فشار بر مراتع طبيعي و احياي آنها 4- ايجاد تعاوني و ارايه تسهيلات و امكانات به پرواربندان 5- آشنايي دامداران با مواد كنسانتره دامي و پي بردن به رزش غذايي آن ها 6- جلوگيري از كشتار بي رويه دامهاي قابل پروار و بهره گيري از پتانسيل ژنتيكي آنها در سط كشور عوامل اساسي در يك پرواربندي موفق : براي انجام عمليات پرواربندي موفق نياز به يك سري عوامل اساسي مي باشد كه در زير به برخي از آنها اشاره شده است : 1- شناختن نژاد هاي مختلف گوسفندان به همراه مشخصات آنها 2- ايجاد جايگاه مناسب جهت پرواربندي 3- خريد دام مناسب جهت پرواربندي 4- تهيه علوفه مورد نياز دام ها در طول دوره پرواربندي 5- قرنطينه و انجام امور بهداشتي بر روي دامهاي خريداري شده قبل از پرواربندي 6- بكارگيري روشهاي مناسب پرواربندي 7- رعايت اصول صحيح تغذيه در طول دوره پرواربندي 8- انجام توصيه هاي لازم جايگاه مناسب جهت پراربندي : هر چند گوسفند از نظر جا كم توقع است و به تاسيسات گراني نياز ندارد و در صورت داشتن تغذيه مناسب در برابر نا ملايمات جوي مقاوم و بردبار است ، ولي بايد در احداث ساختمان نگهداري گوسفندان پرواري نكات فني و بهداشتي را رعايت نمود . به طور كلي بايد شرايط زمين ، درجه حرارت ، رطوبت و وضعيت آب منطقه بررسي شود ، چرا كه گوسفندان از كوران باد و رطوبت زياد رنج مي برند . در احداث جايگاه دام مي بايست نيز رعايت گردد : 1- زميني كه براي احداث جايگاه دام انتخاب مي شود ، از زمينهاي اطراف بلندتر يا حداقل هم سطح باشد تا از ورود آب هاي جاري به محل دامها جلوگيري گردد . 2- جايگاه در مسير وزش بادهاي فصلي قرار نداشته باد و در غير اين صورت از باد شكن استفاده نمود . 3- جايگاه بايد طوري ساخته شود كه نور خورشيد به مقدار زياد در آن بتابد ، چون نور خورشيد با داشتن اشعه ماوراي بنفش موجب ضدعفوني شدن جايگاه و همچنين ايجاد ويتامين دي مي گردد . ديوار ، سقف و كف جايگاه بايد از مصالحي مانند سنگ و آجر و سيمان ساخته شود تا امكان زندگي حشرات ، ميكروبها و قارچ ها كمتر شود و ضدعفوني جايگاه هم به راحتي صورت گيرد . كف جايگاه بايد محكم و با دوام و غير قابل نفوذ باشد ، همچنين لغزنده نباشد و از شيب ملايم در حدود يك درصد برخوردار باشد تا آب و ادرار زير پاهاي دام ها جمع نشود زيرا گوسفند در برابر رطوبت حساس است . مقدار رطوبت حداكثر 50 تا 75 درصد و فضاي لازم براي هر بره پرواري به طور متوسط يك متر مربع است زيرا فضاي بيشتر از اين حد به بره ها فرصت حركت بيشتري مي دهد كه در نتيجه ميزان اتلاف انرژي افزايش مي يابد . مصالحي كه براي سقف مورد استفاده قرار مي گيرند معمولاٌ در جايگاه بسته ، تيرآهن و آجر و در جايگاه نيمه باز ايرانيت و ورقه هاي فلزي مي باشند . بايد سعي نمود از ايجاد سقفهاي هادي حرارت مانند حلبي و آهن سفيد خودداري كرد چرا كه اين گونه سقفها گرما و سرما را به شدت منتقل مي كنند ، اگر از ايرانيت براي سقف استفاده شود براي جلوگيري از ورود گرما به داخل جايگاه ، لازمست سقف با يك لايه كاهگل پوشانيده شود . - ارتفاع جايگاه بايد بين 8/2 الي 3 متر باشد . - در جلو آغل بايد بهاربند يا حياط آغل وجود داشته باشد و مساحت آن دو برابر فضاي مسقف در نظر گرفته شود . - درب آغل بايد نسبتاٌ وسيع و تقريباٌ به عرض 3/2 متر باشد . تا عبور گوسفندان به راحتي صورت پذيرد . - خوراك خوري دام ممكن است به شكل ثابت يا متحرك و يا به صورت يك طرفه يا دو طرفه باشد كه در نوع ثابت بايد به وسيله مصالح ساختماني در داخل جايگاه و كنار ديواره هاي اصلي يا مياني آغل ساخته شود . - كف آخورها بايد به صورت گرده ماهي ساخته شود تا مواد غذايي در كناره هاي آخور نمانده ، فاسد و كپك زده نشود و موجبات مسموميت دامها فراهم نگردد . - مكان غذا خوري گوسفند به دو شكل مدرن و سنتي ساخته مي شود . در شكل مدرن بايد محل غذا خوري بر دو نوع و شامل علف خور ( معلف ) و آخور باشد و علف ، كاه ، يونجه و خوراكهاي پر حجم را در معلف و كنجاله و آرد جو و ساير مواد كنسانتره يا غذاهاي فشرده شده ( پلت شده ) در آخور قرار داده شوند . - ارتفاع ديوار جلو آخورها بايد از سطح زمين 30تا 40 سانتي متر و ارتفاع ديوار عقب 1 تا 5/1 متر باشد تا حيوان هنگام تغذيه مواد خوراكي را با پوزه به بيرون آخور نريزد . - پهناي لبه آبخورهاي يكطرفه نبايد نبايد از 20 سانتي متر تجاوز كن ، چرا كه گوسفندان به راحتي نمي توانند عمل تغذيه را انجام دهند . - آخورها را بايد درپايين و علف خورها را به صورت نرده اي در بالاي آخورها احداث كرد . - در بعضي از واحد هاي پرواربندي انواع آخورها و علف خورها را متحرك مي سازند تا هر وقت بخواهند گوسفندان را در فضاي باز و بهاربند علوفه بدهند . - بايد بالاي آبخورها يك ميله سرتاسري نصب گردد تا گوسفندان وارد آخور نشوند و با ادرار خود مواد خوراكي را آلوده نسازند . - آخورهاي متحرك را مي توان با چوب يا فلز و حتي با لاستيك ماشين درست كرد . - ابعاد لازم براي هر راس گوسفند 30*30 سانتي متر يا 40*40 سانتي متر است. - براي گوسفندان بايد حتماٌ آبشخور احداث نمود . چرا كه لازم است در طول 24 ساعت ( شبانه روز ) آب در اختيار گوسفندان باشد . در دسترس بودن هميشگي آب براي دام ها موجب هضم و جذب بهتر مواد غذايي در دستگاه گوارش مي شود و گوسفندان كمتر به سوء هاضمه مبتلا شده ، سلامت آنها به خطر نمي افتد . معمولاٌ براي هر 15 راس گوسفند بايد 45 سانتي متر آبشخور در نظر گرفت .....منبع:علوم دامی دانشگاه آزاد نقده

 

 

[mojtababesharati 11]

باسلام ازاین نزاد رومانف کجا میتوان تهیه کرد من دوراس قوچ میخواهم

[masi eng 47044]

باسلام ازاین نزاد رومانف کجا میتوان تهیه کرد من دوراس قوچ میخواهم

 

سرچ کنید مراکزی که میفروشن .. میتونید مراجعه کنید...

[akamjo 13]

سلام جدول جیره پرواربندی گوسفند را سعی کردم دانلود کنم اما موفق نشدم اگر امکان دارد لطفلا ایمیل کنید متشکرم [email]akamjo@gmail.com[/email]

[Mohammad Aref 120440]

[quote name='akamjo']سلام جدول جیره پرواربندی گوسفند را سعی کردم دانلود کنم اما موفق نشدم اگر امکان دارد لطفلا ایمیل کنید متشکرم [email]akamjo@gmail.com[/email][/QUOTE]

از دوتا لینک زیر می تونی دانلود کنی:
[url]http://www.noandishaan.com/uploads/do.php?id=948[/url]
[url]http://www.noandishaan.com/uploads/do.php?id=949[/url]

[COLOR=#ffa07a][B]منبع: وبلاگ مرغ و مرغدار[/B][/COLOR]

[akamjo 13]

با سپاس فراوان از زحمت شما

[safavian 19]

پروژه ی کارآفرینی

 

سلام دوستان با تبریک سال نو و آغاز بهاری جدید میخواستم یک ایده ایی پیشنهاد بدم - دوستان کسانی که به رشته ی دامپروری تخصص دارند یا علاقه دارند میتوانند با من تماس گرفته و در رابطه با پروژه ی کارآفرینی دامداری (پرواربندی 100 یا 200 راسی بره ) همکاری کنند که برای تشکیل یک تیم برای مدیریت صحیح و سرمایه گذاری کم حداقل 5 یا 6 نفری باید همکاری کنیم تا این طرح توجیحی را با کمک همدیگر و توکل بر خدا مدیریت کرده و از همان ماه اول هر نفر صاحب درآمد حداقل 2 میلیون هر ماه شود - طرحی که در نظر دارم باید از اجاره ی یک جایگاه 100 راسی بره شروع کنیم و بیمه ی تمامی بره ها در صندوق بیمه کشاورزی در صورت داشتن تلفات در اثر بیماری یا گرگ زدگی دریافت خسارت و غرامت کنیم و کوچکترین ریسکی به سرمایه ی ما وارد نشه - و نسبت علوفه به کنسانتره هم 40 به 60 و نژاد بره هم میتونیم شال یا مهربان انتخاب کنیم - علوفه ی مورد نیاز را با روش کشت هیدروپونیک با یک سوم هزینه ی علوفه ی معمولی بدست میاریم - دوستانی که تمایل به تشکیل تیم 6 نفره برای مدیریت این پروژه دارند با شماره تلفنم تماس گرفته تا تیم 6 نفره را تشکیل بدیم - (09364944520 ) اکبری

سرمایه ی مورد نیاز برای شروع کارمون برای هر نفر بین 5 تا 10 میلیون هست که 5 میلیون هم میتونه برای شروع سرمایه ی خوبی باشه

در صورت همکاری این تیم 6 نفره و با مدیریت صحیح علمی در سال های بعد یه دامداری 500 راسی خواهیم داشت

با تشکر و منتظر همکاری دوستان

سلام و خسته نباشید و تشکر فراوان در مورد اظلاعات مفیدتون

من صفویان هستم و سازنده دستگاه علوفه هیدروپونیک تمایل به همکاری و اشنایی بیشتر با دوستان در این ضمینه رو دارم

با تشکر