خوراک های علوفه ای و کنسانتره دام.وتمام مطالب دراین زمینه......

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

تغذیه گاو شیری

ساختمان وتأسیسات درواحدهای گاوشیری

· درموقع شروع کارگاوداری باید مواردزیررابا دقت مدنظر قرارداد :

محافظت حیوانات ازتغییرات شدید آب وهوایی،این امکانات می تواند یک سایبان درمناطق گرمسیر ویا ساختمان کاملاپوشیده درمناطق سردسیرباشد.
خطرزخم شدن وآسیب رسیدن به حیوان به حداقل برسد،تنگ بودن محل ورودوخروج گاو، لغزنده بودن کف جایگاه وعدم وجود بسترمناسب می تواند مشکلات زیادی رابرای گاو به همراه آورد.
امکان تغذیه مناسب رابرای تمام گاوها ایجادکنید،این جایگاه بایدطوری باشد که گاوبدون ترس ازانسان ودیگرحیوانات به راحتی جیره غذایی خودرامصرف نماید.
دارای فضای مناسب برای اعمال مختلفی مثل جفتگیری،تلقیح مصنوعی،زایمان وشیردوشی باشد.
ازهزینه های اضافی برای مراقبت حیوان از ناملایمات جوی خودداری گردد.
ساختمان هابایدطوری ساخته شوند که ازحداقل نیروی کارگری بتوان حداکثراستفاده رابرای جابه جایی حیوانات ووسایل گاوداری نمود.
ساختمان هاضمن اقتصادی ساخته شدن بایدمقاوم نیزباشند.
ساختمان هابایدطوری ساخته شوند که درزمان مقتضی بتوان همگام باوسایل مدرن،آن هارادرگاوداری نصب نمود.
نور،چه به صورت طبیعی وچه به صورت مصنوعی باید طوری باشدکه گاوبتواند حداکثراستفاده راازنوردهی ببرد.
امکان توسعه گاوداری وجودداشته باشد.
درجه حرارت محیط گاوداری تحت کنترل باشد،درجه حرارت بین ۲۵-۵درجه سانتی گراد،بهترین درجه حرارت می باشد.

· قسمت های مختلف دریک واحدگاوداری شیری

به طورکلی قسمت های مختلف یک واحدگاوداری شیری عبارت است از:

اصطبل ها،شیردوشی،زایشگاه،انبارع لوفه وکنسانتره،سیلوها،کلینیک وبیمارستان ،دفتر،داروخانه، قرنطینه(بایددرقسمت انتهایی گاوداری ساخته شود)وخانه کارگری.

· انواع طویله ها

۱٫طویله های معمولی یااصطبل مسدود (stall barn)

این نوع طویله ها، ازچهارطرف بسته بوده ودام درآن به صورت بسته پرورش داده می شود. دراین نوع طویله ها، درداخل طویله برای هررأس گاویک جایگاه درنظرمی گیرندکه حیوان بااستفاده ازیک زنجیر بسته می شود وعرض هرقسمت ۲۰/۱متروطول آن ۷۰/۱متروارتفاع نرده ها ۲۰/۱مترمی باشد. دربعضی موارداین نوع طویله ها رادوطبقه می سازندوازطبقه بالابه عنوان انبارعلوفه ویاذخایردیگر استفاده می کنند. نگهداری علوفه درطبقه دوم به گرم بودن طبقه پایین کمک می کند. دراین سیستم به منظورراحتی گاوها،آن هارابه صورت کپل به کپل(tail-to-tail) بسته ودروسط، یک راهروبرایرفت وآمدکارگردرنظرمی گیرند، به منظوراین که ادرارومدفوع درداخل اصطبل جمع نشود، دروسط این راهرو،جوی هایی برای انتقال فضولات درنظرمی گیرند.

· مزایا

امکان توجه بیشتربه تک تک گاوها زیاداست.
امکان کارکردن وزیرنظرگرفتن گاوهاآسان است.
نتیجه کاراصلاحی درگله به راحتی نمایان می شود.

· معایب

زمان بیشتری برای بازوبسته کردن گاوهاموردنیازاست.
تمیزنگه داشتن محیط مشکل است.
هزینه بیشتری موردنیازاست.
نیروی کاربیشتری برای غذادادن موردنیازاست.
درموقع شیردوشی بایدزیادخم شد.
مشکل رطوبت درکف زیاداست.

۲٫طویله های بسته آزاد (free stal barn)

این نوع طویله ها،شبیه طویله های بسته است،فقط حیوان بازنجیربسته نمی شودوآزادنه هروقت خواست ازجایگاه انفرادی خارج می شودوهروقت خواست برمی گردد. سیستم دارای غذاخوری ومحل استراحت است وجایگاه ها درمحل استراحت قراردارند.

· مزایا

به بسترکمتری نیازدارد.
درمقایسه باسیستم باز،گاوهاتمیزترمی باشند.
زخم پستان کمتراست.
درمقایسه باسیستم آزاد، به فضای کمتری نیازدارد.
به آسانی می توان از وسایل اتوماتیک درتغذیه استفاده کرد.
ازشیردوشی به راحتی می توان استفاده نمود.
علایم فحلی درگاوهابه راحتی تشخیص داده می شود.

· معایب

مدفوع گاومایع بوده وحملش مشکل است.
بعضی گاوهاواردجایگاه انفرادی نمی شوند وبایدآن هاراهدایت کرد.
دربعضی ازقسمت هابایدمدفوع راروزانه تمیزکرد.

۳٫سیستم طویله باز (open shade)

طویله بازعبارت است از: جایگاه یاساختمان مسقف ساده ای که ازسه طرف مسدودبوده وازیک طرف به محیط آزاد(بهاربند)جهت گردش واستراحت گاوهاراه دارد. جایگاه مسقف بایددرمناطق سردسیرروبه جنوب ودرمناطق گرمسیرروبه شمال باشد. کف جایگاه را می توان از هرنوع مصالحی مثل سیمان،آجروغیره ساخت. برای خروج فاضلاب اصطبل، درقسمت های مختلف طویله وبهاربند،دریچه های فلزی که به فاضلاب راه دارندقرارمی دهندکه ازکثیف ولجن شدن محوطه جلوگیری می کند. دراین سیستم آخوروآبشخورراهم دربهاربندوهم درقسمت مسقف می توان درنظرگرفت،که معمولا کنسانتره درقسمت مسقف وعلوفه وسیلو درقسمت بهاربند برای گاو ریخته می شود.

نکات جایگاه گاوشیری

شاخص استرس حرارتی رامعمولا۱۰۱درنظرمی گیرند، باتوجه به این موضوع، نگرانی ازاسترس گرمایی مخصوصادرفصل تابستان همیشه وجودخواهدداشت. ازسوی دیگرافزایش رطوبت باعث تشکیل بسترفشرده وتولیدگازآمونیاک می شود. درآب وهوای گرم،غالبامشکل رطوبت مطرح نیست مگردرمواقعی که بادوباران شدیدوجودداشته باشد. دراین شرایط ممکن است دمابه۳۲درجه سانتی گرادافزایش یافته ورطوبت نسبی بالاتراز۹۰درصدباشد. بنابراین دراین مواقع باید تبادل وسرعت جریان هوابه حداکثررسانده شود.

رطوبت نسبی

دانستن معنای واقعی رطوبت نسبی بسیارمهم است. بخارآب حاصل ازتبخیر آب واردهوای اطراف می شود. بخارآب قابل رویت نیست، اماهمیشه مقادیرزیادی ازآن درهوای اطراف جابه جامی شود. نسبت بخارآب موجوددرحجم معینی ازهوابه وزن ماکزیمم بخارآبی که می تواند درهمین حجم داشته باشد رارطوبت نسبی می نامندکه به صورت درصدبیان می گردد. اگرهواقادربه نگهداری نصف مقدارماکزیمم گنجایش بخارآب باشد، رطوبت نسبی آن به ۵۰درصدرسیده واگراین مقداربه۷۵درصدکاهش یابد،رطوبت نسبی ۷۵درصدخواهدبودووقتی هواازبخارآب اشباع شود(یعنی حداکثرگنجایش آن پرشود)، رطوبت نسبی به۱۰۰درصدخواهدرسید.

نکته مهمی که همواره بایدبه یادداشت این است که مقدارهوای اشباع شده ازبخارآب (لیتریاگالن درفوت مکعب هوا) به دمای هوابستگی دارد. به همین علت این نسبت رارطوبت نسبی نامگذاری کرده اند. هوای گرم درمقایسه باهوای سرد،مقداررطوبت بیشتری رادرخودنگه می دارد. این بدان معنااست کههوای گرم ترتازمانی که به حداشباع نرسیده باشد، درمقایسه باهوای سردترقادربه جذب مقادیربیشتررطوبت حاصل ازبستروموجودزنده می باشد. اگررطوبت نسبی بالاوهواسردباشد، گرم شدن هواباعثکاهش رطوبت نسبی می شود. به همین دلیل حتی درهوای سردزمستان هم عمل تهویه امکان پذیرمی باشدوهوای سردواردشده به داخل سالن بااستفاده ازسیستم تهویه، گرم ورطوبت نسبی آن کاهش یافته ودرنتیجه گنجایش جذب بخارآب افزایش می یابد، بنابراین قادربه جذب رطوبت ازبستروخروج آن ازسالن خواهدبود. تجربه نشان می دهدکه به ازای هر۱۱درجه افزایش دردمای هوا، میزان رطوبت نسبی به نصف کاهش می یابدوبرعکس .

برای مثال دریک سالن بادمای ۱۵درجه سانتی گراد، حداکثرگنجایش جذب بخارآب توسط هواحدود۱۶گالن می باشد(رطوبت نسبی۱۰۰درصد). اگردمابه۲۶درجه سانتی گرادافزایش یابد،این هوامی تواندحداکثر۳۰گالن بخارآب رادرخودذخیره نماید. می توان نتیجه گرفت که افزایش دما،جذب بخارآب راافزایش می دهدواین حالت شبیه تبدیل شدن یک دستمال کاغذی تک لایه به دستمال کاغذی دولایه باقدرت جذب بیشترمی باشد. دردمای۲۶درجه سانتی گراد،هواقادربه جذب رطوبت بیشتری بوده که تقریبادوبرابرمقداربخارآبی است که هوادردمای ۱۵درجه سانتی گراددرخودنگه می دارد. ازسوی دیگراگردمای سالن۲۶درجه سانتی گرادبارطوبت نسبی۵۰درصد(۱۶گالن بخارآب)باشدودمابه۱۵درجه سانتی گرادکاهش یابد،رطوبت نسبی به۱۰۰درصدافزایش خواهدیافت. یعنی دردمای ۲۷ درجه سانتی گراد، میزانرطوبت نسبی۱۶گالن بخارآب،نصف مقدارحداکثرگنجایش هوارادارامی باشد، درحالی که میزانرطوبت نسبی ۱۶گالن بخارآب دردمای ۱۵درجه سانتی گراد، حداکثرظرفیت رطوبت هوارادرهمین حجم دارامی باشد.

گاو،حیوانی خونگرم بوده ودمای بدن آن مستقل ازدمای محیط می باشد . بنابراین میزان حرارت تولیدی بدن دام برابربامیزات اتلاف حرارت ازبدن است . حیوانات حرارت تولیدی خودرامی توانندازدوروش محسوس ونامحسوس آزادنمایند . روش محسوس شامل هدایت ، انتقال وتشعشع می باشدوتنهازمانی کارآیی داردکه هوای بیرون واجسام، سردترازدمای بدن دام باشند، درنتیجه باعث خروج حرارت ازبدن وخنک شدن دام می شوند . بنابراین میزات اتلاف حرارت ازاین طریق بستگی به میزان اختلاف درجه حرارت بدن بامحیط وسرعت باددارد .

اگردمای محیط، بیش از۲۵ درجه سانتیگرادباشد،میزات اتلاف حرارت بدن دام، ازاین طریق بسیار پایین است وبیشترین اتلاف ازطریق نامحسوس یاتبخیرانجام می گیرد . تبخیردردام هابیشترازسطح دستگاه تنفس وپوست انجام می شود . بنابراین دردماهای بالا، سرعت بادوتهویه اضافی تاثیرزیادی در کاهش استرس گرماندارد . بنابراین سیستم تهویه بایدبه سیستم خنک کننده آب پاش مجهزشود .

[ چهارشنبه بیستم مهر ۱۳۹۰ ] [ ۷:۱۸ قبل از ظهر ] [ مهندس حسین کیانی ]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

استفاده از علوفه مرغوب و با کیفیت به عنوان ستون فقرات دامداری در تمام دنیا مطرح است. در ایران با توجه به اقلیم منطقه و کمبود آب در بیشتر مناطق و همچنین عدم رعایت الگوی کشت مناسب هر ساله با کمبود علوفه به خصوص علوفه مرغوب مواجه هستیم. پروتئین پائین یونجه به همراه عدم مدیریت صحیح خشک کردن علوفه در هنگام برداشت و جمع آوری یکی از اصلی ترین منابع علوفه در ایران را با مشکل روبرو می سازد. علاوه بر آن بر روی کیفیت سیلوی ذرت نیز نمی توان تکیه کرد که خود حدیثی است مفصل. علاوه بر این شرایط نا مناسب کیفیتی امسال با قیمت بالای یونجه نیز مواجه هستیم. این سئوال مطرح است که آیا می توان جایگزین مناسبی برای یونجه پیدا کرد با خیر ؟ دکتر اسدی الموتی (استادیار گروه علوم دامی دانشگاه تهران-پردیس ابوریحان، مشاور گله های استان های تهران، اصفهان، البرز و ….)در واقع، به صورت نظری و در تحقیقات، بله! در این زمینه اما در دو سال اخیر پژوهش های عملی تری با هدف امکان تنظیم جیره هایی بدون یونجه در آمریکا صورت گرفته است. محققان دانشگاه کانزاس نشان داده اند که با جایگزین شدن سیلوی ذرت به جای یونجه در جیره گاوهای شیری، سطح چربی شیر و تولید چربی افت نمی کند، اما گاوها شیر کمتری تولید کرده، کمتر خوراک مصرف کرده و در عوض افزایش وزن بیشتری دارند. جیره های تنظیم شده در جدول زیر دیده می شود.[TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=colspan: 5]جیره های مورد استفاده در مطالعه دانشگاه کانزاس (JDS., 2009: 3510)[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[TD=colspan: 4]سطح یونجه خشک جیره (%)[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]مواد (% ماده خشک)[/TD]

[TD]۲۱[/TD]

[TD]۱۴[/TD]

[TD]۷[/TD]

[TD]۰[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]سیلاژ ذرت[/TD]

[TD]۱۹٫۴[/TD]

[TD]۲۶٫۷[/TD]

[TD]۳۳٫۹[/TD]

[TD]۴۱[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]یونجه خشک[/TD]

[TD]۲۰٫۲[/TD]

[TD]۱۳٫۴[/TD]

[TD]۶٫۶[/TD]

[TD]۰[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]خوراک گلوتن ذرت[/TD]

[TD]۳۱٫۶[/TD]

[TD]۳۱٫۴[/TD]

[TD][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

معاونت ترويج و مشاركت مردمي دفتر ترويج

مقدمه:دوستان عزیز

داشتن گاو شیری برای هرروستایی اهمیت وارزش زیادی دارد، اما نگهداری وتغذیه گاو شیری به آگاهی و مراقبت زیادی نیاز دارد.می دانید که هرساله صدها گاو شیرده به دلیل ناآگاهی ورعایت نکردن روش های درست تغذیه و نگهداری تلف می شوند وبه همین خاطر زیان های فراوانی به روستاییان کشور وارد می شود.

برای جلوگیری از تلفات گاوهای شیرده و بهره برداری مناسب از آنها،آشنایی با «اصول درست تغذیه و نگهداری گاوهای شیرده» بسیار لازم است. به همین جهت این نشریه درباره چگونگی تغذیه گاو شیری و مراحل مختلف آن- از زمان شیردهی تا آبستنی و زایمان- تهیه شده است. شما با خواندن آن ، می توانید آگاهیهای خود را درمورد تغذیه گاو شیری افزایش دهید.سپس آنها را درنگهداری گاوهای خود به کار ببندید. وبه این ترتیب از زحمات خود استفاده بیشتر وبهتر خواهید برد.ان شاءالله

عوامل موثر درتغذیه گاو شیریدوستان عزیز ! شما خوب می دانید که مقدار شیر گاو به مقدار و نوع خوراکی که به حیوان می دهیم بستگی دارد.اما بعضی از گاوها از نظر نژاد، بطور طبیعی پر شیر و بعضی دیگر کم شیر هستند . همچنین می دانید که تولید شیر یک گاو از اواسط آبستنی به تدریج کم می شود،تا اینکه شیر گاو توسط گاودار خشک می شود.

بنابراین شما باید نژاد گاو خود را از نظر میزان و مقدار شیردهی خوب بشناسید و سپس با مشخص کردن زمان زایش قبلی و وضع آبستنی گاو،خوراک مناسب را برای آن فراهم کنید؛ تا هم شیر کافی بدست آورید و هم درمصرف خوراک گاو صرفه جویی کنید .

هرگاه مقدار خوراک گاو بیش از حد نیاز باشد،گاو چاق می شود واین چاقی برای کل آمدن و زایمان بعدی گاو زیان دارد. از طرف دیگر اگر خوراک گاو بخصوص یک گاو پر شیر،کمتر از حد مورد نیاز باشد،حیوان کم کم لاغر شده و این لاغری برای گاو ضرر دارد.شناختن ن‍‍ژاد گاو شيري به منظور توليد شير و تنظيم جيره خوراكي براي گاوداران ضروري است .

چه خوراکی برای تغذیه گاو مناسب است؟(پیش از اینکه مراحل تغذیه گاو را شرح دهیم،بهتر است بدانید که از چه خوراکی وبه چه مقدار می توانید برای تغذیه گاو خود استفاده کرده آن را چگونه آماده کنید.)

می دانید که هر چه خوراک خوب و مرغوب به گاو بدهید،به همان اندازه شیر بیشتر و بهتری بدست خواهید آورد. همچنین می دانید که ارزش خوراکها با هم فرق دارند. دراینجا ارزش غذایی یکایک خوراک هایی را که برای گاو مفید است ، بررسی می کنیم.

همانطور که می دانید، مهمترین خوراک گاو،یونجه است. یونجه،گیاهی خوش خوراک است که ارزش غذایی آن بستگی به زمان درو ونحوه خشک کردن آن دارد.

بهترین زمان برای درو کردن یونجه زمانی است که نصف مزرعه به گل نشسته باشد. زیرا که درآن موقع،هم ارزش غذایی یونجه بالاست،وهم مقدار برداشت محصول زیاد خواهد بود. از این جهت دقت درزمان برداشت یونجه موضوع مهمی است و کشاورزان باید درچیدن یونجه به موقع اقدام کنند.

مقدار مصرف روزانه یونجه،درمقابل هر 100 کیلوگرم وزن گاو،5/2 کیلوگرم است.مثلاً یک گاو بومی به وزن 300 کیلوگرم، هر روز 5/7 کیلو گرم یونجه مصرف می کند. البته اگر از جو یا سبوس وهرنوع خوراک دیگر به گاو می دهید، به همان مقدار باید از مقدار مصرف یونجه کم کنید.

مصرف یونجه باعث می شود که شیر پرچربتر شود واگر درجیره غذایی روزانه گاو مقداری از یونجه کم کرده و به جای آن از خوراک دانه ای یا کنسانتره استفاده کنید،مقدار شیر تولیدی زیاد شده وشیر کم چربتر خواهد شد.

مهمترين خوراك گاو ، يونجه مي باشد .

خوراک دانه ایخوراک های دانه ای که برای تغذیه گاو شیری مناسب هستند،عبارتند از :جو،سبوس،گندم،باقلا، سیاه دانه وبسیاری علوفه های دیگر.7.5 كيلوگرم 300 كيلوگرم

ذرت سیلویی وکاه نیز از علوفه های دیگری هستند که می توانید به جای یونجه تا حدودی آنها را مورد استفاده قراردهید.البته باید توجه کنید که کاه ارزش غذایی پایینی دارد.بنابراین بهتر است به صورت غنی شده مصرف شود.

روستاییان عزیز بهتر است که درتغذیه گاو از چند نوع خوراک با هم استفاده کنید و توجه داشته باشید که خوراک ها بدون کپک زدگی باشند. البته مقدار و نحوه مصرف هر خوراک باهم فرق دارد،که درمراحل تغذیه گاو شیری شرح داده خواهد شد.مناسبترين تغذيه گاو وقتي است كه از چند نوع خوراك با هم استفاده كنيد .مراحل تغذیه گاو شیرییک گاو شیرده پس از زایمان،تا کل آمدن بعدی،مقدار شیرش کم کم زیاد می شود.اما بعد از کل آمدن،مقدار شیردهی آن کم می شود دراین حالت باید دو ماه پیش از زایمان،شیر گاو را مخصوصاً خشک کنید.تغذیه گاو تازه زا تا آبستنی بعدیهر گاو بعد از زایمان تا آبستنی بعدی،درصورت تغذیه خوب میزان شیرش تا حد زیادی بالا می رود. به همین سبب،دراین دوره باید به گاو شیری رسیدگی بیشتری کنید.

اگر گاو روزها درمراتع خوب و پرعلف چرا می کند،لازم است شب ها با توجه به مقدار شیر دهی گاو،درحدود 1 الی 2 کیلو گرم جو یا گاودانه به آن بدهید. اما اگر گاو درمراتع کم علف ویا از پس چر مزارع استفاده می کند، باید مقدار جو یا گاودانه را به3 الی 4 کیلوگرم افزایش دهید.

به گاوهاي شيري كه روزها در مراتع مي چرند خوراك كمكي مانند جو يا گاودانه بدهيد .

به گاوهای شیری که درطویله خوراک می خورند،علاوه بر یونجه یا خوراک سیلویی،باید خوراک مقوی و پرارزش دیگری مثل گاودانه یا جو نیز بدهید.مثلاً یک گاو 300 کیلوگرمی که درروز 12 کیلو گرم شیر می دهد ،روزانه به حدود 6 کیلوگرم یونجه و 4 کیلو گرم جو یا گاودانه احتیاج دارد.

سعی کنید برای تغذیه گاو تازه زا و پرشیر از کلش ویا هر نوع خوراک بی ارزش دیگر استفاده نکنید،بلکه یونجه یا ذرت سیلویی به همراه خوراک دانه ای را برای تغذیه گاو تازه زا درنظر بگیرید.

هرگز از كاه ، كلش و يا از هرنوع خوراك بي ارزش ديگر براي تغذيه گاو تازه زا و پرشير استفاده نكنيد . اگر بخواهید از ذرت سیلو شده استفاده کنید، باید توجه کنید که یک گاو 300 کیلو گرمی،روزانه به جای 6 کیلوگرم یونجه به 18 کیلوگرم ذرت سیلو شده،به همراه علوفه دانه ای احتیاج دارد. ارزش غذایی هر کیلوگرم یونجه برابر با ارزش غذایی سه کیلو گرم ذرت سیلو شده است. درهر حال انتخاب با شماست که از کدام خوراک برای تغذیه گاو خود استفاده کنید . اما همیشه به مقدار ونوع خوراک متناسب با وزن گاو ومقدار شیر آن توجه کنید.تغذیه گاو آبستن

می دانید که دو ماه بعد از زایمان،گاو راکل می دهند وگاو بعد از آن آبستن می شود. پس از آبستنی گاو،میزان شیردهی حیوان کم کم پایین می آید تا اینکه دو ماه قبل از زایمان،باید شیر گاو را خشک کنید .

همزمان با کم شدن شیر گاو،جیره غذایی آن نیز باید بتدریج کم شود.جیره غذایی کم شده شامل خوراک دانه ای از قبیل جو یا گاودانه است.زیرا که مصرف خوراک خشک مانند یونجه و ذرت سیلو یی ثابت می ماند. مثلاً یک گاو 300 کیلو گرمی که 3 الی 4 ماه از آبستنی آن می گذرد وروزانه 8 الی 9 کیلوگرم شیر می دهد روزانه به مقدار 6 کیلوگرم یونجه و 2 الی 3 کیلو گرم خوراک دانه ای نیاز دارد.

همزمان با كاهش شير گاو آبستن ميزان خوراك دانه اي در جيره غذايي را كم كنيد .

گاوهاي پرشير ، بايد زودتر از گاوهاي كم شير خشك شوند .

چگونگی خشک کردن شیر گاو

زمانی که گاو به 6 ماهگی آبستنی رسید،خوراک دانه ای آن را کم کم قطع کنید تا شیر گاو روز به روز کمتر شود، تا اینکه 2 ماه پیش از زایمان شیر آن به طور کلی خشک شود.اگر گاو از نژادی پر شیر است،بهتر است که زمان خشک کردن شیر راجلوتر بیندازید تا دردوره بعدی،گاو شیر بیشتری داشته باشد.

بعد از اینکه خوراک دانه ای را به طور کلی قطع کردید،از علوفه های کم ارزش مثل کاه و کلش ومقداری یونجه استفاده کنید.ابتدا گاو را هرروز یک مرتبه وبعد از آن هر 2 الی 3 روز یکبار بدوشید تا اینکه شیر آن بطور کلی خشک شود.اما پس از خشک کردن شیر گاو باید ازخوراک مناسب و قوی برای تغذیه گاو استفاده کنید.تغذیه گاو دردوره آبستنی سنگینبعد ا زخشک کردن شیر گاو، برای تغذیه آن دوباره از خوراک مقوی یعنی یونجه و مقدار کمی خوراک دانه ای استفاده کنید.زیرا رشد گوساله درشکم گاو دردو ماه آخر زیاد است و همچنین برای داشتن گاو پر شیر- پس از زایمان- باید سعی کنید دراین مرحله به گاو خوراک خوب و پر انرژی بدهید تا بعداً دچار گرفتاری نشوید.

پیشنهاد می شود که از هشت ماهگی آبستنی،گاو را با یونجه و مقدار کمی جو یا گاودانه تغذیه کنید و ا زمصرف ذرت سیلویی،تفاله،کاه و حتی کاه غنی شده خودداری کنید . تا ضمن زایمانی درست و راحت برای گاو،گوساله ای سالم داشته باشید.

برای یک گاو 300 کیلوگرمی 7 کیلوگرم یونجه وحدود 1 کیلوگرم جو نیاز است.اگر گاو آبستن درمراتع و پس چر مزارع چرا می کند، لازم است که شبها حدود 2 کیلوگرم یونجه نیز به گاو بدهید. همچنین آب سالم و گوارا جهت مصرف گاو تهیه کنید.مسائلی که درتغذیه گاو شیرده باید رعایت کنید

الف- همیشه از خوراک پاک و بدون کپک زدگی استفاده کنید.

ب- زمان خوراک دادن به گاو،هرروزه باید منظم و سروقت باشد.

ج- خوراک گجاو نباید درطی یک روز،یک دفعه وناگهانی کم یا زیاد شود.بلکه این کار درطی چند روز وبتدریج انجام گیرد. همچنین خوراک گاو نباید بطور ناگهانی عوض شود.

د- گاو شیرده رادرفصل بهار،ناگهان درمراتع نچرخانید. بلکه درابتدا گاو را درطویله غذا بدهید و بتدریج آن را به مراتع عادت دهید.

ه- مواظب باشید که گاو بیش از حد یونجه تر و یا خوراک دانه ای نخورد تا دچار نفخ نشود. البته نفخ خوراک دانه ای درمان دارد،اما نفخ یونجه ای خیلی خطرناک است.

و- همیشه آب صاف و گوارا برای مصرف گاو تهیه نمایید و درآخور گاو،سنگ نمک قرار دهید.

ز- سعی کنید محل نگهداری گاو خشک باشد.چند نکته درتغذیه گاو شیری:

• اصول تغذیه درست را رعایت کنید.

• از علوفه وخوراک دانه ای خوب و مرغوب استفاده کنید.

• خوراک گاو نباید ناگهانی و یک دفعه کم یا زیاد شود.

• تغذیه گاو آبستن بسیار مهم است؛ به آن توجه کافی کنید.

• شیر گاو آبستن باید به موقع خشک شود.

• توجه کافی به مسائل آبستنی گاو لازم است.

• آب سالم وتمیز دراختیار گاو قرار دهید .

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

● مقدمهگوجه فرنگی از محصولات عمده باغی دراستان خراسان رضوی است و میزان تولید آن در این استان به حدود یک میلیون تن می رسد. بخش عمده این محصول (حدود۸۰%) برای تولیدات مهمی چون رب ،سس گوجه فرنگی وچاشنی های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. پس از استخراج عصاره از گوجه تازه آنچه باقی می ماند تحت عنوان تفاله گوجه فرنگی حاوی آب، دانه و پوسته است و معادل یک پنجم وزن گوجه تازه (۱۶۰۰۰۰تن) است(۷). تفاله گوجه فرنگی به علت تولید در ماه های گرم سال و رطوبت بالا و غنی بودن از مواد مغذی مختلف به سرعت کپک می زند و از بین می رود.

● مقدمهگوجه فرنگی از محصولات عمده باغی دراستان خراسان رضوی است و میزان تولید آن در این استان به حدود یک میلیون تن می رسد. بخش عمده این محصول (حدود۸۰%) برای تولیدات مهمی چون رب ،سس گوجه فرنگی وچاشنی های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. پس از استخراج عصاره از گوجه تازه آنچه باقی می ماند تحت عنوان تفاله گوجه فرنگی حاوی آب، دانه و پوسته است و معادل یک پنجم وزن گوجه تازه (۱۶۰۰۰۰تن) است(۷). تفاله گوجه فرنگی به علت تولید در ماه های گرم سال و رطوبت بالا و غنی بودن از مواد مغذی مختلف به سرعت کپک می زند و از بین می رود.بنا بر این جهت استفاده بهینه آن در تغذیه دام باید به روش های مختلف از جمله خشک نمودن و سیلو کردن آن را حفظ کرد (۲، ۵، ۹) .وضعیت تولید علوفه و خوراک دام در کشورکه نسبت به جمعیت دامی کمبود بارزی دارد ایجاب می کندتا از هر ماده خوراکی و فرعی که قابلیت استفاده در تغذیه دام را دارد استفاده شود یکی از این تولیدات تفاله گوجه فرنگی است. استفاده از این ماده علاوه بر کاهش هزینه تغذیه از بروز مشكلات زیست محیطی نیز جلوگیری می کند. هرچند تفاله گوجه در تغذیه گاو های شیری در استان خراسان مورد استفاده قرار می گیرد ولی اطلاعات پژوهشی تعیین کننده و راهگشا ئی در این زمینه کمتر در دسترس است. هدف ازاین مطالعه شناخت بهتر خصوصیات شیمیایی وتغذیه ای تفاله گوجه فرنگی و تعیین بهترین نوع مصرف آن (سیلو شده یا خشک شده) در رابطه با عملکرد گاو های شیری بود.● مواد و روش هاتفاله گوجه فرنگی مورد نیاز از ۳ کارخانه تولید رب در استان خراسان رضوی تهیه شد. ارزیابی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی تفاله بر روی نمونه های تصادفی انجام شد AOAC(۱۹۹۵). بخشی از تفاله گوجه جهت نگهداری آفتاب خشک و ماده خشک آن به۹۳ درصد رسید و بخشی برای تهیه سیلوی تفاله با استفاده از آفتاب مقدار ماده خشک آن به ۳۴% رسانده شد.تعداد ۹ راس گاو هلشتاین با روز های شیردهی ۱۰ ± ۷۰ و وزن زنده ۲۰ ± ۶۰۰ کیلوگرم با توجه به تعداد شکم و میزان تولید در قالب طرح مربع لاتین ۳× ۳ به سه تیماردر سه دوره آزمایشی ۲۱ روزه شامل ۱۴ روز عادت پذیری و ۷ روز نمونه گیری اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱) تیمار شاهد ۲)تیمار حاوی ۱۰% تفاله خشک گوجه ۳) تیمار حاوی ۱۰% سیلوی گوجه فرنگی بودند. جیره ها به صورت کاملا مخلوط و در سه وعده در اختیار گاو ها قرار گرفت. گاوها در شبانه روز سه بار ( در ساعات ۶:۰۰، ۱۴:۰۰ و۲۲:۰۰) دوشیده شدند. نمونه گیری از شیر در سه روز آخر هر دوره در زمان شیر دوشی انجام شد و ترکیبات شیر (پروتتین خام، چربی، لاکتوز، مواد جامد غیر چربی) با استفاده از دستگاه میلکواسکن (Foss Electric, Conveyor ۴۰۰۰)تعیین شد. داده های حاصل از آزمایش با استفاده از رویه GLM برنامه آماری SAS آنالیز آماری شد.● نتایج وبحثتفاله خشک گوجه فرنگی شامل ۳/۳ ± ۵/۵۷% پوسته و ۶/۳ ± ۵/۴۲% دانه بود. وزن متوسط هر دانه ۲/ ۳ میلی گرم به دست آمد. وزن بخش پوسته حدوداًًًًًً ۱۵% بیشتر از بخش دانه بود اگرچه گزارشی دراین رابطه از منابع موجود به دست نیامد اما می توان گفت درصد هر یک از این بخش ها به واریته گوجه وفرایند های انجام شده در کارخانه بستگی دارد (۳). ترکیب شیمیایی تفاله گوجه فرنگی و اجزاء آن در جدول ۳ نشان داده شده است. تفاله گوجه فرنگی مورد استفاده حاوی مقادیر بالای پروتئین خام ، NDF، ADFو مقدارمناسبی چربی بود که در تطابق با مقادیر ارائه شده توسط استاندارد NRC (۲۰۰۱) می باشد.اما مقادیر پروتئین خام و چربی آن بالا تر از مقادیر گزارش شده به وسیله کالویا و سایر۱۹۹۰ است. مقدارپروتئین خام دانه گوجه فرنگی بیشتر از کنجاله تخم پنبه محلی بود. میزان پروتئین خام پوسته قابل مقایسه با یونجه خشک بود. بنا براین این محصول جانبی می تواند به عنوان یک منبع پروتئینی مورد توجه قرار گیرد.مصرف ماده خشک (DMI ) ، تولید شیر و ترکیبات آن در جدول ۴ آورده شده است. مصرف ماده خشک تحت تاثیر افزودن تفاله گوجه خشک و سیلوی آن قرار نگرفت ((P>۰/۰۵.تولید شیر نیز تحت تاثیر افزودن تفاله گوجه خشک و سیلو گوجه قرار نگرفت ((P>۰/۰۵ که نتایج به دست آمده تایید کننده نتایج حاصله به وسیله بلیبساکیس ۱۹۹۰ است. درصد پروتئین شیر، چربی شیر، لاکتوز شیر و SNF بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشت ((P>۰/۰۵. این نتایج همانند نتایج به دست آمده به وسیله ویس و همکاران ۱۹۹۷ بود.● نتیجه گیرینتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که جایگزینی تفاله گوجه فرنگی خشک ویا سیلوی تفاله گوجه فرنگی به جای بخشی از علوفه جیره و بخشی از پروتئین جیره تاثیر معنی داری بر عملکرد دام ندارد. بنابراین می توان این محصول فرعی صنایع غذایی را جهت تامین بخشی از نیازمندی NDF وCP دام ها استفاده کرد بدون اینکه تاثیر منفی بر عملکرد تولیدی دام داشته باشد که با توجه به ارزان بودن این محصول فرعی استفاده از آن می تواند هزینه شیر تولیدی را بدون اثرات جانبی بر عملکرد حیوان کاهش داد .علوم دام

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

[TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 100%][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 100%][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=align: center]نكات كاربردی در مدیریت تغذیه ای گاو های شیری[/TD]

[TD=width: 40][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: cms_table_abstractnews, width: 100%][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 100][/TD]

[TD=class: cms_table_abstractnews, width: 100%]در ذیل به تعدادی از آنها كه می توانند در زمینه ی تغذیه كاربردی گاوهای شیری مفید و سودمند باشند كه اشاره می شود.[/TD]

[TD=width: 100][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=colspan: 3][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100%][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: cms_table_abstractnews, width: 100%][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 1][/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[TD=class: cms_table_abstractnews, width: 100%][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: cms_table_mainbodytextnews, width: 100%][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 10][/TD]

[TD=width: 250, align: center][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 100%][/TD]

[TD=width: 3][/TD]

[TD=width: 1][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 1, bgcolor: #BBBBBB][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 1, bgcolor: #FFFFFF][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD=width: 3][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 10][/TD]

[TD][/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 10][/TD]

[TD=width: 250][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 50%, bgcolor: #BBBBBB][/TD]

[TD=width: 50%, bgcolor: #FFFFFF][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

مدیران موفق واحد های تولید دامی با عجین نمودن هنر و تجربه ی گذشتگان با علوم پیشرفته ی تغذیه ای امروزی كه آمیزه ای جالب توجهی را تحت عنوان مدیریت تغذیه ای به وجود آورده اند كه با كاربرد علمی این برنامه ها در مزارع دامپروری و با سود آورنمودن این بخش تولیدی برای سرمایه گذاران این واحد ها كه زمینه ی مطمئنی در رابطه با تضمین اقتصادی فعالیتشان فراهم می آورند . مدیران مذبور عمده علت موفقیتشان را علم وعلاقه به زمینه ی مورد فعالیت و تحت نظر گرفتن نكات ریزی می دانند كه اگر چه ساده و عملی هستند ولی اغلب از دید افراد پنهان مانده و یا به مورد اجراگذاشته نمی شوند . در ذیل به تعدادی از آنها كه می توانند در زمینه ی تغذیه كاربردی گاوهای شیری مفید و سودمند باشند كه اشاره می شود :

● نكات عمومی در تغذیه گاوهای شیری :

۱) گاوها را بر اساس مرحله ی شیرواری یا میزان تولید كه دسته بندی نموده و و بر اساس نیازهایشان تغذیه نمایند .

۲) در طول سال از برنامه ی تغذیه ای كه اقتصادی و متعادل شده باشد و بتواند نیازهای حیوان را برآورده نماید استفاده كنید .

۳) جهت مصرف حداكثر میزان خوراك اختصاصی كه خوش خوراكی جیره مد نظر بوده و برای این منظور از اقلام خوراكی متنوع و با كیفیت خوب استفاده نمایید .

۴) دستگاه گوارش گاوها از قسمت های بسیار فعال بدن هستند برای كار بهتر این دستگاه از دادن مواد معین غافل نباشید .

۵) دفعات خوراكی دادن به گاوها را تنظیم نموده و مطابق برنامه عمل نمایید .

۶) گاوها علاقه خاصی به استفاده از علوفه های تازه و آب دار دارند كه در صورت در دسترس و ارزان بودن در تغذیه ی آن را به كار ببرید .

۷) تركیبات مواد مغذی اقلام خوراكی متنوع و متغییر است . با آنالیز آزمایشگاهی آنها از اجزای مواد مغذی جیره ی فرموله شده اطمینان حاصل نمایید .

۸) آب تمیز كه سالم و گوارا به صورتی دائمی در اختیار گاوها قرار دهید

۹) شرایط محیطی مناسبی به خصوص در فصول تابستان و زمستان برای گاوها فراهم نمایید .

۱۰) هر گونه تغییری در جیره ی غذایی را به تدریج به انجام برسانید .

۱۱) از جیره های مخلوط استفاده كنید (كنسانتره –علوفه )

۱۲) ضمن خشبی بودن علوفه ی مصرفی كه قلعه های خرد شده علوفه ریز باشد .

۱۳) تدابیر لازم جهت به حد اقل رسانیدن تلفات خوراك را به عمل آورید .

۱۴) جهت اطمینان از میزان كافی خوراك مصرفی در جیره حد اطمینان را مد نظر بگیرید .

۱۵) ضمن اختصاص دادن گارگران دلسوز و وظیفه شناس جهت رسیدگی به تغذیه گاوها كارگران این بخش را به دفعات عوض نكنید .

۱۶) تغذیه از موارد بودار را در ۵/۰ تا ۲ ساعت قبل از شیر دوشی یا بعد از شیر دوشی به انجام رسانید

۱۷) علوفه را به مدت طولانی ذخیره ننموده و در موقع مصرف از عدم وجود كپك و قارچ زدگی و اجسام خارجی مطمئن شوید .

۱۸) برای مقابله با عوارض مصرف جسم خارجی احتمالی مگنت یا آهن ربا به حیوان بخورانید .

۱۹) برنامه ی مبارزه با انگل ها به خصوص انگلهای دستگاه گوارش را با جدیت پی گیری كنید .

۲۰) در موقع استفاده از جیره های حاوی ذرات ریز یا آردی به منظور بازده بهتر خوراك مصرفی و جلوگیری از ضایعات تنفسی از مواد خیس كننده و چسباننده نظیر چربی یا ملاس استفاده كنید .

● تغذیه ی دوره ای گاوهای شیری :

تغذیه ی دوره ای یا مرحله ای عبارتست از طراحی برنامه های تغذیه ای گاوها براساس میزان تولید – مصرف غذا – تغییر وزن بدن و زایمان .

ترتیب تولید در گاوهای شیری به صورت زیر می باشد :

۱) دوره ی اوج شیر دهی

۲) دوره ی افزایش اندوخته های بدن (افزایش وزن ) . ۵و۴ دوره ی خشك (۲ ماه پایانی آبستنی )

بر اساس پنج مرحله تولید حیوان به شرح زیر می باشد :

▪ از هنگام زایمان تا ۸۰ روز بعد از آن

▪ ۸۰ تا ۲۰۰ روز بعد از زایمان

▪ ۲۰۰ تا ۳۰۵ روز بعد از زایمان

▪ ۴۵ تا ۶۰ روز قبل از زایمان

▪ گروه گاوهای كه دوره خشكی آنها رو به اتمام است با توجه به این مراحل برنامه های تغذیه ای اختصاصی جهت تولید بیشتر و نگهداری سالم گاوهای شیری اعمال می گردد :

▪ برنامه های تغذیه ای در مرحله اول تولید :

پس از زایش تولید شیر به سرعت افزایش می یابد و در ۶ تا ۸ هفته به بیشترین مقدار می رسد اما مصرف غذا نسبت به نیازهای تولیدافزایش نمی یابد به گونه ای كه بیشترین مقدار مصرف ماده ی خشك ۱۲ تا ۱۵ هفته پس از زایش خواهد بود از این رو بیشترین ماده گاوهای شیرده برای ۸ تا ۱۰ هفته در حالت تعادل منفی انرژی خواهند بود . گاوهای پر شیر احتمالاً تا هفته ی بیستم و یا بیشتر در تعادل منفی انرژی خواهند بود .

گاو شیر ده كمبود انرژی دریافتی برای تولید شیر را از اندوخته های بدن تامین كرده و در این دوره از وزن آن كاسته می شود دوران بحرانی تغذیه ی گاوهای شیر ده از زمان زایش تا اوج شیر دهی است . هر كیلوگرم افزایش شیر در این دوره ۲۰۰ كیلوگرم شیر بیشتر در كل دوره ی شیر دهی را در پی خواهد داشت .

ـ در این دوره رعایت نكات ذیل ضروری است :

۱) از تغییرات ناگهانی و سریع جیره كه موجب ناراحتی های گوارشی می شود خود داری نموده و تغییرات تدریجی را دست كم دو هفته پیش از زایش آغاز نمایید .

۲) از افزایش كنسانتره تا موقع برطرف شدن تنش های مربوطه به زایش خودداری نموده و سطح آن را در حدی نگهدارید كه گاو شیر ده با دریافت حداقل مقدار ADF (۱۸ تا ۱۹ درصد ) ضمن بر خورداری از سلامتی دستگاه گوارش شیر با كیفیتی نیز تولید كند . میزان مصرف كنسانتره نباید بیش از ۵/۲ درصد وزن بدن باشد . تعداد دفعات تغذیه ای كنسانتره باید افزایش یافته و هر بار با مقدار اندكی كنسانتره تغذیه شود .

۳) دقت كافی در مورد تامین مواد مورد نیاز گاو شیر ده و نسبت صحیح آن با انرژی كه میزان قابل توجهی از آن از اندوخته های چربی بدن تامین می شود اعمال نمایید در این مرحله از مواد ازته ی غیر پروتیینی با تجزیه ی كم در شكمبه استفاده كنید .

۴) با استفاده از علوفه های مرغوب و باكیفیت خوب و عوامل اشتها آورمصرف ماده ی خشك را افزایش دهید .

۵) سعی كنید علوفه های مورد تغذیه به قطعات ریز خرد نشوند و در صورت الزام از چنین علوفه هایی برای حفظ تعادل PH شكمبه و كاهش اسیدوز و دیگر ناراحتی های گوارشی بافرهای شیمیایی نظیر بی كربنات سدیم استفاده كنید .

۶) عوامل استرس زا نظیر واكسیناسیون سم چینی حمام ضد كنه و..... را به بعد از سپری شدن اوج شیر دهی موكول كنید .

۷) استفاده از مكمل نیاسین كه ممكن است از دوره ی خشك آغاز شده باید برای گاوهای پر شیر ادامه یابد در این حالت مصرف غذا احتمالاً بیشتر و احتمال بروز كنیوز كمتر خواهد بود .

۸) با تغذیه ازمكمل های پر انرژی نظیر چربی و ملاس مصرف انرژی را بالا ببرید .

▪ مدیریت تغذیه ای در مرحله دوم شیر دهی :

در این دوره گاو مرحله حساس پیك (peak) با حداكثر تولید را سپری كرده و واكنش های حیوان به حالت عادی برگشته و می تواند در صورت برخورداری از جیره ی متوازن توانایی های تولیدی خویش را بروز دهد . در این مرحله مدیریت گاوداری گاوهای مورد نظر را از لحاظ وضعیت بدنی بررسی نموده و در صورت برخورد با موارد غیر عادی نظیر رشد بی رویه گاوها و یا لاغری بیش از حد آنها درصدد اصلاح جیره بر آیید .

ـ مدیریت تغذیه ای در مرحله آخر شیر دهی :

مدیریت تغذیه ای گاوهای شیرده در این مرحله آسان تر از مراحل دیگر است زیرا در این مرحله مصرف مواد غذایی بیشتر از نیازهای تولید شیر بوده تولید شیر رو به كاهش است .

ـ نكاتی كه مد نظر مدیریت گاوداری باید باشد عبارتند از:

۱) كاهش وزن ایجاد شده در آغاز دوره ی شیر دهی باید به گونه ای جبران شود كه گاودر آغاز دوره ی خشك از وزن مناسبی برخوردار باشد .

۲) حداكثر كوشش در رابطه با تداوم شیر دهی در حد امكان به عمل آید .

۳) تلیسه های جوان نیازهای ویژه ای برای رشد دارند . بنابر این برای ایجاد رشد در تلیسه ۲ ساله ۲۰ درصد و برای تلیسه های ۳ ساله ۱۰ درصد از مواد غذایی بیشتر از تعداد مورد نیاز برای نگهداری منظور شود .

با توجه به تقاضای كم مواد مغذی می توان نسبت علوفه به كنسانتره را افزایش داده و با استفاده از تركیبات ازت دار غیر پروتئینی هزینه های غذایی را كاهش داد .

جهت خشك كردن گاوها در پایان این مرحله میتوان غذا و آب مصرفی را محدود نمود .

۴) مدیریت تغذیه ای گاوهای خشك :

به منظور آماده سازی گاو برای شیر دهی بعدی باید یك دوره ی خشك در نظر گرفته شود . با در نظر گرفتن یك دوره ی خشك ۶۰ روزه تولید شیردهی بعد برای بیشتر ماده گاوها بهینه خواهد بود .

اگر دوره ی خشك كمتر از ۴۰ روز باشد بافت پستان زمان كافی برای بازسازی نداشته و در نتیجه تولید شیر در شیر دهی ایده آل نخواهد بود . اگر دوره ی خشك بیش از ۷۰ روز باشد گاوبیش از اندازه چاق می شود درحالی كه تولید شیر در شیر دهی بعد بیشتر نبوده و دشواری چاقی نیز در پی خواهد آمد . گفته می شود كه بازدهی مصرف انرژی برای بافت سازی به هنگام شیر دهی بیشتر از دوره ی خشك است از این رو باید كوشش كرد كه كاهش وزن گاو در هفته های پایانی شیر دهی جبران گردد . بدین ترتیب افزایش وزن ماده گاو در دوره خشك بیشتر مربوط به رشد جنین خواهد بود .

مواردی كه در این مرحله در زمینه تغذیه ی گاوها در نظر می باشند عبارتند از :

مصرف كلسیم باید به كمتر از ۱۰۰ گرم در روز محدود شود و هم زمان فسفر كافی در اختیار گاو ها قرار گیرد ( ۳۵ تا ۴۰ گرم فسفر در روز برای نژادهای بزرگ) كلسیم بیشتر به ویژه اگر جیره از نظر فسفر كمبود داشته باشد احتمال بروز تب شیر را افزایش خواهد داد .

اگر علوفه كمبود سلنیوم دارد باید روزانه ۳ تا ۵ میلی گرم سلنیوم به علوفه اضافه كرد . اگر مصرف ویتامین E در خوراك زیاد نباشد موجب جفت ماندگی می شود .

از تغذیه ی زیاد مواد معدنی باید خودداری كرد (به ویژه مخلوط بافر های نمك های سدیم ) و مصرف نمك طعام را باید به حداكثر ۲۸ گرم در روز محدود نمود .

مصرف زیاد نمك موجب نگهداری آب در بدن و ایجاد خیز یا ادم در برخی گاوها به ویژه تلیسه های شكم اول می شود .[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100%, colspan: 3][TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 50][/TD]

[TD=width: 100][/TD]

[TD=width: 100%][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100][/TD]

[TD=width: 100%][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD=width: 15][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[TABLE=class: cms_table]

[TR]

[TD=width: 40][/TD]

[TD=width: 1][/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[TD=class: cms_table_abstractnews, width: 100%]سایت دام آوران[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

[TABLE]

[TR]

[TD=width: 100%][TABLE]

[TR]

[TD=width: 100%][TABLE]

[TR]

[TD=width: 100%][TABLE]

[TR]

[TD=align: center]خوراک های علوفه ای و کنسانتره دام[/TD]

[TD=width: 40][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: abstractnews, width: 100%][TABLE]

[TR]

[TD=width: 100][/TD]

[TD=class: abstractnews, width: 100%]هرگونه خوراک گیاهی و پرحجم که ارزش غذایی داشته باشد و خوش خوراک هم باشد، علوفه نام دارد.[/TD]

[TD=width: 100][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=colspan: 3][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100%][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: abstractnews, width: 100%][TABLE]

[TR]

[TD=width: 1][/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[TD=class: abstractnews, width: 100%][TABLE]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: mainbodytextnews, width: 100%][TABLE]

[TR]

[TD=width: 10][/TD]

[TD=width: 250, align: center][TABLE]

[TR]

[TD=width: 100%][/TD]

[TD=width: 3][/TD]

[TD=width: 1][TABLE]

[TR]

[TD=width: 1, bgcolor: #bbbbbb][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 1, bgcolor: #ffffff][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD=width: 3][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 10][/TD]

[TD][/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 10][/TD]

[TD=width: 250][TABLE]

[TR]

[TD=width: 50%, bgcolor: #bbbbbb][/TD]

[TD=width: 50%, bgcolor: #ffffff][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

● علوفه ها

هرگونه خوراک گیاهی و پرحجم که ارزش غذایی داشته باشد و خوش خوراک هم باشد، علوفه نام دارد.

▪ یونجه یابیده: این علوفه ارزش غذایی زیادی دارد. یونجه به عنوان یک غذای عالی در تغذیه دام به خصوص برای گاو شیری استفاده می شود. پروتئین و کلسیم بالای این علوفه نشانه مرغوب بودن آن است. زمان برداشت یونجه وقتی است که یک سوم بوته ها به گل بنشینند. در جیره غذایی گاو شیری، بین دو تا چهار کیلوگرم یونجه در روز کافی و مناسب است.

▪ علف باغ: این علف در تغذیه گاو شیری و پرواری استفاده می شود. به دلیل داشتن رشته های بلند، نشخوار دام ها را زیاد می کند. به علاوه در گاوهای شیری باعث بیشترشدن چربی شیر می شود. برای جلوگیری از خارج شدن سریع خوراک های آردی از بدن دام های پرواری از این علوفه استفاده می کنند.

کاه به علت خشک و پُرحجم بودن، ارزش غذایی زیادی برای دام ها ندارد. از نظر ارزش غذایی، کاه جو از کاه گندم بهتر است. همچنین کاه گندم از کاه برنج بهتر است. برای دام های سنگین بهتر است که کاه به صورت رشته های بلند باشد. مصرف کاه باید کم و به مقدار لازم باشد. هر چه مقدار این علوفه در جیره غذایی دام ها بیشتر باشد، جلوی هضم و مصرف بیشتر غذا را می گیرد. بهت راست کاه را همیشه بعد از خوراک های دیگر به دام ها داد.

اگر کاه و علوفه های مانند آن به صورت غنی شده به دام ها داده شوند. ارزش غذایی بیشتر می دارند. برای گاوهای خشک می توان مقدار بیشتری از این علوفه در جیره غذایی قرار داد.

▪ سیلوها: برای استفاده بیشتر و بهتر از علوفه های خشک و هضم بهتر این علوفه ها، آنها را سیلو می کنند.

● خوراک های فشرده شده یا کنسانتره دامی

▪ علوفه های آردی و خوراک هایی که از رشته های کمی تشکیل شده اند خوراک های کنسانتره ای می گویند. وقتی مقدار مشخصی از ماده هایی مانند جو، سبوس، تفاله چغندر قند، کنجاله تخم پنبه را با تکمیل کننده های معدنی و ویتامینی مخلوط کنند، خوراک کنسانتره تهیه می شود.

برای برطرف کردن نیاز غذایی دام هایی که تولید بالایی دارند، علاوه بر علوفه باید مقدار مشخصی از کنسانتره دامی هم استفاده کرد. به گاوهای بومی و دورگ روستایی که بیشتر از هشت کیلوگرم شیر تولید می کنند، باید مقدار مشخصی کنسانتره دامی داد.

به دامداران عزیز سفارش می شود اگر خوراک را از کارخانه خریداری می کنند، در هنگام تهیه و مخلوط کردن کنسانتره در کارخانه حضور داشته باشند. به این ترتیب، می توانند کنترل کنند که از هر ماده ای به مقدار مشخص و لازم در کنسانتره مخلوط شده است و جلوی هرگونه تقلب گرفته شود.

برای تهیه کنسانتره به وسیله خود دامدار، می توانید از دستور زیر استفاده کنید. این دستور برای گاو شیری که بین ده تا پانزده کیلوگرم شیر تولید می کند، مناسب است.

مقدار جو سی و پنج تا چهل درصد، سبوس گندم سی تا سی و پنج درصد، تفاله چغندر قند هشت تا ده درصد، کنجاله تخم پنهب پنج تا هفت درصد، نمک نیم درصد و سبوس برنج شش تا هشت درصد باید باشد. به این ماده ها مقداری کربنات کلسیم یا دی کلسیم فسفات هم اضافه می کنند.

● نکته های مهم در تغذیه مخلوط علوفه و کنسانتره

برای گاوهای شیری روستایی که تولید شیر آنان به هفت تا هشت کیلوگرم می رسد، لازم نیست که از کنسانتره استفاده کنید. با علوفه های مرغوب می توان نیاز غذایی این دام ها را برطرف کرد. ولی برای گاوهایی که در روز بیشتر از هشت کیلوگرم شیر تولید می کنند، باید از کنسانتره استفاده کرد.

برای این گاوها در برابر هر یک کیلوگرم شیر تولیدی، نیم کیلوگرم کنسانتره دامی لازم است. برای مثال اگر گاوی چهارده کیلوگرم شیر تولید می کند، باید روزانه هفت کیلوگرم کنسانتره به اضافه مقدار لازم علوفه تازه و مرغوب بخورد.

تغییر جیره غذایی دام باید با احتیاط کم کم انجام شود. تا باعث کم شدن تولید نشود. اگر در غذای دام از ضایعات استفاده می شود باید با توجه به نوع ماده افزودنی از مقدار کنسانتره کم کرد.

علوفه های سبز، رطوبت زیادی دارند. به همین دلیل دو تا سه برابر علوفه های خشک باید مصرف شوند. اگر بتوان علوفه و کنسانتره را به طور کامل مخلوط کرد، خیلی مناسب است. اگر این کار انجام نشد، سعی کنید فاصله زمانی بین تغذیه با علوفه و کنسانتره خیلی کم باشد.

برای بیشترشدن مقدار تولیدشیره می توان تا حدودی از کنسانتره دامی استفاده کرد. مصرف زیاد کنسانتره باعث کم شدن چربی شیر می شود. در این حالت باید از علوفه های مرغوب با رشته های بلند و کنجاله تخم پنبه استفاده کرد.

● دستور تهیه کسانتره برای گوساله های پرواری

مقدار چهل تا چهل و پنج درصد جو، سی تا سی و پنج درصد سبوس، ده تا دوازده درصد تفاله چغندر، سه تا پنج درصد کنجاله تخم پنبه، هشت تا ده درصد سبوس برنج را با مقداری کربنات کلسیم مخلوط کنید. سپس در اختیار دام ها بگذارید.

● فراهم کردن خوراک لازم برای دام های مختلف

همه دامها برای تولید باید انرژی و پروتئین کافی مصرف کنند. مقدار مصرف ماده های غذایی دام ها با هم فرق می کند.

الف) گاوهای شیرده: این گاوها به دلیل تولید شیر، خوراک هایی لازم دارند که پروتئین زیادی داشته باشند. مخلوط علوفه هایی مانند یونجه خشک با کنسانتره دامی که انرژی کافی داشته باشند، بسیار مناسب است.

مقدار خوراک برای این دام ها به نوع دام حک هبومی است یا دورگ و مقدار شیر تولیدی بستگی دارد. مقدار ماده غذایی خشک برای گاوی که دوازه کیلوگرم در روز شیر می دهد و پانصد کیلوگرم وزن دارد، ده کیلوگرم است. دو کیلوگرم از این مقدار باید کنسانتره باشد.

در ابتدای دوره شیرواری چون دام وزن زیادی را از دست داده و اشتهای کمتری دارد، باید از علوفه های مرغوب و کنسانتره خوب استفاده کرد. به علاوه از دادن علوفه هایی مانند کاه و سبوس برنج باید خودداری شود.

ب) گاوهای خشک آبستن

در آخر دوره شیرواری یعنی سه ماه قبل از زایمان کم کم باید از مقدار کنسانتره دامی و علوفه های مرغوب کم کرد. به جای آن می توان، خوراک های کم ارزش تر را در غذای دام قرار داد. یعنی می توان به طور کامل از علوفه استفاده کرد و دیگر به دام ها کنسانتره نداد. استفاده زیاد از غذای آردی در گاوهای خشک باعث چاقی آنان می شود. در نتیجه، سخت زایی و بیشترشدن هزینه ها را به دنبال دارد.

دو هفته قبل از زایمان، کم کم مقدار کنسانتره در غذای دام را اضافه کنید. همچنین از علوفه های مرغوب مانند یونجه باید در خوراک دام استفاده کرد.

ج) گوساله های پرواری

ـ سه ماهه اول دوره پروار: در این دوره، استخوان ها و اندام گوساله ها رشد می کند. بنابراین گوساله ها به خوراک هایی نیاز دارند که پروتئین زیادی داشته باشند. برای این کار، علوفه هایی مانند یونجه و علف باغ مناسب هستند. به علاوه در مخلوط کنسانتره باید از کنجاله تخم پنبه استفاده کرد. همچنین استفاده از کربنات کلسیم یا پودر آهک و خوراک های کلسیم دار ضروری است.

اضافه وزن روزانه در این دوره، با هزینه کمتر و سرعت بیشتر انجام شود. بنابراین، پروار دام های جوان از نظر اقتصادی باصرفه تر است.

ـ سه ماهه دوم پروار: در این دوره گوساله ها رشد ابتدایی خود را انجام داده اند. در نتیجه، استخوان ها و اندام ها رشد کمتری دارند. بنابراین، برای پروار و چاق شدن گوساله ها باید از خوراک های پرانرژی و علوفه هایی که تا حدودی مرغوب هستند، استفاده کرد.

آرد جو، تفاله چغندر قند، ملاس، علف باغ و مقداری یونجه و کاه برای این دوره مناسب هستند. در این دوره برای اضافه شدن وزن گوساله ها باید هزینه بیشتری کرد. همچنین هفتاددرصد غذای دام باید از کنسانتره دامی که مواد پرانرژی دارد، تشکیل شود.

● استفاده از ضایعات در تغذیه دام

▪ نان خشک

خوراکی است که از آرد گندم به دست می آید. این خوراک برای دام های شیری و پرواری مناسب است. برای استفاده از این خوراک باید بسیار دقت کرد. زیرا اگر نان خشک کپک زده باشد، باعث مسموم شدن دام ها می شود. به علاوه در درازمدت در گاوهای شیری باعث ناراحتی هایی می شود.

چون نان های خشک به طور صحیح جمع آوری نمی شوند، ممکن است لابه لای آنها چیزهایی مانند تیغ، سوزان و پلاستیک وجود داشته باشد. اگر این چیزها خورده شوند، موجب ناراحتی های مختلف برای دام می شوند.

چیزهایی مانند میخ یا سوزن به طور مسقیم وارد نگاری حیوان می شوند، کم کم از دیواره نگاری می گذرند و به قلب می رسند. در نتیجه باعث مرگ ناگهانی حیوان می شوند. ماده های پلاستیکی نیز باعث بسته شدن روده های دام می شوند.

▪ سبوس برنج

نوع درجه یک آن دانه های برنج دارد و به شکل آردی است، این نوع از سبوس برای دام ها مفید است. اما نوع های دیگر که زبره زیادی دارند، برای خوراک دام مفید نیستند. از این ماده در مخلوط کنسانتره برای گاو شیری شش درصد و برای گاو پرواری نه درصد می توان در نظر گرفت.

▪ ملاس

این خوراک، خاصیت انرژی زایی و مُلین بودن دارد. می توان تا ده درصد از آن را در جیره غذایی روزانه در نظر گرفت. شروع تغذیه با این خوراک باید کم کم باشد. ملاس جایگزین خوبی برای غذاتی مانند جو و ذرت است.

استفاده از ضایعات برای کم شدن قیمت جیره غذایی و استفاهد بهتر و بیشتر از محصولات فرعی کارخانه ها بسیار مناسب است. ولی مصرف بیشتر از اندازه و ناگهانی این مواد باعث ناراحتی های شدید گوارشی برای دام می شود. برای مثال، استفاده از چغندر خوراکی، خربزه، هندوانه و صیفی جات دیگر باید کم کم شروع شود. یعنی از روزی دویست گرم شروع شود در پایان هم کم کم قطع شود.

● روش غنی سازی کاه

به دلیل استفاده زیاد کاه در تغذیه دام، غنی سازی این علوفه اهمیت زیادی دارد. برای غنی سازی کاه، ابتدا آب و مقدار مشخصی اوره را با هم مخلوط می کنند. اگر ملاس هم وجود داشته باشد، مقدار مشخی از ملاس هم با آن مخلوط می کنند. وقتی اوره و ملاس در آب به خوبی حل شد، آن را بر روی توده کاه می پاشند و کاه را به هم می زنند. سپس آب را در داخل سیلوی سیمانی می ریزند و فشرده می کنند. با این کار هوای داخل سیلو خارج می شود. سپس اب استفاده از پلاستیک روی آن را می پوشانند. این کاه به مدت بیست و پنج روز به همین صورت باقی می ماند و سپس مصرف می شود.

▪ مقدار ماده های لازم برای غنی سازی کاه

ـ لاس ۴ تا ۱۰ کیلوگرم

ـ کاه ۱۰۰ کیلوگرم

ـ آب ۵۰ تا ۸۰ لیتر

ـ اوره ۴ کیلوگرم

● فایده های غنی سازی کاه

۱) پانزده درصد به ارزش غذایی کاه اضافه می شود.

۲) پروتئین کاه بیشتر می شود.

۳) کاه خوش خوراک می شود.

۴) اگر در غنی سازی کاه از ملاس هم استفاده شود، انرژی آن بیشتر می شود.

● نکته های مهم در تغذیه دام

۱) برای جلوگری از نفخ دام باید کاه غنی شده را همراه با علوفه های خشک دیگر استفاده کرد. مقدار کاه غنی شده را برای گوسفند از دویست گرم و برای گاو از سیصد گرم در روز شروع می کنند. کم کم این مقدار را بیشتری می کنند.

۲) سبوس به تنهایی، خوراک کنسانتره به حساب نمی آید. از دادن مقدار زیاد این خوراک به دام خودداری کنید. زیرا باعث کم شدن چربی شیر می شود.

۳) آرد گندم برای تغذیه نشخوارکنندگان مناسب نیست. چون پروتئین موجود در گندم باعث نفخ در گاو می شود. همچنین حرکت شکمبه را کم می کند و باعث ناراحتی های گوارشی در دام می شود

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100%, colspan: 3][TABLE]

[TR]

[TD=width: 50][/TD]

[TD=width: 100][/TD]

[TD=width: 100%][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 100][/TD]

[TD=width: 100%][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD=width: 15][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: abstractnews, width: 100%][TABLE]

[TR]

[TD=colspan: 5][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=width: 40][/TD]

[TD=width: 1][/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[TD=class: abstractnews, width: 100%]مهدی نامدار

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

[/TD]

[TD=width: 40][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=colspan: 5][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: abstractnews, width: 100%][TABLE]

[TR]

[TD=width: 40][/TD]

[TD=width: 1][/TD]

[TD=width: 10][/TD]

[TD=class: abstractnews, width: 100%]مقالات ارسالی به آفتاب[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

خوراک های علوفه ای و کنسانتره ای دام

هرگونه خوراک گیاهی و پر حجم که ارزش غذایی داشته باشد و خوش خوراک باشد ، علوفه نام دارد .

یونجه :

این علوفه ارزش غذایی زیادی دارد . یونجه به عنوان یک غذای عالی در تغذیه دام به خصوص برای گاو شیری استفاده می شود . پروتئین و کلسیم بالای این علوفه نشانه ی مرغوب بودن است . زمان برداشت یونجه وقتی است که یک سوم بوته ها به گل بنشیند . در جیره ی غذایی گاو شیری ، بین دو تا چهار کیلوگرم یونجه در روز کافی و مناسب است .

علف باغ :

این علف در تغذیه ی گاو شیری و پرواری استفاده می شود . به دلیل داشتن رشته های بلند ، نشخوار دام ها را زیاد می کند . به علاوه در گاوهای شیری باعث بیشتر شدن چربی شیر می شود . برای جلوگیری از خارج شدن سریع خوراک های آردی از بدن دام های پرواری از این علوفه استفاده می کنند .

کاهها:

کاهها به علت خشک و پر حجم بودن ، ارزش غذایی زیادی برای دام ها ندارد . از نظر ارزش غذایی ، کاه جو از کاه گندم بهتر است . همچنین کاه گندم از کاه برنج بهتر است . برای دام های سنگین بهتر است که کاه به صورت رشته های بلند باشد . مصرف کاه باید کم و به مقدار لازم باشد . هر چه مقدار این علوفه در جیره ی غذایی دام ها بیشتر باشد ، جلوی هضم و مصرف بیشتر غذاها را می گیرد . بهتر است کاه را همیشه بعد از خوراک های دیگر به دام ها داد . اگر کاه و علوفه های مانند آن به صورت غنی شده به دام ها داده شوند . ارزش غذایی بیشتر می دارند . برای گاوهای خشک می توان مقدار بیشتری از این علوفه در جیره ی غذایی قرار داد .

سیلوها :

برای استفاده بیشتر و بهتر از علوفه های خشک و هضم بهتر این علوفه ها ، آنها را سیلو می کنند .

ب ـ خوراک های فشرده شده یا کنسانتره دامی

علوفه های آردی و خوراک هایی که دارای الیاف کمی هستند را خوراک های کنسانتره ای می گویند . وقتی مقدار مشخصی از ماده ای مانند جو ، سبوس ، تفاله چغندر قند ، کنجاله تخم پنبه را با تکمیل کننده های معدنی و ویتامینی مخلوط کنند ، خوراک کنسانتره تهیه می شود .

بریا بر طرف کردن نیاز غذایی دام هایی که تولید بالایی دارند ، علاوه بر علوفه باید مقدار مشخصی از کنسانتره دامی هم استفاده کرد . به گاوهای بومی و دو رگ روستایی که بیشتر از هشت کیلوگرم شیر تولید می کنند ، باید مقدار مشخصی کنسانتره دامی داد .

به دامداران عزیز سفارش می شود اگر خوراک را از کارخانه خریداری می کنند ، در هنگام تهیه و مخلوط کردن کنسانتره در کارخانه حضور داشته باشند . به این ترتیب ، می توانند کنترل کنند که از هر ماده ای به مقدار مشخص و لازم در کنسانتره مخلوط شده است و جلوی هر گونه تقلب گرفته شود .

برای تهیه ی کنسانتره به وسیله ی خود دامدار ، می توانید از دستور زیر استفاده کنید . این دستور برای گاو شیری که بین ده تا پانزده کیلوگرم شیر تولید می کند ، مناسب است .

مقدار جو سی و پنج تا چهل درصد ، سبوس گندم سی و پنج درصد ، تفاله چغندر قند هشت تا ده درصد ، کنجاله ی تخم پنبه پنج تا هفت درصد ، نمک نیم درصد و سبوس برنج شش تا هشت درصد باید باشد . به این ماده ها مقداری کربنات کلسیم یا دی کلسیم فسفات هم اضافه می کنند .

نکته های مهم در تغذیه مخلوط علوفه و کنسانتره :

برای گاوهای شیری روستایی که تولید شیر آنان به هفت تا هشت کیلوگرم می رسد ، لازم نیست که از کنسانتره استفاده کنید . با علوفه های مرغوب می توان نیاز غذایی این دام ها را بر طرف کرد . ولی برای گاوهایی که در روز بیشتر از هشت کیلوگرم شیر تولید می کنند ، باید از کنسانتره استفاده کرد .

برای این گاوها در برابر هر یک کیلوگرم شیر تولیدی ، نیم کیلوگرم کنسانتره دامی لازم است . برای مثال اگر گاوی چهارده کیلوگرم شیر تولید می کند ، باید روزانه هفت کیلوگرم کنسانتره به اضافه ی مقدار لازم علوفه تازه و مرغوب بخورد .

تغییر جیره غذایی دام باید با احتیاط کم کم انجام شود تا باعث کم شدن تولید نشود .

اگر در غذای دام از ضایعات استفاده می شود باید با توجه به نوع ماده افزودنی از مقدار کنسانتره کم کرد .

علوفه های سبز ،رطوبت زیادی دارند . به همین دلیل دو تا سه برابر علوفه های خشک باید مصرف شوند . اگر بتوان علوفه و کنسانتره را به طور کامل مخلوط کرد ، خیلی مناسب است . اگر این کار انجام نشد ، سعی کنید فاصله زمانی بین تغذیه با علوفه و کنسانتره خیلی کم باشد .

برای بیشتر شدن مقدار تولید شیر می توان تا حدودی از کنسانتره دامی استفاده کرد . مصرف زیاد کنسانتره باعث کم شدن چربی شیر می شود . در این حالت باید از علوفه های مرغوب بارشته های بلند و کنجاله تخم پنبه استفاده کرد .

دستور تهیه کنسانتره برای گوساله های پرواری :

مقدار چهل تا چهل و پنج درصد جو ، سی تا سی و پنج درصد سبوس، ده تا دوازده درصد تفاله چغندر ، سه تا پنج درصد کنجاله تخم پنبه ، هشت تا ده درصد سبوس برنج را با مقداری کربنات کلسیم مخلوط کنید . سپس در اختیار دام ها بگذارید .

فراهم کردن خوراک لازم برای دام های مختلف :

همه دامها برای تولید باید انرژی و پروتئین کافی مصرف کنند . مقدار مصرف ماده های غذایی دام ها با هم فرق می کند .

الف ـ گاوهای شیرده :

این گاوها به دلیل تولید شیر ، خوراک هایی لازم دارند که پروتئین زیادی داشته باشند . مخلوط علوفه هایی مانند یونجه خشک با کنسانتره دامی که انرژی کافی داشته باشند ، بسیار مناسب است .

مقدار خوراک برای این دام ها به نوع دام که بومی است یا دو رگ و مقدار شیر تولیدی بستگی دارد . مقدار ماده غذایی خشک برای گاوی که دوازده کیلوگرم در روز شیر می دهد و پانصد کیلوگرم وزن دارد ، ده کیلوگرم است . دو کیلوگرم از این مقدار باید کنسانتره باشد .

در ابتدای دوره شیرواری چون دام وزن زیادی را از دست داده و اشتهای کمتری دارد ، باید از علوفه های مرغوب و کنسانتره خوب استفاده کرد . به علاوه از دادن علوفه هایی مانند کاه و سبوس برنج باید خودداری شود .

ب ـ گاوهای خشک آبستن :

در آخر دوره شیرواری یعنی سه ماه قبل از زایمان کم کم باید از مقدار کنسانتره دامی و علوفه های مرغوب کم کرد . به جای آن می توان ، خوراک های کم ارزش تر را در غذای دام قرار داد . یعنی می توان به طور کامل از علوفه استفاده کرد و دیگر به دام ها کنسانتره نداد . استفاده زیاد از غذای آردی در گاوهای خشک باعث چاقی آنان می شود . در نتیجه ، سخت زایی و بیشتر شدن هزینه ها را به دنبال دارد .

دو هفته قبل از زایمان ، کم کم مقدار کنسانتره در غذای دام را اضافه کنید . همچنین از علوفه های مرغوب مانند یونجه باید در خوراک دام استفاده کرد .

ج ـ گوساله های پرواری :

سه ماهه دوره پروار : در این دوره ، استخوان ها و اندام گوساله ها رشد می کند . بنابراین گوساله ها به خوراک هایی نیاز دارند که پروتئین زیادی داشته باشند . برای این کار ، علوفه هایی مانند یونجه و علف باغ مناسب هستند . به علاوه در مخلوط کنسانتره باید از کنجاله تخم پنبه استفاده کرد . همچنین استفاده از کربنات کلسیم یا پودر آهک و خوراک های کلسیم دار ضروری است .

اضافه وزن روزانه در این دوره ، با هزینه ی کمتر و سرعت بیشتر انجام شود . بنابراین ، پروار دام های جوان از نظر اقتصادی با صرفه تر است .

سه ماه دوم پروار :در این دوره گوساله ها رشد ابتدایی خود را انجام داده اند . در نتیجه ، استخوان ها و اندام ها رشد کمتری دارند . بنابراین ، برای پروار و چاق شدن گوساله ها باید از خوراک های پرانرژی و علوفه هایی که تا حدودی مرغوب هستند، استفاده کرد .

آرد جو ، تفاله چغندر قند ، ملاس ، علف باغ و مقداری یونجه و کاه برای این دوره مناسب هستند . در این دوره برای اضافه شدن وزن گوساله ها باید هزینه ی بیشتری کرد . همچنین هفتاد درصد غذای دام باید از کنسانتره دامی که مواد پرانرژی دارد ، تشکیل شود .

منبع: فصلنامه بهداشت حیوانات،شماره 24 /س

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

خوراک‏هاى علوفه‏اى و کنسانتره دام

الف - علوفه ‏ها

هرگونه خوراک گیاهى و پرحجم که ارزش غذایى داشته باشد و خوش‏خوراکهم باشد، علوفه نام دارد.

یونجه : این علوفه ارزش غذایى زیادى دارد. یونجه به عنوان یک غذاى عالى در تغذیه دام به خصوص براى گاو شیرى استفاده مى‏شود. پروتئین و کلسیم بالاى این علوفه نشانه مرغوب‏بودن آن است. زمان برداشت یونجه وقتى است که یک سوم بوته‏ها به گل بنشینند. در جیره غذایى گاو شیرى، بین دو تا چهار کیلوگرم یونجه در روز کافى و مناسب است.

كاه :این علف در تغذیه گاو شیرى و پروارى استفاده مى‏شود. به دلیل داشتن رشته‏هاى بلند، نشخوار دام‏ها را زیاد مى‏کند. به علاوه در گاوهاى شیرى باعث بیشترشدن چربى شیر مى‏شود. براى جلوگیرى از خارج‏شدن سریع خوراک‏هاى آردى از بدن دام‏هاى پروارى از این علوفه استفاده مى‏کنند.

کاه به علت خشک و پُرحجم‏بودن، ارزش غذایى زیادى براى دام‏ها ندارد. از نظر ارزش غذایى، کاه جو از کاه گندم بهتر است. همچنین کاه گندم از کاه برنج بهتر است. براى دام‏هاى سنگین بهتر است که کاه به صورت رشته‏هاى بلند باشد. مصرف کاه باید کم و به مقدار لازم باشد. هر چه مقدار این علوفه در جیره غذایى دام‏ها بیشتر باشد، جلوى هضم و مصرف بیشتر غذا را مى‏گیرد. بهت راست کاه را همیشه بعد از خوراک‏هاى دیگر به دام‏ها داد.

اگر کاه و علوفه‏هاى مانند آن به صورت غنى شده به دام‏ها داده شوند. ارزش غذایى بیشتر مى‏دارند. براى گاوهاى خشک مى‏توان مقدار بیشترى از این علوفه در جیره غذایى قرار داد.

سیلوها: براى استفاده بیشتر و بهتر از علوفه‏هاى خشک و هضم بهتر این علوفه‏ها، آنها را سیلو مى‏کنند.

ب - خوراک‏هاى فشرده شده یا کنسانتره دامى

علوفه‏هاى آردى و خوراک‏هایى که از رشته‏هاى کمى تشکیل شده‏اند را خوراک‏هاى کنسانتره‏اى مى‏گویند. وقتى مقدار مشخصى از ماده‏هایى مانند جو، سبوس، تفاله چغندر قند، کنجاله تخم پنبه را با تکمیل‏کننده‏هاى معدنى و ویتامینى مخلوط کنند، خوراک کنسانتره تهیه مى‏شود.

براى برطرف‏کردن نیاز غذایى دام‏هایى که تولید بالایى دارند، علاوه بر علوفه باید مقدار مشخصى از کنسانتره دامى هم استفاده کرد. به گاوهاى بومى و دورگ روستایى که بیشتر از هشت کیلوگرم شیر تولید مى‏کنند، باید مقدار مشخصى کنسانتره دامى داد.

به دامداران عزیز سفارش مى‏شود اگر خوراک را از کارخانه خریدارى مى‏کنند، در هنگام تهیه و مخلوط کردن کنسانتره در کارخانه حضور داشته باشند. به این ترتیب، مى‏توانند کنترل کنند که از هر ماده‏اى به مقدار مشخص و لازم در کنسانتره مخلوط شده است و جلوى هرگونه تقلب گرفته شود.

براى تهیه کنسانتره به وسیله خود دامدار، مى‏توانید از دستور زیر استفاده کنید. این دستور براى گاو شیرى که بین ده تا پانزده کیلوگرم شیر تولید مى‏کند، مناسب است.

مقدار جو سى و پنج تا چهل درصد، سبوس گندم سى تا سى و پنج درصد، تفاله چغندر قند هشت تا ده درصد، کنجاله تخم پنهب پنج تا هفت درصد، نمک نیم درصد و سبوس برنج شش تا هشت درصد باید باشد. به این ماده‏ها مقدارى کربنات کلسیم یا دى‏کلسیم فسفات هم اضافه مى‏کنند.

نکته‏هاى مهم در تغذیه مخلوط علوفه و کنسانتره

براى گاوهاى شیرى روستایى که تولید شیر آنان به هفت تا هشت کیلوگرم مى‏رسد، لازم نیست که از کنسانتره استفاده کنید. با علوفه‏هاى مرغوب مى‏توان نیاز غذایى این دام‏ها را برطرف کرد. ولى براى گاوهایى که در روز بیشتر از هشت کیلوگرم شیر تولید مى‏کنند، باید از کنسانتره استفاده کرد.

براى این گاوها در برابر هر یک کیلوگرم شیر تولیدى، نیم کیلوگرم کنسانتره دامى لازم است. براى مثال اگر گاوى چهارده کیلوگرم شیر تولید مى‏کند، باید روزانه هفت کیلوگرم کنسانتره به اضافه مقدار لازم علوفه تازه و مرغوب بخورد.

تغییر جیره غذایى دام باید با احتیاط کم‏کم انجام شود. تا باعث کم‏شدن تولید نشود. اگر در غذاى دام از ضایعات استفاده مى‏شود باید با توجه به نوع ماده افزودنى از مقدار کنسانتره کم کرد.

علوفه‏هاى سبز، رطوبت زیادى دارند. به همین دلیل دو تا سه برابر علوفه‏هاى خشک باید مصرف شوند. اگر بتوان علوفه و کنسانتره را به طور کامل مخلوط کرد، خیلى مناسب است. اگر این کار انجام نشد، سعى کنید فاصله زمانى بین تغذیه با علوفه و کنسانتره خیلى کم باشد.

براى بیشترشدن مقدار تولیدشیره مى‏توان تا حدودى از کنسانتره دامى استفاده کرد. مصرف زیاد کنسانتره باعث کم‏شدن چربى شیر مى‏شود. در این حالت باید از علوفه‏هاى مرغوب با رشته‏هاى بلند و کنجاله تخم پنبه استفاده کرد.

دستور تهیه کسانتره براى گوساله‏هاى پروارى

مقدار چهل تا چهل و پنج درصد جو، سى تا سى و پنج درصد سبوس، ده تا دوازده درصد تفاله چغندر، سه تا پنج درصد کنجاله تخم پنبه، هشت تا ده درصد سبوس برنج را با مقدارى کربنات کلسیم مخلوط کنید. سپس در اختیار دام‏ها بگذارید.

فراهم‏کردن خوراک لازم براى دام‏هاى مختلف

همه دامها براى تولید باید انرژى و پروتئین کافى مصرف کنند. مقدار مصرف ماده‏هاى غذایى دام‏ها با هم فرق مى‏کند.

الف - گاوهاى شیرده: این گاوها به دلیل تولید شیر، خوراک‏هایى لازم دارند که پروتئین زیادى داشته باشند. مخلوط علوفه‏هایى مانند یونجه خشک با کنسانتره دامى که انرژى کافى داشته باشند، بسیار مناسب است.

مقدار خوراک براى این دام‏ها به نوع دام حک هبومى است یا دورگ و مقدار شیر تولیدى بستگى دارد. مقدار ماده غذایى خشک براى گاوى که دوازه کیلوگرم در روز شیر مى‏دهد و پانصد کیلوگرم وزن دارد، ده کیلوگرم است. دو کیلوگرم از این مقدار باید کنسانتره باشد.

در ابتداى دوره شیروارى چون دام وزن زیادى را از دست داده و اشتهاى کمترى دارد، باید از علوفه‏هاى مرغوب و کنسانتره خوب استفاده کرد. به علاوه از دادن علوفه‏هایى مانند کاه و سبوس برنج باید خوددارى شود.

ب - گاوهاى خشک آبستن

در آخر دوره شیروارى یعنى سه ماه قبل از زایمان کم‏کم باید از مقدار کنسانتره دامى و علوفه‏هاى مرغوب کم کرد. به جاى آن مى‏توان، خوراک‏هاى کم‏ارزش‏تر را در غذاى دام قرار داد. یعنى مى‏توان به طور کامل از علوفه استفاده کرد و دیگر به دام‏ها کنسانتره نداد. استفاده زیاد از غذاى آردى در گاوهاى خشک باعث چاقى آنان مى‏شود. در نتیجه، سخت‏زایى و بیشترشدن هزینه‏ها را به دنبال دارد.

دو هفته قبل از زایمان، کم کم مقدار کنسانتره در غذاى دام را اضافه کنید. همچنین از علوفه‏هاى مرغوب مانند یونجه باید در خوراک دام استفاده کرد.

ج - گوساله ‏هاى پروارى

سه ماهه اول دوره پروار: در این دوره، استخوان‏ها و اندام گوساله‏ها رشد مى‏کند. بنابراین گوساله‏ها به خوراک‏هایى نیاز دارند که پروتئین زیادى داشته باشند. براى این کار، علوفه‏هایى مانند یونجه و علف باغ مناسب هستند. به علاوه در مخلوط کنسانتره باید از کنجاله تخم پنبه استفاده کرد. همچنین استفاده از کربنات کلسیم یا پودر آهک و خوراک‏هاى کلسیم‏دار ضرورى است.

اضافه‏وزن روزانه در این دوره، با هزینه کمتر و سرعت بیشتر انجام شود. بنابراین، پروار دام‏هاى جوان از نظر اقتصادى باصرفه‏تر است.

سه ماهه دوم پروار: در این دوره گوساله‏ها رشد ابتدایى خود را انجام داده‏اند. در نتیجه، استخوان‏ها و اندام‏ها رشد کمترى دارند. بنابراین، براى پروار و چاق‏شدن گوساله‏ها باید از خوراک‏هاى پرانرژى و علوفه‏هایى که تا حدودى مرغوب هستند، استفاده کرد.

آرد جو، تفاله چغندر قند، ملاس، علف باغ و مقدارى یونجه و کاه براى این دوره مناسب هستند. در این دوره براى اضافه‏شدن وزن گوساله‏ها باید هزینه بیشترى کرد. همچنین هفتاددرصد غذاى دام باید از کنسانتره دامى که مواد پرانرژى دارد، تشکیل شود.

استفاده از ضایعات در تغذیه دام

نان خشک

خوراکى است که از آرد گندم به دست مى‏آید. این خوراک براى دام‏هاى شیرى و پروارى مناسب است. براى استفاده از این خوراک باید بسیار دقت کرد. زیرا اگر نان خشک کپک زده باشد، باعث مسموم‏شدن دام‏ها مى‏شود. به علاوه در درازمدت در گاوهاى شیرى باعث ناراحتى‏هایى مى‏شود.

چون نان‏هاى خشک به طور صحیح جمع‏آورى نمى‏شوند، ممکن است لابه‏لاى آنها چیزهایى مانند تیغ، سوزان و پلاستیک وجود داشته باشد. اگر این چیزها خورده شوند، موجب ناراحتى‏هاى مختلف براى دام مى‏شوند.

چیزهایى مانند میخ یا سوزن به طور مسقیم وارد نگارى حیوان مى‏شوند، کم‏کم از دیواره نگارى مى‏گذرند و به قلب مى‏رسند. در نتیجه باعث مرگ ناگهانى حیوان مى‏شوند. ماده‏هاى پلاستیکى نیز باعث بسته‏شدن روده‏هاى دام مى‏شوند.

سبوس برنج

نوع درجه یک آن دانه‏هاى برنج دارد و به شکل آردى است، این نوع از سبوس براى دام‏ها مفید است. اما نوع‏هاى دیگر که زبره زیادى دارند، براى خوراک دام مفید نیستند. از این ماده در مخلوط کنسانتره براى گاو شیرى شش درصد و براى گاو پروارى نه درصد مى‏توان در نظر گرفت.

ملاس

این خوراک، خاصیت انرژى زایى و مُلین بودن دارد. مى‏توان تا ده‏درصد از آن را در جیره غذایى روزانه در نظر گرفت. شروع تغذیه با این خوراک باید کم‏کم باشد. ملاس جایگزین خوبى براى غذاتى مانند جو و ذرت است.

استفاده از ضایعات براى کم‏شدن قیمت جیره غذایى و استفاهد بهتر و بیشتر از محصولات فرعى کارخانه‏ها بسیار مناسب است. ولى مصرف بیشتر از اندازه و ناگهانى این مواد باعث ناراحتى‏هاى شدید گوارشى براى دام مى‏شود. براى مثال، استفاده از چغندر خوراکى، خربزه، هندوانه و صیفى‏جات دیگر باید کم‏کم شروع شود. یعنى از روزى دویست گرم شروع شود در پایان هم کم‏کم قطع شود.

روش غنى‏سازى کاه

به دلیل استفاده زیاد کاه در تغذیه دام، غنى‏سازى این علوفه اهمیت زیادى دارد. براى غنى‏سازى کاه، ابتدا آب و مقدار مشخصى اوره را با هم مخلوط مى‏کنند. اگر ملاس هم وجود داشته باشد، مقدار مشخى از ملاس هم با آن مخلوط مى‏کنند. وقتى اوره و ملاس در آب به خوبى حل شد، آن را بر روى توده کاه مى‏پاشند و کاه را به هم مى‏زنند. سپس آب را در داخل سیلوى سیمانى مى‏ریزند و فشرده مى‏کنند. با این کار هواى داخل سیلو خارج مى‏شود. سپس اب استفاده از پلاستیک روى آن را مى‏پوشانند. این کاه به مدت بیست و پنج روز به همین صورت باقى مى‏ماند و سپس مصرف مى‏شود.

مقدار ماده‏هاى لازم براى غنى‏سازى کاه

لاس 4 تا 10 کیلوگرم

کاه 100 کیلوگرم

آب 50 تا 80 لیتر

اوره 4 کیلوگرم

فایده‏هاى غنى‏سازى کاه

1- پانزده درصد به ارزش غذایى کاه اضافه مى‏شود.

2- پروتئین کاه بیشتر مى‏شود.

3- کاه خوش خوراک مى‏شود.

4- اگر در غنى‏سازى کاه از ملاس هم استفاده شود، انرژى آن بیشتر مى‏شود.

نکته‏هاى مهم در تغذیه دام

1- براى جلوگرى از نفخ دام باید کاه غنى‏شده را همراه با علوفه‏هاى خشک دیگر استفاده کرد. مقدار کاه غنى‏شده را براى گوسفند از دویست گرم و براى گاو از سیصد گرم در روز شروع مى‏کنند. کم‏کم این مقدار را بیشترى مى‏کنند.

2- سبوس به تنهایى، خوراک کنسانتره به حساب نمى‏آید. از دادن مقدار زیاد این خوراک به دام خوددارى کنید. زیرا باعث کم‏شدن چربى شیر مى‏شود.

3- آرد گندم براى تغذیه نشخوارکنندگان مناسب نیست. چون پروتئین موجود در گندم باعث نفخ در گاو مى‏شود. همچنین حرکت شکمبه را کم مى‏کند و باعث ناراحتى‏هاى گوارشى در دام مى‏شود...منابع دانشکده نقده...

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

خوراک هاي علوفه اي و کنسانتره اي دام

این علوفه ارزش غذایی زیادی دارد . یونجه به عنوان یک غذای عالی در تغذیه دام به خصوص برای گاو شیری استفاده می شود . پروتئین و کلسیم بالای این علوفه نشانه ی مرغوب بودن است . زمان برداشت یونجه وقتی است که یک سوم بوته ها به گل بنشیند . در جیره ی غذایی گاو شیری ، بین دو تا چهار کیلوگرم یونجه در روز کافی و مناسب است .

الف ـ علوفه ها

هرگونه خوراک گیاهی و پر حجم که ارزش غذایی داشته باشد و خوش خوراک باشد ، علوفه نام دارد .

یونجه :

این علوفه ارزش غذایی زیادی دارد . یونجه به عنوان یک غذای عالی در تغذیه دام به خصوص برای گاو شیری استفاده می شود . پروتئین و کلسیم بالای این علوفه نشانه ی مرغوب بودن است . زمان برداشت یونجه وقتی است که یک سوم بوته ها به گل بنشیند . در جیره ی غذایی گاو شیری ، بین دو تا چهار کیلوگرم یونجه در روز کافی و مناسب است .

علف باغ :

این علف در تغذیه ی گاو شیری و پرواری استفاده می شود . به دلیل داشتن رشته های بلند ، نشخوار دام ها را زیاد می کند . به علاوه در گاوهای شیری باعث بیشتر شدن چربی شیر می شود . برای جلوگیری از خارج شدن سریع خوراک های آردی از بدن دام های پرواری از این علوفه استفاده می کنند .

کاهها:

کاهها به علت خشک و پر حجم بودن ، ارزش غذایی زیادی برای دام ها ندارد . از نظر ارزش غذایی ، کاه جو از کاه گندم بهتر است . همچنین کاه گندم از کاه برنج بهتر است . برای دام های سنگین بهتر است که کاه به صورت رشته های بلند باشد . مصرف کاه باید کم و به مقدار لازم باشد . هر چه مقدار این علوفه در جیره ی غذایی دام ها بیشتر باشد ، جلوی هضم و مصرف بیشتر غذاها را می گیرد . بهتر است کاه را همیشه بعد از خوراک های دیگر به دام ها داد . اگر کاه و علوفه های مانند آن به صورت غنی شده به دام ها داده شوند . ارزش غذایی بیشتر می دارند . برای گاوهای خشک می توان مقدار بیشتری از این علوفه در جیره ی غذایی قرار داد .

سیلوها :

برای استفاده بیشتر و بهتر از علوفه های خشک و هضم بهتر این علوفه ها ، آنها را سیلو می کنند .

ب ـ خوراک های فشرده شده یا کنسانتره دامی

علوفه های آردی و خوراک هایی که دارای الیاف کمی هستند را خوراک های کنسانتره ای می گویند . وقتی مقدار مشخصی از ماده ای مانند جو ، سبوس ، تفاله چغندر قند ، کنجاله تخم پنبه را با تکمیل کننده های معدنی و ویتامینی مخلوط کنند ، خوراک کنسانتره تهیه می شود .

بریا بر طرف کردن نیاز غذایی دام هایی که تولید بالایی دارند ، علاوه بر علوفه باید مقدار مشخصی از کنسانتره دامی هم استفاده کرد . به گاوهای بومی و دو رگ روستایی که بیشتر از هشت کیلوگرم شیر تولید می کنند ، باید مقدار مشخصی کنسانتره دامی داد .

به دامداران عزیز سفارش می شود اگر خوراک را از کارخانه خریداری می کنند ، در هنگام تهیه و مخلوط کردن کنسانتره در کارخانه حضور داشته باشند . به این ترتیب ، می توانند کنترل کنند که از هر ماده ای به مقدار مشخص و لازم در کنسانتره مخلوط شده است و جلوی هر گونه تقلب گرفته شود .

برای تهیه ی کنسانتره به وسیله ی خود دامدار ، می توانید از دستور زیر استفاده کنید . این دستور برای گاو شیری که بین ده تا پانزده کیلوگرم شیر تولید می کند ، مناسب است .

مقدار جو سی و پنج تا چهل درصد ، سبوس گندم سی و پنج درصد ، تفاله چغندر قند هشت تا ده درصد ، کنجاله ی تخم پنبه پنج تا هفت درصد ، نمک نیم درصد و سبوس برنج شش تا هشت درصد باید باشد . به این ماده ها مقداری کربنات کلسیم یا دی کلسیم فسفات هم اضافه می کنند .

نکته های مهم در تغذیه مخلوط علوفه و کنسانتره :

برای گاوهای شیری روستایی که تولید شیر آنان به هفت تا هشت کیلوگرم می رسد ، لازم نیست که از کنسانتره استفاده کنید . با علوفه های مرغوب می توان نیاز غذایی این دام ها را بر طرف کرد . ولی برای گاوهایی که در روز بیشتر از هشت کیلوگرم شیر تولید می کنند ، باید از کنسانتره استفاده کرد .

برای این گاوها در برابر هر یک کیلوگرم شیر تولیدی ، نیم کیلوگرم کنسانتره دامی لازم است . برای مثال اگر گاوی چهارده کیلوگرم شیر تولید می کند ، باید روزانه هفت کیلوگرم کنسانتره به اضافه ی مقدار لازم علوفه تازه و مرغوب بخورد .

تغییر جیره غذایی دام باید با احتیاط کم کم انجام شود تا باعث کم شدن تولید نشود .

اگر در غذای دام از ضایعات استفاده می شود باید با توجه به نوع ماده افزودنی از مقدار کنسانتره کم کرد .

علوفه های سبز ،رطوبت زیادی دارند . به همین دلیل دو تا سه برابر علوفه های خشک باید مصرف شوند . اگر بتوان علوفه و کنسانتره را به طور کامل مخلوط کرد ، خیلی مناسب است . اگر این کار انجام نشد ، سعی کنید فاصله زمانی بین تغذیه با علوفه و کنسانتره خیلی کم باشد .

برای بیشتر شدن مقدار تولید شیر می توان تا حدودی از کنسانتره دامی استفاده کرد . مصرف زیاد کنسانتره باعث کم شدن چربی شیر می شود . در این حالت باید از علوفه های مرغوب بارشته های بلند و کنجاله تخم پنبه استفاده کرد .

دستور تهیه کنسانتره برای گوساله های پرواری :

مقدار چهل تا چهل و پنج درصد جو ، سی تا سی و پنج درصد سبوس، ده تا دوازده درصد تفاله چغندر ، سه تا پنج درصد کنجاله تخم پنبه ، هشت تا ده درصد سبوس برنج را با مقداری کربنات کلسیم مخلوط کنید . سپس در اختیار دام ها بگذارید .

فراهم کردن خوراک لازم برای دام های مختلف :

همه دامها برای تولید باید انرژی و پروتئین کافی مصرف کنند . مقدار مصرف ماده های غذایی دام ها با هم فرق می کند .

الف ـ گاوهای شیرده :

این گاوها به دلیل تولید شیر ، خوراک هایی لازم دارند که پروتئین زیادی داشته باشند . مخلوط علوفه هایی مانند یونجه خشک با کنسانتره دامی که انرژی کافی داشته باشند ، بسیار مناسب است .

مقدار خوراک برای این دام ها به نوع دام که بومی است یا دو رگ و مقدار شیر تولیدی بستگی دارد . مقدار ماده غذایی خشک برای گاوی که دوازده کیلوگرم در روز شیر می دهد و پانصد کیلوگرم وزن دارد ، ده کیلوگرم است . دو کیلوگرم از این مقدار باید کنسانتره باشد .

در ابتدای دوره شیرواری چون دام وزن زیادی را از دست داده و اشتهای کمتری دارد ، باید از علوفه های مرغوب و کنسانتره خوب استفاده کرد . به علاوه از دادن علوفه هایی مانند کاه و سبوس برنج باید خودداری شود .

ب ـ گاوهای خشک آبستن :

در آخر دوره شیرواری یعنی سه ماه قبل از زایمان کم کم باید از مقدار کنسانتره دامی و علوفه های مرغوب کم کرد . به جای آن می توان ، خوراک های کم ارزش تر را در غذای دام قرار داد . یعنی می توان به طور کامل از علوفه استفاده کرد و دیگر به دام ها کنسانتره نداد . استفاده زیاد از غذای آردی در گاوهای خشک باعث چاقی آنان می شود . در نتیجه ، سخت زایی و بیشتر شدن هزینه ها را به دنبال دارد .

دو هفته قبل از زایمان ، کم کم مقدار کنسانتره در غذای دام را اضافه کنید . همچنین از علوفه های مرغوب مانند یونجه باید در خوراک دام استفاده کرد .

ج ـ گوساله های پرواری :

سه ماهه دوره پروار : در این دوره ، استخوان ها و اندام گوساله ها رشد می کند . بنابراین گوساله ها به خوراک هایی نیاز دارند که پروتئین زیادی داشته باشند . برای این کار ، علوفه هایی مانند یونجه و علف باغ مناسب هستند . به علاوه در مخلوط کنسانتره باید از کنجاله تخم پنبه استفاده کرد . همچنین استفاده از کربنات کلسیم یا پودر آهک و خوراک های کلسیم دار ضروری است .

اضافه وزن روزانه در این دوره ، با هزینه ی کمتر و سرعت بیشتر انجام شود . بنابراین ، پروار دام های جوان از نظر اقتصادی با صرفه تر است .

سه ماه دوم پروار :در این دوره گوساله ها رشد ابتدایی خود را انجام داده اند . در نتیجه ، استخوان ها و اندام ها رشد کمتری دارند . بنابراین ، برای پروار و چاق شدن گوساله ها باید از خوراک های پرانرژی و علوفه هایی که تا حدودی مرغوب هستند، استفاده کرد .

آرد جو ، تفاله چغندر قند ، ملاس ، علف باغ و مقداری یونجه و کاه برای این دوره مناسب هستند . در این دوره برای اضافه شدن وزن گوساله ها باید هزینه ی بیشتری کرد . همچنین هفتاد درصد غذای دام باید از کنسانتره دامی که مواد پرانرژی دارد ، تشکیل شود .

منبع:

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

[h=1]خوراک‏هاى علوفه‏اى و کنسانتره دام[/h]

[h=1][/h]

[h=1][/h]

الف - علوفه ‏ها هرگونه خوراک گياهى و پرحجم که ارزش غذايى داشته باشد و خوش‏خوراکهم باشد، علوفه نام دارد.يونجه يابيده: اين علوفه ارزش غذايى زيادى دارد. يونجه به عنوان يک غذاى عالى در تغذيه دام به خصوص براى گاو شيرى استفاده مى‏شود. پروتئين و کلسيم بالاى اين علوفه نشانه مرغوب‏بودن آن است. زمان برداشت يونجه وقتى است که يک سوم بوته‏ها به گل بنشينند. در جيره غذايى گاو شيرى، بين دو تا چهار کيلوگرم يونجه در روز کافى و مناسب است. علف باغ: اين علف در تغذيه گاو شيرى و پروارى استفاده مى‏شود. به دليل داشتن رشته‏هاى بلند، نشخوار دام‏ها را زياد مى‏کند. به علاوه در گاوهاى شيرى باعث بيشترشدن چربى شير مى‏شود. براى جلوگيرى از خارج‏شدن سريع خوراک‏هاى آردى از بدن دام‏هاى پروارى از اين علوفه استفاده مى‏کنند.کاه به علت خشک و پُرحجم‏بودن، ارزش غذايى زيادى براى دام‏ها ندارد. از نظر ارزش غذايى، کاه جو از کاه گندم بهتر است. همچنين کاه گندم از کاه برنج بهتر است. براى دام‏هاى سنگين بهتر است که کاه به صورت رشته‏هاى بلند باشد. مصرف کاه بايد کم و به مقدار لازم باشد. هر چه مقدار اين علوفه در جيره غذايى دام‏ها بيشتر باشد، جلوى هضم و مصرف بيشتر غذا را مى‏گيرد. بهت راست کاه را هميشه بعد از خوراک‏هاى ديگر به دام‏ها داد.اگر کاه و علوفه‏هاى مانند آن به صورت غنى شده به دام‏ها داده شوند. ارزش غذايى بيشتر مى‏دارند. براى گاوهاى خشک مى‏توان مقدار بيشترى از اين علوفه در جيره غذايى قرار داد.سيلوها: براى استفاده بيشتر و بهتر از علوفه‏هاى خشک و هضم بهتر اين علوفه‏ها، آنها را سيلو مى‏کنند.ب - خوراک‏هاى فشرده شده يا کنسانتره دامى علوفه‏هاى آردى و خوراک‏هايى که از رشته‏هاى کمى تشکيل شده‏اندرا خوراک‏هاى کنسانتره‏اى مى‏گويند. وقتى مقدار مشخصى از ماده‏هايى مانند جو، سبوس، تفاله چغندر قند، کنجاله تخم پنبه را با تکميل‏کننده‏هاى معدنى و ويتامينى مخلوط کنند، خوراک کنسانتره تهيه مى‏شود.براى برطرف‏کردن نياز غذايى دام‏هايى که توليد بالايى دارند، علاوه بر علوفه بايد مقدار مشخصى از کنسانتره دامى هم استفاده کرد. به گاوهاى بومى و دورگ روستايى که بيشتر از هشت کيلوگرم شير توليد مى‏کنند، بايد مقدار مشخصى کنسانتره دامى داد.به دامداران عزيز سفارش مى‏شود اگر خوراک را از کارخانه خريدارى مى‏کنند، در هنگام تهيه و مخلوط کردن کنسانتره در کارخانه حضور داشته باشند. به اين ترتيب، مى‏توانند کنترل کنند که از هر ماده‏اى به مقدار مشخص و لازم در کنسانتره مخلوط شده است و جلوى هرگونه تقلب گرفته شود.براى تهيه کنسانتره به وسيله خود دامدار، مى‏توانيد از دستور زير استفاده کنيد. اين دستور براى گاو شيرى که بين ده تا پانزده کيلوگرم شير توليد مى‏کند، مناسب است.مقدار جو سى و پنج تا چهل درصد، سبوس گندم سى تا سى و پنج درصد، تفاله چغندر قند هشت تا ده درصد، کنجاله تخم پنهب پنج تا هفت درصد، نمک نيم درصد و سبوس برنج شش تا هشت درصد بايد باشد. به اين ماده‏ها مقدارى کربنات کلسيم يا دى‏کلسيم فسفات هم اضافه مى‏کنند.نکته‏هاى مهم در تغذيه مخلوط علوفه و کنسانتره براى گاوهاى شيرى روستايى که توليد شير آنان به هفت تا هشت کيلوگرم مى‏رسد، لازم نيست که از کنسانتره استفاده کنيد. با علوفه‏هاى مرغوب مى‏توان نياز غذايى اين دام‏ها را برطرف کرد. ولى براى گاوهايى که در روز بيشتر از هشت کيلوگرم شير توليد مى‏کنند، بايد از کنسانتره استفاده کرد.براى اين گاوها در برابر هر يک کيلوگرم شير توليدى، نيم کيلوگرم کنسانتره دامى لازم است. براى مثال اگر گاوى چهارده کيلوگرم شير توليد مى‏کند، بايد روزانه هفت کيلوگرم کنسانتره به اضافه مقدار لازم علوفه تازه و مرغوب بخورد.تغيير جيره غذايى دام بايد با احتياط کم‏کم انجام شود. تا باعث کم‏شدن توليد نشود. اگر در غذاى دام از ضايعات استفاده مى‏شود بايد با توجه به نوع ماده افزودنى از مقدار کنسانتره کم کرد.علوفه‏هاى سبز، رطوبت زيادى دارند. به همين دليل دو تا سه برابر علوفه‏هاى خشک بايد مصرف شوند. اگر بتوان علوفه و کنسانتره را به طور کامل مخلوط کرد، خيلى مناسب است. اگر اين کار انجام نشد، سعى کنيد فاصله زمانى بين تغذيه با علوفه و کنسانتره خيلى کم باشد.براى بيشترشدن مقدار توليدشيره مى‏توان تا حدودى از کنسانتره دامى استفاده کرد. مصرف زياد کنسانتره باعث کم‏شدن چربى شير مى‏شود. در اين حالت بايد از علوفه‏هاى مرغوب با رشته‏هاى بلند و کنجاله تخم پنبه استفاده کرد.دستور تهيه کسانتره براى گوساله‏هاى پروارى مقدار چهل تا چهل و پنج درصد جو، سى تا سى و پنج درصد سبوس، ده تا دوازده درصد تفاله چغندر، سه تا پنج درصد کنجاله تخم پنبه، هشت تا ده درصد سبوس برنج را با مقدارى کربنات کلسيم مخلوط کنيد. سپس در اختيار دام‏ها بگذاريد.فراهم‏کردن خوراک لازم براى دام‏هاى مختلف همه دامها براى توليد بايد انرژى و پروتئين کافى مصرف کنند. مقدار مصرف ماده‏هاى غذايى دام‏ها با هم فرق مى‏کند.الف - گاوهاى شيرده: اين گاوها به دليل توليد شير، خوراک‏هايى لازم دارند که پروتئين زيادى داشته باشند. مخلوط علوفه‏هايى مانند يونجه خشک با کنسانتره دامى که انرژى کافى داشته باشند، بسيار مناسب است.مقدار خوراک براى اين دام‏ها به نوع دام حک هبومى است يا دورگ و مقدار شير توليدى بستگى دارد. مقدار ماده غذايى خشک براى گاوى که دوازه کيلوگرم در روز شير مى‏دهد و پانصد کيلوگرم وزن دارد، ده کيلوگرم است. دو کيلوگرم از اين مقدار بايد کنسانتره باشد.در ابتداى دوره شيروارى چون دام وزن زيادى را از دست داده و اشتهاى کمترى دارد، بايد از علوفه‏هاى مرغوب و کنسانتره خوب استفاده کرد. به علاوه از دادن علوفه‏هايى مانند کاه و سبوس برنج بايد خوددارى شود.ب - گاوهاى خشک آبستن در آخر دوره شيروارى يعنى سه ماه قبل از زايمان کم‏کم بايد از مقدار کنسانتره دامى و علوفه‏هاى مرغوب کم کرد. به جاى آن مى‏توان، خوراک‏هاى کم‏ارزش‏تر را در غذاى دام قرار داد. يعنى مى‏توان به طور کامل از علوفه استفاده کرد و ديگر به دام‏ها کنسانتره نداد. استفاده زياد از غذاى آردى در گاوهاى خشک باعث چاقى آنان مى‏شود. در نتيجه، سخت‏زايى و بيشترشدن هزينه‏ها را به دنبال دارد.دو هفته قبل از زايمان، کم کم مقدار کنسانتره در غذاى دام را اضافه کنيد. همچنين از علوفه‏هاى مرغوب مانند يونجه بايد در خوراک دام استفاده کرد.ج - گوساله ‏هاى پروارى سه ماهه اول دوره پروار: در اين دوره، استخوان‏ها و اندام گوساله‏ها رشد مى‏کند. بنابراين گوساله‏ها به خوراک‏هايى نياز دارند که پروتئين زيادى داشته باشند. براى اين کار، علوفه‏هايى مانند يونجه و علف باغ مناسب هستند. به علاوه در مخلوط کنسانتره بايد از کنجاله تخم پنبه استفاده کرد. همچنين استفاده از کربنات کلسيم يا پودر آهک و خوراک‏هاى کلسيم‏دار ضرورى است.اضافه‏وزن روزانه در اين دوره، با هزينه کمتر و سرعت بيشتر انجام شود. بنابراين، پروار دام‏هاى جوان از نظر اقتصادى باصرفه‏تر است.سه ماهه دوم پروار: در اين دوره گوساله‏ها رشد ابتدايى خود را انجام داده‏اند. در نتيجه، استخوان‏ها و اندام‏ها رشد کمترى دارند. بنابراين، براى پروار و چاق‏شدن گوساله‏ها بايد از خوراک‏هاى پرانرژى و علوفه‏هايى که تا حدودى مرغوب هستند، استفاده کرد.آرد جو، تفاله چغندر قند، ملاس، علف باغ و مقدارى يونجه و کاه براى اين دوره مناسب هستند. در اين دوره براى اضافه‏شدن وزن گوساله‏ها بايد هزينه بيشترى کرد. همچنين هفتاددرصد غذاى دام بايد از کنسانتره دامى که مواد پرانرژى دارد، تشکيل شود.استفاده از ضايعات در تغذيه دام نان خشک خوراکى است که از آرد گندم به دست مى‏آيد. اين خوراک براى دام‏هاى شيرى و پروارى مناسب است. براى استفاده از اين خوراک بايد بسيار دقت کرد. زيرا اگر نان خشک کپک زده باشد، باعث مسموم‏شدن دام‏ها مى‏شود. به علاوه در درازمدت در گاوهاى شيرى باعث ناراحتى‏هايى مى‏شود.چون نان‏هاى خشک به طور صحيح جمع‏آورى نمى‏شوند، ممکن است لابه‏لاى آنها چيزهايى مانند تيغ، سوزان و پلاستيک وجود داشته باشد. اگر اين چيزها خورده شوند، موجب ناراحتى‏هاى مختلف براى دام مى‏شوند.چيزهايى مانند ميخ يا سوزن به طور مسقيم وارد نگارى حيوان مى‏شوند، کم‏کم از ديواره نگارى مى‏گذرند و به قلب مى‏رسند. در نتيجه باعث مرگ ناگهانى حيوان مى‏شوند. ماده‏هاى پلاستيکى نيز باعث بسته‏شدن روده‏هاى دام مى‏شوند.سبوس برنج نوع درجه يک آن دانه‏هاى برنج دارد و به شکل آردى است، اين نوع از سبوس براى دام‏ها مفيد است. اما نوع‏هاى ديگر که زبره زيادى دارند، براى خوراک دام مفيد نيستند. از اين ماده در مخلوط کنسانتره براى گاو شيرى شش درصد و براى گاو پروارى نه درصد مى‏توان در نظر گرفت.ملاس اين خوراک، خاصيت انرژى زايى و مُلين بودن دارد. مى‏توان تا ده‏درصد از آن را در جيره غذايى روزانه در نظر گرفت. شروع تغذيه با اين خوراک بايد کم‏کم باشد. ملاس جايگزين خوبى براى غذاتى مانند جو و ذرت است.استفاده از ضايعات براى کم‏شدن قيمت جيره غذايى و استفاهد بهتر و بيشتر از محصولات فرعى کارخانه‏ها بسيار مناسب است. ولى مصرف بيشتر از اندازه و ناگهانى اين مواد باعث ناراحتى‏هاى شديد گوارشى براى دام مى‏شود. براى مثال، استفاده از چغندر خوراکى، خربزه، هندوانه و صيفى‏جات ديگر بايد کم‏کم شروع شود. يعنى از روزى دويست گرم شروع شود در پايان هم کم‏کم قطع شود.روش غنى‏سازى کاه به دليل استفاده زياد کاه در تغذيه دام، غنى‏سازى اين علوفه اهميت زيادى دارد. براى غنى‏سازى کاه، ابتدا آب و مقدار مشخصى اوره را با هم مخلوط مى‏کنند. اگر ملاس هم وجود داشته باشد، مقدار مشخى از ملاس هم با آن مخلوط مى‏کنند. وقتى اوره و ملاس در آب به خوبى حل شد، آن را بر روى توده کاه مى‏پاشند و کاه را به هم مى‏زنند. سپس آب را در داخل سيلوى سيمانى مى‏ريزند و فشرده مى‏کنند. با اين کار هواى داخل سيلو خارج مى‏شود. سپس اب استفاده از پلاستيک روى آن را مى‏پوشانند. اين کاه به مدت بيست و پنج روز به همين صورت باقى مى‏ماند و سپس مصرف مى‏شود.مقدار ماده‏هاى لازم براى غنى‏سازى کاه لاس ۴ تا ۱۰ کيلوگرم کاه ۱۰۰ کيلوگرم آب ۵۰ تا ۸۰ ليتر اوره ۴ کيلوگرم فايده‏هاى غنى‏سازى کاه ۱- پانزده درصد به ارزش غذايى کاه اضافه مى‏شود.۲- پروتئين کاه بيشتر مى‏شود.۳- کاه خوش خوراک مى‏شود.۴- اگر در غنى‏سازى کاه از ملاس هم استفاده شود، انرژى آن بيشتر مى‏شود.نکته‏هاى مهم در تغذيه دام ۱- براى جلوگرى از نفخ دام بايد کاه غنى‏شده را همراه با علوفه‏هاى خشک ديگر استفاده کرد. مقدار کاه غنى‏شده را براى گوسفند از دويست گرم و براى گاو از سيصد گرم در روز شروع مى‏کنند. کم‏کم اين مقدار را بيشترى مى‏کنند.۲- سبوس به تنهايى، خوراک کنسانتره به حساب نمى‏آيد. از دادن مقدار زياد اين خوراک به دام خوددارى کنيد. زيرا باعث کم‏شدن چربى شير مى‏شود.۳- آرد گندم براى تغذيه نشخوارکنندگان مناسب نيست. چون پروتئين موجود در گندم باعث نفخ در گاو مى‏شود. همچنين حرکت شکمبه را کم مى‏کند و باعث ناراحتى‏هاى گوارشى در دام مى‏شود منيع :

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

[h=2]اهميت مصرف كنسانتره در تغذيه دام

[/h]

آشنایی با نیازهای غذایی دام

اصولاً باید توجه داشت که استفاده از یک نوع ماده غذایی به تنهایی نمی تواند تمام احتیاجات دام را برطرف کند، چون از طرفی حجم شکمبه ودستگاه گوارش حیوان محدود است واز طرف دیگر بدن حیوان به مجموعه ای از مواد غذایی احتیاج دارد. این مجموعه مواد غذایی را جیره غذایی می نامند که باید برحسب احتیاجات نگهداری واحتیاجات تولید حیوان ونوع مواد غذایی وبا توجه به جنبه های مالی آن تهیه و تنظیم گردد.

باید توجه داشت که برخی از مواد غذایی برای دسته ای از دامها می تواند غذایی کامل باشد، درصورتی که برای گروهی دیگر این طورنیست. مثلاً شیر برای گوساله شیرخوار غذای کاملی است ولی ازیک سن معین به بعد این غذا به تنهایی نمی تواند تمام احتیاجات حیوان را برآورده سازدویا میش ها دردوره بارداری به مواد غذایی بیشتری احتیاج دارند. غذای نامناسب وناکافی اثرات نامطلوب روی میش ها و بره ها می گذارد، زیرا احتیاجات غذایی جنین ازطریق غذای مادر تامین می گردد وکمبود مواد غذایی مخصوصاً دراواخر دوره آبستنی موجب تولید بره های لاغر وضعیف می گردد وخوراک مناسب باعث رشد سریع بره ها یا گوساله ها می شود. همچنین درپرواربندی، دامها احتیاج به غذاهای متراکم و مقوی دارند تا اضافه وزن آنها مقرون به صرفه اقتصادی باشد.

برای حداکثر تولید شیر ، تغذیه دامها با علوفه وکنسانتره به همراه یکدیگر لازم بوده و مکمل هم عمل می کنند.

به طور کلی برای تامین نیازهای غذایی دامها باید احتیاجات آنها را درمراحل مختلف زندگی مثل مرحله خشک بودن، مراحل مختلف آبستنی، مرحله شیرواری، مرحله شیرخوارگیبره ها وگوساله ها تامین نمود.

به نظر می رسد که درکشورما تولید یک لیتر شیر از علوفه، گران تر از تولید یک لیتر شیر با کنسانتره باشد، زیرا انرژی علوفه کمتر ازغلات است و ازطرفی کیفیت علوفه درکشور پایین است. البته باید توجه داشت که تولید شیر به عوامل مختلفی بستگی داردکه مدیریت تغذیه قسمتی ازاین عوامل است.

امروزه درعمل ثابت شده است پرواربندی دام با استفاده ازمواد کنسانتره، سود بیشتری را نسبت به چرا بردن دام نصیب دامداران می کند.

دامدران عزیز می دانند که علوفه های خشبی مخصوصاً آن دسته که دارای فیبر بیشتری هستند ، به دلیل قابلیت هضم کمتر، مدت زمان بیشتری درشکمبه مانده و برروی مقدار تولید شیر یا گوشت اثر منفی می گذارند ومقدار تولید را کاهش می دهند. هر چند که برای تولید شیر با کیفیت مناسب وحفظ سلامتی دام بایستی ازعلوفه های خشبی نیز درجیره روزانه دام استفاده کرد، اما کنسانتره، درمقایسه با علوفه خشبی ازقابلیت هضم بسیار بالایی برخوردار است ودرجایی که کمیت و کیفیت علوفه های خشبی درحد پایین است برای تولید بیشتر وداشتن دام سالمتر، مصرف کنسانتره دامی امری ضروری می باشد.

انواع جیره غذایی

به طوراجمال به مجموعه مواد غذایی که یک حیوان درطول یک شبانه روز کامل دریافت می کند جیره اطلاق می شود. به طور عمومی جیره ها برسه نوع پایه ریزی می گردند که بسته به نوع و جنس و... دامها متغیر است.

1- جیره نگهداری: اگر حیوانی هیچ نوع تولید وافزایش یا کاهش وزنی نداشته باشد ، جیره آن براساس نیاز روزانه حیوان تعیین می گردد که به آن جیره نگهداری گفته می شود.

2- جیره آبستنی: چنان که از عنوان آن مشخص است این جیره برای دامهای ماده آبستن درنظر گرفته می شود که برحسب اینکه درچه ماهی از حاملگی هستند جیره آنها تنظیم می شود .

3- جیره تولید: این جیره نیز بر اساس تولیدات دام(شیر، گوشت ، پشم و...)تنظیم می گردد.

دامدار عزیز : هنگام تغییر دادن جیره غذایی، این عمل را به تدریج انجام دهید تا حیوان دچار تنش نشود.

کنسانتره یا غذای متعادل چیست؟

همان طور که اشاره شد دام برای تولید مناسب به مجموعه ای از مواد غذایی نیاز دارد وبدیهی است که تمامی مواد غذایی مورد نیاز دریک نوع علوفه بطور کامل یافت نمی شود لذا برای برطرف کردن این کمبود ها تعدادی از مواد غذایی با یک ترکیب معین ومقدار مشخص پس ازآسیاب کردن با هم مخلوط وخوراک فشرده شده جدیدی که اصطلاحاً کنسانتره نامیده می شود تولید می گردد تا حداقل نیاز واحتیاجات نگهداری وتولید را دردام تامین نماید. به عبارت دیگر کنسانتره یا غذای متعادل ترکیبی از تعدادی مواد غذایی است که قادر است همه عناصر ومواد ضروری بدن دام را به اندازه کافی تامین کند.

مواد اولیه ای که با استفاده از آنها کنسانتره تهیه می شود دارای کیفیت مرغوبی می باشد که درادامه به آن اشاره خواهد شد. دراینجا لازم است بطور خلاصه اشاره ای به ارزش غذایی برخی از مواد سازنده کنسانتره داشته باشیم.اما قبل از آن مروجین ودامداران گرامی باید بدانند که پروتئین ، چربی، مواد قندی یا کربوهیدرات ها، مواد معدنی وویتامین های مورد نیاز بدن دام چه موادی هستند وچه نقشی را دربدن دام به عهده دارند؟

اصول تهیه جیره متعادل یا کنسانتره

درتهیه جیره های غذایی دام باید نکات زیر رعایت شود:

1- جیره متعادل باآگاهی ازمیزان احتیاجات دام و ترکیب مواد مغذی تشکیل دهنده آن تهیه می گردد.

2- جیره متعادل به مقدار کافی انرژی وپروتئین مورد نیاز دام را تامین می کند.

3- جیره متعادل خوش خوراک ودارای قابلیت هضم بسیار بالا می باشد.

4- جیره متعادل دارای کلیه عناصر معدنی و ویتامین های مورد احتیاج دام به میزان مورد نیاز می باشد.

5- جیره متعادل عاری ازعناصر مضر و مواد سمی برای بدن دام می باشد.

6- قیمت تمام شده جیره متعادل از نظر اقتصادی قابل برگشت بوده، به عبارت دیگر قیمت جیره از قیمت موادی که دام تولید می کند، کمتر بوده و سود کافی را برای دامدار عاید می کند.

7- جیره متعادل یا کنسانتره، مطابق اصول بهداشتی تهیه شده و به سلامت دام خللی وارد نکرده وبویژه طعم و بوی شیر وگوشت رانامطلوب نمی سازد.

برای رسیدن به ظرفیت تولیدی دامها، بخصوص دامهای اصیل وپرمحصول ، استفاده از علوفه ای که بتواند جوابگوی نیاز های دام باشد، بشدت موثر می باشد، بطوری که حتی دامدارانی که شناخت کافی ازمسائل تغذیه دام ندارند، کاملاً این نیاز را درک نموده واکثراً با کنجکاوی فراوان درصدد کشف علل موفقیت دامدارانی هستند که درزمینه تولیدات دامی موفق بوده و توانسته اند با تغذیه صحیح دام به حداکثر بهره وری دست یابند.

مواد مغذی موجود درکنسانتره واهمیت آن درتامین سلامتی دام

1- کربوهیدرات ها یا مواد قندی انرژی زا: موادی هستند که انرژی مورد نیاز دام را تامین کرده واین انرژی صرف تامین فعالیت های حیاتی مختلف بدن دام می شود. کربوهیدرات ها اولین و مهمترین ماده مغذی برای دام هستند . مثلاً دام برای تولید شیر ، گوشت ، حرکت ، خوردن و سایر فعالیت های روزانه به انرژی نیاز دارد . موادی مثل غلات، ملاس و تفاله چغندر قند دارای انرژی زیاد هستند.

2- پروتئین ها: پروتئین درشکل گیری عضلات و تولید شیر اهمیت بسیاری دارد وکمبود آن موجب کاهش رشد، تولید ، اختلال درسلامت دام وتولید مثل دام می گردد. موادی مثل کنجاله تخم پنبه وکنجاله سویا دارای پروتئین زیادی می باشند.

3- چربی ها : اکثر مواد غذایی ، دارای مقداری چربی هستند. چربی نیز درتامین انرژی بدن دام نقش حیاتی دارد وبعضی ازویتامین ها مثل ویتامین K ،A ،D و E نیز توسط چربی ها به بدن دام منتقل می شوند.

4- مواد معدنی: این مواد نقش مهمی درتغذیه دام دارند. مواد معدنی درساختمان اسکلت بدن دام ودرترکیب تولیدات دام مانند: شیر، گوشت و غیره به کار می روند. مهمترین عناصر مورد نیاز دام شامل: کلسیم ، فسفر، منیزیم، سدیم،کلر، گوگرد، منگنز، روی، ید و آهن بوده که کمبود هریک ازآنها موجب کاهش رشد، تولید وباروری دام می گردد.

5- ویتامین ها: این مواد به مقدار کمتری مورد نیاز دامها هستند ولی به همین مقدار باید حتماً به بدن دامها برسند. کمبود بعضی از ویتامین ها، باعث عوارضی مثل کوری، عدم باروری، سقط جنین وکاهش رشد و ضعف سیستم ایمنی (کمبود ویتامینA وE ) و... می شوند.ویتامین های مورد نیاز که باید به کنسانتره اضافه شوند عبارتند از :E ،D وA وبقیه ویتامین ها به وسیله خود حیوان تولید می شود وبه همین دلیل کمتر به جیره افزوده می شود.

برخی از مواد تشکیل دهنده کنسانتره و ارزش غذایی آنها

دردنیا بیش از 15000 نوع مواد علوفه ای موجود است که بخش هایی ازآن درتشکیل کنسانتره نقش داشته ومتاسفانه درمملکت ما تنها از تعداد انگشت شماری بهره گیری می شود که این اقلام نیز عبارتند از:

ذرت: دانه ذرت یکی از انواع دانه های غلات است که به واسطه فراوانی نشاسته درآن ، ارزش غذایی نسبتاً زیادی دارد و از رو درجیره دام وطیور به عنوان ماده اولیه انرژی زا به مقدار زیاد مورد استفاده قرار می گیرد. ذرت، خوش خوراک بوده و قابلیت هضم آن بالاست وبندرت سبب ایجاد مشکلات تغذیه ای می شود.

دانه ذرت برحسب گونه و ارقام، متفاوت بوده و دارای رنگ های زرد، سفید و قرمز می باشدکه دانه زرد آن مصرف بیشتری دارد وسرشار از کارتینوئید (پیش ساز ویتامین A ) است . ذرت بطورمعمول حاوی 14 درصد رطوبت ، 8 درصد پروتئین، 5/3 درصد چربی و 7/2 درصد فیبر می باشد. از نظر مقدار پروتئین، کلسیم و فسفر، فقیرتر ازدانه های دیگر است ولی مجموع مواد مغذی قابل هضم (TDN) آن دربین غلات بالاترین مقدار است. همچنین دانه ذرت از نظر دو اسید آمینه ضروری لیزین و تریپتوفان فقیر می باشد. ذرت درتغذیه گوساله شیرخوار، غله اصلی است. میزان انرژی خالص ذرت برای گاوهای شیری حدود 2 مگا کالری وانرژی متابولیسمی آن برای طیور حدود 2/3 مگاکالری درکیلوگرم است.

جو: پس از گندم، جو متداولترین غله، بخصوص درمناطق معتدل وسرد محسوب شده و پروتئین آن درحدود 12-10 درصد وفیبر آن (مواد غیر قابل هضم)حدود 4/5 درصد می باشد. جو فاقد ویتامینA وD بوده وحدود 50-30 درصد کنسانتره را تشکیل می دهد.

سبوس گندم: سبوس گندم بسته به نوع گندم حاوی 16-5/12 درصد پروتئین خام و 6/4 درصد چربی و حدود 10 درصد فیبر خام می باشد. ارزش پروتئین سبوس بیشتر از ذرت و آرد گندم بوده ولی به پای دانه های روغنی بخصوص سویا نمی رسد. سبوس از دیگر مواد، فسفر بیشتری داشته(حدود 20/1 درصد) ولی از لحاظ کلسیم فقیر و حاوی حدود 14/0 درصد می باشد.

تفاله چغندر قند: غذایی حجیم و خوشمزه و ارزان می باشد که دارای مواد قندی زیاد بوده و حدود 6/9 درصد پروتئین و 5/0 درصد چربی می باشد. از نظر کلسیم غنی و ازلحاظ فسفر ضعیف می باشد.

کنجاله تخم پنبه: مقدار پروتئین کنجاله پنبه دانه استاندارد شده حداقل 36 درصد و حداکثر 43 درصد می باشد. چربی دراین نوع کنجاله حدود 6 درصد بوده و مواد قابل هضم آن کمتر از کنجاله سویا می باشد. دارای حدود یک درصد فسفر و 2/0 درصد کلسیم می باشد.

کنجاله سویا: این ماده غذایی مقام اول را ازنظر پروتئین وارزش غذایی درپروتئین های گیاهی دارا می باشد و دارای 46-41 درصد پروتئین خام وحدود 3/5 – 1 درصد چربی (بسته به روش روغن کشی)می باشد. کنجاله سویا دارای 29/0 درصد کلسیم و 66/0 درصد فسفر می باشد. کنجاله سویا از نظر اسید آمینه متیونین فقیر است.

ملاس چغندرقند: ملاس ماده ای انرژی زا است که ازمازاد کارخانه های قند به دست می آید. ملاس از نظر انرژی وموادقندی غنی می باشد وباعث خوشخوراکی و چسبندگی دانه های ریز و پودری مثل ویتامین های موجود درکنسانتره می شود.

مکمل دامی: ترکیبی از مواد معدنی است واگر چه دام به مقدار کم به آن نیازمند است اما اگر همین مقدار کم به بدن دام نرسد چرخه حیاتی اش را به خطر خواهد انداخت.

نمک: جهت تامین مواد معدنی مورد نیاز دام وهمچنین تحریک اشتهای دام به کار می رود و از سنگ نمک تهیه می شود.

زئولیت: درفرآیند هضم وجذب غذا و افزایش تولید، نقش آفرینی می کند

اوره: اوره به عنوان جانشین پروتئین، ازمواد ازته ساده وارزان قیمت می باشد که درسیستم گوارشی گاو تبدیل به پروتئین می شود. کارشناسان معتقدند اوره وقتی موثر است که به مقدار کافی مواد نشاسته ای(غلات) و مواد قندی درجیره وجود داشته باشد. مقدار اوره درکنسانتره معمولاً درحدود 1 درصد می باشد.

ناگفته نماند که دربعضی از فرمول های کنسانتره که برای گوساله های جوان و یادام های با بازده بالاتهیه می شود از مواد دیگری نظیر پودر ماهی نیز برای تنظیم جیره استفاده می شود.

اهمیت مصرف کنسانتره دررابطه با تولید شیر

پس از زایمان، مقدار تولید شیر بتدریج اضافه می شود تا اینکه درهفته چهارم تا ششم به حداکثر تولید خود می رسد و سپس بتدریج ا زاین مقدار تولید کم شده تا زمانی که گاو را خشک کرده وبرای زایمان بعدی آماده می کنند. میزان تولید شیر درمدت 305 روز شیرواری ، با نحوه تغذیه رابطه مستقیم دارد. یعنی تغذیه صحیح باعث بالارفتن تولید شیر شده ودرزمان کاهش شیر، این کاهش با افت کمتری ادامه خواهد یافت. بنابراین دراوایل دوره شیردهی، مصرف کنسانتره از عوامل ضروری و موثر برای ازدیاد تولید شیر، درطول دوره شیردهی است.

دردو ماه آخر آبستنی به دلیل رشد جنین وفشار روی شکمبه وتغییرات هورمونی ناشی از زایش، دام غذای کمتری مصرف می کند. پس از زایمان با وجود اینکه رحم به حالت طبیعی خود برمی گردد و میزان مصرف علوفه، بتدریج افزایش می یابد ولی این مقدار تکافوی میزان تولید شیر را نمی کند، درنتیجه باید حداقل 55 درصد جیره غذایی گاو را کنسانتره تشکیل دهد تا علاوه بر رسیدن به اوج تولید، علیرغم اشتهای کم حیوان، تامین کننده نیازهای دام نیز باشد.

اهمیت مصرف کنسانتره دررابطه با پروار گوساله ها

پس از تولید گوساله، بسته به نظر دامدار که قصد دارد آن را پروار کند ویا گوساله ماده را برای جانشینی درگله نگهداری نماید، میزان مصرف غذا بسیار مهم می باشد. چرا که میزان رشد روزانه گوساله های پرواری رابطه مستقیم با میزان مصرف خوراک دارد. همچنین درگوساله های جایگزین که به عنوان تلیسه ودرنهایت گاو شیری درگله باقی خواهند ماند، میزان مصرف غذا بسیار اهمیت دارد.

مصرف کنسانتره درجیره گوساله های جوان از آخر هفته اول تولد ضروریست . البته هیچگاه نباید فراموش کرد که حتماً درساعات اولیه تولد باید آغوز یا ماک را به گوساله خوراند. برنامه ریزی صحیح درکنار مصرف کنسانتره دامی درواحدهای پرواربندی باعث افزایش وزن روزانه بین 1200 تا 1500 گرم درگوساله می شود.

اهمیت مصرف کنسانتره درگوسفندان داشتی و پرواری

معمولاً سه هفته قبل از قوچ اندازی درگله از کنسانتره دامی به منظور بالا بردن میزان بره زایی میش استفاده می شود که به این عمل فلاش کردن (فلاشینگ) می گویند. این عمل به منظور بالا بردن توانایی جفتگیری قوچ ها نیز انجام می شود. دراین حالت معمولاً روزانه 100 تا 300 گرم کنسانتره دراختیار دام قرار می دهند و سپس قوچ اندازی انجام می گیرد. بعد از مرحله قوچ اندازی دردوران اولیه آبستنی ، مصرف کنسانتره کاهش می یابدو مجدداً در6 هفته قبل از زایمان، تغذیه با کنسانتره افزایش می یابد. باید یادآور شد که 60 درصد رشد جنین درهمین 6 هفته صورت می گیردوچون وزن بره درزمان تولد با رشد بره، بعد از تولد رابطه مستقیم دارد، لذا مصرف کنسانتره اقتصادی ترین روش تولید است. بنابراین مصرف کنسانتره درصورت نبودن بیماری درگله و تغذیه صحیح با آن درهفته های آخر آبستنی، تعیین کننده ازدیاد وزن تولد، تضمین کننده رشد مناسب بعد از تولد، بالارفتن قابلیت دفاع درمقابل بیماریها و ازدیاد شیر درمیش ها می شود.

بعد اززایمان 70-50 درصد جیره میش را کنسانتره تشکیل می دهد که این میزان بستگی به تعداد بره های متولد شده دارد. البته دریک قلوزاها تغذیه با کمتر از 50 درصد کنسانتره برای مدت 6 هفته بعد از زایمان را می توان ادامه دارد.

دربره پرواری بعد از دوره شیر خواری، بره ها با جیره های حاوی 80 تا 90 درصد کنسانتره تغذیه می شوند تا به وزن مناسب کشتار برسند. تجربه ثابت کرده است که مصرف کنسانتره درگوسفند داری ها سبب افزایش وزن روزانه 200 تا 250 گرم می شود. البته این امر بستگی به نژاد ، وزن ، سن و جنس هم دارد.

نکات مهم درمصرف کنسانتره

ادامه مطلب را در سايت زير بخوانيد

آدرس منبع :

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

کشت علوفه جات عمده برای تغذیه حیوانات

تاریخچه علوفه جات:

تاریخ اول کشت و استفاده از نباتات علوفه معلوم نبوده و گفته میشود که در اوراق زمان مفقود شده پیش از نوشتن تاریخ یعنی انسانها ما قبل از تاریخ ضرورت به جمغ آوری این نوع نباتات احساس نمی گردید. آنها زنده گی خویش را با جمع آوری میوه جات ، کندن ریشه های گوشتی ، ماهی گیری ، شکار حیوانات وحشی زنده گی خویش را تأمین می نمودند. وقتیکه انسانها به اهلی ساختن حیوانات پرداختن ضرورت به علوفه جات گردیده. و نقش آنها را در تربیه حیوانات پیدا شد. تعداد حیوانات همان دوران که در ساحات جنگلی و غیر جنگلی زیاد می گردید ومختلف بود یک تعداد از آنها حیوانات دیگر را می خوردند یک تعداد دیگر علف خوار بودند بالای گندمیان (Grass ) ، نباتات خاندان (Legume ) شبدر ، رشقه ، باقلات ، برگ درختان و دیگر بته های شبز و تازه تغذیه می کردند. سگ ، گاو ، گوسفند ، قاز ، اسب از جمله حیوانات هستند که برای اولین بار اهلی شدند که در محیط خانواده دهاقین زنده گی میکند. با گذشت زمان و ازدیاد نفوس انسانها به اهلی ساختن حیوانات توجه کرده به همین ترتیب در مقدار حیوانات افزایش بعمل آمده بنابر آن ضرورت مهیا ساختن خوراکه احساس کردند ودر جستجوی آن بر آمدن که چه قسم مواد خوراکه را تهیه تا می توانند تفع اعظمی را بدست آورده و برعلاوه ضرورت نگهداری ، نمو ، تولید ، و نسل گیری در آن ها مرفوع سازند. در اوایل حیوانات آزاد گذاشته شدن از طریق چرایش نیازمندی خود را مرفوع سازند، این کار در مناطق و ساحاتیکه در طول سال اقلیم ملایم داشت و حیوانات می توانستند مواد خوراکه خود را تهیه نمایند و لیکن آنها آهسته آهسته بطرف شمال مهاجرت نمودن تهیه مواد خوراکه برای حیوانات در تابستان پرابلم نبوده مگر در زمستان با در نظر داشت هوای فوق العاده سرد که حیوانات هم خود چرش کرده نمی توانستند مشکل علوفه را بار آورد و مسئولیت مالداران را در برابر حیوانات بیشتر نمود. لذا متعاقبا انسانها در مورد حیوانات علف خوار و نباتات علوفه ئ معلومات بیشتر پیدا نمودن و به منظور تهیه مواد خوراکه برای حیوانات به جمع آوری بسته های علوفه ای شروع کردند. در ابتدا از بسته های وحشی دامنه کوهی ، چمنزارها وغیره پیدا میشد بقسم بیده و علوفه ای خشک منحیث خوراکه حیوانات استفاده بعمل می آید بعدا از برگ درختان و گیاهان هرزه و بعضی بته های تازه استفاده می گردید و همین حالا از طروق فوق کار گرفته میشود. اهمیت نباتات علوفه ای : علوفه جات برای تغذیه حیوانات خیلی مهم و ضروری می باشد که تقریباً بیش از نصف ضرورت غذای حیوانات از علوفه جات بدست میآید تقریباًًًً 3/2 حصه عناصر ضروری گاو های شیری ، 4/3 حصه عناصر گاو های گوشتی ، 10/9 حصه عناصر ضروری گوسفندان از بیده ، سایلچ ، علفچرها و چراگاهای طبیعی حاصل می گردد وهمچنان علوفه جات به شکل چراگاه و برگ میده در تولید و تربیه مرغداری سهم ارزنده دارد . یعنی یک غذای استاندارد را تهیه می دارد علاوه بر اینکه برای حیوانات بزرگترین منبع انرژی ، پروتین ، ویتامین ها و منرالها می باشد. علوفه جات در مجموع توسط حیوانات به مطرف میرسد گر چی هیچ یک از نباتات علوفه ی به تنهای طوری مستقیم و تجارت استفاده نشده و مارکیت ندارد و بطوری غیر مستقیم بشکل گوشت ، شیر ، مسکه ، پنیر ، پشم و تا اندازه به قسم تخم و گوشت مرغ بازار فروش دارد.

رشقه

Alfalfa ( Medicago sativa L)

رشقه از جمله علوفه جات مشهور دنیا به شمار میرود که از لحاظ کیفیت غذای خوراکه خوب برای حیوانات محسوب می شود و نیز در تحت شرایط مناسب از جمله پر محصول ترین علوفه نباتات پلیدار به شمار میرود که در اصلاح خاک نیز رول مهمی دارد. رشقه بصورت وسیع در تمام قاره های دنیا ( تقریباً در بیش از 80 مملکت) مروج بوده ، از لحاظ مقدار تولید بلندترین محصول داده است که مقدار تولید آن طور اوسط حدود (20 ) الی (30 ) تن فی جریب زمین تخمین گردیده است. رشقه قابلیت هضم بهتر برای تغذیه حیوانات دارا بوده (70 ) الی(80 ) فیصد قابل هضم و دارای کیفیت غذای بهتر بوده که فیصدی مقدار پروتین خام نباتی آن (20 ) الی (24 ) فیصد می باشد رشقه سرشار از ویتامین های مختلفه (A,B,C,D,E ) و منبع خوب عناصر مانند کلسیم ، مگنشیم و فاسفورس می باشد. این ارقام ارزش بهتر رشقه را واضح می سازد ، چون رشقه نبات چندین ساله بوده ، از لحاظ اهمیت بیولوژیکی نیز منبع نصب نایتروجن در خاک بوده که سالانه در حدود (20 ) الی (30 ) کیلوگرام نایتروجن را در ساحه یک جریب زمین تحت بذر رشقه یصب نموده. رشقه منبع خوب کود سبز میباشد. مقابل نمکیات خاک و آب های ایستاده تا یک اندازه مقاومت نشان میدهد.از لحاظ تولید عسل نیز اهمیت داشته در اقلیم های خشکه زمین های آبی توافق بهتر دارد. آماده ساختن زمین: زمین در وقت بذر رشقه باید دو الی سه مرتبه قلبه شود، سعی گردد وقتیکه زمین وتر باشد قلبه شود اگر در حالت وتر قلبه شود کلوخ های بزرگ تشکیل نخواهد شد. زمین باید بعد از هر قلبه ماله شود تا کلوخ های بزرگ میده شده و رطوبت خاک حقظ گردد ونیز باید تمامی گیاه های هرزه از بین برده شود. انتخاب خاک: خاک نرم ، مرطوب و بهتر آماده شده برای برداشت حاصل بهتر رشقه مفید است، زمین باید یک مرتبه در خزان قلبه شود تا برای کشت بهاری آماده گردد. رشقه با وجود اینکه در مقابل خشکی ، نمکیات و سردی هوا واقلیم مختلفه توافق نشان میدهد با آن هم برای بدست آوردن محصول بهتر خاکهای که دارای طبقه عمیق و به صورت درست زهکشی شده و دارای مقدار کم القلیات و نمکیات باشد برای کشت مناسب است. از لحاظ انتخاب خاک باید دارای طبقه منظم و قابلیت جذب رطوبت یکسان باشد تا بتواند آب را برای یک مدت بیشتر نگهداری نماید. خاکهای عمیق دارای ذرات کوچک نوع نیمه ریگی و یا لوم که قابلیت بهتر نگهداشت آب را داشته باشد برای بذر رشقه مناسب است. خاکهای که بیشتر ریگی بوده و طبقه پائین آن سخت و یا نمکی و القلی باشد از کشت رشقه در این خاکها جلوگیری گردد. غلظت (Ph ) مناسب خاک برای رشقه از(6 ) الی (8.5 ) بوده که عاری از نمکیات باشد. نورم تطبیق کود: در وقت کشت رشقه مقدار (50 ) کیلوگرام کودDAP در فی جریب زمین علاوه گردد.علاوه نمودن مقدار اضافی کود یوریا توصیه نمی گردد زیرا نباتات پلیدار به خصوص رشقه و شبدر خاصیت یصب نایتروجن هوا را به زمین دارد. انتخاب تخم: برای کشت مناسب باید تخم های اصلاح شده رشقه که خصوصیات بهتر تولید را داشته و نیز دارای وضعیت نموئ بهتر ، تناسب برگ یا ساقه ، طول نموی مناسب و مقاومت در مقابل امراض و آفات داشته باشد انتخاب و بذر گردد. صفات تخم خوب:× دارای کیفیت بهتر تولید باشد.× رنگ روشن زرد و یا سبز زیتونی داشته باشد.× تخم تصدیق شده و مطابق به جنسیت باشد.× از لحاظ خصوصیات فزیکی (98 ) فیصد خالص باشد.× حد اقل قدرت نموی از( 90 ) فیصد کمتر نباشد. طریقه کشت: قبل از کشت تخم باید سر شب در بین آب انداخته شود و در موقع کشت به همرای ریگ میده مخلوط وبه صورت مساویانه پاشیده شود عمق کشت نباید از(1 ) الی (2 ) سانتی متر بیشتر باشد، و به یکی از طریقه های ذیل میتوان آنرا کشت کرد.× بستر خشک: بعد از آماده ساختن زمین و هموار کاری درست باید متیقن شد که زمین برای کشت و آبیاری مساعد است تخم را به همرای ریگ میده مخلوط و به صورت مساویانه وعمق مناسب زیر خاک کرده دفعتاً آبیاری گردد.× بستر نمدار: درین طریقه اولتر از همه باید بستر مناسب ترتیب گردیده و متیقن شد که آب به عمق (5 ) الی (6 ) سانتی متر در خاک جذب گردیده بعداً تخم به صورت مساویانه بالای زمین پاش داده شود که درین طریقه تخم ذریعه جاروب و یا شاخچه به روی زمین کشیده شود تا به صورت درست زیر خاک گردد.× طریقه خطی:کشت رشقه را به صورت فنی میتوان به شکل خطی بذر کرد باید که خاک دارای مقدار مناسب رطوبت بوده کشت خطی ذریعه ماکر خط اندازی شده فاصله در بین هر قطار (30 ) سانتی متر گذاشته شود. مقدار تخمریز: مقدار تخمریز یظر به شرایط مختلفه اقلیمی خاک و جنسیت تخم فرق دارد. بر طبق سفارشات تخم ایکه دارای قوه نامیه بیشتر از (85 ) فیصد بوده و عاری از هر گونه مواد اجیبی و تخمهای گیاه هرزه باشد در تحت شرایط مناسب کشت مقدار (4 ) الی (5 ) کیلوگرام تخم در فی جریب استعمال گردد. در صورتیکه مقصد ما تولید تخم باشد مقدار تخمریز (400 ) الی (600 ) گرام فی جریب و فاصله در بین قطارها (60 ) الی (90 ) سانتی متر گذاشته شود. آبیاری و حفاظت رطوبت:ضرورت آبیاری مربوط به عوامل ذیل است:× طبقه خاک و عمق آن.× مقدار بارنده گی.× اندازه تبخیر آب.× درجه حرارت.× طول فصل نموی نبات.× طریقه های کشت. تقسیم اوقات آبیاری:× اولین آبیاری در بستر خشکه زمین بعد از کشت صورت می گیرد.× فاصله در بین دو آبیاری دیگر (5 ) الی (7 ) روز.× فاصله در بین آبیاری های بعدی (15 ) الی (18 ) روز. اوقات وتعداد درو: رشقه وقتی درو گردد که حدود (25 ) الی (50 ) فیصد گل کرده باشد بعد از هر درو به آن وقت کافی داده شود تا دو باره انکشاف کرده ، نموی خود را تکمیل کند. بنابر همین علت مرحله نموی باید در وقت درو در نظر گرفته شود تا حاصل بهتر آن بدست آید. شاخه هائیکه از قاعده نمو کرده باید یک اندازه طویل گردد. در مناطق سرد سیر درو آخری پیش از یخبندی صورت گیرد تا در آینده به صورت خوبتر نمو کند. بلندی درو: در وقت درو قاعده نبات (5 – 7 ) سانتی متر گذاشته شود تا در نبات نموی بعدی خوبتر صورت گیرد ، این مسئله دارای اهمیت است تا به دهاقین فهمانده شود که درو خیلی پائین صورت نگیرد تا به نقاط نموی در قسمت قاعده نبات ضرر نرسد. تنظیم درو: در رشقه درو دوامدار صورت نگیرد ، در بین هر درو حد اقل باید (5 ) هفته فاصله گذاشته شود. درو به مقصد بیده: رشقه برای ساختن بیده خیلی مناسب است. عادت و خاصیت نموی رشقه نظر به دیگر نباتات که به مقصد بیده از آن استفاده می شود فرق داشته احتیاط شود که درو به وقت مناسب (25 – 50 ) فیصد گل صورت گیرد.

برسیم یا شبدر مصری

Egyptian clover (Trifolium alexandrinum L.)

برسیم از جمله نباتات پلیدار ، یکساله و به قسم علوفه زمستانی در اکثر نقاط دنیا با الخصوص در اقلیم مدیترانه، آسیای غربی ، شمال هندوستان و پاکستان به پیمانه وسیع کشت گردیده ، کشت آن از قدیم در مصر مروج بوده که از آنجا در اوایل قرن بیستم به سند معرفی گردیده و به بسیار سرعت به هندوستان شمالی توسعه یافت. این نبات نیز به قسم علوفه تابستانی در جاییکه اقلیم سرد است در بهار کشت می گردد. برسیم دارای ریشه های نسباً عمیق بوده برگهای آن به شکل سه برگه ، برگجه های آن بیضوی شکل ودارای ساختمان مویک مانند میباشد. کشت زمستانی این نبات در ولایات گرمسیر کشور مانند جلال آباد، کندهار، فراه وه هلمند معمولا از نیمه ماه سنبله تا ختم برج عقرب دوام میکند. اگر کشت وقت تر صورت گیرد قبل از رسیدن سردی زمستان یک درو علوفه از آن بدست آمده میتواند. برسیم ظرفیت تولید بیشتر علوفه را دارا بوده در تحت شرایط مناسب تعداد (7 -3) درو ممکن بوده، مقدار تولید علوفه (24 ) الی (27 ) تن در فی جریب محاسبه گردیده است. از لحاظ ارزش تغذیه دارای (17 ) الی (20 ) فیصد پروتین خام نباتی بوده و برای حیوان (70 ) الی (75 ) فیصد قابل هضم میباشد. منشأ و مناطق کشت: منشأ شبدر برسیم مناطق شرقی مدیترانه و احتمالاً آسیای صغیر بوده است و از سوریه به مصر و فلسطین برده شده است و اغلب به صورت وحشی یا علف هرزه در مزارع کشت شبدر و رشقه نیز یافت می شود ولی امروزه انواع اصلاح شده آن جانشین اشکال وحشی شده است سطح زیر کشت آن در مصر بالغ بر 5/3 میلیون هکتار است و کشت آن در نقاط مختلف دنیا از جمله جنوب اروپا ، افریقا ، هندوستان ، شرق نزدیک ، الجزایر ، تونس ، لیبیا ، پرتگال ، اسپانیا ، ایتالیا ، امریکای شمالی و جنوبی و مرکزی رواج دارد در امریکای شمالی و جنوبی علاوه بر تولید علوفه به منظور چراگاه مصنوعی نیز کشت می شود سطح زیر کشت آن در ایتالیا بالغ بر چهل هزار هکتار است . ورایتی های شبدر برسیم:× ورایتی Tobor × ورایتی Kermel × ورایتیEsdi × ورایتیBaali× ورایتیFahli × ورایتیKhudrawi × ورایتی Musqawi× ورایتیSaidi × ورایتیAkenaton × ورایتیLilibeo × ورایتیSaceromonth × ورایتیMeteor × ورایتیVaradan × ورایتی TV 24× ورایتیPosa Giant × ورایتیHigazi × ورایتیWafeer خاک : برسیم در خاکهای نرم و نیمه ریگی و در شرایط غلظت خاک (4.9 – 7.8 )pH توافق داشته اما در شرایط زیادت غلظت اسیدی و خاکهای نمکی حساس می باشد. آماده ساختن مزرعه : برای کشت برسیم بستر زمین نرم و هموار بوده تا نموی نبات به درستی و یکسان صورت گیرد. قبل از بذر زمین باید دو الی سه مرتبه قلبه شده، بستر تخم به کلی هموار گردد ودر صورت استفاده از تراکتور زمین یک مرتبه ذریعه قلبه دوفال عمیقاً قلبه و متعاقبا ذریعه قلبه (9 ) فال دو سه مرتبه قلبه گردد. تا تمام کلوخها از بین رفته و گیاه هرزه از مزرعه دور گردد که در اخیر زمین بعد از ماله آماده بذر گردد. مقدار تخمریز : مقدار تخمریز نظر به شرایط مختلفه اقلیمی، نوعیت خاکها ، جنسیت و قدرت نموی تخم از همدیگر فرق دارد. تخمیکه دارای قوه نموی بیشتر از (85 ) فیصد بوده ، عاری از هر گونه مواد اجنبی و گیاه های هرزه باشند در تحت شرایط مناسب مقدار (4 الی 5 ) کیلوگرام تخمریز در فی جریب کشت گردد. طریقه های کشت: تخم برسیم قبل از کشت در سر شب در بین آب انداخته شود و در موقع کشت به همرای ریگ میده مخلوط گردیده ، به صورت مساویانه به عمق ( 1 الی 1.5 ) سانتی متر زیر خاک گردیده و کشت آن به یکی از طریقه های ذیل صورت می گیرد:A. بستر خشکه : بعد از قلبه و هموارکاری درست باید متیقن شد که زمین برای کشت و آبیاری مساعد بوده. تخم باید به همرای ریگ میده مخلوط گردیده ، بصورت مساویایه و عمق مناسب زیر خاک شده و دفعتا آبیاری گردد.B. بستر نمدار : اولا باید بستر مناسب ترتیب گردیده بعدا آبیاری صورت گیرد که پیش از پاشیدن تخم باید متیقن شد که آب بصورت کامل در عمق (5 الی 6 ) سانتی متر خاک جذب گردیده بعدا تخم پاشیده شده د ذریعه جاروب ویا شاخچه به روی زمین کشیده شود تا به صورت درست با خاک مخلوط گردد.C. طریقه خطی : درین طریقه کشت زمین توسط مارکر خط اندازی گردیده وباید خاک دارای مقدار کافی رطوبت بوده فاصله در بین هرقطار (30 ) سانتی متر گذاشته شود. مقدار استعمال کود: در صورت استعمال کودDAP مقدار (50 ) کیلوگرام در فی جریب زمین در وقت کشت تطبیق گردد. ضرورت آبیاری مربوط عوامل ذیل است : طبقه خاک ، ساختمان خاک ، عمق خاک ، درجه حرارت و بارنده گی. اوقات آبیاری : آبیاری در اوقات ذیل صورت میگیرد:× اولین آبیاری بعد از سبز شدن نبات.× آبیاری دوم و سوم هریک در فاصله بین (7 ) الی (10 ) روز.× آبیاری های بعدی هر یک در فاصله (10 الی 15 ) روز و یا بعد از هر درو. مراحل درو : درو به مقصد تولید علوفه در اوقات ذیل صورت میگیرد:× اولین درو بعد از کشت (50 ) الی(60 ) روز بعد از کشت.× درو بعدی هر یک در فاصله (30 ) الی (35 ) روز. دروقت درو باید ارتفاع نبات (5 – 7 سانتی متر بالاتر از سطح زمین گذاشته شود. تولید تخم :

Ø به منظور تولید تخم نباید بیش از (3 ) الی (4 ) درو به مقصد تولید علوفه صورت گیرد.× تعداد بیشتر درو باعث کمی تولید تخم و ضعیف نموی نبات میگردد.× بعد از گل کردن نبات دفعات آبیاری کمتر گردد.× در وقت درو رنگ تخم باید زرد نصواری تبدیل گردد. تناوب زراعتی : برسیم در تناوب کشت با اکثر حبوبات و علوفه جات بذر میگردد که تناوب کشت به طریقه های ذیل معمول است:× جواری – برسیم – گندم× باجره – برسیم – جواری × برنج – برسیم – لوبیا × پخته – برسیم× گندم – برسیم – جواری کشت مخلوط برسیم با جو، جودر ، شرشم و غیره به مقصد تولید بیشتر علوفه صورت می گیرد.ادامه درصفحه پایین...

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

شبدر

(Persian clover (Trifolium resupinatum L

شبدر نبات یکساله مناطق آسیای مرکزی بوده که در اکثر مناطق به قسم علوفه زمستانی بذر گردیده ولیکن در مناطق مرتفع قسمت های غربی همالیا ( مناطق سردسیر) به قسم علوفه تابستانی بذر می گردد. از نوده های جوان این نبات به قسم پالک غرض سبزی در افغانستان و پاکستان استفاده بعمل میآید. برخی از انواع وحشی این نبات به شکل گیاه هرزه در چراگاه نیز معمول بوده شبدر جای خود را به برسیم گذاشته خاصتا از اوایل قرن بیستم که کشت برسیم بیشتر مروج گردیده است. توافق : این نبات در شرایط چراگاه و آب های ایستاده به مقایسه برسیم بیشتر توافق داشته و در مقابل یخبندی نیز تا حدودی مقاومت دارد اما مقدار تولید آن در درجه حرارت پايین تنزیل می یابد. خاک : شبدر در خاک هايکه pH آن (6 الی 7 ) باشد توافق داشته و نیز در تحت شرایط خاک های مرطوب نیز تا یک اندازه مقاومت دارد. طروق کشت : کشت شبدر عینا به طریقه کشت برسیم است لاکن مقدار تخم ریز آن نسبتا کمتر بوده که مقدار (3 الی 4 ) کیلوگرام تخم در یک جریب زمین کافی به نظر میرسد. تخم شبدر نسبت به برسیم خیلی ها کوچکتر بوده ، از این رو اکثرا تخم های مروجه محلی با تخم گیاه هرزه مخلوط گردیده و جدا کردن آن خیلی مشکل بوده از این رو اکثرا تخم های شبدر محلی دارای کیفیت پايین می باشد. استعمال کود : در صورت استعمال کود DAP مقدار (50 ) کیلوگرام کود در فی جریب زمین قبل از بذر با خاک علاوه گردیده و بعد از هموار کاری دقیق تخم آماده بذر گردد. ساختن بیده : شبدر به مقایسه برسیم بیده خوب تولید کرده ساختن بیده آن مشکل نبوده لیکن در وقت ساختن بیده دقت بیشتر صورت گیرد تا از ضیاع برگ جلوگیری گردد. در اکثر مناطق بیده شبدر به شکل بسته ها ترتیب شده و در یک جای مناسب برای خشک شدن انتقال میابد.

شبدر سرخ

(Red clover ( Trifolium pretense L

شبدر سرخ از جمله علوفه جات مهم مناطق معتدله زراعتی مخصوصا اروپا و امریکای شمالی نبات دایمی کوتاه مت بوده در طی دو تا سه سال دور اول نموی دارای قدرت تولید بیشتر بوده که از این احاظ برای ساختن بیده و سایلیچ اهمیت بیشتر کسب نموده ودر ساحات مربوط علفچر ها نیز کشت گردیده که بیشتر مورد استفاده حیوانات قرار می گیرد مگر در مرحله پختگی و یا خشبی کیفیت علوفه آن پایین میآید. منشأ اصلی نبات جنوب شرق آسیا و آسیای صغیر بوده که در قرون سوم و چهارم کشت آن در اروپا متداول بود. کشت شبدر: کشت شبدر سرخ مشابه به شبدر مصری وشبدر محلی می باشد. ارزش تغذیه : ترکیب کیمیاوی این نبات تحت تأثیر عوامل مختلفه از قبیل مرحله نموئ نبات ، فصل سال ، قسمتی از نبات که از آن سمپل گرفته شده ، موجودیت مواد عضوی در خاک و غلظت خاک قرار گرفته که بطور اوسط محتویات منرالی به مقایسه گرام در فی کیلو گرام قرار ذیل محاسبه شده (2.7 ) گرام فاسفورس ،(24.7 ) گرام پوتاشیم ، (15.5 ) گرام کلسیم ، (2.6 ) گرام مگنیشیم ، (1 ) گرام سودیم و (2.1 ) گرام سلفرمیباشد. شبدر سرخ به مقایسه دیگر علوفه جات دارای غلظت بیشتر پکتین ، لیسیتین ، نایتروجن و منرال کلسیم ، مگنیشیم ، آهن و کوبالت می باشد. از احاظ موجودیت مقدار سلولوز ، همی سلولوز ، کاربوهایدریت های قابل حل در آب ، کلورین ، منگنیز ، سلیکان به مقایس کمتر و از لحاظ موجودیت Lipids و سایر منرالها مانند فاسفورس ، پوتاشیم ، سلفر ، جست ، مس و مالیبیدینم دارای ارقام مشابه تر میباشد. با وجود آن غلظت ملیبیدنیم نظر به مراحل مختلفه نموی فرق دارد علاوه کردن محتویات منرال ها از قبیل فاسفورس ، پوتاشیم ، کلسیم ، مس و جست یا از طریق استعمال growth – regulator مانند Daminized وMelfuidid بیشتر باعث تحریک نموی نبات می گردد.

سینفوین (Sainfoin )

اصطلاح سینفوین (Onobrychis vicifilia scop. ) که در گذشته بنام Cocks head ونیز به نام Holly grass یاد میشد. نبات پلیدار چندین ساله بوده که در مناطق آسیای معتدله و اروپا در طول چندین قرن کشت و بذر میشد. سینفوین اصلا از کلمه فرانسوی مشتق گردیده که مفهوم بیده را مصؤن و یا بی ضرر را میدهد.تغذیه این نبات در مقابل دم کردن حیوانات بیشتر مصؤن بوده. در خاک های نوع آهکی که دارای غلظت (pH(6 و یا بالاتر از آن توافق کرده در مقابل خشکسالی نسبت به رشقه مقاومت بیشتر داشته لیکن در مقایسه سطح تولید آن یینتر است. این نبات در اوایل قرن (1900 ) در امریکا در جمله علوفه جات طبقه بندی گردید. و لیکن در طول این مدت چندان توجهی به آن صورت نگرفته ولی بعدا در سال های (1960 ) به این نبات مجددا دلچسپی پیدا شد که نسبت نتیجه گیری بهتر و مقاومت آن در مقابل جشره قانغوزک خرطوم دار رشقه (alfalfa weevil ) وکشت این نبات در شرایط زمین های آبی در مناطق خشکه ایالات غربی آمریکا و کانادا در خاکهای آهکی (Calcarous soil) بیشتر از گذشته توسعه یافت. ترویج این نبات بصورت تدریجی از طریق احداث قطعات نمایشی بالای مزارع دهاقین در ساحات مختلفه علفچر ها نیز انکشاف یافت. چنانچه استفاده بیشتر از سینفوین در مناطق مدیترانه و بیشتر به مقصد ساختن بیده از علفچر ها شهرت یافته است. انواع سینفوین (Sainfoin ) در انگلستان دو نوع سینفوین مروج است: × انواع معمولی یک درو (Common sainfoin ): به نامهای (Costwold common ) و (Empyr sp ) نیز یاد میگردد.× نوع دو درو سینفوین به نام (Gaint sainfoin ) یاد گردیده. سینفوین معمولی در ابتدای مرحله نموی رشد بطی داشته ساقه های آن بیشتر طویل نگردیده تولید گل را نمی نمایند. ظرفیت تولید بیده یا سایلیچ در سال های دوم و سوم متدرجا زیاد گردیده و دوره نموی این نبات میتوان از بیست تا سی سال ادامه پیدا کرد. برخلاف توع دومی (Gaint sainfoin ) در سال اول به سرعت نمو و گل کرده ، سالانه دو درو میدهد با وجودیکه مقدار تولید آن بیشتر بوده لیکن طول مدت دوره نموی آن کوتاه و صرفا برای دو سال باقی مانده میتواند. در حالیکه انواع دیگر محلی سینفوین برای چندین سال ادامه حیات کرده و میتوان از طریق انتخاب ارثی در بین انواع یک سلسله تغیرات (flexibility ) را مشاهده کرد از جمله انواع اصلاح شده Melros و Nova در کانادا ، ورایتی های Eshi ، Remont و Renume در ایالات متحده امریکا و ورایتی Zeus و Vala در ایتالیا شهرت یافته. تخم گیری سینفوین معمولی قبل از گرفتن درو به مقصد ساختن بیده ودر نوع دیگر (Giant sainfoin ) بعد از یک درو صورت می گیرد که نوع اخیر در طول فصل نموی خود بیشتر از یک مرتبه تولید گل کرده ، بعد از آخرین مرحله پاکسازی تخم به ظرفیت مجموعی تولید تخم مقدار 1450کیلوگرام در فی هکتار تخمین گردیده است. کشت سینفوین (Sainfoin ): سینفوین به شکل پاشکی و هم به شکل خطی کشت می شود و همچنان بشکل مخلوط با دیگر علوفه جات مانند White clove و Bird foot trefoil در ساختن بیده واستفاده به مقصد مالچر موفقانه نتایج بهتر بدست آمده است. تطبیق کود: تطبیق کود در سینفوین عینا مشابه به رشقه و برسیم بوده در صورت استعمال کودDAP مقدار (50 ) کیلوگرام در فی جریب زمین به صورت مساویانه به روی زمین پاشیده و بعد از قلبه و هموار کاری تخم آماده بذر گردد. تولید علوفه : ازدیاد تولید علوفه سبز متناسب به وضعیت حاصلخیزی خاک بوده. از اثر آزمایشات و تطبیق نورم های مختلفه کود که بالای انواع متعدد سینفوین صورت گرفته نشان میدهد که در انواع معمولی سینفوین و یکتعداد دیگر انواع تطبیق نورم متناسب فاسفورس و پوتاشیم برای ازدیاد تولید بیده ، ساختن سایلج و بقای نبات ضروری است. سینفوین در خاکهای که دارای غلظت پائین بوده یک اندازه مقاومت داشته و در (6 )pH مقدار تولید ماده خشک DM (7 الی 15 ) متریک تن در فی هکتار راپور داده شده البته مقدار تولید بیشتر از اثر کشت پلاتهای تجربوی بدست آمده لیکن سطح تولید در مزارع دهاقین پائنتر است. در تحت شرایط اقلیمی کشور کانادا حاصل سینفوین در حدود (20 ) فیصد پائنتر از حاصل رشقه ارزیابی گردیده است. سینفوین از اثر خشکسالی متداوم در تابستان خساره مند گردیده لیکن آبیاری نوبتی حاصل علوفه را به ظرفیت معین نگهداری کرده ظرفیت تولیدی علوفه سینفوین در اوایل بهار نسبت به دیگر مواقع سال زیادتر است. ارزش تغذیه حیوانی : سینفوین از لحاظ پروتین غنی بوده لیکن از لحاظ درجه هضمیت در مقایسه با دیگر علوفه جات از قبیل White clover و Red clover دارای هضمیت متوسط بوده سینفوین در شرایط چراگاه دارای مقدار کم پروتین وهضمیت پائنتر از رشقه می باشد.

شاخل

Common Vetch (Vicia sativa)

شاخل از جمله علوفه جات مهم پلیدار نبات یکساله بوده که از لحاظ تغذیه حیوانی دارای ارزش خیلی زیاد بوده و اضافه تر از آن به مقصد ساختن بیده سایلچ و کود های سبز کار گرفته شده. از دانه شاخل در ترکیب جیره حیوانات مخصوصاً در فصل زمستان در کشور عزیز ما استفاده بعمل میآید. کاه خشک شاخل از لحاظ ترکیب غذای دارای (19 ) فیصد پروتین بوده و در یک کیلوگرام وزن خشک بیده (37 ) ملی گرام کاروتین ور علوفه تازه آن به مقدار (56 – 79 ) ملی گرام کاروتین موجود است. توافق نبان شاخل : شاخل توافق بهتر در اقلیم سردسیر داشته درجه مقاومت در مقابل سردی نظر به انواع شاخل از همدیگر متفاوت بوده ولی بصورت مجموعی درجه مقاومت نسبی نبات در مقابل سردی به مقایسه با رشقه و شبدر کمتر بوده این نبات در خاکهای نوع (Sandy loam ) که دارای (pH(8.2 – 6.5 باشد توافق کرده. طول مرحله نموی نبات برای تولید بیده مدت (60 ) روز را در بر گرفته. شاخل در طول مدت نموی خویش به رطوبت زیاد ضرورت داشته اگر چه این نبات نایتروجن هوا را توسط بکتریای غدوات در خاک نصب نموده ولی ضرورت کامل نایتروجن را به حد کافی تکافو نتوانسته بنأًً استعمال کودهای منرالی نایتروجندار بیشتر مفید ثابت شده است. این نبات در مقابل استعمال کودهای فاسفورس دار و پتاشیم دار عکس العمل مثبت نشان میدهد. کشت شاخل : شاخل به قسم پاشکی کشت میشود و همچنان به شکل مخلوط با نباتات مانند یولاف ، جو و دیگر انواع نباتات که ساقه های شان مستحکم تر اند یکجا بذر گردیده . بیده شاخل باید که به اصول فنی خشک گردیده و بوقت مناسب آن جمع آوری و ذخیره گردد تا از ضایعات بیشتر برگ جلوگیری گردد. کشت مخلوط این نبات با یولاف و جو در شرایط مناسب را برای ساختن چراگاه در ایام فصل زمستان و بهار بوجود آورده ، که بخاطر تولید بیده باکیفیت نباید استفاده دوامدار از چراگاه صورت گیرد. انواع شاخل : دراکثریت نقاط دنیا انواع متعدد شاخل از قبیل (Common Vetch(Vicia sativa، (Hairy Vetch(Vicia villosa ، (Hungarian Vetch(Vicia pannonica ، (Monantha Vetch(Vicia monantha ، و یک نوع دیگر وحشی (Wild Vetch(Vicia angustifolia مروج بوده که نوع اخیری به قسم گیاه هرزه باعث ملوث شاختن در مزارع گندم میگردد. نوع شاخل معمولی (Common Vetch ) را بنام شاخل بهاری نیز یاد مینمایند که از لحاظ مورفولوژی نبات نیمه بته ای بوده ساختمان برگ و ساقه نبات نسبت به نوع (Hairy Vetch ) بزرگتر بوده و معمولاً به مقصد بیده استفاده می گردد. درو شاخل: درو شاخل به مقصد علوفه هنگامی صورت می گیرد که اولین پلی نبات بوجود آمده و درو هم توسط داس های وطنی وهم توسط کمباین ها صورت میگیرد و در وقت جمع آوری بیده شاخل سعی گردد تا از ضایعات ریختن برگ جلوگیری گردد ، زیرا که برگ نبات نسبت به ساقه زودتر خشکیده و ضایعات بیشتر صورت می گیرد. مقدار تخمریز : (15 – 16 ) کیلوگرام در فی جریب.مقدار کود : (25 ) کیلوگرام کود DAP در وقت کشت و (25 ) کیلوگرام کو یوریا در فی جریب بعد از گذشت مرحله سبز شدن استعمال گردد.

یولاف

Oats (Avena sativa)

یولاف از جمله علوفه جات مهم زمستانی بوده به زودی نمو کرده که از لحاظ طعم و کیفیت خوراکه حیوانی برگهای آن شاداب دارای رنگ سبز تیره بوده اگر این نبات به همرای نبات پلیدار موسم سرد یکجا کشت گردد بهترین خوراکه را برای حیوانات مهیا میسازد . یولاف به تناسب سایر غله جات سهل الهضم بوده بعد از درو ، قطع و پارچه کردن به مقصد تغذیه اسپ ، گوسفند ومرغداری تغذیه میگردد در اوایل بهار نیز کشت شده و کاه خوب برای تغذیه و بستر حیوانات تهیه میدارد که از این لحاظ اهمیت بیشتر را در بین دهاقین پیداکرده است. موارد استعمال یولاف و مواد حاصله از آن :× تغذیه حیوانات : یولاف خوراکه خوب برای اسپ ها ، مرغها و حیوانات جوان مخصوصاً گاوهای شیری میباشد.× تغذیه انسانها : از دانه یولاف انواع مختلفه نان ساخته میشود در صورتیکه آرد یولاف با سایر غله جات یکجا مخلوط گردد از گندیده شدن آرد در وقت ذخیره جلوگیری می شود.× موارد استعمال در صنعت : از قشر یولاف در تصفیه منرالها و روغن های نباتی استفاده شده و از جمله محلل های عمده به شمار میرود. و از یولاف ادویه جات مختلفه نیز استحصال میگردد. استفاده از علوفه : بعد از گذشت مدت (60 ) الی (70 ) روز بعد از کشت یولاف در شرایط ضروری و قلت علوفه جات اولین درو گرفته می شود. لاکن بعد از گذشت مدت (85 ) الی(110 ) روز مقدار تولید علوفه بیشتر میگردد. علوفه آن اکثراً به قسم تازه استفاده میگردد. یولاف خوراکه خوب تمام حیوانات بوده کاه آ ن نرم وبهتر از کاه گندم و جو میباشد. ازلحاظ ارزش مواد غذای برای حیوانات قابل هضم بوده از پروتین ، شحمیات ، ویتامین B1 و منرالهای مانند فاسفورس و آهن غنی میباشد. آماده ساختن زمین : برای آماده ساختن بستر تخم دو ، سه مرتبه قلبه کافی بوده زمین باید قسمی آماده گردد تا تمامی کلوخ ها میده گردیده ، گیاه هرزه از مزرعه دور ساخته شده و زمین بعد از قلبه ماله گردد. اوقات مناسب کشت : وقت مناسب بذر یظر به شرایط مختلفه اقلیمی در کشور ما از همدیگر فرق داشته چنانچه در مناطق گرمسیر کشور مانند چلال آباد ، کندهار ، هلمند وقت مناسب بذر در تیرماه از (15 ) سنبله شروع و الی ختم ماه میزان ادامه یابد و در مناطق سردسیر که خطر سرمای زمستان موجود باشد مانند لوگر معمولاً در اوایل یهار بذر گردیده تاریخ بذر از (15 ) برج حوت شروع الی (15 ) برج حمل نیز ادامه میآبد. استعمال کود: استعمال مقدار (25 ) کیلوگرام کود DAP در فی جریب ساحه در وقت کشت ونیز مقدار (60 ) کیلوگرام کود یوریا در فی جریب در سه مرحله ، (20 ) کیلوگرام در وقت سبز شدن و متباقی بعد از هریک درو دفعات درو تطبیق گردد. طروق کشت :× به صورت پاشکی × به صورت خطی در طریقه کشت خطی به خاطر استفاده از تجارب باید از تخم پاش دستی استفاده گردد و نیز فاصله در بین دو قطار (15 ) الی (30 ) سانتی متر گذاشته شود. پیش از کشت زمین باید به وسیله مارکر خط اندازی گردیده و فاصله در بین قطار ها ذریعه مارکر تعین می گردد، به خاطر تکثیر تخم به پیمانه تجارتی از تخم پاش گندم استفاده می گردد. آبیاری : آبیاری نظر به شرایط مختلفه مناطق ، خاک و مقدار بارنده گی از همدیگر فرق داشته تعداد (3 ) الی (4 ) آبیاری برای بدست آوردن علوفه ضروری بوده اولین آبیاری (3 ) هفته بعد از کشت و متباقی در وقت ضرورت به آبیاری در فاصله (12 ) الی(15 ) روز تطبیق گردد. اوقات درو: به تعداد (2 – 3 ) درو علوفه به آسانی بدست میآید در صورت مشکل کمبود علوفه یولاف بعد از کشت مدت (60 ) الی (70 ) روز بعداز کشت اولین درو میدهد. ولی در صورت گذشت مدت (85 الی 110 ) روز مقدار تولید علوفه بیشتر می گردد. تولید علوفه : تولید علوفه یولاف نظر به طول مدت نموی ، درجه حرارت مناسب ، نوعیت و حاصلخیزی خاک ، مقدار بارنده گی و رطوبت در خاک از همدیگر فرق دارد. طور اوسط مقدار (12 -16 ) تن علوفه سبز در فی جریب ساحه در شرایط مناسب اقلیمی کشور ما بدست آمده است. کیفیت علوفه : از لحاظ کیفیت خوراکه حیوانی یولاف که دارای مقدار بیشتر پروتین خام نباتی و تعداد کم رشته های فایبری باشد معیاریست که از روی آن کیفیت علوفه را میتوان تخمین کرد.

جو

Barley (Hordeum vulgare)

طریقه کشت : جو معمولاً به طریقه پاشکی کشت گردیده و نیز به شکل قطار به صورت خطی که فاصله بین هر قطار (15 ) الی (30 ) سانتی متر باشد معمولاً در تجارب بذر می گردد. وقت کشت جو علوفه ای: وقت مناسب کشت تیرماهی به مقصد تولید علوفه از نیمه ماه سنبله الی ختم میزان میباشد. مقدار تخمریز و عمق کشت: به مقصد تولید علوفه باید (25 ) کیلوگرام تخمریز در فی جریب استعمال گردد. عمق تخم در مناطق مرطوب (3 الی 4 ) سانتی متر و در مناطق نیمه خشکه یک اندازه عمیق تر باشد.

استعمال کود: استعمال کود به منظور تولید علوفه مقدار (25 ) کیلوگرام کود DAP و کود یوریا به مقدار (60 ) کیلوگرام در فی جریب زمین استعمال گردد. کود دای امونیم فاسفت در وقت بذر و کود یوریا در سه مرحله یکی در وقت بذر و متباقی بعد از دفعات درو استعمال گردد. آبیاری : تعداد آبیاری یظر به شرایط خاک و ضرورت استفاده نبات تعین می گردد. برای بدست آوردن حاصل علوفه حد اقل (3 ) الی (4 ) آبیاری ضروری است. اولین آبیاری بعد از گذشت سه هفته ومتباقی در وقتیکه ضرورت باشد تطبیق گردد. استفاده از جو: علوفه سبز این نبات از لحاظ طعم خوش مزه بوده برگهای آن شاداب و مغذی است. اگر این نبات به طور مخلوط به همراه علوفه جات دیگر مانند برسیم ، رشقه ، شبدر ، نخود و ماش به حیوانات خورانده شود ، خوراکه خیلی مناسب برای حیوانات خواهد بود. اولین درو نبات به مقصد بدست آوردن علوفه بعد از گذشت (60 ) الی (70 ) روز بعد از کشت در هنگام قلت علوفه گرفته می شود. لاکن به تولید بیشتر بعد از گذشت (90 ) الی (100 ) روز اولین درو گرفته می شود. علوفه جو اکثراً به قسم تازه مصرف رسیده مقدار اضافی آن به قسم سایلج و یا بیده ذخیره گردیده در وقت قلت علوفه تازه استفاده میگردد. جو خوراکه تمامی حیوانات بوده و کاه جو از لحاظ ترکیب مواد غذای قابل هضم و مواد پروتینی بعد از یولاف درجه بندی شده از دانه جو مخصوصاً برای تغذیه اسپ ها غذای خیلی مفید است. و برای تغذیه گاو های شیری در خوراکه مرغ ها و نسل های جوان حیوانات مختلفه واقع می شود. از لحاظ داشتن اهمیت انواع اصلاح شده آن تحقیق گردیده و با استفاده ارزشهای تخنیکی مقدار بیشتر تولید بدست میآید. مقدار و تولید علوفه: مقدار تولید علوفه سبز (9 ) الی (13 ) تن در فی جریب. مقدار ماده خشک (2 ) الی (3 ) تن در فی جریب. کیفیت علوفه: از لحاظ کیفیت علوفه ایکه مقدار پروتین نباتی بیشتر و رشته های فایبر آن کمتر باشد دارای کیفیت بهتر می باشد. از لحاظ کیفیت در (50 ) فیصد مرحله گل اندازی پروتین خام (7.7 ) فیصد و در مرحله تشکیل غلاف اندازه پروتین خام (9.85 ) فیصد می باشد. ادامه داره در صفحه پایین...

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

باجره

Sorghum ( Sorghum bicolor )

باجره منبع مهم خوراکه انسانها ، پرنده گان و علوفه حیوانی در اقلیم های خشک ، نیمه خشک و مناطق حاره دنیا می باشد. تولیدات دانه باجره (75 ) فیصد در تغذیه انسان ها (15 ) فیصد در تغذیه حیوانات و پرنده گان و متباقی شان در ساختن بیر به مصرف میرسد. این نبات به مقابل خشکسالی ، درجه حرارت نسبتاً بلندتر و سیلاب یک اندازه مقاومت داشته و علف تازه آن تا حدود (70 ) الی (80 ) فیصد برای حیوانات قابل هضم است. و این نبات یکی از سابقه دارترین نبات اهلی شده می باشد ، امکان دارد باجره از شرق افریقای مرکزی ( سودان و حبشه ) نشئت کرده باشد. (90) فیصد باجره در چین ، هندوستان و افریقا تولید گردیده و ممالک عمده تولید کننده دیگر عبارتند از امریکای جنوبی ، آسترالیا وامریکا است.خاک برای باجره: باجره در خاکهای نرم و حاصلخیز حاصل خوب داده اگر چه در خاکهای زه دار ، تیزابی و نمکی نیز بخوبی میروید. ولی بالای حاصل آن تأثیر منفی بار میآورد.آماده ساختن زمین برای باجره علوفوی : زمین یا خاک برای بذر باجره زمین باید نرم و هموار گردد که یکبار قلبه عمیق شده بعداً ذریعه قلبه (9 ) فال کلوخ های آن در دو سه مرتبه از بین برده شود و بعد از ماله برای بذر آماده گردد. بهترین حاصل از زمین های بدست میآید که در تیرماه یا زمستان قبل قلبه شده باشد و زمین خوب آماده بذر گردد. تخم باید عاری از گیاه های هرزه و تخم حشرات باشد. طریقه کشت باجره علوفوی : بذر تخم باید در زمین وتر یا نمدار صورت گیرد و تخم بعد از پاشیدن باید به عمق(4 ) الی (5 ) سانتی متر توسط خاک نرم و مرطوب پوشیده شود. این کار توسط میخ ماله (9 ) فال و یا شاخ ماله به خوبی صورت میگیرد باجره به در طریق کشت می گردد.1) طریقه پاشکی .2) طریقه خطی .1 – طریقه پاشکی یا محلی : در این طریقه بعد از آماده ساختن زمین حینیکه رطوبت کافی در خاک موجود باشد ، تخم و کود به صورت یکنواخت پاش داده بعداً توسط خاک نرم پوشانیده شود ، درینصورت خاک باید رطوبت کافی به مقصد جوانه زدن تخم داشته باشد.2 – طریقه خطی یا فنی : درین طریقه تخم در قطار هائیکه از همدیگر (30 ) سانتی متر فاصله داشته ، بعد از آماده ساختن زمین و کود پاشی بذر شده و توسط خاک پوشانیده شده و باید برای جوانه زدن تخم رطوبت کافی در خاک موجود باشد. وقت مناسب بذر:Ø به مقصد علوفه از اوایل حمل الی ختم سرطان .Ø به مقصد تولید تخم 15 سرطان الی 15 اسد. مقدار تخمریز:Ø به مقصد علوفه 15 کیلوگرام تخم در فی جریب.Ø به مقصد تولید تخم 4 کیلوگرام تخم در فی جریب. کشت خطی :Ø به مقصد علوفه فاصله بین قطارها (30 ) سانتی متر و فاصله بین نبات (9 ) سانتی متر باشد.Ø به مقصد تولید تخم فاصله بین قطار ها (60 ) سانتی متر و فاصله بین نبات (15 ) سانتی متر باشد. آبیاری : آبیاری اول (15 ) روز بعد از کشت و آبیاری های بعدی (3 – 4 ) مرتبه طبق ضرورت نبات و خاک عملی گردد و فاصله بین دو آبیاری (7 – 12 ) روز رعایت گردد. ترکیب کیمیاوی علوفه باجره : برگهای جوان باجره دارای مواد کیمیاوی گلوکوسید ( (Glucosideبوده که از تجزیه این ماده موادی زهری بنام پروسیک اسید آزاد میگردد که موجودیت این ماده نظر به گذشت زمان تا وقت پخته شدن در نبات کم میگردد. درجه حرارت پائین و یخبندی به اندازه این مواد را در باجره زیاد شاخته بناءً تغذیه نباتا یخ زده تا وقت خشک شدن مضر بوده. علاوتاً از اثر موجودیت مقدار بیشتر مواد نایتریت در خاک مواد سمی بیشتر گردیده و نباتاتی که به خشکی مواجه شده باشند دو باره به نمو شروع نموده اندازه مواد سمی درآن زیاد بوده در اثر تغذیه گاو ها نظر به گوسفند ها به این ماده زیادتر حساس می باشد. برای کنترول از زهریت حیوانات به مشوره اکتر وترنر از پیچکاری که از مرکب سودیم نایتریت و یا سودیم هایدروجن سلفیت بوده در رگ حیوان زرق گردد. بیده باجره بسیار به احتیاط به حیوانات تغذیه گردد، گرچه اکثراً زهری نمی باشد، خصوصیات زهری بودن نبات در انواع اصلاح شده و دورگه نبات خیلی کم یا اکثراً موجود نمی باشد. علوفه خشک باجره نسبت به علوفه جواری دارای مواد معدنی زیاد بوده اندازه پروتین خام نباتی ، نشایسته و رشته های فایبری در باجره تقریباً مشابه به جواری می باشد. تغذیه حیوانات : از دانه باجره ، سایلچ وبیده باجره به صورت جداگانه استفاده می شود. باجره به قسم چراگاه نیز بذر شده از لحاظ کیفیت غذای به مقایسه جواری به حیوان خوش مزه بوده و ارزش غذای آن با علوفه جواری مشابهت دارد.

ارزن علوفوی

Pear Millet ( Pennisetum americanum)

ارزن به مقصد خوراکه انسانها ، حیوانات و پرندگان استفاده گردیده واز علوفه آن به مقصد تغذیه حیوانی نیز استفاده به عمل می آمد. ارزن در مناطق خشک ، نیمه خشک ، درجات حرارت بلند و خاکهای ریگی مقاومت داشته به خوبی میروید . قابلیت هضم بهتر را در معده حیوانات دارا بوده عاری از مواد زهری است. خاک : ارزن در اکثر انواع خاکها میروید ولی خاکهای نرم و حاصلخیز مناسب تر است. در مقابل آب های ایستاده ، خصوصیات القلی و تیزابی خاک نیز تا اندازه مقاومت دارد. آماده ساختن زمین: خاک نرم و بستر هموار برای نموی مناسب نبات مساعد است. زمین باید عمیق قلبه شده ودو یا سه مرتبه ذریعه 9 فال نرم گردیده و بعد از ماله تخم و کود پاشیده شده ، عمق تخم نباید از (2 الی 3 ) سانتی متر عمیق تر باشد و موجودیت رطوبت کافی خاک برای جوانه زدن تخم ضرورت است. طریقه کشت:1) به طریقه محلی یا به صورت پاشکی : باید متیقن شد که مقدار رطوبت کافی در خاک موجود بوده، بعداً تخم مساویانه به روی زمین پاشیده شده به همرای خاک نرم سطح زمین به عمق مناسب زیر بستر خاک گردد.2) کشت بصورت فنی یا خطی: کشت باید تحت شرایط مناسب رطوبت عملی گردد و فاصله بین دو قطار (45 ) سانتی متر گذاشته شود. اوقات کشت:تاریخ بذر به مقصد تولید علوفه در کشور ما از اوایل حمل الی اخیر سرطان و به مقصد تولید تخم از 15 جوزا الی 15 سرطان مساعد است. مقدار تخمریز: برای تولید علوفه استعمال مقدار (4 – 5 ) کیلوگرام تخم در فی جریب و به مقصد تولید تخم به مقدار (2 – 2.5 ) کیلوگرام تخم فی جریب استعمال گردد. آبیاری: به مقصد تولید علوفه اولین آبیاری (20 – 25 ) روز بعد از کشت و متعاقباً دو یا سه بار دیگر نظر به ضرورت نبات صورت گیرد. استعمال کود: استعمال مقدار (25 ) کیلوگرام کودDAP در فی جریب در وقت کشت و مقدار (60 ) کیلوگرام کود یوریا فی جریب طی یه مرحله یکی بعد از کشت و متباقی بعد از هر درو علوفه صورت گیرد. وقت مناسب درو: به مقصد تولید علوفه در وقتیکه نبات (10 ) فیصد در مرحله گل باشد باید درو صورت گیرد. تأخیر در درو باعث سخت شدن ساقه و سبب پائین آمدن برای هضمیت حیوان می گردد. درو به مقصد تولید دانه یا تخم بعد از رسیدن کامل و سخت شدن تخم صورت می گیرد.

جواری

Maize ( Zea mays)

جواری منبع مهم غذای انسانها ، پرندگان خوراکه حیوانی بوده کشت آن در اکثر نقاط دنیا معمول بوده و معمولاً 3/2 حصه علوفه جواری به خاطر استفاده سایلچ کار گرفته می شود زیرا که علوفه آن دارای مقدار تولید بیشتر و کیفیت بهتر برای ساختن سایلچ بوده از تمام اجزای این نبات از قبیل دانه ، ساقه ، تنته ، خوشه و ابریشمک جواری اکثراً به مقاصد بجارتی استفاده ادویه جات پر ارزش کار گرفته می شود صد ها نوع محصولات این نبات در مارکیت های دنیا به مقاصد غذای انسانها ، مواد طبی و صنعتی بکار برده می شود. آماده ساختن زمین: دفعات قلبه کردن زمین مربوط به ترکیب و ساختمان خاک است. در وقت بذر جواری زمین (2 – 3 ) مرتبه قلبه گردد سعی گردد تا در وقت که زمین وتر است قلبه گردد. اگر زمین در حالت وتری قلبه نشود کلوخ های بزرگ تشکیل خواهد شد، بعد ازهر قلبه زمین باید ماله شود تا کلوخ های بزرگ میده شده و رطوبت خاک حفظ گردد. زمین باید طوری آماده گردد تا تمامی گیاه های هرزه از بین برده شود. طریقه بذر: جواری معمولاً به دو طریقه ، پاشکی و یا به شکل قطار بذر میگردد. بذر جواری به قطار فوائد ذیل را داراست:1) مقدار تخمریز کم می شود.2) چون بته های جوازی به فاصله های معین از هم قرار داشته از مواد غذای خاک خوبتر استفاده می نمایند.3) بته های جواری از شعاع آفتاب خوبتر استفاده میتواند.4) مزرعه جواری به آسانی خیشاوه شده می تواند.5) در صورت حملات آفات و امراض و یا گیاه های هرزه به آسانی دواپاشی شده می تواند.6) درو و جمع آوری حاصل به آسانی صورت می گیرد. مقدار تخمریز مربوط به عوامل ذیل اشت:1) حاصلخیزی خاک.2) مقدار رطوبت خاک.3) فیصدی جوانه زدن .4) مقصد از زرع جواری.5) نوع جواری.6) طریقه های بذر جواری. اگر جواری به مقصد علوفه حیوانات استفاده می شود، مقدار تخمریز نیز یک اندازه زیاد استعمال گردد دانه زود رس نظر به انواع دیررس کوچکتر است بالعموم مقدار تخمریز جواری که به قطار کشت می شود نظر به جواری دست پاش کمتر است در صورتیکه مقدار تخمریز ( 1 – 1.5 ) سیر فی جریب سفارش گردیده در خاکهایکه خطر کرم های قطع کننده موجود باشد در آن صورت مقدار تخمریز جواری از حد معین آن زیادتر تطبیق می گردد. وقت مناسب بذر: وقت بذر جواری در مناطق مختلف فرق می کند مناسب ترین وقت بذر جواری وقتی است که خطر سرمای زمستانی از بین رفته واز شدت باران کاسته شده باشد. در اکثر ولایات افغانستان بذر جواری تقریباً بین اوسط ثور الی اواخر جوزا بذر می گردد. اگر جواری جوان را خنک بزند ، ممکن دو باره نمو کند اما اگر سرما زده گی بالای نباتات بالغ و انکشاف یافته واقع گردد ممکن نباتات را از بین برده و یا حاصل آن را به اندازه قابل ملاحظه پئین بیاورد. بعد از ختم سرما که اطمینان حاصل گردید هر قدر بذر جواری وقت تر صورت بگیرد به همان اندازه نتیجه بهتر خواهد داد. استعمال کود: برای بدست آوردن حاصل بلند استعمال 25 کیلوگرام کود DAP و 25 کیلوگرام کود یوریا فی جریب برای جواری اصلاح شده و استعمال(40 – 50 ) کیلوگرام کود یوریا و مقدار (35 ) کیلوگرام کود DAP در فی جریب زمین سفارش گردیده است.تمام کود DAP و نصف کود یوریا در وقت کشت استعمال می شود و نصف باقیمانده یوریا در وقتیکه جواری به اندازه قد زانو (تقریباً 40 سانتی متر ) بلند شده باشد، استعمال و فوراً مزرعه آبیاری گردد. درو : درو به مقصد تولید علوفه وقتی صورت می گیرد که بته های جواری (50 ) فیصد گل کرده باشد. ساختن بیده : از نبات جواری هم به شکل تازه و نیز به شکل سایلچ و یا برای ساختن بیده استفاده می شود. زمانیکه ساقه و برگ جواری هنوز سبز و نرم است علوفه مناسبی را برای ساختن بیده تشکیل میدهد و جواری که در مرحله شیره و دانه قرار دارند اگر قطع گردند ، بیده خوبی از آن ساخته می شود. بیده خوب باید رنگ سبز را نگهدارد و به طریقه ای آماده شود که ضایعات برگ آن خیلی کم باشد زیرا رنگ سبز بیده به طور قطعی مربوط به رنگ آن است.

لبلبوی علوفه ای

Fodder Beet (Beta vulgaris)

لبلبوی علوفوی از جمله محصولات مهم نباتات ریشه دار گوشتی بوده که بخش عمده ترکیب جیره حیوانی را مخصوصاً در ایام زمستان تشکیل میدهد با داشتن کتله آبگین ریشه های گوشتی هضم غذا های کانسنتریتی و سخت حیوانی را بهتر می سازد. در ریشه های لبلبوی علوفوی مقدار زیاد کاربوهایدریت ها ، نمکیات مفیده ، ویتامین ها و مایع تخمر موجود است. در یک کیلوگرام لبلبوی علوفوی مقدار (9 – 10 ) گرام پروتین قابل هضم به مشاهده می رسد ریشه های گوشتی که به مقصد خوراکه حیوانی بکار برده می شود بنابر داشتن ظرفیت بیشتر حاصلخیزی و انعکاس بهتر در برابر آبیاری از همدیگر تفکیک می شود. تمام انواع لبلبو مربوط فامیل Chenopodaceae بوده که شامل انواع از قبیل Spinach beet ،Sugar beet ، Chard ، Garden beet و Mangel beet میباشد تمام انواع فوق الذکر متعلق به سپشیز vulgaris است، بصورت عموم استفاده از نوع Chard و Spinach به مقصد تولید برگ کشت شده که از برگ های آن به قسم سبزی استفاده می گردد. استفاده از نوع Garden beet به مقصد تولید ریشه کشت می گردد که بصورت پخته شده مانند سبزی در سلاد و اچار استعمال می گردد.لبلبوی نوع Mangel از نوع Chard انکشاف یافته که از جمله خوراکه های مهم حیوانی در اروپا بشمار میرود. ترکیب کیمیاوی: در هر (150 ) گرام برگ لبلبو (45 ) گرام کالوری ، (86.4 ) گرام آب ، (3.2 ) گرام پروتین ، (0.4 ) گرام شحم ، (8.1 ) گرام کاربوهایدریت ، (3.8 )گرام فایبر ، (1.9 )گرام خاکستر ، (114 ) ملی گرام کلسیم ، (34 ) ملی گرام فاسفورس ، (3.1 ) ملی گرام آهن و دیگر مرکبات از قبیل رایبوفلاوین ، نیاسین و اسکاربیک اسید موجود است. خصوصیات اگروتخنیکی: در تناوب زراعتی موقعیت بهتر برای لبلبوی علوفوی عبارت از طبقه چپه شده علف های چندین ساله می باشد. لبلبوی علوفوی در تناوب کشت بعد از نباتات پلی دار یک ساله ، سبزیجات ، غله جات و سایر نباتات بذر می گردد. در آماده کردن خاک برای لبلبوی علوفوی خاک باید دارای طبقه عمیق و نرم باشد ، طبقه بذری را از گیاه های هرزه دقیقاً پاک ساخته تا رطوبت کافی برای جوانه زدن حفظ گردد. برای این هدف در موسم خزان زمین را باید قلبه عمیق گردد. بذر و مراقبت: به مجردی که درجه حرارت در طبقه سطحی به عمق (10 ) سانتی متر خاک به (5 -6 ) درجه سانتی گراد برسد لبلبوی علوفوی را بذر کرد. لبلبوی علوفوی نسبتاً در اقلیم مناطق سرد و تا یک اندازه در مقابل یخبندی ملایم از خود مقاومت نشان میدهد. تکثر یبات از طریق تخم صورت گرفته و بذر آن در اوائل بهار وقتیکه زمین برای کشت بهتر آماده گردید صورت می گیرد. لبلبو را بالای پشته های که ارتفاع آن از سطح زمین (50 ) سانتی متر و فاصله بین هر دو پشته (60 ) سانتی متر و فاصله در بین هر نبات (35 – 40 ) سانتی متر باشد بصورت فنی باید بذر گردد. مقدار تخمریز (2.5 – 3 ) کیلوگرام در فی جریب و تخم به عمق (4 – 5 ) سانتی متر زیر خاک بذر گردد. در جاهای سرد میتوانیم لبلبو را در موجودیت رطوبت برای مدت (3 – 5 ) ماه در تاکاوی ها ذخیره و نگهداری کرد و میبایست درجه حرارت از صفر پائین یبوده و رطوبت سرخانه کمتر از (90 ) فیصد یباشد. طرق کشت: کشت نبات در قوریه : فاصله بین دو نبات (1.5 – 2 ) سانتی متر و فاصله بین دو قطار (30 – 45 ) سانتی متر می باشد. مقدار تخمریز در قوریه از (0.8 – 1.2 ) کیلوگرام در فی جریب و تخم به عمق (1 – 3 ) سانتی متر بذر می گردد. استعمال کود: کودهای مناسب از قبیل نایترجن ، فاسفورس و پوتاشیم برای نموی نبات ضروری است ، برای تقویه خاک میتوانیم از کود های حیوانی ، کودسبز ، کامپوست و بقایای نباتی استفاده کرد. لبلبوی حیوانی یا علوفه وی بیشتر از همه به استعمال اضافی کود های نایتروجن دار ضرورت دارد. نورم استعمال کودهای نایتروجندار(20 – 24 ) کیلوگرام ، فاسفورس (12 – 16 ) کیلوگرام ، کودهای پوتاشیم دار (20 – 24 ) کیلوگرام و انبار حیوانی مقدار (8 – 10 ) تن در فی جریب زمین سفارش می گردد.آبیاری: مصارف آب در مرحله انکشاف یافته نبات نسبت به مرحله ابتدائ تقریباً دو مرتبه بیشتر گردیده در مرحله اخیر از مصارف آب کاهش بعمل آمده معمولاً آبیاری تقریباً یک ماه قبل از جمع آوری حاصل باید به پایان رسد. زهریت لبلبوی قندی: استعمال لبلبوی قندی برای گوسفندان سبب تولید سنگ گرده شده که عامل زهریت مرکب از یوریک اسید ، فاسفوریک اسید و لایم می باشد.علاوتاً موجودیت (1 ) فیصد اگزالیک اسید در برگ های تازه سبب زهریت گردیده ، برگ های نبات نیز دارای مرکباتی از قبیل هایدروسیانیک اسید ، نایتریت و یا نایترایت می باشد. نتیجه گیری: علوفه جات منبع مهم تغذیه حیوانات بوده ضرورت جدی به تولید آن محسوس گردیده ، بخاطر رفع نیازمندی های بشر به گوشت ، شیر ، مسکه و دیگر محصولات حیوانی جهت بهبود صحت انسانها ضروری است تا اندازه کافی علوفه جات از لحاظ کیفی بلند بردن حاصل ، انتخاب ورایتی هاییکه چندین درو میدهد. ما باید علوفه جات را کشت نمایم که از لحاظ کیفیت بهتر و از لحاظ مقدار حاصل مقدار حاصل بلند تولید نماید و درین زمینه باید کوشش اعظمی صورت بگیرد تا غذا برای حیوانات خود تولید نموده از سوی دیگر مواد ضروری که از حیوانات بدست میآید برای تغذیه انسانها استفاده نموده تا از کشورهای خارجی وارد نکنیم واقتصاد کشور خود را تقویه بسازیم برعلاوه مصرف علوفه در مرحله نهائ که دارای ارزش غذائی بیشتر است بسیار با اهمیت بوده ، ضروری است تا تولید علوفه جات از طریق اصلاح و نسلگیری بیشتر گردیده و استفاده آن در مرحله ایکه کیفیت بهتر دارد باید به عوض تغذیه استفاده گردد. تولید علوفه جات نه تنها از نقطه نظر حاصل و یا از لحاظ بلندبردن کیفیت اهمیت دارد ، بلکه یک توازن در بین تولید وکیفیت محصول موجود باشد. که از هر لحاظ میبایست در قسمت بلند بردن تولید و بلندبردن کیفیت علوفه جات کار لازم صورت گیرد.

و من الله توفیق

ترتیب کننده جاویداحمد ولی زاده....ارسال توسط مهندس رامین قاسم نتاج....

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

1389

اهمیت پسماند صنایع تبدیلی و ضایعات كشاورزی در تولید خوراك دام و طیور

نویسنده: حسین جبار ناصرو *

رقابت انسان و دام در تصاحب منابع پایه

بررسی تاریخ جوامع انسانی نشان می‌دهد مشكل تامین غذا از چالش‌هایی است كه هنگام با پیدایش، رشد و تكامل گروه‌های انسانی، همواره وجود داشته و ذهن انسان را به خود معطوف داشته است از لحاظ جامعه‌شناختی نیز، اساسا شیوه‌های تامین و تولید غذا در جوامع انسانی، تعیین‌كننده نوع ساختار و شاخصه جوامع انسانی در هر دوره است.

هر چند بحران غذا در ادوار گذشته، شرایط خاص خود را نشان داده، اما روند افزایش جمعیت و محدودیت منابع پایه (آب و خاك) در دهه‌های میانی قرن بیستم، باعث گردیده كه حل این مشكل به طور جدی در دستور كار دانشمندان، مدیران جوامع و همه دست‌اندركاران قرار گیرد. در این راستا سازمان خوار و بار و كشاورزی ملل متحد fao امنیت غذایی جوامع را از اهم وظایف دولت‌ها و مدیران جوامع قلمداد نموده است. براساس آمار منتشره هم‌اكنون نزدیك به یك میلیارد نفر از جمعیت كل جهان در گرسنگی و فقر غذایی به سر برده و این مشكل سازمان فائو را بر آن داشت تا سال 2006 را به عنوان سال امنیت غذایی نامگذاری نموده و طی دستورالعمل‌هایی همه دول دنیا را به بالا بردن ضریب امنیت غذایی وادارد.

در همین حال كه بخش عظیمی از مردم جهان در فقر غذایی بسر می‌برند بخش انبوهی از تولیدات مواد غذایی در دنیا به شكل ضایعات از چرخه مصرف جدا شده و علاوه بر زیان‌های مادی تاثیر به سزایی نیز در آلودگی محیط زیست دارند. برابر آمار منتشره ضایعات در بخش كشاورزی و صنایع تبدیلی وابسته نزدیك به 25 درصد است و این یعنی یك چهارم كل تولیدات مواد غذایی!

حال سوال اینجاست كه با دو مشكل بالا چه باید كرد؟

آسیب كشت علوفه به تامین اقلام استراتژیك

در اینجا لازم است نكته دیگری نیز یادآور شویم و آن اشاره به این نكته است كه هم‌اكنون بخش زیادی از منابع اصلی یعنی آب و خاك به كشت علوفه برای دام‌ها اختصاص یافته است. برابر آمار منتشره سازمان جهاد كشاورزی، حدود 27 درصد از كل اراضی قابل كشت در كشور ما به كشت علوفه اختصاص دارد و این امر مشكل تامین اقلام استراتژیك مانند گندم و برنج را تشدید نموده است.

بنابراین ضروریست چاره ای اندیشیده شود و گروهی از پژوهشگران در كشورهای مختلف، اقدام به تحقیقات گسترده‌ای در این زمینه نموده‌اند منطبق بر شرایط خاص و تولیدات همان كشورهاست. به عنوان مثال محققین كشور اوگاندا در مركز تحقیقات دام و تغذیه این كشور اقدام به مطالعه اثر استفاده از ضایعات حاصل از كارخانجات چای در خوراك دام و طیور نموده و به نتایج قابل توجهی دست یافته‌اند. براساس نتایج این تحقیق، اضافه نمودن سطوح مختلف ضایعات چای تا مقدار 5 درصد در خوراك دام موجب عملكرد بهتر و طبیعی دام بوده و اقتصادی نیز است. اوگاندا یكی از كشورهای اصلی تولید كننده چای در قاره آفریقا می‌باشد. در كشور ما نیز سطوح بالایی از ضایعات در بخش كشاورزی و صنایع تبدیلی وجود دارد. آمار منشتر شده حاكی از آن است كه این ضایعات حدوداً 30-25 درصد است و مدیریت این ضایعات می‌تواند تحول عظیمی در اقتصاد كشور و كاهش قیمت خوراك دام و افزایش تولیدات دامی و همچنین عامل مهمی جهت جلوگیری از آلودگی های زیست محیطی باشد. ضایعات در هنگام برداشت پس چرا مزارع، تولیدات درجه دو و سه، ضایعات انباری، ضایعات صنایع تبدیلی و حتی ضایعات میادین میوه و تره‌بار، حجم بالایی را از تولیدات كشاورزی به خود اختصاص داده كه در حال حاضر به عنوان زباله به محیط زیست اضافه شده و مبالغ زیادی هزینه جهت جمع‌آوری آنها صرف می‌گردد. در همین راستا شركت بهار دانه شیراز با استفاده از نظر كارشناسان مختلف و تهیه طرح‌های عملیاتی در خصوص تبدیل ضایعات كشاورزی و صنایع تبدیلی به خوراك دام و طیور اقدامات قابل توجهی انجام داده كه در صورت مساعدت مدیران به شكل فراگیری از ضایعات یادشده جهت تولید خوراك دام با كیفیت و قیمت مناسب استفاده می‌گردد.

اقدامات انجام شده :

این شركت كه در استان فارس (شهرستان شیراز) قرار دارد، در بدو امر با مطالعه بر روی موارد یادشده و با توجه به تولید انبوه خرما در كشور، مطالعاتی در خصوص تولید پودر هسته خرما انجام داد كه نتایج آن بسیار قابل توجه است.

برابر آنالیزهای انجام‌شده پودر هسته خرما دارای مقادیر قابل توجهی، پروتئین و انرژی و مواد معدنی و ویتامین می‌باشد در صورت قرار گرفتن در فرمولاسیون خوراك در تولیدات صنعتی منجر به خوش خوراكی و هضم بهتر و متعادل گردیدن ضریب تبدیل خوراك تولیدشده می‌گردد.

پس از انجام این مطالعات و اخذ نتیجه اقدام به تهیه راه اندازی یك خط تولید مدرن با تكنولوژی روز دنیا جهت تولید پودر هسته خرما با همكاری كارشناسان تغذیه و متخصصین مربوطه و تحت نظارت اداره كل دامپزشكی استان فارس نمودیم كه در حال حاضر این محصول با اسم تجاری فونیكس به بازارهای داخلی و كشورهای حوزه خلیج فارس عرضه می گردد.

این محصول دارای 8 درصد پروتئین 4791 kcal انرژی و 1/7 درصد چربی خام و فیبر 17 و عاری از هر گونه عوامل بیمارزا است.

اقدام بعدی ما در این شركت احداث كارخانه دیگری جهت استفاده فراگیر از سایر ضایعات بخش كشاورزی و صنایع تبدیلی است كه طرح توجیهی آن توسط كارشناسان تهیه و به اداره كل تعاون و سازمان جهاد كشاورزی استان فارس ارائه گردیده است.

در همین جا از استاندار محترم استان فارس و سایر مسئولان تقاضا داریم با توجه به پتانسیل‌های استان در بخش تولیدات دامی و نیاز مبرم به خوراك دام و طیور مساعدت نمایند و با اختصاص اعتبار مورد نیاز طرح ما را در انجام این وظیفه و همچنین در راستای سیاست‌های دولت كریمه جهت تولید و اشتغال‌زایی یاری رسانند.

مطمئنا راه‌اندازی این واحد جهشی در صنعت استان و بخش تولید خوراك دام و طیور در جهت بالا بردن كیفیت و پائین آوردن قیمت است.

*مدیرعامل شركت تعاونی تولیدی بهاردانه شیراز

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

1388

تغذیه دام با علوفه آلوده در فرآورده های دامی و شیر تاثیر منفی می گذارد

تغذیه دامها با علوفه های آلوده به فلزات سنگین موجب افزایش غلظت این فلزات در فرآورده های دامی و شیر شده و در نتیجه مصرف آن عوارض خطرناكی را در انسان به دنبال دارد.

فریبا ابراهیمی كارشناس مسئول آزمایشگاه معاونت و غذا و داروی دانشگاه علوم پزشكی ایران در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران افزود: شیر به عنوان یك فرآورده دامی پرمصرف می تواند از راه های مختلف آلوده شود.

وی ادامه داد: علاوه بر آلودگی های میكروبی، مواد سمی مختلف مانند مایكوتوكیسن ها آفت كش ها فلزات سنگین و هیدروكربن های پلی سیکلیك آروماتیك از مهم ترین آلوده كننده های شیر هستند.

وی گفت: این مواد می تواننداز راه های مختلف وارد چرخه غذایی دامها شده و سپس از طریق مصرف فرآورده های دامی مانند شیر به رژیم غذایی انسان راه یابند. همچنین با توجه به تعدد صنایع آلودگی و راه های انتقال آن به شیر ضرورت كنترل كیفی و سلامت شیر از وظایف اصلی سازمان های مسئول به ویژه وزارت بهداشت است.

كارشناس ارشد سم شناسی تصریح كرد: تغذیه دامها با علوفه های آلوده به فلزات سنگین موجب افزایش غلظت این فلزات در فرآورده های دامی و شیر می شود این در حالی است كه، مصرف شیرهای آلوده به این فلزات منجر به عوارض مختلفی از جمله كاهش حافظه و یادگیری ، افزایش فعالیت های آلرژیك، افزایش فشارخون، افسردگی ، تحریك پذیری و بیماری های سیستم عصبی و سیستم ایمنی می شوند.

ابراهیمی خاطر نشان كرد: دیوكسین ها تركیبات شیمیایی پایداری هستند و از آنجایی كه این ماده سمی قابل حل در چربی است می تواندبه آسانی وارد زنجیره غذایی شود و از طریق غذا به انسان منتقل شود.

وی خاطر نشان كرد: در حال حاضر بهترین راه جهت كاهش این خطرات جدی گرفتن نحوه تغذیه و كنترل جیره غذایی دام ها است./

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

وقتی گاوها بدون علوفه شیر می دهند

وقتی که مجری برنامه نام او را صدا می زند، سالن منفجر می شود، صدای تشویق حضار و احسنت احسنت فضای سالن را پر می کند. صدای دست زدن لحظه ای قطع نمی شود. همه سرک می کشند تا ببینند این دانشمند جوان کیست و از کجای سالن بلند می شود.

همه سرها به راست و چپ و عقب و جلو می چرخد. ناگهان از میان جمعیت جوان کشیده و لاغری با یک قد خمیده و عینک ذره بینی به چشم از جا بلند می شود. صدای هلهله بلند و بلند تر می شود. جوان تعظیمی به حضارمی کند و در میان هیاهو و سر وصدای مشوقان آرام آرام با قدم های آهسته به طرف سن می رود.صدای دست زدن و تشویق جمعیت همچنان ادامه دارد. مجری از مردم می خواهد که ساکت شوند بعد از مدتی به زحمت سکوت برقرار می شود . مجری از دانشمند جوان می خواهد که در مورد انگیزه خود از اختراع این دستگاه عجیب برای حضار صحبت کند.جوان دانشمند که خیلی خسته به نظر می آید پشت میکروفون قرار می گیرد و آب دهانی قورت می دهد و شروع می کند.من ... من ... از ... همه شما ممنونم. ... باید در مورد چی بگم ... آها ... من ... آخه خودم ... می دونید یک روز عده ای اومدن و منو خیلی تشویق کردن و گفتن تو دانشمند بزرگی هستی حالا که دامداری ها مشکلات زیادی دارن و علوفه خیلی گرون شده و گیر هم نمیاد، بیا و دستگاهی درست کن که به اونها توی این شرایط کمکی بکنه.جوان دانشمند روی پاهاش به سختی ایستاده بود.

لیوان آب رو از روی میز برداشت و تا آخر سر کشید و ادامه داد:من هم فکر کردم و فکر کردم تا تونستم ماشینی بسازم که اگر توی گاوداری ها کار بکنه از تولید انرژی که اون دستگاه تولید می کنه گاوها بدون این که اصلاً علوفه و کاه و یونجه بخورن چاق می شن و شیراشون هم دو برابر میشه. یعنی این که دیگه لازم نیست توی شکم گاوها کاه و یونجه بریزیم. اینجوری بود که دستگاه «گاو چاق کن» ساخته شد.

امیدوارم که این ماشین بتونه مشکل دامداری ها رو حل کنه تا دامدارها مجبور نشن گاوهاشونو نابود کنن.وقتی که جایزه طلایی در دستان جوان بالا می رود همه عکاسان و خبرنگاران با شور و هیجان زیادی از این جوان برومند برای روزنامه ها و رادیو و تلویزیون و خلاصه ارباب جراید عکس می گیرند.چیزی نمی گذرد که خبر اختراع دستگاه «گاو چاق کن» همه جا را می گیرد و شور و شوقی در دل دامداران به پا می کند. دامداران بعد از شنیدن این خبر امید تازه ای در دلشان زنده شد و دیگه گاوها و گوسفندها را روانه کشتار نکردند و منتظر موندن تا دستگاه های جدید ساخته بشه و نتیجشو بتونن عملاً ببینن و استفاده کنن.چیزی نگذشت که سر جوان دانشمند خیلی شلوغ شد. تمام دامدارها، نشانی خونه اونو پیدا کرده بودن و جلوی خونش جمع می شدن و در مقام تشکر و تبریک با راه های مختلفی اظهار لطف می کردن. حتی چند نفر از روستاهای دور گاوهای لاغر و ضعیفی را با خود آورده بودند تا دانشمند آنها را مورد آزمایش قرار بده.دامدارها که خیلی خوشحال بودند از جوان دانشمند خواستند تا کار اختراع خود را برای آنها عملاً نشان دهد. بعد با اصرار و پیگیری آنها جوان راضی شد آن گاوهای ضعیف را که همش از گرسنگی نعره می کشیدن مورد آزمایش قرار بده. گاوها را به کارگاه او هدایت کردند. جمعیت دامداران به هیجان آمده بودند و داشتند همدیگر را زیر دست و پا، له می کردند.

وقتی جمعیت وارد کارگاه شدند، دستگاهی را دیدند به اندازه یک ماشین سواری که لوله ها و صفحات مختلفی روی آن نصب شده بود. جوان دانشمند در کنار دستگاه قرار گرفت و از دامداران خواست که گاوها را در جلوی دستگاه قرار دهند و ضمناً سکوت را هم رعایت کنند. جمعیت دامداران مرتباً رو به افزایش بود خبرنگاران و عکاسان سر از پا نمی شناختند. همه می خواستند تا بهترین گزارش را برای مطبوعات تهیه کنند. همه مشتاق دیدن این معجزه هستند که چطور می شود شکم گاو و گوسفندهای گرسنه را با دستگاه گاو چاق کن سیر کرد و شیر و گوشت آنها را زیاد کرد. گاوها جلوی دستگاه قرار می گیرند و جوان دانشمند پشت دستگاه می نشیند و چیزی شبیه استارت را به حرکت درمی آورد دستگاه با غرشی روشن می شود و از خود انرژی هایی را به طرف گاوها پرتاپ می کند. صدای همهمه جمعیت گوش آسمان را کر کرده بود. بعد از مدتی ناگهان موتور دستگاه گاو چاق کن پت پتی می کند و خاموش می شود.

جمعیت مات و مبهوت ساکت می شوند. جوان دانشمند از ماشین پایین می آید و به دستگاه ور می رود بعد به عقب ماشین می رود. دریچه ای را باز می کند و با تأسف به جلوی جمعیت می آید سری تکان می دهد ومی گوید: متأسفانه دستگاهی که من ساخته ام با بنزین کار می کند الآن که نگاه کردم دیدم بنزینش تمام شده است. از آنجایی که برای این دستگاه کارت بنزین تعلق نمی گیرد پس نمیشه فعلاً از اون استفاده کرد.جوان وقتی اعتراض دامداران را می بیند خیلی می ترسد و با فریاد به آنهامی گوید:بابا وقتی من این دستگاه رو اختراع کردم بنزین هنوز کوپنی نشده بود حالا باید روی آن باز هم فکر کنم.چند نفر از میان مردم به او می گویند دستگاهی بساز که به بنزین و گازوئیل و برق و گاز هیچ وابستگی نداشته باشد.جوان دانشمند که خیلی کنف شده بود کمی توی فکر فرو رفت و ناگهان با خوشحالی فریاد زد «یافتم» ... «یافتم»جمعیت هاج و واج منتظر ماند. جوان ادامه داد فهمیدم، فهمیدم خیلی خوب شد حالا درست شد باید کاری بکنم که وابستگی این دستگاه به بنزین و سوخت های دیگر از بین بره باید دستگاهی بسازم که فقط با هوا کار کنه. یعنی باید هوا مجانی بریزیم تو این ماشین بعد از انرژی تولیدی اون، گاوها و گوسفندها را وادار کنیم که چاق بشن و شیرهاشون دوبرابر بشه. فکر خیلی خوبیه. خدا کنه فقط هوای سالم گیرمون بیاد.وقتی دانشمند سرشو بلند کرد دید در کارگاه هیچ کس نمونده و همه رفته بودند که گاوها و گوسفندهاشونو به کشتارگاه ببرند.

منبع: دام ایران

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

استفاده از پنبه دانه در جیره غذایی گوساله های نر پرواری

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

1387

تغذیه ذرت در گاوهای شیرده

كیفیت ذرت در تغذیه گاوهای شیری منحصر به فرد است . این گیاه دارای ارزش غذایی بالایی است و حاوی مقادیر زیادی انرژی و نشاسته می باشد . این گیاه قادر است در هر هكتار 40 تن علوفه تازه و در برخی شرایط حتی بیشتر از این مقدار تولید كند به عبارت دیگر تولید آن در هر هكتار 10 تا 15 تن ماده خشك است .

بر اساس هدف مصرف گیاه ذرت نحوه برداشت آن متفاوت است :

1-ذرت تازه : ذرت تازه رامی توان درهرمرحله ای از رشد گیاه حتی در مرحله اولیه رشد نیز برداشت كرد . در مراحل اولیه رشد علوفه ذرت ارزش غذایی مناسبی دارد ولی باید مواظب بود كه میزان زیادی از علوفه تازه به صورت یك جا به مصرف دام نرسد زیرا دارای تركیباتی است كه به سرعت هضم شده لذا توصیه می شود كه در هر وعده غذایی بیش از 10 كیلو گرم علوفه تازه در اختیار دام ها قرار نگیرد .

2-ذرت دانه ای (كنسانتره) : برداشت ذرت دانه ای باید در زمانی صورت گیرد كه بلال آن كاملاً رسیده باشد .سه روش برای ذرت دانه ای وجود دارد :

الف ) برداشت بلال كامل و خرد كردن و قرار دادن آن در سیلو

ب ) برداشت بلال كامل به روش خرمن كوبی كه محصول حاصل از این روش شامل دانه های بلال و قسمتی از چوب بلال است كه فرایند شده و سیلو می شوند .

ج ) استفاده از كمباین كه در این روش چوب بلال خرد شده و دانه های آن جدا می شود محصول این روش تنها شامل دانه ذرت است.

3- سیلوی ذرت :برداشت دانه های ذرت برای سیلو كردن باید در زمانی صورت گیرد كه به اندازه كافی رسیده باشند ( مرحله خمیری سفت ) . همچنین طول مطلوب قطعات ذرت خرد شده باید 8/0 سانتی متر باشد . این اندازه برای تهیه سیلو مناسب است و امكان فشردگی كافی علوفه را در ساختمان سیلوی زمینی فراهم می كند . این مسأله بسیار حیاتی است كه تمام دانه های ذرت در طی مرحله چاپر كردن به خوبی عمل آوری شوند. این عمل باعث شده كه در هنگام هضم به میزان بیشتری در دسترس دام قرار گیرند زیرا دانه های سالم وفرایند نشده هضم نمی شوند و در نهایت از طریق مدفوع دفع می شوند.

در تهیه سیلو مهمترین مسأله مدیریت صحیح آن است كه شامل : برداشت علوفه ، ذرت در مرحله مناسب رشد ، پر كردن و متراكم كردن سریع سیلو ، پوشاندن سریع و مناسب سیلو .

برداشت علوفه ذرت باید در مرحله ای از رشد گیاه صورت گیرد كه دارای 35 – 30 % ماده خشك باشد .این مرحله زمانی است كه برگ های علوفه ذرت از پایین بوته شروع به زرد شدن كرده و دانه های ذرت به صورت خمیری و در حال سفت شدن باشند در غیر این صورت اگر علوفه ذرت در مرحله ای برداشت شود كه ماده خشك آن كمتر از 30 % باشد ضایعات سیلو به صورت از دست رفتن مواد مغذی از طریق پساب زیاد می شود . از آنجایی كه غالباً میزان ماده خشك علوفه ذرت در مرحله برداشت مناسب نیست بهتر است برای كنترل آب مازاد اقداماتی انجام داد . در این راستا می توان در هر تن علوفه بر اساس رطوبت آن 40 تا 70 كیلوگرم تفاله خشك چغندر قند اضافه نمود . این تفاله باید به صورت پرك و یا كل علوفه مخلوط شود نه این كه به صورت یك لایه ریخته شود .

تفاله خشك چغندر قند علاوه بر جذب مقدار زیادی آب مازاد می تواند اقداماتی از قبیل در نظر گرفتن یك لایه ضخیم از كاه غلات در كف سیلو برای جذب آب مازاد و نیز عمل آوری كاه انجام شود .افزودن اوره به علوفه سیلو شده ( 1 تا 2 كیلو گرم در هر تن ) در زمان پر شدن سیلو می تواند مفید باشد زیرا باعث:

1-افزایش سطح پروتئین علوفه سیلو شده

2-تهیه ازت سهل الهضم برای رشد باكتریایی سیلو شده و در نتیجه از كاهش كیفیت پروتئین علوفه جلوگیری می كند

3-افزایش سهم تولید اسید استیك در توده سیلو شده و طول عمر سیلوی ذرت در آخورها افزایش می یابد .توصیه می شود 1 تا 5/1 كیلوگرم كربنات كلسیم به هر تن علوفه در حال سیلو شده اضافه گردد .

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

شبدر

(Persian clover (Trifolium resupinatum

شبدر نبات یکساله مناطق آسیای مرکزی بوده که در اکثر مناطق به قسم علوفه زمستانی بذر گردیده ولیکن در مناطق مرتفع قسمت های غربی همالیا ( مناطق سردسیر) به قسم علوفه تابستانی بذر می گردد. از نوده های جوان این نبات به قسم پالک غرض سبزی در افغانستان و پاکستان استفاده بعمل میآید. برخی از انواع وحشی این نبات به شکل گیاه هرزه در چراگاه نیز معمول بوده شبدر جای خود را به برسیم گذاشته خاصتا از اوایل قرن بیستم که کشت برسیم بیشتر مروج گردیده است.

توافق :

این نبات در شرایط چراگاه و آب های ایستاده به مقایسه برسیم بیشتر توافق داشته و در مقابل یخبندی نیز تا حدودی مقاومت دارد اما مقدار تولید آن در درجه حرارت پایین تنزیل می یابد.

خاک :

شبدر در خاک هایکه pH آن (6 الی 7 ) باشد توافق داشته و نیز در تحت شرایط خاک های مرطوب نیز تا یک اندازه مقاومت دارد.

طروق کشت :

کشت شبدر عینا به طریقه کشت برسیم است لاکن مقدار تخم ریز آن نسبتا کمتر بوده که مقدار (3 الی 4 ) کیلوگرام تخم در یک جریب زمین کافی به نظر میرسد. تخم شبدر نسبت به برسیم خیلی ها کوچکتر بوده ، از این رو اکثرا تخم های مروجه محلی با تخم گیاه هرزه مخلوط گردیده و جدا کردن آن خیلی مشکل بوده از این رو اکثرا تخم های شبدر محلی دارای کیفیت پایین می باشد.

استعمال کود :

در صورت استعمال کود DAP مقدار (50 ) کیلوگرام کود در فی جریب زمین قبل از بذر با خاک علاوه گردیده و بعد از هموار کاری دقیق تخم آماده بذر گردد.

ساختن بیده :

شبدر به مقایسه برسیم بیده خوب تولید کرده ساختن بیده آن مشکل نبوده لیکن در وقت ساختن بیده دقت بیشتر صورت گیرد تا از ضیاع برگ جلوگیری گردد. در اکثر مناطق بیده شبدر به شکل بسته ها ترتیب شده و در یک جای مناسب برای خشک شدن انتقال میابد.

پسری از بابلسر · 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱

جـــــــــــــــــــــــــــــــــو

Barley Hordeum vulgare

طریقه کشت :

جو معمولاً به طریقه پاشکی کشت گردیده و نیز به شکل قطار به صورت خطی که فاصله بین هر قطار (15 ) الی (30 ) سانتی متر باشد معمولاً در تجارب بذر می گردد.

وقت کشت جو علوفه ای:

وقت مناسب کشت تیرماهی به مقصد تولید علوفه از نیمه ماه سنبله الی ختم میزان میباشد.

مقدار تخمریز و عمق کشت:

به مقصد تولید علوفه باید (25 ) کیلوگرام تخمریز در فی جریب استعمال گردد. عمق تخم در مناطق مرطوب (3 الی 4 ) سانتی متر و در مناطق نیمه خشکه یک اندازه عمیق تر باشد.

استعمال کود:

استعمال کود به منظور تولید علوفه مقدار (25 ) کیلوگرام کود DAP و کود یوریا به مقدار (60 ) کیلوگرام در فی جریب زمین استعمال گردد. کود دای امونیم فاسفت در وقت بذر و کود یوریا در سه مرحله یکی در وقت بذر و متباقی بعد از دفعات درو استعمال گردد.

آبیاری :

تعداد آبیاری یظر به شرایط خاک و ضرورت استفاده نبات تعین می گردد. برای بدست آوردن حاصل علوفه حد اقل (3 ) الی (4 ) آبیاری ضروری است. اولین آبیاری بعد از گذشت سه هفته ومتباقی در وقتیکه ضرورت باشد تطبیق گردد.

استفاده از جو:

علوفه سبز این نبات از لحاظ طعم خوش مزه بوده برگهای آن شاداب و مغذی است. اگر این نبات به طور مخلوط به همراه علوفه جات دیگر مانند برسیم ، رشقه ، شبدر ، نخود و ماش به حیوانات خورانده شود ، خوراکه خیلی مناسب برای حیوانات خواهد بود.

اولین درو نبات به مقصد بدست آوردن علوفه بعد از گذشت (60 ) الی (70 ) روز بعد از کشت در هنگام قلت علوفه گرفته می شود. لاکن به تولید بیشتر بعد از گذشت (90 ) الی (100 ) روز اولین درو گرفته می شود.

علوفه جو اکثراً به قسم تازه مصرف رسیده مقدار اضافی آن به قسم سایلج و یا بیده ذخیره گردیده در وقت قلت علوفه تازه استفاده میگردد. جو خوراکه تمامی حیوانات بوده و کاه جو از لحاظ ترکیب مواد غذای قابل هضم و مواد پروتینی بعد از یولاف درجه بندی شده از دانه جو مخصوصاً برای تغذیه اسپ ها غذای خیلی مفید است. و برای تغذیه گاو های شیری در خوراکه مرغ ها و نسل های جوان حیوانات مختلفه واقع می شود.

از لحاظ داشتن اهمیت انواع اصلاح شده آن تحقیق گردیده و با استفاده ارزشهای تخنیکی مقدار بیشتر تولید بدست میآید.

مقدار و تولید علوفه:

مقدار تولید علوفه سبز (9 ) الی (13 ) تن در فی جریب.

مقدار ماده خشک (2 ) الی (3 ) تن در فی جریب.

کیفیت علوفه:

از لحاظ کیفیت علوفه ایکه مقدار پروتین نباتی بیشتر و رشته های فایبر آن کمتر باشد دارای کیفیت بهتر می باشد. از لحاظ کیفیت در (50 ) فیصد مرحله گل اندازی پروتین خام (7.7 ) فیصد و در مرحله تشکیل غلاف اندازه پروتین خام (9.85 ) فیصد می باشد.

ورود

خوراک های علوفه ای و کنسانتره دام.وتمام مطالب دراین زمینه......

ارسال های توصیه شده

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

پسری از بابلسر 1800

لینک به دیدگاه

سایت نواندیشان

انجمن نواندیشان

جریان فعالیت های من

کسب درآمد کنید