Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 اردیبهشت، ۱۳۹۱ یادگيري، بخش مركزي زندگي هر فرد است. حتي زماني كه به آن فکر نمي كنيم نيز اتفاق ميافتد؛ با این تفکر كه رفتار در خلأ رخ نمي دهد؛ لذا راه هاي گوناگون رفتار، مرتبط با محيط كالبدي است. محيط هاي یادگيري از عناصري تشکيل خواهند شد كه در كنار هم معنادار مي شوند. ویژگي ها و كيفيت هاي هر كدام از این عناصر در شکل گيري رفتارهاي مختلف مؤثر مي باشند. فيلسوف ژان پياژه، بر توانایي كودك در درك جهان به طور فعال تأكيد بسيار مي كند و معتقد است كه كودكان به طور انفعالي اطلاعات را جذب نمي كنند، بلکه آنچه را كه در دنياي پيرامون خود مي بينند، مي شنوند و احساس مي كنند، سپس انتخاب و تفسير مي نمایند. معماری، هنری است كه ما را در بر گرفته است و انسان ها بيش از آنکه بر فضا تأثير بگذارند، از آن تأثير می پذیرند. آموزش و به تبع آن محيط های آموزشی بيشترین اثر و نقش را بر ذهنيت و تمدن سازی جوامع به عهده دارند. لازمه اصلاح كالبد آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعاليت دانش آموزان است؛ فضاهایی كه دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فيزیکی ذهنی، عاطفی و اجتماعی كودكان می باشد كه تحقق این امر از طریق طراحی جزئيات فضا ها با توجه به الگوهای رفتاری كودكان امکان پذیر می گردد. محققان روانشناسی محيط، با مطالعه الگوهای رفتاری كودكان در محيط های آموزشی به مواردی مؤثر، از قبيل اندازه مدرسه، نورپردازی و... كه نقش عمده ای در افزایش یادگيری دارند، برخورده اند كه در جریان مقاله، به بررسی دقيق تر آنها پرداخته خواهد شد. جهت آگاهی بيشتر از وضعيت عمومی مدارس كشور به مقایسه نمونه اي از آنها و مدارس مطلوب ساخته شده، خواهيم پرداخت كه براي اخذ اطلاعات از مطالعات كتابخانه اي و از مقاله هاي منتشر شده در سایت هاي معتبر درباره دیدگاه نوین طراحی محيط های آموزشی بالاخص مقطع ابتدایی كه از اهميت ویژه ای در آموزش برخوردارند، استفاده شده است. کلمات کلیدی: عوامل محيطی، یادگيری، رفتار، محيط آموزشی، شاخصه های طراحی نویسنده: آیناز لطف عطا دانلود مقاله 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده